"Κοινωνία ώρα... Αγάπης!"

   Με αφορμή το καινούριο δρώμενο της Αριστέας αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια για την αγάπη!

   Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πως να ξεκινήσω, αν και είναι κάτι που υπάρχει σε πλεονασμό στην ζωή μου, δεν μπορώ να βρω λέξεις για να την περιγράψω...

  Ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου και συνεχίζεται ακόμα. Θεωρώ πως είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος.

   Κάνει την εμφάνιση της εκεί που δεν το περιμένω και ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου!

  Με κάνει να νιώθω σίγουρη πως έχω ανθρώπους δίπλα μου στους οποίους μπορώ να βασιστώ, μπορώ με την βοήθεια τους να ανοίξω φτερά και να πετάξω μακρυά, γνωρίζοντας πως εκείνοι θα είναι εκεί σε κάθε μου πτώση..

   Έχω μάθει να αγαπώ και να το εννοώ....

  Μου είναι δύσκολο να μοιραστώ ένα τέτοιο συναίσθημα με κάποιον, γιατί κάτι τέτοιο αμέσως με κάνει ευάλωτη απέναντι του...χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν το νιώθω..!

   Η αλήθεια είναι πως το έχω νιώσει για πολλούς, το έχω πει όμως σε πολύ λίγους...

   Είτε γιατί κάποιες φορές είναι αυτονόητο, είτε γιατί δεν βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία, είτε γιατί φοβάμαι....είτε γιατί απλά το δείχνω με πράξεις ;)

  Για μένα το να ΑγαπΏ είναι το Α και το Ω στην ζωή μου...δεν θα μπορούσα να συνυπάρχω με ανθρώπους που δεν αγαπώ...

   Κι αυτό που μου αρέσει περισσότερο στην αγάπη είναι που με βοηθάει να δεχτώ τους άλλους, όπως πραγματικά είναι, να σεβαστώ την προσωπικότητα τους και να συγχωρώ με ευκολία κάθε τι που με ενοχλεί...

    Το να αγαπώ μου δίνει δύναμη να μπορώ να προχωρώ και το πιο ωραίο είναι πως όσο περισσότερους ανθρώπους αγαπώ και βάζω στην ζωή μου τόσο πιο χαρούμενη γίνομαι, ο κάθε ένας από αυτούς συμπληρώνει ένα διαφορετικό κομμάτι στην καρδιά μου κι ίσως μ'αυτό τον τρόπο καταφέρω να την συναρμολογήσω ολόκληρη...!!!!

Καλό ξημέρωμα!

Χριστός ανέστη!