Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Άγιοι Θεόδωροι

Ο Ιουλιανός ο παραβάτης, γνωρίζοντας ότι οι χριστιανοί καθαρίζονται με τη νηστεία στη πρώτη εβδομάδα της αγίας Σαρακοστής - γι' αυτό την λέμε καθαρά εβδομάδα - θέλησε να τους μολύνει. Διέταξε λοιπόν, κρυφά, όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών.

Όμως με Θεία ενέργεια, φάνηκε στον ύπνο του τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξίου, ο μάρτυρας Θεόδωρος και φανέρωσε το πράγμα. Παρήγγειλε να ενημερωθούν όλοι οι χριστιανοί, να μην αγοράσουν καθόλου τρόφιμα από την αγορά και για να αναπληρώσουν την τροφή να βράσουν σιτάρι και να φάνε τα λεγόμενα κόλλυβα, όπως τα έλεγαν στα Ευχάϊτα. Ετσι και έγινε και ματαιώθηκε ο σκοπός του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Και το Σάββατο τότε, ο ευσεβής λαός που διαφυλάχθηκε αμόλυντος στην καθαρά εβδομάδα, απέδωσε ευχαριστίες στον μάρτυρα.

Από τότε γύρω στα μέσα του Δ΄ αιώνα, η Εκκλησία τελεί κάθε έτος την ανάμνηση αυτού του γεγονότος σε δόξα Θεού και τιμή του μάρτυρα αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος.

Χρόνια πολλά αδελφάκι μου!

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Α' Χαιρετισμοί

Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε·
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως·
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται·
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα·
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω·
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.


Ἔχουσα θεοδόχον,
ἡ Παρθένος τὴν μήτραν,
ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ.
Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν,
τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε,
καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν,
ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,
χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων,
λογισμῶν ἀμφιβόλων,
ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη·
πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν,
καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε·
μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν,
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,
ἔφη·
Ἀλληλούια.




Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Να επιμένεις

Η πιο πετυχημένη στρατηγική επιτυχίας, τελικά, είναι να μην τα παρατάς,
Να μην το βάζεις κάτω, 
Να επιμένεις

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Μην κρύβεσαι από την μαυρίλα σου

