Ιστορίες της Νύχτας #2: Νύχτα στην πόλη

Μια ακόμη νύχτα στην πόλη....τα βήματα της την πήγαιναν εδώ κι εκεί χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Συνήθιζε να περπατά, της άρεσε πολύ να περπατά μέσα σε στενά, να χάνεται μέσα σε δρομάκια, μα πιο πολύ της άρεσε να περπατά δίπλα στην θάλασσα. 

Μόνιμη συντροφιά της η μουσική και οι σκέψεις της. Τα ακουστικά ήταν μόνιμο αξεσουάρ στην τσάντα της έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να δραπετεύσει στις σκέψεις του μυαλού της χωρίς κανείς να την ενοχλεί...Θαρρείς κι εξαφανιζόταν από τον κόσμο όταν τα φορούσε, γινόταν αόρατη και τίποτα δεν έδειχνε να την ενοχλεί.

Έτσι ξεχάστηκε κι εκείνο το βράδυ. Είχε βγει από νωρίς στο κέντρο για να συναντήσει φίλες, είχε περάσει ωραία, μα πέρασε η ώρα και το τελευταίο αστικό είχε φύγει εδώ και ώρα από το τέρμα του. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να γυρίσει με τα πόδια, τι πιο φυσικό από μια ωραία βραδινή βόλτα, μέσα από τα στενά της πόλης μέχρι το σπίτι της. Το δρόμο τον ήξερε καλά, τα ακουστικά ήταν ήδη στα χέρια της, όταν αποχαιρέτησε τις φίλες της και χάθηκε για άλλη μια φορά στον κόσμο της. 

Από την συζήτηση που είχε προηγηθεί άρχισε να σκέφτεται λιγάκι την ζωή της. Μέχρι τώρα όλα της είχαν έρθει πολύ καλά, αλλά αυτό ήταν κάτι γενικό. Προσπάθησε να σκεφτεί την παιδική της ηλικία....περνούσε καλά, λίγες άσχημες στιγμές είχε να θυμάται σαν παιδί κι αυτές το μυαλό της έδειχνε να της απωθεί πεισματικά. Ήρθαν στο νου της κάποια βράδια που έκλαιγε κρυφά πνίγοντας το λυγμό της στο μαξιλάρι, από τότε συνήθιζε να μην μοιράζεται τίποτα με τους άλλους και τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε.

Ξαφνικά το τραγούδι άλλαξε κι έτσι απρόσμενα στις σκέψεις της ήρθε η συμμαθήτρια της. Φίλες καλές από το δημοτικό, αχώριστες....αλήθεια πόσο καιρό είχε να της μιλήσει. "Φίλες για πάντα" σκέφτηκε και γέλασε...έτσι συνήθιζαν να γράφουν στα τετράδια. Κοίταξε διακριτικά γύρω της, μήπως και την έβλεπε κάποιος έτσι που γελούσε μόνη της, τέτοια ώρα όμως δεν υπήρχε ψυχή στο δρόμο. 

Άρχισε να παίζει με τα τετράγωνα πλακάκια του πεζοδρομίου, ακολουθούσε το ρυθμό και πρόσεχε να μην πατήσει τις γραμμές....ήταν κάτι σαν ψυχαναγκασμός που την έπιανε ώρες ώρες, την βοηθούσε να μένει συγκεντρωμένη.

Τώρα σκεφτόταν τα φοιτητικά της χρόνια. Τα πιο ωραία χρόνια, όπως λέει και ο σοφός λαός. Και η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά όμορφα χρόνια. Πέρασε κι εκεί δύσκολες στιγμές, έζησε τα ξενύχτια της, έκανε τα πρώτα μεθύσια της...τη βραδιά κι εκείνη. Είχε πιει τόσο πολύ, μέχρι που αποκοιμήθηκε μόνη της, αφού οι συμφοιτητές της την συνόδεψαν μέχρι το δωμάτιο της...

Έδιωξε γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της, είχε περάσει άλλωστε τόσος καιρός. Άρχισε να μετρά πόσος καιρός είχε περάσει από τότε που πήρε πτυχίο και έπαψε τυπικά να είναι φοιτήτρια. Προσπαθούσε να θυμηθεί τι έκανε από τότε. Το μυαλό της αρνιόταν πεισματικά να συνεργαστεί.......Σταμάτησε ξαφνικά και προσπάθησε να σκεφτεί πιο ήρεμα, μα τι στο καλό πως γίνεται να θυμάται τα σχολικά της χρόνια και να ξεχνά το τόσο πρόσφατο παρελθόν της;;;

Το τραγούδι άλλαξε κι αυτή συνέχισε να περπατά, αποφάσισε να μην δώσει τόση σημασία στο γεγονός, άλλωστε συχνά ξεχνούσε διάφορα πράγματα, είχε αποδεχτεί το γεγονός πως ο εγκέφαλος της διέγραφε ότι θεωρούσε περιττό. Σκεφτόταν πόσο θα θελε μερικές φορές να ξεχάσει γεγονότα που με τίποτα δεν βγαίνουν από το νου της. Πόσο θα θελε να μπορεί να ελέγχει τις μνήμες της....Να σταματήσει να θυμάται εκείνη την φίλη που βγήκε τόσο άχαρα από την ζωή της ή εκείνο τον φίλο που την ξέχασε κι έτσι απλά χάθηκε από την καθημερινότητα της.
Ήταν αλήθεια πως κάθε τραγούδι που άκουγε της θύμιζε στιγμές. Στιγμές από πρόσωπα που υποτίθεται πως ήθελε να ξεχάσει. Κι όμως η playlist ήταν ίδια για χρόνια και δεν έλεγε να αλλάξει!
Επιτέλους είχε φτάσει στην γωνιά του σπιτιού της. Χαμογέλασε, αν και της άρεσε τόσο πολύ να περιπλανιέται στο παρελθόν, ήξερε πολύ καλά πως δεν ήταν και για πολύ ώρα.
Το κλειδί γύρισε στην κλειδαριά. Είχε φτάσει κιόλας σπίτι της...άρχισε να χορεύει στα σκαλοπάτια μέχρι που μπήκε μέσα και τ'ακουστικά ξαναπήραν την θέση τους μέσα στην τσάντα....
Ήταν έτοιμη γι'άλλη μια φορά να παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα, μέχρι την επόμενη φορά που θα έβρισκε την ευκαιρία να βυθιστεί στην μουσική των σκέψεων της!

Μια δεύτερη απόπειρα στο δρώμενο της Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας #2"
Με λίγη φαντασία αυτή την φορά...
Αν θες να δεις κι άλλες κάνε κλικ εδώ