Με διάθεση Χριστουγέννων

Απόψε κάνοντας μια μικρή βόλτα στην blogoγειτονιά
Βλέπω στην γλυκιά μας την Μαρίνα, μια πρόταση για ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη
Γύρισα λοιπόν πίσω στα προπέρσινα τεφτέρια
Δηλαδή σωστή ανασκαφή...χαχαχαχαχα
Έψαχνα να βρω πως πήγε εκείνο το γράμμα που είχα γράψει ;)
Ζήτησα πολλά είναι η αλήθεια
Ήρθαν όμως...καλά όχι όλα....
Θα έλεγα....τα πιο σημαντικά!!
Ίσως λοιπόν για φέτος άγιε μου Βασίλη να έφερνες εκείνη την φωτογραφική που λέγαμε...χαχαχαχα
Κατά τα άλλα θα ήθελα να φροντίσεις όλοι οι αγαπημένοι μου να έχουν την υγεία τους
Λέω να μην σε ζαλίσω με πολλά φέτος, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρεις με την μηχανή φρόντισε να ζήσω κι αυτή την χρονιά που έρχεται υπέροχες στιγμές...
Μην ανησυχείς για την αποτύπωση, θα τις κρατήσω χαραγμένες στην μνήμη μου
Ντάξει, θα βοηθήσει λιγάκι και το κινητό...
Ξέρεις εσύ ;)
Όφου...αυτά από μένα
Πάμε τώρα να το κλείσουμε κάπως όμορφα :D
Ράντεβου και πάλι του χρόνου
Σίγουρα βέβαια δεν το υπόσχομαι, το ελπίζω όμως
Τέλος πάντων, ήθελα να σ'ευχαριστήσω για όσα μου χάρισες
Υποθέτω πως και φέτος θα συνεννοηθούμε
Φυσικά φρόντισα να είμαι καλό κορίτσι
Χαρούμενα Χριστούγεννα εύχομαι!
Ψύχρα έβγαλε....σε χαιρετώ
Ωραιοζήλη!

Μια Κυριακή... (Family stories)

Μ'αρέσουν οι Κυριακές...ειδικά κάποιες Κυριακές σαν την σημερινή που μαζευόμαστε όλη η οικογένεια και εκκλησιαζόμαστε σε κάποιο κοντινό μοναστήρι...
....τα πλάνα ξεκινούν από βραδύς και η απόφαση παίρνεται δημοκρατικά, δηλαδή πάμε όπου θέλω...χαχαχαχα

Μ'αρέσουν περισσότερο τα μοναστήρια, παρά οι απρόσωπες εκκλησίες...Εκεί οι μελωδίες είναι πιο ήρεμες, ο κόσμος πιο λίγος, μια κατάνυξη και μια ηρεμία κυριαρχούν στο χώρο...

Η οικογένεια μαζεύετε και πάλι κάτω από την ευλογία Του!
Μαζί και ο αγαπημένος μου παππούκας, που ποτέ δεν λέει όχι σε μια βόλτα!!!!

Φυσικά μετά ακολουθεί καθιερωμένο καφεδάκι...με συζητήσεις απ' τα παλιά χρόνια του παππούκα, σ'αυτές τις συζητήσεις σχεδόν πάντα κάπου μέσα στην ιστορία παρεμβάλλονται και οι αντάρτες......
και σχέδια για το μέλλον, για μας τα παιδιά δηλαδή..τι θα κάνουμε στην ζωή μας...(αχ και να ξερά!)
μαζί με τις ανησυχίες της μαμάς για το φαγητό και του μπαμπά για το πρόγραμμα της ημέρας ;)

Πάει πέρασε κι αυτή η μέρα...!

Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε...

Αυτή ήταν μια απόπειρα για τις οικογενειακές ιστορίες της Αριστέας μας!

Family stories

Κάνοντας κλικ εδώ, μπορείς να βρεις και τις υπόλοιπες...

"Κοινωνία ώρα... Αγάπης!"

   Με αφορμή το καινούριο δρώμενο της Αριστέας αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια για την αγάπη!

   Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πως να ξεκινήσω, αν και είναι κάτι που υπάρχει σε πλεονασμό στην ζωή μου, δεν μπορώ να βρω λέξεις για να την περιγράψω...

  Ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου και συνεχίζεται ακόμα. Θεωρώ πως είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος.

   Κάνει την εμφάνιση της εκεί που δεν το περιμένω και ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου!

  Με κάνει να νιώθω σίγουρη πως έχω ανθρώπους δίπλα μου στους οποίους μπορώ να βασιστώ, μπορώ με την βοήθεια τους να ανοίξω φτερά και να πετάξω μακρυά, γνωρίζοντας πως εκείνοι θα είναι εκεί σε κάθε μου πτώση..

   Έχω μάθει να αγαπώ και να το εννοώ....

  Μου είναι δύσκολο να μοιραστώ ένα τέτοιο συναίσθημα με κάποιον, γιατί κάτι τέτοιο αμέσως με κάνει ευάλωτη απέναντι του...χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν το νιώθω..!

   Η αλήθεια είναι πως το έχω νιώσει για πολλούς, το έχω πει όμως σε πολύ λίγους...

   Είτε γιατί κάποιες φορές είναι αυτονόητο, είτε γιατί δεν βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία, είτε γιατί φοβάμαι....είτε γιατί απλά το δείχνω με πράξεις ;)

  Για μένα το να ΑγαπΏ είναι το Α και το Ω στην ζωή μου...δεν θα μπορούσα να συνυπάρχω με ανθρώπους που δεν αγαπώ...

   Κι αυτό που μου αρέσει περισσότερο στην αγάπη είναι που με βοηθάει να δεχτώ τους άλλους, όπως πραγματικά είναι, να σεβαστώ την προσωπικότητα τους και να συγχωρώ με ευκολία κάθε τι που με ενοχλεί...

    Το να αγαπώ μου δίνει δύναμη να μπορώ να προχωρώ και το πιο ωραίο είναι πως όσο περισσότερους ανθρώπους αγαπώ και βάζω στην ζωή μου τόσο πιο χαρούμενη γίνομαι, ο κάθε ένας από αυτούς συμπληρώνει ένα διαφορετικό κομμάτι στην καρδιά μου κι ίσως μ'αυτό τον τρόπο καταφέρω να την συναρμολογήσω ολόκληρη...!!!!