Υπάρχουν μέρες που ξυπνάς με ένα χαμόγελο στα χείλη. Έτσι χωρίς λόγο. Ξυπνάς μες την τρελή χαρά και απορείς με τον εαυτό σου. 
Φτιάχνεις καφέ, βάζεις μουσική και σιγοτραγουδάς γιατί κάτι μέσα σου, σού λέει πως σήμερα θα είναι μια ωραία μέρα. Δεν το πολυσκοτίζεις. Δεν αναλύεις γιατί νιώθεις έτσι. Αφήνεσαι να δεις που θα σε βγάλει. Αρπάζεις τα κλειδιά σου και βγαίνεις να μοιράσεις τις πιο αυθόρμητες καλημέρες που είπες ποτέ. 
Ωραίες μέρες αυτές, γεμάτες ήλιο και φως. Σχεδόν ποτέ δεν τις περνάς μόνος. Η ευτυχία είναι συναίσθημα συντροφικό. Όσο πιο πολλοί τη βιώνουν, τόσο περισσότερο θεριέυει. 
Τη χαρά μας οι άνθρωποι πάντα τη μοιραζόμαστε λες και θέλουμε να επιβεβαιώσουμε στη ματιά του άλλου την ύπαρξή της. Γιατί έχει χρώματα κι αρώματα που θες παρέα για να τα δεις και να τα μυρίσεις. 
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η χαρά περιγράφεται με χίλια χρώματα και η θλίψη με ένα. Η μία είναι κόκκινη, ροζ, πορτοκαλί. Η άλλη μαύρη. Πάντα μαύρη, άρα κακιά. 
Γιατί το μαύρο είναι κακό; Το μαύρο είναι η βάση όλων των χρωμάτων. Σε αυτό χρωστούν την ύπαρξή τους όλα τα υπόλοιπα «φαντεζί» χρωματάκια. 
Να το αγαπάς το μαύρο. Να βλέπεις πίσω από αυτό. Να μάθεις να ανέχεσαι τον εαυτό σου και εκείνες τι άλλες μέρες, τις «μαύρες» . Αυτές που δεν έχεις διάθεση να σηκώσεις το πόδι σου από το στρώμα. Έτσι χωρίς λόγο. Ξυπνάς και τα βλέπεις όλα χάλια. Δεν σε νοιάζει το γιατί. Εσύ έτσι τα βλέπεις και σου είναι αρκετό. 
Μη βιαστείς να ξορκίσεις το κακό από πάνω σου. Μην κρυφτείς από τη μαυρίλα σου. Αφέσου να σε τυλίξει. Είναι μυστήρια όμορφες οι στιγμές που κανείς δε μπορεί να σε βγάλει από το καβούκι σου. 
Μια ξεχειλωμένη φόρμα, μια κουβέρτα κι ο εαυτός σου. Παρέα σου μόνο οι σκέψεις. 
Κι ας είναι πολλές, κι ας είναι φλύαρες, κι ας μη σ'αφήνουν σε ησυχία. 
Είναι ζόρικη παρέα το μυαλό σου. Το ξέρεις, γι'αυτό το αποφεύγεις. Το είχες ξεχάσει πως υπάρχει μες το κεφάλι σου. Ξαφνιάζεσαι που λειτουργεί. Καιρό τώρα το έχεις βάλει στον αυτόματο πιλότο κι έρχεται τώρα να σε ξεβολέψει. 
Μη φοβάσαι. Δεν θα σου πει τίποτα καινούριο. Πράγματα που ήξερες και είχες βάλει κάτω από το χαλί θα σου θυμίσει. Δικά σου σκουπίδια δεν είναι αυτά; Τσαντίζεσαι με την ανακάλυψη. 
Εσύ σήμερα δε θες να σκουπίσεις. Δε θες να κάνεις τίποτα. Θέλεις να κάτσεις και να κοιτάς με τις ώρες εκείνο το χνούδι δίπλα από το τραπεζάκι. Εκείνο το χνούδι θα είναι ο τράγος σου ο αποδιοπομπαίος για απόψε. Αύριο βλέπουμε. 
Το κοιτάς με τόσο θυμό που ορκίζεσαι πως διασπάται μπροστά στα μάτια σου σε χιλιάδες κόκκους σκόνης. 
Είναι η στιγμή που παίρνεις το ρίσκο και αποφασίζεις να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου. 
Ξεκινάς επιφυλακτικά, όπως πάντα όταν γνωρίζεις κάποιον. Λύνεσαι όσο περνάει η ώρα. Λυτρώνεσαι όταν ανακαλύπτεις ότι δεν είναι και τόσο άσχημος τελικά. 
Είχες άδικο που τον έντυνες σαν καρνάβαλο με χρώματα ζωηρά πάντα. Άλλο χρώμα για το πάθος, άλλο για την ελπίδα, άλλο για την υπομονή. 
Μαύρο δε του φόρεσες ποτέ. Το φοβόσουν. Κακώς τελικά. Το μαύρο κρύβει δύναμη. Του πάει το μαύρο.

Πηγή: Pillow fights

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Καλή Σαρακοστή!

" Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει."

Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή.
Πάνω απ΄ όλα η Μ.Σαρακοστή, είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, η Ανάσταση Του Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού."
...

Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα! Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε μακριά, πολύ μακριά - τον προορισμό. Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, Φως, και τη δική μας προσπάθεια μια «πνευματική άνοιξη». Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στο ορίζοντα. «Μη καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!»

( π. Αλέξανδρος Σμέμαν , Από το Βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή» Εκδ. Ακρίτας)

Καλή Σαρακοστή!

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Θησαυρός

ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ϛ´ 21

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Ευτυχία. . .

