Μέγα Σάββατο

Στιχ.α΄: Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Πάσχα ιερόν ημίν, σήμερον αναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Άγιον Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών, Πάσχα το πύλας υμίν, του Παραδείσου ανοίξαν, Πάσχα πάντας αγιάζον Πιστούς.

Μεγάλη Παρασκευή

Διά ξύλου ο Αδάμ, Παραδείσου γέγονεν άποικος, 

διά ξύλου δέ σταυρού, ο Ληστής Παράδεισον ώκησεν. 

Ο μέν γάρ γευσάμενος εντολήν ηθέτησε τού ποιήσαντος. 

Ο δέ συσταυρούμενος, Θεόν ωμολόγησε τόν κρυπτόμενον. 

Μνήσθητι καί ημών Σωτήρ, εν τή Βασιλεία σου.

Μεγάλη Πέμπτη

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, 

ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. 

Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, 

ο των αγγέλων βασιλεύς. 

Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, 

ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. 

Ράπισμα κατεδέξατο, 

ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. 

Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. 

Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. 

Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. 

Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Μ.Τετάρτη

Το πρωί τελείται o εσπερινός της Μεγάλης Τετάρτης και Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Το απόγευμα γίνεται η Ακολουθία του Ευχελαίου και η τελετή του Νιπτήρος που είναι και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης που αναφέρεται σε τέσσερα γεγονότα. Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού Χριστό, τον Μυστικό Δείπνο, την Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και την προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή των Παθών του Χριστού.

Πηγή: εδώ

Μ.Τρίτη

Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά,

πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.

Μα, ω Κύριε, πώς η θεότης Σου μιλά

μέσ΄ στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού Σε κρύψ΄ η εντάφια γη

από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα

κι απ΄ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή

Σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας… Νυχτιά,

σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,

το σκοτάδι της αμαρτίας φωτιά

με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά

τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου,

κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά

τα δάκρυά μου.

Γύρε σ΄ εμέ. Η ψυχή πώς πονεί!

Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν

άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί

και σάρκα επήραν.

Στ΄ άχραντά Σου τα πόδια, βασιλιά

θα τα σφουγγίσω,

μου Εσύ θα πέσω και θα στα φιλήσω,

και με της κεφαλής μου τα μαλλιά

Τ΄ άκουσεν η Εύα μέσ΄ στο αποσπερνό

της παράδεισος φως ν΄ αντιχτυπάνε,

κι αλαφιασμένη κρύφτηκε… Πονώ,

σώσε, έλεος κάνε.

Ψυχοσώστ΄, οι αμαρτίες μου λαός,

Τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύση;

Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός!

‘Αβυσσο η κρίση

Πηγή: εδώ

Τι συμβολίζει η Μεγάλη Δευτέρα σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη

Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και η αρχή της Εβδομάδας των Παθών.

Την επόμενη μέρα από την Κυριακή των Βαΐων, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του «Παγκάλου» Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ η μέρα είναι επίσης αφιερωμένη και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.

Ο «Πάγκαλος» Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ ο οποίος έκανε ενάρετη ζωή και τον ζήλευαν τα αδέρφια του και ήθελαν να τον εκδικηθούν. Έτσι αρχικά τον έριξαν σ' ένα λάκκο και χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο, προσπάθησαν να πείσουν το πατέρα τους ότι τον έφαγε κάποιο θηρίο. Ωστόσο όταν είδαν ότι δε μπορούν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, πούλησαν τον Ιωσήφ σε εμπόρους κι εκείνοι τον έδωσαν στον αρχιμάγειρα του Φαραώ Πετεφρή, βασιλιά της Αιγύπτου.

Εκεί ο Ιωσήφ αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, η οποία εξοργισμένη τον κακολόγησε στον Φαραώ και εκείνος τον φυλάκισε. Ωστόσο όταν ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή, ο Ιωσήφ του είπε ότι θα έρθουν στη χώρα 7 χρόνια ευφορίας και 7 χρόνια λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστήθηκε με την προειδοποίηση του Ιωσήφ και του έδωσε αξιώματα κι εκείνος προστάτευσε το λαό του στα δύσκολα χρόνια του λιμού και μάλιστα προσκάλεσε στην Αίγυπτο και τα αδέρφια του να μείνουν μαζί του.