Καλό ξημέρωμα!

Χριστός ανέστη!

Μέρες Άνοιξης

 "Ο χειμώνας είναι μια εγχάραξη, 

η άνοιξη μια υδατογραφία, 

το καλοκαίρι μια ελαιογραφία 

και το φθινόπωρο ένα μωσαϊκό όλων αυτών"

~Στάνλεϊ Χόροβιτς~

"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, 

αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να' ρθει"

~Pablo Neruda~

"Μητέρα είναι η άνοιξη που μας χαρίζει καινούργια βλαστάρια της ζωής"

~ Σπουρτζεόν~

"Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις"

~Οδυσσέας Ελύτης~

"Να κριθεί κάθε άνοιξη από τη χαρά της, 

από το χρώμα του το κάθε λουλούδι, 

από το χάδι του το κάθε χέρι, 

από το ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί"

~Μίλτου Σαχτούρη~

Κι ένα λουλουδάκι όχι και τόσο ανοιξιάτικο...απ'τα αγαπημένα μου όμως!
Καλό ξημέρωμα :)

Είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Αριστέας....μπορεί οι φωτογραφίες να είναι λίγο παλιές (μιας και δεν έχω την δυνατότητα να τραβήξω καινούριες)  και οι στίχοι δανεισμένοι (μιας και δεν έχω το ταλέντο να γράψω δικούς μου)......η άνοιξη όμως είναι εδώ και σας εύχομαι να την χαρείτε!!!

Μια φορά, μια γειτονιά!

Καιρό τώρα σκέφτομαι το δρώμενο της Πέτρας....αυτό ντε με τις γειτονιές...

Το πρόβλημα μου όμως είναι πως έχω περάσει από πολλές...

κι ενώ στην αρχή είπα να κάνω μια μείξη γενική....

τελικά αποφάσισα να σας γράψω γι'αυτήν που έζησα πιο πολύ!

Την γειτονιά αυτή λοιπόν την γνώρισα κάπου στα 5 μου....

Τότε ήταν που πήγαμε στο δικό μας σπίτι, ένα καινούριο σπίτι, ολοκαίνουριο....!

Τόσο καινούριο που ήταν από τα πρώτα στην γειτονιά :P

Τριγύρω έχει πολλά χωράφια και στο βάθος φαίνεται το βουνό!

Λίγα μέτρα πιο κάτω ζουν τα ξαδέρφια μου 

κι έτσι έπαιρνε λίγη ζωή η γειτονιά απ'τις φωνές μας...!

Μετά από καιρό, χτίστηκαν κι άλλα σπίτια....

Κι απέναντι μας έμενε μια οικογένεια με 2 παιδιά...

κάπως έτσι η παρέα μεγάλωνε....!

Τα πρωινά πηγαίναμε παρέα μέχρι το σχολείο...

...τα μεσημέρια σταματούσαμε στις κούνιες, δίπλα στο ποτάμι...

...κάθε απόγευμα βγαίναμε βόλτες με τα ποδήλατα...

...και μεγαλώνοντας αρχίσαμε τις ατελείωτες βόλτες σε όλο το χωριό!

Κλείνοντας ένα θα σας πω....ήταν ωραία γειτονία,

γιατί ήταν ωραία εκείνα τα χρόνια...!

Τώρα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα....

Πέτρα μου σ'ευχαριστώ για την αναδρομή!

Αν σου άρεσε κάνε κλικ, να ταξιδέψεις και σ'άλλες γειτονιές!

Απολογισμός του 2015 σε ερωτήσεις

Το συγκεκριμένο παιχνίδι το είδα σε πολλούς....η προτροπή όμως της Μαρίνας με έπεισε να παίξω...!

• Κάτι που έκανα στο ’15 που δεν είχα ξανακάνει ποτέ.

Ξεκίνησα να κάνω decoupage, αν και τα παράτησα σύντομα :P

• Αν κράτησα τους στόχους που είχα βάλει πέρυσι και αν θα βάλω νέους φέτος.

Γενικά δεν βάζω στόχους, γιατί όταν το κάνω γίνομαι αρκετά καταπιεστική στον εαυτό μου! Οπότε οτ' ήθελε προκύψει και φέτος....

• Ποιες χώρες επισκέφτηκα το ’15;

Νοερά πολλές ή μάλλον διαδικτυακά...πρακτικά καμία. Περιορίστηκα στα εγχώρια!!

• Τι θα ήθελα να κάνω το ’16 που στερήθηκα το ’15;

Να ταξιδέψω και να γνωρίσω καινούρια πράγματα!

• Ποιες ημερομηνίες θα μου μείνουν αξέχαστες στο ’15 και γιατί;

Χμμμ...εδώ έχουμε πρόβλημα, δεν θυμάμαι ποτέ ημερομηνίες. 

• Τι αγόρασα και το χάρηκα πολύ;

Κάτι μπορντώ μποτάκια!!!

• Πού πήγαν τα περισσότερα λεφτά μου;

Εδώ κι εκεί....εξαφανίζονται τόσο γρήγορα που καμιά φορά δεν θυμάμαι καν που τα έδωσα..χαχαχα

• Τι με ενθουσίασε περισσότερο;

Νομίζω πως ήταν αυτή η παραλία στην Ρόδο 

• Ποιο τραγούδι θα μου θυμίζει το 15;

Ίσως αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=sduYNx92_go&list=RDsduYNx92_go&index=1

• Σε σύγκριση με πέρυσι τέτοιο καιρό, φέτος είμαι…

...στα ίδια θα έλεγα. Ίσως λιγάκι πιο συνειδητοποιημένη!

• Ποια ήταν η αγαπημένη μου ταινία ή σειρά για το ’15;

Γενικά μου αρέσει αυτή: "Pride & Prejudice", όποια χρονιά κι αν έχουμε.....αλλά από τις ταινίες του 2015, νομίζω πως ξεχώρισα αυτήν: "Woman in Gold"

• Ποιο είναι το fashion concept μου για το ’15;

Το casual θα πω!