Η ευτυχία δεν πρόκειται να έρθει.
Όλα αυτά τα μικρά, τα ανούσια, τα καθημερινά, αυτές οι μικρές στιγμές είναι που γίνονται ώρες, ημέρες, χρόνια, δεν είναι μια στάση που πρέπει γρήγορα γρήγορα να προσπεράσεις, για να βρεις τη ζωή σου - είναι η ζωή σου. Είναι το τοστάκι που σου ζήτησε, είναι που τυραννάει την αδερφή του, γιατί θέλει να την νιώθει κοντά του, είναι που δεν σε αφήνουν να ξεκουραστείς το μεσημέρι, γιατί τους έλειψες αυτές τις άχαρες ώρες που ξόδεψες στη δουλειά, είναι που τραβούσε το χέρι να σου δείξει κάτι σημαντικό και δεν πήγες να το δεις, γιατί ήξερες ότι δεν είναι σημαντικό. Είναι που σου έμαθε κάποιος ότι μπορείς να μην το κοιτάς συνέχεια στα μάτια όταν σου μιλά, επειδή κάποιος εκείνη την ώρα έβαλε like στην ανάρτησή σου...
Είναι όλος αυτός ο χαμένος χρόνος που μόνο χαμένος δεν είναι, είναι αυτή η ευτυχία που περιμένεις να έρθει, αλλά δεν θα έρθει, γιατί είναι ήδη εδώ. Χρειάζεται ένα παγκάκι, ήλιο, ζεστό μπουφάν κι έναν χυμό για διασκέδαση, που λέει και τ' αγοράκι μου (βάλε και μπόλικη αγάπη, λέω κι εγώ).
Μαμά Γεωργία
(η τοιχογραφία βρίσκεται στην οδό Παπακυριαζή στη Θεσ/νικη και ανήκει στην Demi Tzivopoulou)
Πηγή: εδώ

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Αγία Φιλοθέη

Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Οι ευσεβείς γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και Συρίγα Μπενιζέλου. Η μητέρα της ήταν στείρα και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή.

Ο Κύριος που ικανοποιεί το θέλημα εκείνων που Τον σέβονται και Τον αγαπούν, άκουσε την δέησή της. Και πράγματι, μια ημέρα η Συρίγα μπήκε κατά την συνήθειά της στο ναό της Θεοτόκου για να προσευχηθεί και από τον κόπο της έντονης και επίμονης προσευχής την πήρε για λίγο ο ύπνος. Τότε ακριβώς είδε ένα θαυμαστό όραμα. Ένα φως ισχυρό και λαμπρό βγήκε από την εικόνα της Θεομήτορος και εισήλθε στην κοιλιά της. Έτσι ξύπνησε αμέσως και έκρινε ότι το όραμα αυτό σήμαινε στην ικανοποίηση του αιτήματός της. Έτσι κι έγινε. Ύστερα από λίγο καιρό η Συρίγα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο τη μονάκριβη θυγατέρα της.

Μαζί με την Χριστιανική ανατροφή, έδωσαν στην μοναχοκόρη τους και κάθε δυνατή, για την εποχή εκείνη, μόρφωση. Έτσι η Ρηγούλα (ή Ρεβούλα, δηλαδή Παρασκευούλα), αυτό ήταν το όνομά της προτού γίνει μοναχή, όσο αύξανε κατά την σωματική ηλικία, τόσο προέκοπτε και κατά την ψυχή, όπως λέει το συναξάρι της.

Σε ηλικία 14 χρονών, οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά την θέλησή της, με έναν από τους άρχοντες της Αθήνας. Αργότερα, αφού πέθαναν οι γονείς και ο σύζυγός της, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πόθο της. Αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον Χριστό, γίνεται μοναχή και παίρνει το όνομα Φιλοθέη.

Κατ' αρχήν, ύστερα από εντολή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, τον οποίο είδε σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι με αρκετά κελιά, στο οποίο και έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει. Στο μοναστήρι πρόσθεσε και άλλα αναγκαία οικοδομήματα και εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν για τη διατροφή και συντήρηση των μοναζουσών.

Το μοναστήρι αυτό του Αγίου Ανδρέα σωζόταν στην Αθήνα, με τη Χάρη του Θεού, επί πολλά έτη μετά την κοίμηση της Αγίας και ήταν πλουτισμένο, όχι μόνο με υποστατικά και διάφορα μετόχια, αλλά και με πολυειδή χρυσοΰφαντα ιερατικά άμφια και σκεύη, απαραίτητα για τις ετήσιες ιερές τελετές και αγρυπνίες. Προπαντός όμως το μοναστήρι σεμνυνόταν και εγκαλλωπιζόταν με το θησαυρό του τιμίου και αγίου λειψάνου της Αγίας, το οποίο ήταν αποθησαυρισμένο και αποτεθειμένο στο δεξιό μέρος του Ιερού Βήματος, όπου και το ασπάζονταν με ευλάβεια όλοι οι Χριστιανοί. Το τίμιο λείψανο της Αγίας σκορπούσε ευωδία, γεγονός που αποτελούσε εμφανή μαρτυρία και απόδειξη της αγιότητας αυτής.