Παράλληλα, στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας περιλαμβάνεται και η ιστορία της άκαρπης συκιάς που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε. Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα και την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο,όμως διαπίστωσε ότι η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς απευθυνόμενος στο δέντρο είπε : «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» και η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε και γι' αυτό λέγεται καταραμένη συκιά ή ξηρανθείσα συκιά. Η ιστορία της άκαρπης συκιάς συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων της εποχής και την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν φαινομενικά ενάρετοι, αλλά πρακτικά άκαρποι από καλά έργα.

Το απόγευμα προς βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας, όπως και της Κυριακής των Βαΐων,αλλά και της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου και ο Όρθρος της επόμενης μέρας και το Μεγάλο Απόδειπνο λίγο νωρίτερα τις πρώτες απογευματινές ώρες, ενώ τα πρωινά γίνεται η προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Τα τροπάρια που ψέλνονται είναι το «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται» και το «Τὸν Νυμφῶνὰ σου βλέπω»

Πηγή: εδώ

Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Πηγή:εδώ

Κάλαντα των Βαΐων

Βάιο-βάιο των Βαγιώ

τρώμε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώμε το παχύ αρνί.

Εμείς-εμείς οι τέσσερις

κι άλλοι εικοσιτέσσερις

την πόλη θα γυρίσουμε.

Σήκω καλέ νοικοκυρά

δως μας από ένα αυγό

να μην μας δείρει ο δάσκαλος

κι έχουμε το κρίμα μας

και την αμαρτία μας.

Έξω ψύλλοι-ποντικοί

μέσα Μάης και Λαμπρή!

Και του χρόνου!!!

Σάββατο του Λαζάρου

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια

ήρθ' η Κύριακή που τρων τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι

ήρθε η μάνα σου από την Πόλη.

Σου' φερε χαρτί και κομπολόι...

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)

Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ

Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.

Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.

Πηγή: εδώ

Να σωπαίνεις

Κι όταν δεν έχεις τίποτα να πεις....

νομίζω πως είναι καλύτερα να σωπαίνεις!

Την καλημέρα μου :)

Τα φτερά είναι για να πετάς

Τη μέρα εκείνη ο Χόρχε με περίμενε με ένα παραμύθι.

Όταν μεγάλωσε ο πατέρας του του είπε:

« Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεώμενος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»

«Μα δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.

«Σωστά…» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.

«Βλέπεις γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις».

Ο γιος αμφέβαλλε.

«Κι αν πέσω;»

«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνaτό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του. Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:

«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος…Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τι νόημα έχει να πετάξεις;»

Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:

«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;…»

Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.

Μ’ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

«Μου είπες ψέμματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»

«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.

Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα.»

Χόρχε Μπουκάι

Πηγή: εδώ

Να μην κρίνουμε!

"Τον άνθρωπο, δεν πρέπει να τον κρίνουμε μόνο από τον τρόπο που μιλάει,

αλλά και από τον τρόπο που σωπαίνει!"

Κόλτον

Κορφές!!

"Κορφές, δεν ξέρω δίχως μόχθου ανηφοριά.

Ύψη, δεν ξέρω δίχως κόπους ν'ανεβαίνουν.

Ξεκούραστα, μονάχα κατεβαίνουν!"

Ήταν 18 Απριλίου 1826…

Και τούτες οι θύμησες για τον Πολιούχο της Πόλης του Ηράκλειου δεν τελειώνουν ποτέ…

Άλλη μια βόλτα, ένα ηλιόλουστο , ανοιξιάτικο πρωινό του Απρίλη, στις ανθισμένες πασχαλιές και στις πλατείες. Άλλη μια βόλτα στην ιστορία με σύντροφο μου αυτή τη φορά μόνο το ποδήλατο μου… Και σαν αντίκρισα την εκκλησία του Αγίου Μηνά άρχισα να σκέφτομαι και να θυμάμαι!

Τότε… στο Τουρκοκρατούμενο Κάστρο, πλησίαζε το Πάσχα του 1826 και πήγαινε να γίνει εκείνο το μεγάλο κακό που ο Άγιος δεν άφησε με τίποτα να συμβεί….