• Τι με κράτησε στα λογικά μου;

Η τρέλα μου :P

• Ποιο πολιτικό γεγονός με αναστάτωσε;

Στην Ελλάδα ζούμε τι ερώτηση είναι αυτή;;;; 

• Ένα μάθημα ζωής από το ’15

Έχω βγάλει ένα γενικότερο μάθημα ζωής....."Όλα περνάνε"....ας απολαύσουμε την ζωή μας λοιπόν!

Καλή σου μέρα :)

Θα ήθελες να συνεχίσεις το παιχνίδι;;

Θα χαρώ να δω και τις δικές σου απαντήσεις!

Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία ~ "Σκηνές από το παρελθόν"

Η Αριστέα μας πρότεινε να γράψουμε μια 

"Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία"

Αρκεί να ξετυλίγεται με φόντο 

ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο,

δίπλα σε μια φάτνη,

σε ένα γιορτινό τραπέζι,

γεμάτο ή άδειο

ή στο δρόμο, 

δυο χέρια που προσπαθούν να ζεσταθούν

και μια ψυχή να αντέξει τα Χριστούγεννα του δρόμου.

Βάλε τη φαντασία σου ξανά να δουλέψει,

ξύσε το μολύβι σου, ή το μυαλουδάκι σου

και δώσε μας μια ζεστή ιστορία, μια γιορτινή ιστορία

μια ιστορία γεμάτη ανθρωπιά, 

μέσα στην καρδιά της πιο όμορφης γιορτής του χρόνου.

   "Ήταν βράδυ θυμάμαι, πάνε χρόνια από τότε. Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος και το σπίτι είχε αρχίσει να στολίζετε με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του.
   Είχαμε μαζευτεί όλοι στο σαλόνι, ο μπαμπάς είχε φέρει το δέντρο και η μαμά έψαχνε τα στολίδια. Εμείς χορεύαμε στο ρυθμό της μουσικής και βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε στην συναρμολόγηση. Σε λίγα λεπτά το δέντρο μας είχε στηθεί. Πήρε την θέση του πάνω στο τραπεζάκι στην άκρη του σαλονιού κι έπειτα είχαν σειρά τα λαμπάκια. Η μαμά ανέλαβε το στήσιμο τους προσεκτικά, ώστε να τοποθετηθούν γύρω γύρω σε όλο το δέντρο. Μετά βάλαμε τις γιρλάντες και τις μπάλες.
   Θυμάμαι πως η αγαπημένη μου μπάλα ήταν ξύλινη και είχε πλεγμένα κλαδάκια γύρω γύρω που σχημάτιζαν κάτι σαν μπάλα μ'ένα όμορφο φιόγκο επάνω! Την έβαζα πάντα ψηλά σε καλό σημείο να φαίνεται όμορφη!!
   Όλο το απόγευμα γελούσαμε και φτιάχναμε γιορτινή ατμόσφαιρα σε όλο το σπίτι. Βάζαμε προσεκτικά την φάτνη κάτω από το δέντρο. Και στο τέλος κάποιος αναλάμβανε να βάλει το αστέρι στην κορυφή!
   Όταν πια είχαμε εξαντληθεί η μαμά μας πήγαινε για ύπνο κι αφού μας είχε σκεπάσει μας έβαζε μια κασέτα που είχε πολύ ωραίες μουσικές και έλεγε μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία.

   Νομίζω ξεκινούσε κάπως έτσι....

Πες μας την ιστορία για τον μικρό Χριστό,

την μάνα Πάναγια, το βρέφος το μικρό.

Πες μας για τ' αγγελούδια, που ψάλλουν στο Χριστό,

το δόξα εν υψίστοις, μ' ένα γλυκό σκοπό.

Μια παγωμένη νύχτα, που ο βοριάς φυσούσε

κι η γη όλη μιλούσε για κάποιο βασιλιά.

Σε 'κείνη την ραχούλα, που βλέπετε παιδιά μου, 

γεννήθηκε ο Χριστός μας, εκείνη την βραδιά.

Πάμε γλυκιά μανούλα, μην χάνουμε καιρό

να πάμε στον Χριστό μας, να τον ειδώ κι εγώ.

Αχ να 'μουν αγγελούδι, 'κείνο το βραδινό,

να ψάλλω στο Χριστό μας ένα γλυκό σκοπό.

...δεν θυμάμαι όμως πως τελείωνε μιας και ο ύπνος με είχε ήδη πάρει :))

   Είναι από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις αυτή η κασέτα. Ακόμη κι αν την έχω χάσει η ανάμνηση της πάντα σχηματίζει ένα χαμόγελο στα χείλη μου :)

   Τα Χριστούγεννα πάντα θα μου φέρνουν την ελπίδα για κάτι καλύτερο και πιο όμορφο. Με την γέννηση Του όλα είναι δυνατά. Με την βοήθεια Του, όλα μπορούν να συμβούν!"

*Μια απόπειρα για ένα ακόμη παιχνίδι με λέξεις....αν και δεν τα πάω τόσο καλά με αυτές ;)

Καλό ξημέρωμα!

The Christmas Tag...........Ho Ho Ho

Μιας και είχα καιρό να παίξω...(λέμε τώρα), είδα ένα ολοκαίνουριο παιχνίδι που αλλού;;;;

Στης αγαπημένης Αριστέας ;)....νομίζω ότι ξεκίνησε από κάπου εδώ

Το θέμα είναι πως είναι άκρως Χριστουγεννιάτικο και γεμάτο ερωτήσεις...

...αν σε ενδιαφέρει σε προσκαλώ να παίξεις κι εσύ!