Το παράδειγμά της, λοιπόν, να αφιερωθεί στον Χριστό, το ακολουθούν και άλλες νέες. Σε λίγο διάστημα, η μονή έφθασε να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικό λιμάνι. Εκεί βρίσκουν προστασία όλοι οι ταλαιπωρημένοι από την σκλαβιά. Εκεί οι άρρωστοι βρίσκουν θεραπεία, οι πεινασμένοι τροφή, οι γέροντες στήριγμα και τα ορφανά στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία, «σχολεῖα διὰ τοὺς παίδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των». Πρωτοστατεί σε όλα αυτά τα έργα η ηγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει με τα λόγια και με τη ζωή της. Στηρίζει τους πονεμένους σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες είναι οι φροντίδες της για να σώσει από τον εξισλαμισμό ή την αρπαγή των Τούρκων τις νέες Ελληνίδες. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583 μ.Χ.), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

Η όλη όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε κάποτε τους Τούρκους. Κάποια στιγμή την συλλαμβάνουν και εκείνη με πνευματική ανδρεία ομολογεί: «Εγώ διψώ να υπομείνω διάφορα είδη βασανιστηρίων για το όνομα του Χριστού, τον οποίο λατρεύω και προσκυνώ με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη αν μπορείτε μια ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική αυτή απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής και φερώνυμη Φιλοθέη εντός ολίγου θα ετελειούτο διά του μαρτυρικού θανάτου. Όμως, κατά θεία βούληση, την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράυναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους. Έτσι πέτυχαν να ελευθερώσουν την Αγία.

Αφεθείσα πλέον ελεύθερη, η Αγία Φιλοθέη, επέστρεψε αναίμακτη στο μοναστήρι της, όπως επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ο μυροβλύτης Νικόλαος και πολλούς αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Φρόντιζε δε, όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής της ψυχής αλλά και των άλλων, αφού τους μεν ενάρετους τους στερέωνε στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς τους βελτίωνε ηθικά και τους οδηγούσε στη μετάνοια. Και αποκλειστικά για το σκοπό αυτό πέρασε στη νήσο Τζια (Κέα), όπου προ πολλού είχε οικοδομήσει μετόχι, για να αποστέλλει εκεί τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για διαφόρους λόγους να διαμένουν στην Αθήνα. Στην Τζια έμεινε αρκετό χρόνο και κατήχησε θεαρέστως τις ασκούμενες αδελφές στην ακριβή τήρηση των κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε το έργο της εκεί, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα.
συνέχεια εδώ

Χρόνια πολλά!

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Εσένα που προσπαθώ να ξεπεράσω