Σώζονταν όλα αυτά κι αλλά περισσότερα από τις αφηγήσεις του Στέφανου Νικολαϊδη που παιδί 9 χρονών τότε, έζησε τούτη την μέρα και μας άφησε τις μνήμες του για να μην ξεχάσουμε κι εμείς….

Βρίσκουμε λοιπόν στα γραπτά του:

«…Οι Τούρκοι τότε, επειδή ακούγανε τις επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων από παντού, ξεσπούσανε εκεί εναντίον των Ελλήνων και προβαίνανε σε σφαγές και λεηλασίες. Η ζωή των Ραγιάδων κρεμότανε στο καπρίτσιο ή στα κακούργα ένστικτα του κάθε Τούρκου.

Την ημέρα του Πάσχα στις 18 Απριλίου 1826 νομίσανε, πως ήταν η καταλληλότερη ευκαιρία να τους χτυπήσουν. Θα τους εύρισκαν όλους μαζεμένους να παρακολουθούν την Ακολουθία της Αναστάσεως μέσα στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά.

Ο Ναός του Αγίου Μηνά ήτανε τότε μικρότερος από τον σημερινό. Είχε κτιστεί κατά τον 18ο αιώνα. Σώζεται μάλιστα μέχρι σήμερα και είναι ο μικρός ΄Αγιος Μηνάς. Σ' αυτόν τον Ναό επιχείρησαν και άλλοτε σφαγή οι Τούρκοι : στις 24 Ιουνίου του 1821. Τότε έσφαξαν έξι επισκόπους και πολλούς άλλους κληρικούς και λαϊκούς.

Και τώρα επιχείρησαν να σφάξουν όλους μαζεμένους τους Χριστιανούς. Ουδείς θα τους ξέφευγε, διότι τα φανατισμένα στίφη των Τούρκων, με σπαθιά και μαχαίρια και με κάθε είδους φονικών όπλων, είχαν περικυκλώσει το Ναό. Άλλες γραμμές είχαν σχηματισθεί σε όλες τις παρόδους και τις κατευθύνσεις. Για να παραπλανήσουν δήθεν τη προσοχή της ντόπιας διοίκησης, βάλανε φωτιές σε διάφορες απομακρυσμένες συνοικίες της πόλης. Το σχέδιο είχε καταστρωθεί και στη παραμικρή του λεπτομέρεια. Την ώρα που διάβαζε το ιερό Ευαγγέλιο ο Μητροπολίτης Καλλίνικος, ξαφνικά ακούστηκε η κλαγγή των όπλων. Τα μανιασμένα στίφη των βαζιβιζούκων πλησίασαν τις πόρτες. Ήταν έτοιμα ν΄αρχίσουν τη σφαγή των Χριστιανών, που ήσαν ανύποπτοι και απροετοίμαστοι. Κρίσιμη ώρα !

Μα ξαφνικά βλέπουν ένα αστραφτερό φως, γιομάτο από αίγλη, που πλημμύρισε την Εκκλησία, από την μια άκρη ως την άλλη. Ένας δε ασπρομάλλης γέρος αξιωματικός με σεβάσμια μορφή φάνηκε καβάλα στο άσπρο περήφανο άτι του, κραδαίνοντας το ξεγυμνωμένο σπαθί του.

'Ηταν αγριεμένος και έμοιαζε καταπληκτικά με τον αρχηγό των εκεί Τούρκων, τον Αγιάν Αγά. Το άλογό του είχε χρυσοποίκιλτα χάμουρα και σέλλα στολισμένη με πολύτιμα πετράδια. Ήταν αγριεμένος και η ματιά του, όταν έπεφτε στους Χριστιανούς, ήταν γλυκιά και θεϊκή, όταν όμως εμαίνετο στους βαρβάρους, που είχανε ζωσμένη την Εκκλησία, άλλαζε και πετούσε αστραπές, που προμηνούσαν όλεθρο σ΄αυτούς οι οποίοι δε σεβάστηκαν την άγια μέρα και τον ι ε ρ ό Ν α ό ν του. Οι Τούρκοι τότε, που ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν την αλύπητη σφαγή, κατατρομαγμένοι και πανικόβλητοι το έβαλαν στα πόδια και διαλύθηκαν.

