Τα μπισκότα της ανθρωπιάς

Μια νεαρή κοπέλα περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα.

Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα.

Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα. Έπειτα κάθισε σε μια πολυθρόνα, για να διαβάσει με ησυχία.

Ένα μικρό κοριτσάκι κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το μπλοκ ζωγραφικής του και άρχισε να ζωγραφίζει.

Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, το κοριτσάκι πήρε κι αυτό άλλο ένα.

Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα.

Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, το παιδί έπαιρνε κι αυτό άλλο ένα.

Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.

Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: «Ααα. . . Τι θα κάνει τώρα;”

Τότε, το μικρό κοριτσάκι , παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό.

Αυτό ήταν πάρα πολύ!

Ήταν πολύ θυμωμένη τώρα!

Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό! Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος. . .

Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.

Το κοριτσάκι είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μʼ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας . . .ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μαζί του.