Σήμερα ήταν τα γενέθλια μου. 
Και να ‘μαι, μια καθωσπρέπει κυρία με ταγέρ και χαμηλό σεμνό τακούνι, κότσο συντηρητικό να μην ξεφεύγει ούτε τρίχα, την απαραίτητη πέρλα στ’ αυτί και το βλέμμα της θείας μου της Βαρβάρας από το κατηχητικό. 
Με μια ζωή τετράγωνη, χωρίς συγκινήσεις, με προγραμματισμένες μέρες μέχρι τον επόμενο μήνα τουλάχιστον και καμία προοπτική ανατροπής. 
Και νευριάζω, νευριάζω πολύ με την κατάντια μου. 
Και ρίχνω το φταίξιμο σε σένα, καθαρά σε σένα, μόνο σε σένα. 
Που με έπιανες από το χέρι για να περπατώ μέσα στα τσιμεντένια τετραγωνάκια και να μην πατώ τις γραμμές και τώρα εξαιτίας σου δημιουργώ γραμμές με μανία. 
Αυτές τις γραμμές τις τοποθετώ γύρω μου και δίπλα μου και πάνω μου και με περιορίζω και νιώθω να σ’ εκδικούμαι. 
Να σ’ εκδικούμαι γιατί τη μέρα μου την περνώ παρέα με τις γραμμές και η σκέψη μου είναι εκεί κι εσύ δεν είσαι πουθενά. 
Κι έχω μια ζωή γεμάτη γραμμές, εκνευριστικά κάθετες γραμμές χωρίς ουδεμία παρανοϊκά όμορφη παρεκκλίνουσα πορεία. 
Γραμμές καθοριστικές που δεν αφήνουν περιθώρια κι εγώ τα περιθώρια τα λατρεύω. 
Κι έτσι ακολουθώ πιστά προγράμματα και γίνομαι καλή εργαζόμενη και καλή κόρη και καλή φίλη και καλή νοικοκυρά και σκατά στα μούτρα μου. Το καλή μέχρι εκεί φτάνει. 
Έχω γίνει ο κανόνας, ενώ πάντα την εξαίρεση γούσταρα. 
Κι όταν κάθε βράδυ γυρνώ κομμάτια δε με πειράζει, τραβάω κι άλλες γραμμές να απασχολούμαι. Κι εγώ που τ’ απόλυτο το σιχαινόμουν έχω γίνει απόλυτο η ίδια. 
Καμιά αλλαγή, κανένα ρίσκο, καμιά ζωή. 
Τις γραμμές μου τις βάζω γύρω μου, τις κάνω κελί και κλείνομαι μέσα. 
Κι από την ασφάλεια της γραμμικής μου φυλακής , αγναντεύω έναν ουρανό γεμάτο καμπύλες κι αφηρημένα σχέδια. 
Ονειρεύομαι μα δεν αγγίζω, γιατί δεν έχω δικαίωμα. 
Δεν έχω δικαίωμα να μιλώ για ρίσκο και ζωή όταν προσκολλώμαι στις ευθείες μου. Στην καμπύλη είν’ η ζωή κι εγώ τραβώ γραμμές θανάτου. 
Σήμερα ήταν τα γενέθλιά μου κι εγώ με σκοτώνω καθημερινά πλέον. 
Με καταπιέζω, με φτάνω στα άκρα για να αναβάλλω λίγο ακόμα μια ζωή χωρίς την παρουσία σου. 
Κι έτσι γεμίζω τις μέρες και τις νύχτες μου με παρουσίες άλλων προσώπων και πραγμάτων και ξενυχτώ πάνω από έγγραφα και πάω πρώτη στη δουλειά. 
Και δεν κάνω διάλειμμα και δεν παίρνω άδεια και φεύγω τελευταία από το γραφείο. 
Κι αναβολή στην αναβολή, σε κρατώ στην άκρη με την υπόνοια ότι αν σε παραμελήσω αρκετά θα εξαφανιστείς, θα γίνεις ένας από τους υπόλοιπους, μια ασήμαντη ιστορία κι εγώ θα μείνω άθικτη. 
Mα εσύ εμφανίζεσαι πεισματικά κάτι βράδια σαν αυτά και μου ταράζεις τις γραμμές μου. 
Ξέρεις με πόσο κόπο έχω στήσει εγώ αυτές τις γραμμές; 
Και μου θυμίζεις να είμαι άνθρωπος και να νιώθω σε μια περίοδο που η μόνη απόδειξη πως είμαι ζωντανή είναι η τρύπα που μου άφησες. 
Kαι για αυτά τα βράδια μόνο αποδέχομαι πως δεν είσαι εδώ κι απαρνούμαι τις αγαπημένες μου γραμμές και ωρύομαι, κυλιέμαι, αρρωσταίνω, σπάω και τρομάζω. 
Τρομάζω με την εξουσία που μου ασκείς, που δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου και την άλλη μέρα αρπάζω τις γραμμές μου αγκαλιά, τοποθετώ τα όρια μου και φεύγω σαν κυνηγημένη. 
Έχω καταντήσει πια φυγάς, γιατί δεν μπόρεσες εσύ να μείνεις. 
Δε μ’ αρέσουν οι φυγάδες, καρδιά μου, τους θεωρώ δειλούς. 
Δε θέλω να είμαι φυγάς πια. 
Εγώ είμαι για να μένω. 
Θα μείνω κι ό,τι είναι να υποστώ, θα το περάσω με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια. 
Σήμερα ήταν τα γενέθλιά μου. 
Πρέπει να κάνω μια ευχή. Θέλω να ζήσω ξανά. 
Χρόνια μου πολλά.

Από τη Ρία Μπονέζου
Πηγή: pillowfights

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Διαφορετικότητα

"Μην κρίνεις κάποιον απλά και μόνο επειδή αμαρτάνει διαφορετικά από 'σένα!"