Πήγανε τότε και διαμαρτυρήθηκαν στο Διοικητή τους, διότι τους έστειλε το Αγιάν Αγά και τους διέλυσε, ώστε να μη φέρουν σε πέρας το έργο τους. Αλλά ο διοικητής τους είπε, ότι δεν εγνώριζε τίποτε και ότι δεν έστειλε κανένα. Ο δε Αγιάν Αγάς κοιμόταν εκείνο το βράδυ μακαρίως ήσυχος στο σπίτι του. Τότε κατάλαβαν οι Τούρκοι, ότι ήταν ο Άγιος Μηνάς, που φάνηκε να σώσει τους Χριστιανούς.

Και πράγματι τους έσωσε. Δεν έπαθε κανείς τίποτε, εκτός από μια γυναίκα, η οποία επάνω στη σύγχυση έπεσε και πέθανε. 'Ολο μάλιστα το Εκκλησίασμα φοβήθηκε και έφυγε. 'Έμεινε μόνος του ο Μητροπολίτης Καλλίνικος και συνέχισε την Θεία Λειτουργία.

Ο Μητροπολίτης για να επισημοποιήσει περισσότερο το θαύμα και να εξευτελίσει τους Τούρκους, επισκέφθηκε την άλλη μέρα τον Τούρκο Διοικητή, για να τον ευχαριστήσει δήθεν, διότι έστειλε τον αξιωματικό Αγιάν Αγά και τους έσωσε από τον συρφετόν εκείνο. 'Ο Διοικητής όμως του είπε, ότι δεν έστειλε κανένα Αγάν Αγιάν.»

Οι Τούρκοι μάλιστα όταν διαλύθηκαν όλοι και εξακρίβωσαν πως ο Αγάς κοιμόταν αμέριμνος εκείνη την ώρα της επίθεσης στο κονάκι του κατάλαβαν την θαυματουργή επέμβαση του Αγίου και από τότε άρχισαν και σέβονται περισσότερο τη χάρη Του. Μάλιστα λέγεται πως το συμβάν αυτό είδε ηΤούρκικη οικογένεια Τσαλικάκη και από τότε έστελναν στην γιορτή του κάθε χρόνο ένα ασκί λάδι και αποκαλούσαν τον Άγιο Μηνά «ο καλός μας γείτονας».

Ανέβηκα …ξανά στο ποδήλατό μου και κοντοστάθηκα στην εκκλησία του μικρού Αγίου Μηνά. Ήθελα δω την εικόνα που Ηρακλειώτη ζωγράφου Ανδρέα Αλεξανδρίδη, στην κόγχη του υπέρθυρου της κυρίας του εισόδου του ναού που φτιάχτηκε αργότερα για να θυμίζει για πάντα τούτη την ημέρα.

Ναι, ήταν εκεί, μαζί και η θύμηση και εκείνο το χαμόγελο που αφήνει πάντα το παρατεταμένο κούνημα του κεφαλιού. Βγήκα παραέξω, κοίταξα γύρω μου. Ημέρα ηλιόλουστη, χαρά θεού, η πλατεία γεμάτη παιδιά, ποδήλατα και ενήλικες που απολάμβαναν τον καφέ τους… Ίσαμε εκατό περιστέρια συνωστίζονταν για λίγα σπόρια που πέταξε κάποιος…

Έφυγα… πάλι χορτάτη, πάλι γεμάτη εικόνες, ιστορίες και μνήμες …

Η ζωή συνεχίζεται σκέφτηκα ….όλα αυτά κάποτε πριν 190 χρόνια …ποιος νοιάζεται !

Της Ελένης Μπετεινάκη

Πηγή: εδώ

Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Φωτισθεῖσα ἐνθέως Σταυροῦ τὴ χάριτι, 

τῆς μετανοίας ἐδείχθης φωτοφανῆς λαμπηδών, 

τῶν παθῶν τὸν σκοτασμὸν λιποῦσα πάνσεμνε, 

ὅθεν ὡς ἄγγελος Θεοῦ, Ζωσιμᾶ τῷ ἱερῷ, 

ὠράθης ἐν τὴ ἐρήμω, 

Μαρία «Ὅσιε Μῆτερ» μεθ' οὐ δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἠμῶν.

Τον βίο της μπορείς να το βρεις εδώ

Το απέραντο

"Γι’ αυτό διαλέγουμε συχνά ένα χώρο στενό 

που να μας προστατεύει

απ’ το ίδιο μας το απέραντο..."

