Το πρασινο είπε:
"Είναι σαφές ότι είμαι το πιο σημαντικό. Είμαι το σημάδι της ζωής και της ελπίδας. Επιλέχθηκα για τα δέντρα,το γρασίδι και τα φύλλα. Χωρίς εμένα δεν θα υπηρχαν φυτα και όλα τα ζώα θα πεθαιναν. Κοίταχτε πέρα μακρια και θα δείτε ότι είμαι παντου . "
Το μπλε το διεκοψε και ειπε: "Το μόνο που σκεφτεσαι ειναι η
γη,σκεψου τον ουρανό και τη θάλασσα. Είναι και τα δυο μπλε! Το νερό που είναι η βάση της ζωής ειναι μπλε. Χωρις εμενα δεν θα υπηρχε τιποτα "
Το κιτρινο γέλασε και ειπε:
"Είστε όλοι τόσο σοβαροι. Φέρνω το γέλιο, την ευθυμία και την ζεστασιά στον κόσμο. Ο ήλιος είναι κίτρινος, το φεγγάρι είναι κίτρινο, τα αστέρια είναι κίτρινα. Κάθε φορά που ο κόσμος με βλεπει αρχίζει να χαμογελά. Χωρίς εμενα δεν θα υπήρχε καμία διασκέδαση. "
Το πορτοκαλι πηρε τον λογο και ειπε:
"Είμαι το χρώμα της υγείας και της δύναμης. Εγώ μπορεί να σπανίζω, αλλά είμαι πολύτιμο γιατί εξυπηρετω τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής. Κουβαλάω τις πιο σημαντικες βιταμίνες. Σκεφτείτε τα καρότα, τις κολοκύθες, τα πορτοκάλια.Δεν με βλεπουν ολη την ωρα αλλα οταν γεμισει ο ουρανος με την ανατολή ή τη δύση, η ομορφιά μου, είναι τόσο εντυπωσιακη. "
Το κοκκινο δεν μπορουσε αλλο να ακουει και φωναζοντας ειπε:
"Εγώ είμαι ο κυβερνήτης όλων σας, κοκκινο χρωμα εχει το αίμα! Ειμαι το χρώμα του κινδύνου και της ανδρείας. Είμαι το χρώμα του πάθους και του έρωτα, το χρωμα του κόκκινου τριαντάφυλλου, και της παπαρούνας. Ειμαι το πιο ομορφο ».
Το μωβ με την σειρα του ειπε:
"Είμαι το χρώμα των δικαιωμάτων και της ισχύος! Οι βασιλιάδες, οι αρχηγοι, με επιλεγουν παντα γιατί είμαι το σημάδι της αρχής και της σοφιας.! "
Το Indigo πιο αθόρυβα από τους άλλους, αλλά με αποφασιστικότητα ειπε:
«Σκεφτείτε εμένα. Είμαι το χρώμα της σιωπής.Με παρατηρείτε δύσκολα, αλλά εκπροσωπώ την σκεψη και τους προβληματισμούς. Ειμαι αναγκαιο για ισορροπία και για την αντίθεση, για την προσευχή και την εσωτερική ειρήνη. "
Και έτσι τα χρώματα κάθε ενα πεπεισμένο για τη δική του ανωτερότητα συνεχισαν τις διαμάχες τους και γινοτουσταν ολο και πιο δυνατες. Ξαφνικά υπήρξε μια αναπάντεχη λάμψη και βροντες. Η βροχή άρχισε να χύνετε κάτω αδυσώπητα. Τα χρώματα έσκυψαν κάτω από το φόβο, κοντά-κόντα το ενα στο άλλο για προστασια.
Στη μέση του κατακλυσμου, ο Θεός άρχισε να μιλά:
"Εσείς χρώματα, μαλωνετε μεταξύ σας, κάθε ενα προσπαθει να κυριαρχήσει απο τα υπόλοιπα. Είστε καθε ενα και διαφορετικο καθε ενα εχει προβλεφθεί για ειδικό σκοπό, μοναδικο. Καθε ενα ειναι το ιδιο σημαντικο, το ιδιο χρησιμο! Χωρις καποιο δεν θα υπηρχε το αλλο! Ενώστε τα χέρια μεταξύ σας και ελατε σε μένα."
Κάνοντας όπως τους είπε, τα χρώματα ένωσαν τα χέρια.
Ο Θεός συνέχισε:
"Από τώρα και στο εξής, όταν βρέχει, κάθε ένα από εσας θα τεντώνετε πέρα από τον ουρανό σε ένα μεγάλο τόξο του χρώματος του ως μια υπενθύμιση ότι μπορείτε όλα μαζι να ζειτε ειρηνικά. Απο τοτε γεννηθηκε το ουρανιο τοξο!!!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολίασε κι εσύ. . .ότι νομίζεις πως αξίζει!