Το διάβασα τυχαία και μου έκανε εντύπωση...Πόσες φορές δεν θεωρούμε ανώτερο τον εαυτό μας καταδικάζοντας αυτόν που έχουμε δίπλα μας;;;
Υποτίθεται πως τα ξέρουμε όλα, πως έχουμε δίκιο κι όμως αν το σκεφτούμε λιγάκι, δεν διαφέρουμε και πολύ ο ένας από τον άλλο. 
Ο καθένας είναι διαφορετικός κι αυτό μας κάνει όμορφους! Γιατί όμως μερικοί φοβούνται τόσο αυτή την διαφορετικότητα;;;
Κανείς δεν είναι χειρότερος από μένα, όπως και κανείς δεν είναι καλύτερος από μένα!
Είμαστε όλοι αμαρτωλοί και καλά θα κάναμε να μην κρίνουμε τις επιλογές των άλλων, όπως και να επικεντρωνόμαστε στο να διορθώσουμε τις δικές μας αμαρτίες!
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει, μονάχα στον Θεό θα δώσεις λόγο!

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Γίνε πάλι παιδί...


Η ζωή είναι ωραία μόνο όταν κλείνεις τα μάτια και της χαμογελάς!
Γίνε ξανά παιδί που και που, το έχεις σίγουρα ανάγκη!!
Να χαίρεσαι μ'αυτά που έχεις καταφέρει και ν'αγωνίζεσαι με θάρρος γι'αυτά που θες να καταφέρεις!!!
Σήμερα δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να περάσει μια μέρα ξεχωριστή:)

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Μόνος. . .

Ξέρεις ότι είσαι μόνος σου όταν δεν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο
που δεν μπορείς να τον πεις δικό σου.
Ξέρεις ότι είσαι μόνος όταν δεν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο
που να νιώθει την απουσία σου.
S1ngles


Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟ!

Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους άστεγους των δρόμων ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!


ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

Να είσαι αληθινός. . .


Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Άγιος Χαράλαμπος

Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.

Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Πηγή: εδώ

Χρόνια πολλά!

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Φωτογραφίες

"Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις και ίσως αυτός είναι ο λόγος που μας αρέσει να τραβάμε τόσο πολύ φωτογραφίες. Γιατί οι φωτογραφίες μπορούν να αιχμαλωτίσουν τις στιγμές πολύ καλύτερα απ’ ότι μπορούν οι λέξεις. Αν η ζωή μας είναι μια σειρά από φωτογραφίες στο άλμπουμ του χρόνου πως ξέρουμε ότι οι καλύτερες δεν έχουν ήδη τραβηχτεί;;"
S1ngles

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

....ένας φίλος....

.....το να κάνεις κάποιον φίλο, είναι ευλογία....
.....το να έχεις έναν φίλο, είναι δώρο.....
.....το να κρατήσεις έναν φίλο, είναι αρετή.....
Μα.....το να είναι κάποιος φίλος σου, είναι τιμή!
Paulo Coelho

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Άνθρωποι....

"Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι’ αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.
Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.
Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.
Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.
Δεν λένε “εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει”, ούτε “πουλήθηκα για πέντε δεκάρες”, γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες"


(Απόσπασμα από ένα γράμμα του Αντόν Τσέχωφ στον αδερφό του Νικολάι)

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Που;

Μην ρωτάς που χάθηκαν οι άνθρωποι που αγαπάς....φρόντισε να τους ψάχνεις καθημερινά!

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Μια μεγάλη αγκαλιά....


Για σήμερα σου χαρίζω μια μεγάλη αγκαλιά...

και σου προτείνω να το κάνεις κι εσύ σ'έναν τουλάχιστον άνθρωπο που θα συναντήσεις μέσα στην μέρα σου :)

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ με τίτλο "Από το Α έως το Ω". Πρόκειται για ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών με διαβρωτικό χιούμορ, ευθείες απαντήσεις και υπέροχες αφηγήσεις.
Μου έκαναν εντύπωση οι απαντήσεις της σε κάποια γράμματα, ουσιαστικά σε κάποιες από τις λέξεις, όπως:

Απώλεια: «Πραγματική απώλεια είναι όταν οι γυναίκες κρύβουν τα χρόνια τους και χάνουν αναμνήσεις. Είναι αυτό που έλεγε ο Τσαρούχης: μια κυρία όλο και έκοβε τα χρόνια της στα γενέθλιά της, οπότε, κάποια στιγμή, εκείνος της ευχήθηκε να τα μηδενίσει!».