Γιάννης Ρίτσος

Πηγή: Οι σημειώσεις της Ιόλης

Ακάθιστος ύμνος

«Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε»

Ιδιαίτερη είναι η αγάπη και ξεχωριστός ο σεβασμός, με τον οποίο το σύνολο των πιστών περιβάλλει την Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου. Αγάπη και σεβασμός που πηγάζουν και εμπνέονται από το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η Ακολουθία, από την εκφραστικότητα και τον πλούτο των κειμένων, από το μελωδικό ένδυμα των λόγων. Αγάπη και σεβασμός που εκδηλώνονται με την ευλαβή παρουσία και ενεργό συμμετοχή στην Ακολουθία των «πιστώς προσκυνούντων και δοξαζόντων» Χριστιανών, τα απογεύματα της Παρασκευής καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Ακάθιστος ύμνος χαρακτηρίζεται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, γραμμένο πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και μερικώς της ομοιοκαταληξίας. Η γλώσσα του ύμνου είναι σοβαρή και ρέουσα, γεμάτη από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα. Έτσι η εξωτερική του μορφή παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και ωραιότητα, που συναγωνίζεται το βαθύ του περιεχόμενο.

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον πλούτο του λόγου, την ύπαρξη σχημάτων, την ποιητικότητα ορισμένων στίχων και προπαντός το υψηλό περιεχόμενο του ύμνου, που εξυμνεί την ενανθρώπιση του Θεού δια της Παναγίας Θεοτόκου. Είναι αλλεπάλληλες οι εκφράσεις χαράς, αγαλλιάσεως και λυτρώσεως που δίνουν ενθουσιαστικό τόνο στον ύμνο. 

Το γεγονός δε ότι απ' όλα τα κοντάκια μόνο αυτό είναι σήμερα σε χρήση στην λατρεία της Εκκλησίας μας δείχνει την δύναμη και την εντύπωση που έκανε και εξακολουθεί να κάνει στους πιστούς.

Σημείωση

Να είσαι καθαρός!

"Η καθαριότητα του σώματος είναι μισή αρχοντιά!

Η καθαριότητα της ψυχής είναι ολόκληρη η σωτηρία!"

Μνήμη....

"Ν’ αγαπάς τη ζωή σημαίνει να ξέρεις τον τρόπο να ξεχνάς όλα τα κακά 

και να κρατάς στη μνήμη σου όλα τα καλά"

Πρίσβιν Μ.

Το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα κακό!

"Αν είσαι αρκετά τυχερός να είσαι διαφορετικός,

μην το αλλάξεις ποτέ"

Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

"Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί 

να ανεβάσει την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού."

Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος

Δίχως λόγο, αιτία κι αφορμή!

Μια φορά κι ένα καιρό τ'όνειρο μπερδεύτηκε στα μονοπάτια της μνήμης κι έδωσε εικόνες μαγικές σ'ένα χαμόγελο που ζωγραφίστηκε ξάφνου στα χείλη...ο ήλιος έλαμπε κι η μέρα έσβηνε...το παιχνίδι που δεν είχε αρχίσει καν, έφτανε στο τέλος του....και κάπως έτσι όλα χάθηκαν κι έμεινε το χαμόγελο στα χείλη χωρίς λόγο....με μια γλυκιά ανάμνηση και την ελπίδα πως κάτι όμορφο θα γενεί κι απόψε!

Να δίνεις το παράδειγμα!

Ο κόσμος αλλάζει με το παράδειγμά σου,

όχι με τη γνώμη σου.

Paulo Coelho

Μέρες Άνοιξης

 "Ο χειμώνας είναι μια εγχάραξη, 

η άνοιξη μια υδατογραφία, 

το καλοκαίρι μια ελαιογραφία 

και το φθινόπωρο ένα μωσαϊκό όλων αυτών"

~Στάνλεϊ Χόροβιτς~

"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, 

αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να' ρθει"

~Pablo Neruda~

"Μητέρα είναι η άνοιξη που μας χαρίζει καινούργια βλαστάρια της ζωής"

~ Σπουρτζεόν~

"Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις"