1. Αγαπημένη Χριστουγεννιάτικη ταινία:
   Πρώτη στο μυαλό φυσικά μου ήρθε το "Home alone", βλέπεις είναι μια ταινία που μας την είχαν δείξει με το σχολείο και μου έχει μείνει...ειδικά εκείνη η σκηνή που οι ληστές πέφτουν στην πισίνα προς το τέλος. Ωστόσο εγώ θα επιλέξω την ταινία "Serendipity" (φλασιά της στιγμής)
2. Αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:
   Ανέκαθεν το Feliz Navidad
   
3. Αγαπημένος Χριστουγεννιάτικος Προορισμός:
   Χμμ...γενικότερα τα Χριστούγεννα μου αρέσει να τα περνάω με την οικογένεια μου, βασικά πάντα τα Χριστούγεννα τα περνάω με την οικογένεια μου. Αλλά πιο πολύ μου άρεσαν όταν πηγαίναμε οικογενειακώς στο σπίτι της γιαγιάς γιατί μαζευόμασταν όλα τα ξαδέρφια και γενικά μεγάλωνε το σόι και κάναμε και βόλτες!!!
4. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που σου έχουν κάνει Χριστούγεννα;
   Αν και η μνήμη μου δεν βοηθάει σε κάτι τέτοια, θυμήθηκα κάποια Χριστούγεννα (μην με ρωτήσεις πότε, με τους αριθμούς είμαστε μαλωμένοι) που αποφάσισα με την αδερφή μου να πάρουμε δώρα σε όλη την οικογένεια...μην φανταστείς κάτι σπουδαίο, απλά το χαμόγελο τους ήταν η καλύτερη ανταμοιβή κι εκείνο το τετραδιάκι που μου είχε πάρει, ήταν όλη την χρονιά μέσα στην τσάντα μου....!
5. Έχεις κάποιο Χριστουγεννιάτικο έθιμο;
   Τα κλασσικά...στολίζουμε το σπίτι, φτιάχνουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες....όχι κάτι το ιδιαίτερο! αααα επίσης την Πρωτοχρονιά η Βασιλόπιτα είναι ουσιαστικά κάτι σαν κρεατόπιτα και μέσα εκτός από κέρμα, βάζουμε στάχυ και άχυρο (τυλιγμένα εννοείται)
6. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή ερώτηση να ξέρετε..
   Κουραμπιέδες ή μελομακάρονα (άντε και δίπλες να βάλω στο παιχνίδι);
   Μ Ε Λ Ο Μ Α Κ Α Ρ Ο Ν Α!!! Ασυζητητί....χαχαχαχα
7. Ονειρεμένος προορισμός για τις διακοπές των Χριστουγέννων;
   Εκεί που υπάρχουν άνθρωποι που μ'αγαπούν και με κάνουν να χαμογελώ....Δεν έχει σημασία το μέρος, αλλά η παρέα ;)
8. Τι προτιμάς να κάνεις τη βραδιά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς;
   Η βραδιά των Χριστουγέννων ή μάλλον το ξημέρωμα...με βρίσκει στην Εκκλησία να παρακολουθώ την γέννηση Του. Την βραδιά της Πρωτοχρονιάς από την άλλη μαζευόμαστε όλοι μαζί, ετοιμάζουμε τραπέζι, μετράμε αντίστροφα την αλλαγή του χρόνου και κάπως έτσι η βραδιά τελειώνει και παίρνει μαζί της και τον παλιό χρόνο...
9. Σου έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο τις μέρες εκείνες;
   Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο....γενικά είμαι ήπιων τόνων
10. Τι στόχους βάζεις για το καινούργιο έτος:
    Ωραιότατα...ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με αυτό το κομμάτι. Δεν βάζω στόχους, ίσως γιατί όταν καμιά φορά το κάνω γίνομαι τόσο καταπιεστική στον εαυτό μου μέχρι να τον πετύχω που έχω αρχίσει και το αποφεύγω....το αίσθημα της επιβίωσης...χαχαχα
11. Αν ήσουν ο Άγιος Βασίλης τι θα έκαμες;
    Θα βοηθούσα όσους το ζητούσαν και το είχαν πραγματικά ανάγκη....ότι δηλαδή κάνει και ο άγιος. Μια χαρά τα καταφέρνει!

Καλό ξημέρωμα από μένα!

Κι αν θέλεις να παίξεις θα χαρώ πολύ να σε διαβάσω!

*Σήμερα γιορτάζει ο άγιος Σπυρίδων και όλη η Κέρκυρα
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!!!

Ιστορίες της μέρας: "Μια απίθανη βόλτα με το τρένο"

Μια καινούρια ιδέα της Μαρίας μας προτείνει να γράψουμε Ιστορίες πρωινές, μεσημεριανές, απογευματινές, ιστορίες γεμάτες φως. Ότι μπορεί να γίνει πριν η νύχτα αλλάξει την διάθεση των ανθρώπων και επηρεάσει την κρίση τους.