Δώρο: «Εμείς λέμε "δώρο Θεού". Και, όντως, θεωρώ πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ένα δώρο Θεού. Το τι το κάνει μετά είναι άλλη ιστορία. Τώρα, το πρώτο θεϊκό δώρο είναι η ανθρωπιά. Φέρουμε τον Θεό μέσα μας, αρκεί να είμαστε σε θέση να το συνειδητοποιήσουμε».

Θαύμα: «Στα Γαλλικά, σε αντίθεση με τα Ελληνικά, ο "έρωτας" και η "αγάπη" είναι η ίδια λέξη (amour). Το θαύμα είναι να μην είσαι υποχρεωμένος να διαλέξεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο, αλλά τα δύο να είναι ένα. Ακούω να λένε, "όταν πεθαίνει ο έρωτας, μένει η αγάπη". Μα, η αγάπη δεν είναι παρηγόρια».

Καλοσύνη: «Μία από τις μεγάλες βυζαντινές αρετές είναι η φιλανθρωπία, με την έννοια της κατανόησης του Άλλου. Ένα από τα αυτοκρατορικά σύμβολα στο Βυζάντιο είναι η ακακία ή ανεξικακία, που θεωρείται μιμητής Θεού. Η καλοσύνη είναι να είσαι μιμητής Θεού».

Όνειρα: «Αν είχα να δώσω μια συμβουλή στους νέους, θα ήταν να έχουν ένα όνειρο και να το κυνηγήσουν με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό».

Ψέματα: «Το ψέμα δεν είναι το αντίθετο της αλήθειας. Αυτό είναι ψέμα. Το ψέμα είναι αυθύπαρκτο. Επίσης, είναι αυτό που κρατά ανθρώπους όρθιους. Δείτε τι ψέματα λέμε στον εαυτό μας. Είμαστε αυτοψεύτες».

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Όπου κι αν πας....

Θα 'ρθουνε δύσκολες μέρες που θα υποφέρεις, μέρες που δεν θα ξέρεις που να σταθείς, θα ψάχνεις έναν άνθρωπο δικό σου να βρεις, μαζί του δυο κουβέντες να πεις, μα οι πόρτες θα ναι για σένα κλειστές. Θα αναρωτιέσαι αν σ' ακούει κανείς και απεγνωσμένα της φυλακής το κλειδί θα ποθείς και θα θες, ως τα χαράματα ξύπνιος θα μένεις, θα κλαις για αυτά που 'γιναν χθες χωρίς να σκέπτεσαι το αύριο, για φίλους που έχασες, για αγάπες που σε πρόδωσαν, για ανθρώπους που σκότωσαν αυτά που έκρυβες μέσα σου και όσο τους κάνεις το χατίρι να τους δείχνεις πως πονάς, θα σπαταλάς χωρίς λόγο την κάθε μέρα σου. Άνθρωπος λένε χωρίς γέλιο καμένο δέντρο, άνθρωπος χωρίς ελπίδα, άνθρωπος χωρίς χαρά, δίχως αυτά η ζωή δεν προχωράει, δίχως αυτά για πάντα κολλημένος μες το τίποτα. 
Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα. (x2) 
Ανθρωπάκο σπας την πλήξη, πέτα μακριά την θλίψη, οι χαρές είναι πολλές που η ζωή σου έχει κρύψει, φόρα το χαμόγελο σου ελευθερώσου από τα δεσμά που στο μυαλό σου έχεις βάλει όρια πάρα πολλά, δώσε στην ζωή σου χρώμα, πέτα μακριά το γκρίζο, δώσε έννοια στο κτίζω και όχι φίλε στο γκρεμίζω, να έχεις πίστη στο ελπίζω πάντα στο υπενθυμίζω, ένα βήμα πιο μπροστά κάλιο από ένα πίσω, δεν νομίζω να νομίζεις πως τα βάσανα τελειώνουν και όμως όσο μεγαλώνουν τόσο φίλε με πεισμώνουν και έτσι πάντα θετικά τα βλέπω όλα θετικά, έτσι για κάθε πρόβλημά σου φίλε υπάρχει λύση φυσικά, γι' αυτό και εσύ βγες από την πόρτα η ζωή σου, σου ανήκει, δεν ανήκει κανένα άνθρωπε θα ήταν φρίκη, τις στιγμές σου όλες ζήσε στη ζωή μας τη μικρή, για όλους ίδια είναι η κατάληξη σε 3 μέτρα γη. Κράτα γερά και να' χεις πάντοτε ασπίδα στο πρόσωπό σου ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο, η ευτυχία είναι μια μικρή κουκίδα μέσα στο άπειρο του σύμπαν μας μα να την βρεις επιμένω να δείξεις θέληση, παρηγοριά στην γνώση έμπνευση, ταξίδεψε μαζί της να γνωρίσεις την εξαίρεση, ο δρόμος είναι ατέλειωτος και δίχως γυρισμό και όσο κοντά εκεί θα μένεις θα βρίσκεις το μυστικό και η μαγεία του θα σου ανοίξει τα φτερά, του άνθους σου οι ρίζες θα λιαστούν από χαρά και τότε και εσύ να δείξεις άνθρωπος τι θα πει να' σαι να χαρίσεις το χαμόγελό σου και να μην φοβάσαι 
Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα. (x2) 
Μονάχα οι άνθρωποι που φεύγουν για πάντα δεν γυρίζουν ποτέ πίσω και όλα τα άλλα διορθώνονται, τα πάντα ενώνονται και τέμνονται τα πάντα φεύγουν και έρχονται τα πάντα μες στον ίδιο κύκλο ζούνε, τα πάντα αλλάζουνε τα δάκρυα δεν αρκούνε, τα μάτια δεν τα βλέπουν και τα αφτιά μας δεν τα ακούνε, οι εφιάλτες λένε ζούνε μέσα σε όνειρα θλιμμένων ανθρώπων, μισοπεθαμένων ήδη από την γέννα τους. Πολλοί περάσαμε στιγμές κακές, αποτυχίες και θλίψεις που δεν θα' θελες να τις ζήσεις, όλοι κλάψαμε, όλοι πονέσαμε δεν είσαι ο μόνος, δεν σταματάει για πάντα εκεί όμως ο δρόμος, είναι το μονοπάτι μακρύ γι' αυτό και κάθε στιγμή να περιμένεις τα πάντα και να' σαι έτοιμος, ένα τηλέφωνο ή δυο κουβέντες μπορεί να σου αλλάξουνε για πάντα την ζωή σου 
Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα. (x2)

