«Εν παντί ευχαριστείτε…»

Ευχαριστώ! Το χαμόγελο τnς ψυχής. Η ασθενική μου απόκριση στις δωρεές Σου.
Μια λέξn τόσο απλή, απέριττη, που απογειώνει την προσευχή,
που κάνει την ψυχή πιο δεκτική στην ευλογία . . .
Ο πλούτος φτωχού και πλούσιου είναι επιτέλους κοινός!
Ευχαριστώ! Σε κάθε στιγμή, σε κάθε λεπτό. Κάθε ανάσα ένα «δόξα σοι».
Για όλα- για την υγεία, την οικογένεια, τους φίλους, την αλήθεια, την ευτυχία, τη σωτηρία. Για όλα όσα είχα ανάγκη και πάντοτε μου έδινες.
Εσύ· ο Θεός Εσύ· ο άνθρωπος που στέκεις δίπλα.
Ευχαριστώ! Κάθε φορά που το λέω, αντιλαμβάνομαι καλύτερα ότι
ο αίτιος της δωρεάς είναι έξω από 'μένα. Ψnλαφώ τnv αγάπn, νιώθω την πνοή Σου.
Παντού και πάντα.
Μου είπες μια ευχαριστία μου αρκεί για να κάνεις το ψωμί μου και το κρασί, Σώμα Σου και Αίμα.
Στην έδωσα χοϊκή, την έκανες Θεία.
Ένα ευχαριστώ μου για όλο Σου το Βασίλειο . . .
Ευχαριστώ! Η ευγνωμοσύνη του «ήδη», n λαχτάρα του «όχι ακόμα».
Τάξε με τον λεπρό, τον ένα, που «υπέστρεψε δοξάζων», «ευχαριστών».
Όχι ψιθυριστό· «μετά φωνής μεγάλnς». Δόξα Σοι.

Από το περιοδικό "Παρεμβολή"