"Οι αχτίδες του ήλιου την βρήκαν ακουμπισμένη στο παράθυρο του τρένου...!
Τρελαινόταν να χαζεύει το τοπίο στο παράθυρο και της άρεσε πολύ όταν ο ήλιος χάιδευε τα μάτια της!
Περισσότερο της άρεσε όταν στο τοπίο κυρίαρχη θέση έπαιρνε η θάλασσα.....τότε ήταν που έβγαζε την φωτογραφική της και προσπαθούσε να απαθανατίσει την στιγμή, να προλάβει να παγώσει το χρόνο κι έτσι να μείνει για πάντα στην μνήμη της.
Ήταν το καινούριο της χόμπι, εδώ και καιρό είχε αρχίσει να τραβά φωτογραφίες σε ότι της κινούσε την περιέργεια και το ενδιαφέρον, κάθε φορά  κάτι καινούριο μαγνήτιζε το βλέμμα της κι αυτό αμέσως το παγίδευε ο φακός...ήταν κάτι σαν παιχνίδι γι'αυτήν.
Αυτό προσπάθησε να κάνει και σ'αυτό το ταξίδι της...όταν είδε στο παράθυρο της, την θάλασσα με τον λαμπερό διάδρομο του ήλιου πάνω της και τα καραβάκια σκόρπια εδώ κι εκεί, δεν μπόρεσε να αντισταθεί κι έτσι άρχισε να εστιάζει και να τραβά όσο καλύτερα και πιο σταθερά μπορούσε!
Όταν ευχαριστήθηκε από την λήψη της, άφησε στην άκρη την φωτογραφική κι αφέθηκε να χαζεύει το τοπίο...εκτός απ'τον φακό ήθελε να κρατήσει και στην μνήμη της όσο πιο καθαρά γινόταν την στιγμή. Μετά από λίγο άρχισε να περιεργάζεται τον κόσμο γύρω της και τότε συνειδητοποίησε πως το τρένο δεν είχε και πάρα πολλούς επιβάτες. Είχε την τύχη να κάθεται μόνη της στο κουπέ κι έτσι είχε αφήσει τα πράγματα της στην δίπλα θέση.
Ανοίγοντας την τσάντα της για να πάρει το κινητό της, είδε πως είχε πάρει κι ένα βιβλίο μαζί της...και ξεχνώντας τελείως το τηλέφωνο ξεκίνησε να διαβάζει κάποιες "απίθανες ιστορίες". Τόσο την είχαν συνεπάρει τα λόγια του βιβλίου που το πρόσωπο της έπαιρνε ανάλογους μορφασμούς σε κάθε τι που διάβαζε. Ήταν πολλές μεμονωμένες ιστορίες με διαφορετικό νόημα η κάθε μια και το μόνο κοινό τους ήταν η πόλη στην οποία διαδραματίζονταν οι σκηνές...αυτή η αγαπημένη της πόλη! Στο τέλος κάθε ιστορίας κρατούσε την αγαπημένη της σκηνή και προσπαθούσε να την κάνει εικόνα, κάνοντας ένα πρόχειρο σκίτσο στο λευκό της σελίδας......προσθέτοντας δικά της χαρακτηριστικά και κάνοντας μοναδική την εικόνα στο μυαλό της.
Η όλη της στάση κίνησε το ενδιαφέρον ενός νεαρού που καθόταν στο απέναντι κουπέ. Το χαμόγελο της κάθε φορά που διάβαζε κάτι αστείο ή ίσως ρομαντικό, η περιέργεια της για την συνέχεια και η επιμονή της καθώς σχεδίαζε...πατώντας τις ίδιες γραμμές πολλές φορές ώστε να δώσει βάθος στην εικόνα τον έκαναν να ασχοληθεί μαζί της.
Άρχισε να την περιεργάζεται και να θέλει να την γνωρίσει.....την έβλεπε να κάθεται σταυροπόδι, δίπλα στο παράθυρο, τα μαλλιά της έπεφταν μπροστά στα μάτια της κι αυτή με βιαστικές κινήσεις τα έδιωχνε πιο κει, ο ήλιος φώτιζε το σχέδιο της και τα χέρια της πήγαιναν συνεχώς πάνω-κάτω, δημιουργώντας κάποια σχήματα στο χαρτί.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να την φωτογραφήσει, ήθελε με κάποιο τρόπο να την έχει, έτσι κάνοντας ένα κλικ με το κινητό του είχε ήδη πετύχει αυτό που ήθελε. Με την διαφορά πως είχε κάνει αισθητή την παρουσία του.
Τώρα τον είχε προσέξει κι εκείνη και με το βλέμμα της, ζητούσε κάποιες εξηγήσεις...
Αμέσως της έδειξε την φωτογραφία κι εκείνη χαμογέλασε....πάντα της άρεσαν τέτοιες φωτογραφίες, ειδικά τώρα που ήταν η πρωταγωνίστρια στην φωτογράφιση :)
Είχε σταθεί στην κατάλληλη γωνία και έμοιαζε με φωτογραφία από παραμύθι. Απ' το προσωπικό της παραμύθι που μόλις τώρα ξεκινούσε. Του ζήτησε να της στείλει την φωτογραφία στο facebook...
Άφησε το βιβλίο της στην άκρη και άρχισε να μιλά με τον νεαρό.
Ξεκίνησαν με τις γνωστές και λιγάκι αμήχανες ερωτήσεις...συστήθηκαν, είπαν από που έρχονται και που πηγαίνουν και μετά ξεκίνησαν να μιλούν για τα όνειρα τους και το τι ήταν αυτό που ήθελαν, τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και κάπου εκεί καθώς μετρούσαν τα κοινά στοιχεία και τις διαφορές που τους ένωναν το τρένο πλησίαζε στον προορισμό του. Κι οι δυο τους θα ξαγίνονταν ξένοι και θα επέστρεφαν στις ζωές τους...
Βγαίνοντας από το τρένο την ώρα που θα χώριζαν οι δρόμοι τους, ο ήλιος βασίλευε και οι τελευταίες ακτίνες της μέρας είχαν χρωματίσει με τα πιο όμορφα χρώματα τον ουρανό. Καθώς απομακρύνονταν η κοπέλα δεν άντεξε και εμφάνισε και πάλι την φωτογραφική της, τραβώντας τον μια φωτογραφία...Περπατούσε ανάμεσα στα αστικά με τα χέρια στις τσέπες και το βλέμμα του την αναζητούσε, χαρίζοντας της ένα τελευταίο χαμόγελο....σκέφτηκε πως θα ήταν άλλη μια εικόνα στην συλλογή της, από μια όμορφη στιγμή της μέρας. Μια στιγμή άξια να γίνει ανάμνηση!
Καθώς μπήκε στο αστικό με κατεύθυνση το σπίτι της, θυμήθηκε το κινητό της και πως το είχε τελείως ξεχάσει όλη την ημέρα......Μετάνιωσε λιγάκι που δεν αντάλλαξε κινητό με τον νεαρό, της είχε φανεί τόσο συμπαθής θα ήταν κρίμα να μην τον ξαναδεί.
Φτάνοντας σπίτι, τακτοποίησε τα πράγματα της και πήγε κατευθείαν στον υπολογιστή της, πρώτη της δουλεία πάντα ήταν να περάσει της φωτογραφίες της ημέρας στον υπολογιστή και να σώσει στον σκληρό δίσκο αυτές που της άρεσαν περισσότερο! Τελευταία φωτογραφία ήταν η δική του...κοιτούσε την οθόνη χαμογελώντας την στιγμή που ακούστηκε ένα ήχος από το fb....
Ήταν ο νεαρός που της είχε στείλει αίτημα φιλίας και ήταν αυτός που ζητούσε τώρα την φωτογραφία του...αυτήν που τράβηξε λίγο πριν χωριστούν ;)

Και κάπου εδώ η ιστορία τελειώνει...ελπίζω να μην σας κούρασα, ούτε εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι βγήκε τόσο μεγάλη. Είναι μια φανταστική ιστορία με μικρές δόσεις αλήθειας...!