Μην ξεχνάς φίλε μου με το χαμόγελο στα χείλη να 'σαι :)
Καλημέρα!

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Υπαπαντή του Κυρίου

Δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της έλευσης του μικρού Χριστού από τους γονείς του στον Ναό των Ιεροσολύμων και της υποδοχής του από τον πρεσβύτη ιερέα Συμεών. Εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, μαζί με την ανάμνηση του γεγονότος του καθαρισμού της Παναγίας από τη λοχεία (σαραντισμός). Η Υπαπαντή του Κυρίου είναι μία από τις 12 μεγάλες εορτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας («Δωδεκάορτον»). Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Candlemas. Η λέξη Υπαπαντή σημαίνει προϋπάντηση στην κοινή ελληνιστική. Στις 2 Φεβρουαρίου έχουν την ονομαστική τους εορτή η Υπαπαντή, ο Παναγιώτης, η Μαρία και η Δέσποινα.

Το εκκλησιαστικό γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου, που εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς (β΄, 22-38), συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Επειδή, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας και μάλιστα αγόρι, έπρεπε να αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του, η οποία φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα. Ο πρεσβύτης ιερέας είχε λάβει υπόσχεση από τον Θεό ότι δεν θα πεθάνει, προτού δει τον Χριστό και Τον ευχαρίστησε με τα λόγια:

Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη,
ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου,
ό ητοίμασας κατά το πρόσωπον πάντων των λαών,
φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ.

ΠΗΓΗ: εδώ

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Ο Δεκάλογος της λεβεντιάς

Στους άλλους → χαμογελαστός
Στον εαυτό σου → αυστηρός
Στην ανάγκη → γενναίος
Στον μόχθο → πρόσχαρος
Στις αντιξοότητες → απτόητος
Στις πεποιθήσεις σου → εδραίος
Στις μικρότητες → αγέρωχος
Στους ευτελείς → γενναιόψυχος
Στο χειροκρότημα → απαθής
Στις αποδοκιμασίες → ασάλευτος

Καλό μήνα!