~Οδυσσέας Ελύτης~

"Να κριθεί κάθε άνοιξη από τη χαρά της, 

από το χρώμα του το κάθε λουλούδι, 

από το χάδι του το κάθε χέρι, 

από το ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί"

~Μίλτου Σαχτούρη~

Κι ένα λουλουδάκι όχι και τόσο ανοιξιάτικο...απ'τα αγαπημένα μου όμως!
Καλό ξημέρωμα :)

Είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Αριστέας....μπορεί οι φωτογραφίες να είναι λίγο παλιές (μιας και δεν έχω την δυνατότητα να τραβήξω καινούριες)  και οι στίχοι δανεισμένοι (μιας και δεν έχω το ταλέντο να γράψω δικούς μου)......η άνοιξη όμως είναι εδώ και σας εύχομαι να την χαρείτε!!!

Μηνυματάκι

Να γελάς :)))))))))

Να γελάς ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά...

κυρίως όταν όλα πάνε στραβά...

γιατί αυτό το χαμόγελο είναι η δύναμη σου για να συνεχίζεις ;)

Καλημέραααα!

Άλλη μια αρχή και σήμερα ;)

Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος!

Ότι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα!

Ότι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα!

Ο. Ελύτης

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

"τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, 

καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;"

Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1

Μια φορά, μια γειτονιά!

Καιρό τώρα σκέφτομαι το δρώμενο της Πέτρας....αυτό ντε με τις γειτονιές...

Το πρόβλημα μου όμως είναι πως έχω περάσει από πολλές...

κι ενώ στην αρχή είπα να κάνω μια μείξη γενική....

τελικά αποφάσισα να σας γράψω γι'αυτήν που έζησα πιο πολύ!

Την γειτονιά αυτή λοιπόν την γνώρισα κάπου στα 5 μου....

Τότε ήταν που πήγαμε στο δικό μας σπίτι, ένα καινούριο σπίτι, ολοκαίνουριο....!

Τόσο καινούριο που ήταν από τα πρώτα στην γειτονιά :P

Τριγύρω έχει πολλά χωράφια και στο βάθος φαίνεται το βουνό!

Λίγα μέτρα πιο κάτω ζουν τα ξαδέρφια μου 

κι έτσι έπαιρνε λίγη ζωή η γειτονιά απ'τις φωνές μας...!

Μετά από καιρό, χτίστηκαν κι άλλα σπίτια....

Κι απέναντι μας έμενε μια οικογένεια με 2 παιδιά...

κάπως έτσι η παρέα μεγάλωνε....!

Τα πρωινά πηγαίναμε παρέα μέχρι το σχολείο...

...τα μεσημέρια σταματούσαμε στις κούνιες, δίπλα στο ποτάμι...

...κάθε απόγευμα βγαίναμε βόλτες με τα ποδήλατα...

...και μεγαλώνοντας αρχίσαμε τις ατελείωτες βόλτες σε όλο το χωριό!

Κλείνοντας ένα θα σας πω....ήταν ωραία γειτονία,

γιατί ήταν ωραία εκείνα τα χρόνια...!

Τώρα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα....

Πέτρα μου σ'ευχαριστώ για την αναδρομή!

Αν σου άρεσε κάνε κλικ, να ταξιδέψεις και σ'άλλες γειτονιές!

La Famille Belier ~ Η οικογένεια Μπελιέ (2014)

Χθες μια είδα μια πολύ ιδιαίτερη ταινία....Πρόκειται για μια οικογένεια όπου όλοι είναι κωφοί, εκτός από την 16χρονη κόρη, Πώλα!

Η Πώλα αναγκάζεται να κάνει τον διερμηνέα σε όλες τις συναλλαγές της οικογένειας, βοηθώντας τους και παραμερίζοντας τα όνειρα της...

Με την βοήθεια του καθηγητή μουσικής ανακαλύπτει το ταλέντο της στο τραγούδι 

και στην προσπάθεια της να το ακολουθήσει, απομακρύνεται από τους γονείς της...

....τελικά όμως καταφέρνει να βρει τις ισορροπίες της!!!

Είναι πραγματικά εκπληκτική ταινία και σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!!

Η πιο συγκινητική στιγμή είναι η ώρα της ακρόασης στο τέλος :)

*εδώ μπορείς να την δεις online

Καλό μήνα :)