Καλημέρααα ❤

Το αλφαβητάρι των σκέψεων: Xmas Edition

Ακούσατε ακούσατε το Μαρινάκι έβγαλε Xmas Edition στο αλφαβητάρι των σκέψεων ;)

Βλέπεις τελευταία έχω αποκτήσει ένα κόλλημα με τα παιχνίδια μας και δεν χάνω ευκαιρία να συμμετέχω σε ότι καινούριο βγαίνει...

Γενικά δεν θυμάμαι να έχω γράψει και πολλά γράμματα στον Αι-Βασίλη

Δηλαδή αν εξαιρέσεις το περσινό...

Εκείνο ντε που μας είχε προτείνει η Γεωργία (armonia.art) να γράψουμε...δεν θυμάμαι να έχω γράψει κάποιο άλλο!

Ζεν ξέλω όμως τι να ζητήσω....είμαι μικλό ακόμα :P

Η ζωή μου είναι γεμάτη με ανθρώπους που αγαπώ και μ'αγαπούν (Δόξα τον Θεό!)

Θέλω λοιπόν αυτό τον χρόνο να κάνω πολλά πολλά ταξίδια και....

Ίσως να γνωρίσω κι άλλους ανθρώπους που θα μου μάθουν καινούρια όμορφα πράγματα.

Κυρίως όμως θέλω να γνωρίσω κάποιον που θα με συνοδεύει σε όλα αυτά τα ταξίδια ;)

Λέμε τώρα, γιατί δεν αντέχω και πολύ κόσμο γύρω μου...χαχαχα

Μμμμ....ίσως και μια φωτογραφική μηχανή

Να μου μείνει και καμιά ανάμνηση, από τα τόσα ταξίδια....χιχι :) 

Ξέρω, ξέρω ζητάω πολλά....αλλά έτσι είμαι εγώ

Όλα ή τίποτα!

Παρακαλώ λοιπόν να εκπληρωθούν όλα :P

Ρώμη ας πούμε θα ήταν ένας ωραίος προορισμός για να ξεκινήσω.....(ελπίζω να το πιάσανε αυτές που πρέπει το υπονοούμενο!!!)

Σίγουρα πάντως θα ήθελα αγάπη, υγεία και χαρά

Τώρα δεν ξέρω αν θα προλάβεις να μου τα φέρεις όλα

Ύστερα όμως σκέφτομαι άγιος είσαι, έχεις εσύ τον τρόπο σου...

Φρόντισε όμως πρώτα αυτούς που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη...

Χάρισε τους υγεία, ζεστασιά, φαγητό κι ότι άλλο χρειάζονται...

Ψάχνω λοιπόν κι εγώ τα δώρα που θα κάνω στους αγαπημένους μου

Ώρα να σας χαιρετίσω....Άγιε μου Βασίλη εμείς όπως τα είπαμε ;)

Ιστορίες της Νύχτας #2: Νύχτα στην πόλη

Μια ακόμη νύχτα στην πόλη....τα βήματα της την πήγαιναν εδώ κι εκεί χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Συνήθιζε να περπατά, της άρεσε πολύ να περπατά μέσα σε στενά, να χάνεται μέσα σε δρομάκια, μα πιο πολύ της άρεσε να περπατά δίπλα στην θάλασσα. 

Μόνιμη συντροφιά της η μουσική και οι σκέψεις της. Τα ακουστικά ήταν μόνιμο αξεσουάρ στην τσάντα της έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να δραπετεύσει στις σκέψεις του μυαλού της χωρίς κανείς να την ενοχλεί...Θαρρείς κι εξαφανιζόταν από τον κόσμο όταν τα φορούσε, γινόταν αόρατη και τίποτα δεν έδειχνε να την ενοχλεί.

Έτσι ξεχάστηκε κι εκείνο το βράδυ. Είχε βγει από νωρίς στο κέντρο για να συναντήσει φίλες, είχε περάσει ωραία, μα πέρασε η ώρα και το τελευταίο αστικό είχε φύγει εδώ και ώρα από το τέρμα του. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να γυρίσει με τα πόδια, τι πιο φυσικό από μια ωραία βραδινή βόλτα, μέσα από τα στενά της πόλης μέχρι το σπίτι της. Το δρόμο τον ήξερε καλά, τα ακουστικά ήταν ήδη στα χέρια της, όταν αποχαιρέτησε τις φίλες της και χάθηκε για άλλη μια φορά στον κόσμο της. 

Από την συζήτηση που είχε προηγηθεί άρχισε να σκέφτεται λιγάκι την ζωή της. Μέχρι τώρα όλα της είχαν έρθει πολύ καλά, αλλά αυτό ήταν κάτι γενικό. Προσπάθησε να σκεφτεί την παιδική της ηλικία....περνούσε καλά, λίγες άσχημες στιγμές είχε να θυμάται σαν παιδί κι αυτές το μυαλό της έδειχνε να της απωθεί πεισματικά. Ήρθαν στο νου της κάποια βράδια που έκλαιγε κρυφά πνίγοντας το λυγμό της στο μαξιλάρι, από τότε συνήθιζε να μην μοιράζεται τίποτα με τους άλλους και τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε.

Ξαφνικά το τραγούδι άλλαξε κι έτσι απρόσμενα στις σκέψεις της ήρθε η συμμαθήτρια της. Φίλες καλές από το δημοτικό, αχώριστες....αλήθεια πόσο καιρό είχε να της μιλήσει. "Φίλες για πάντα" σκέφτηκε και γέλασε...έτσι συνήθιζαν να γράφουν στα τετράδια. Κοίταξε διακριτικά γύρω της, μήπως και την έβλεπε κάποιος έτσι που γελούσε μόνη της, τέτοια ώρα όμως δεν υπήρχε ψυχή στο δρόμο. 

Άρχισε να παίζει με τα τετράγωνα πλακάκια του πεζοδρομίου, ακολουθούσε το ρυθμό και πρόσεχε να μην πατήσει τις γραμμές....ήταν κάτι σαν ψυχαναγκασμός που την έπιανε ώρες ώρες, την βοηθούσε να μένει συγκεντρωμένη.

Τώρα σκεφτόταν τα φοιτητικά της χρόνια. Τα πιο ωραία χρόνια, όπως λέει και ο σοφός λαός. Και η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά όμορφα χρόνια. Πέρασε κι εκεί δύσκολες στιγμές, έζησε τα ξενύχτια της, έκανε τα πρώτα μεθύσια της...τη βραδιά κι εκείνη. Είχε πιει τόσο πολύ, μέχρι που αποκοιμήθηκε μόνη της, αφού οι συμφοιτητές της την συνόδεψαν μέχρι το δωμάτιο της...

Έδιωξε γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της, είχε περάσει άλλωστε τόσος καιρός. Άρχισε να μετρά πόσος καιρός είχε περάσει από τότε που πήρε πτυχίο και έπαψε τυπικά να είναι φοιτήτρια. Προσπαθούσε να θυμηθεί τι έκανε από τότε. Το μυαλό της αρνιόταν πεισματικά να συνεργαστεί.......Σταμάτησε ξαφνικά και προσπάθησε να σκεφτεί πιο ήρεμα, μα τι στο καλό πως γίνεται να θυμάται τα σχολικά της χρόνια και να ξεχνά το τόσο πρόσφατο παρελθόν της;;;

Το τραγούδι άλλαξε κι αυτή συνέχισε να περπατά, αποφάσισε να μην δώσει τόση σημασία στο γεγονός, άλλωστε συχνά ξεχνούσε διάφορα πράγματα, είχε αποδεχτεί το γεγονός πως ο εγκέφαλος της διέγραφε ότι θεωρούσε περιττό. Σκεφτόταν πόσο θα θελε μερικές φορές να ξεχάσει γεγονότα που με τίποτα δεν βγαίνουν από το νου της. Πόσο θα θελε να μπορεί να ελέγχει τις μνήμες της....Να σταματήσει να θυμάται εκείνη την φίλη που βγήκε τόσο άχαρα από την ζωή της ή εκείνο τον φίλο που την ξέχασε κι έτσι απλά χάθηκε από την καθημερινότητα της.
Ήταν αλήθεια πως κάθε τραγούδι που άκουγε της θύμιζε στιγμές. Στιγμές από πρόσωπα που υποτίθεται πως ήθελε να ξεχάσει. Κι όμως η playlist ήταν ίδια για χρόνια και δεν έλεγε να αλλάξει!
Επιτέλους είχε φτάσει στην γωνιά του σπιτιού της. Χαμογέλασε, αν και της άρεσε τόσο πολύ να περιπλανιέται στο παρελθόν, ήξερε πολύ καλά πως δεν ήταν και για πολύ ώρα.
Το κλειδί γύρισε στην κλειδαριά. Είχε φτάσει κιόλας σπίτι της...άρχισε να χορεύει στα σκαλοπάτια μέχρι που μπήκε μέσα και τ'ακουστικά ξαναπήραν την θέση τους μέσα στην τσάντα....
Ήταν έτοιμη γι'άλλη μια φορά να παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα, μέχρι την επόμενη φορά που θα έβρισκε την ευκαιρία να βυθιστεί στην μουσική των σκέψεων της!

Μια δεύτερη απόπειρα στο δρώμενο της Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας #2"
Με λίγη φαντασία αυτή την φορά...
Αν θες να δεις κι άλλες κάνε κλικ εδώ

Ιστορίες της Νύχτας #2: Έτσι αθόρυβα όπως μπήκε στην ζωή της, έτσι και χάθηκε!

Κι έτσι όπως έπεφτε η νύχτα, στην μνήμη της ερχόντουσαν στιγμές από το παρελθόν!

Η νύχτα πάντα της θυμίζει εκείνο τον αναπάντεχο φίλο που γνώρισε σε μια προσπάθεια για καινούρια ζωή. Ένα διάστημα στην ζωή της που είχε φύγει μακρυά από γνωστούς και φίλους και χωρίς να το επιδιώκει καν, γνώρισε ένα καρδιακό φίλο.
Στην αρχή συναντήσεις με κοινές παρέες, καφέδες με ατέλειωτα παιχνίδια, ποτά με εξομολογήσεις, βόλτες στην παραλία και χωρίς καν να συστηθούν η καθημερινή συνάντηση τους, έγινε αγαπημένη συνήθεια.
Αυτό δεν κράτησε όμως πολύ, οι υποχρεώσεις την ανάγκασαν να φύγει μακρυά...
Όσο κι αν τους χώριζε η απόσταση όμως, η τεχνολογία κρατούσε ζωντανή την επαφή τους!
Η νύχτα κρύβει μια μαγεία μέσα της.............κι έτσι ξεκίνησαν εκείνα τα ατελείωτα βράδια με τα μηνύματα που σταματούσαν τα ξημερώματα, με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου.

Ούτε που είχε καταλάβει πως ξεκίνησε αυτή η φιλία...πάνε δυο χρόνια τώρα που είχαν ξεκινήσει να μιλούν με μηνύματα. Οι νύχτες  περνούσαν και η γνωριμία όλο και βάθαινε. Οι ώρες δεν είχαν σημασία.......σαν έπιαναν την κουβέντα η νύχτα περνούσε πολύ γρήγορα.

Άρχισαν να ξετυλίγουν κομμάτια του εαυτού τους και να μοιράζονται ότι σκεφτόντουσαν, είναι βλέπεις πιο εύκολο να μιλάς πίσω από μια οθόνη. Εκείνη έμαθε για τους ανθρώπους που έχασε, για ότι τον φόβιζε, για ότι αγαπούσε. Κι εκείνος κατάφερε να την κάνει να ξαναεμπιστευτεί τους ανθρώπους και να μοιραστεί τις σκέψεις της, κάτι που είχε ξεχάσει καιρό τώρα....
Είχαν μάθει ο ένας της συνήθειες του άλλου κι η νύχτα ήταν εκεί για να μοιραστούν τις στιγμές της μέρας τους, τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τις χαρές ;)
Κι έτσι αθόρυβα όπως μπήκε στην ζωή της, έτσι και χάθηκε!
Χωρίς πολλά λόγια, με την σιωπή να καλύπτει τα κενά τους....

υ.γ. Κάτι έχω πάθει τελευταία και το χω ρίξει στα blogoπαιχνίδια.....το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια απόπειρα για το τελευταίο δρώμενο της Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας".

Καλό ξημέρωμα!

"Το αλφαβητάρι των σκέψεων"

Άκουσα που λέτε στην Αριστέα μας για ένα καινούριο παιχνίδι και είπα να συμμετέχω

Βασικά ήταν ιδέα της Μαρίνας, ήταν μια απ'τις κρυφές της σκέψεις

Για να μην τα πολυλογώ το παιχνίδι λέγεται "Το αλφαβητάρι των σκέψεων"..αν κατάλαβα καλά :P

Δηλαδή γράφουμε ότι μας έρχεται στο μυαλό, σχηματίζοντας σε ακροστιχίδα την ΆλφαΒήτα

Έχουμε και λέμε λοιπόν κατ'αρχήν Καλημέρα και Καλή Κυριακή

Ζωηρή η διάθεση σήμερα και ο καιρός καλός....έτσι λοιπόν μια βόλτα το πρωί ήταν απαραίτητη

Ήλιος μας συντρόφευε σε όλη την διαδρομή

Θεού θέλοντος φτάσαμε σ'ένα όμορφο μοναστηράκι και στην συνέχεια

Ιδανικό ήτανε κι ένα ζεστό τσαγάκι που ήρθε να χωθεί μέσα στα δυο μου χέρια

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η μέρα

Λίγο διαφορετικά από τις υπόλοιπες Κυριακές

Μιας και είχα αμάξι στην διάθεση μου

Να λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να είσαι ανεξάρτητος....(Θέε μου εγώ πότε θα πάρω αμάξι :P )

Ξέρω ξέρω ξέφυγα, δεν πειράξει καθένας με τον πόνο του δεν λένε

Όχι μη τρομάζεις επιστρέφω στο θέμα μας και ταυτόχρονα επιστρέφω και στο σπίτι

Πόσο θα θελα όμως να συνεχίσω την βόλταααα...πρέπει να μαγειρέψουμε όμως κιόλας

Ρίχνει που λέτε η μαμά το φαΐ στο φούρνο....ε να φάμε είπαμε τι περιμένατε :P

Στρώνομαι κι εγώ στο υπολογιστή μπας και βγάλω ανάρτηση σήμερα

Τώρα που το σκέφτομαι και πολύ την άργησα

Ύστερα όμως το ξανασκέφτομαι και λέω εντάξει μωρέ φταίει και η αλλαγή της ώρας

Φυσικά, εγώ και δεν θα έβρισκα δικαιολογία;;

Χαίρομαι που το παιχνίδι έφτασε στο τέλος του

Ψήνεσαι να παίξεις κι εσύ;;;

Ωραία λοιπόν περισσότερα στοιχεία θα βρεις εδώ.......προς το παρόν σε χαιρετώ!!!

"το ταξιδι ενος Φλιτζανιου"

Ένα καινούριο ταξίδι ξεκινά....

....με πολλά χρώματα, αρώματα και γεύσεις....!!!

Αυτή την φορά δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό....

...Μα με την φαντασία μας όλα είναι δυνατά ;)

Η Πέτρα μας είχε μια πρωτότυπη ιδέα....

...κι έτσι τα σερβίτσια βγήκαν στο σεργιάνι ;)

......κι είναι όλα ένα κι ένα.....

...μα νομίζω πως ήρθε η ώρα να πούμε Καλημέρα!

Φιλιά πολλά από μένα 

❤

*Έλα κι εσύ στο παιχνίδι μας αν θες....

....δείξε μας τις δικές σου επιλογές!

Photo a day #3

Άλλο ένα ωραίο Photo a day που κατάφερα να τελειώσω...!!!

Απολαύστε το :)

22: Λεφτά

Ψάχνοντας το πορτοφόλι μου για λεφτά βρήκα αυτό το ξεχασμένο κατοστάρικο....αρκετά επίκαιρο θα έλεγα :P

23: Θέα

Δεν θα μπορούσε να είναι άλλη πέρα απ'την αγαπημένη μου παραλία...!!!

24: Στον κήπο

Μιας και δεν έχουμε κήπο βολευτείτε με το γλαστράκι του "καφέ"!

25: Βάθος πεδίου

Αν και δεν νομίζω ότι το πέτυχα...στο βάθος αχνοφαίνεται ποιος άλλος;;; "ο Θερμαϊκός"

26: Δώρο

Που ακόμα δεν έχει φτάσει στο προορισμό του :P

27: Μικρό

Ακούγοντας τη λέξη mini πάντα στο μυαλό μου έρχεται το mini couper....!

28: Πορτοκαλί

Βασικά εγώ μια σημαδούρα είχα στο μυαλό μου...αλλά δεν μπόρεσα να την φωτογραφήσω, οπότε κατέληξα σ'αυτή την παλιά αλλά ωραία φώτο ;)

*Σήμερα είναι η γιορτή των αγίων Πέτρου και Παύλου!

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες :)

Photo a day #2

Ένα παιχνίδι που μου άρεσε, αλλά επειδή απ'ότι κατάλαβα δεν προλαβαίνω όλο τον μήνα, είπα να το κάνω βδομάδα-βδομάδα ;)

Πάμε να δούμε λοιπόν αυτή την βδομάδα!!!

Δευτέρα 1: Πολλά
Πολλές πολλές βόλτες....!

Τρίτη 2: Κοιτώντας πάνω
Σ'αυτό τον υπέροχο ουρανό!!!

Τετάρτη 3: Ανόητο
Αρκετές ανοησίες...μαζί με φίλες ;)

Πέμπτη 4: Ξεκινάει με Μπ
...όπως μπύρα!!!

Παρασκευή 5: Κοιτώντας κάτω
..νύχτα στην πόλη...!

Σάββατο 8: Ποια είμαι
Από μια καλλιτεχνική φωτογραφία που με έβγαλε η φίλη μου!

Κυριακή 9: Ξεχασμένος
Ένα από τα αγαπημένα δώρα που μου έχουν κάνει!

Καλή σας μέρα!!!

Σήμερα είναι των Αγίων Πάντων...Χρόνια πολλά σε όλους!!!