Ο Ακάθιστος Ύμνος

«Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε»

Ιδιαίτερη είναι η αγάπη και ξεχωριστός ο σεβασμός, με τον οποίο το σύνολο των πιστών περιβάλλει την Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου. Αγάπη και σεβασμός που πηγάζουν και εμπνέονται από το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η Ακολουθία, από την εκφραστικότητα και τον πλούτο των κειμένων, από το μελωδικό ένδυμα των λόγων. Αγάπη και σεβασμός που εκδηλώνονται με την ευλαβή παρουσία και ενεργό συμμετοχή στην Ακολουθία των «πιστώς προσκυνούντων και δοξαζόντων» Χριστιανών, τα απογεύματα της Παρασκευής καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Ακάθιστος ύμνος χαρακτηρίζεται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, γραμμένο πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και μερικώς της ομοιοκαταληξίας. Η γλώσσα του ύμνου είναι σοβαρή και ρέουσα, γεμάτη από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα. Έτσι η εξωτερική του μορφή παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και ωραιότητα, που συναγωνίζεται το βαθύ του περιεχόμενο. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον πλούτο του λόγου, την ύπαρξη σχημάτων, την ποιητικότητα ορισμένων στίχων και προπαντός το υψηλό περιεχόμενο του ύμνου, που εξυμνεί την ενανθρώπιση του Θεού δια της Παναγίας Θεοτόκου. Είναι αλλεπάλληλες οι εκφράσεις χαράς, αγαλλιάσεως και λυτρώσεως που δίνουν ενθουσιαστικό τόνο στον ύμνο.

Το γεγονός δε ότι απ' όλα τα κοντάκια μόνο αυτό είναι σήμερα σε χρήση στην λατρεία της Εκκλησίας μας δείχνει την δύναμη και την εντύπωση που έκανε και εξακολουθεί να κάνει στους πιστούς.

Μουσουλμάνος απαίτησε να κατέβει η εικόνα της Παναγίας από νοσοκομείο για να μην τη δει το νεογέννητο και το βρέφος γεννήθηκε τυφλό

 

   Μουσουλμάνος (λαθρο)μετανάστης σχετικά πρόσφατα μετέφερε τη γυναίκα του σε μαιευτήριο της Πάτρας για να γεννήσει.

   Δεν γνωρίζουμε αν ήταν δημόσιο μαιευτήριο ή κάποιο Κέντρο Υγείας της ευρύτερης περιοχής των Πατρών (οι μετανάστες συνηθίζουν και πηγαίνουν σε Κέντρα Υγείας ακόμα και σε Αγροτικά Ιατρεία και δέχονται να ξεγεννήσουν τις γυναίκες τους ακόμα και γιατροί άσχετων ειδικοτήτων π.χ. οφθαλμίατροι! αρκεί να θεωρηθεί έκτακτο περιστατικό για να μην πληρώσουν τίποτα απολύτως).....

Μόλις έβαλαν τη γυναίκα του στον θάλαμο για να γεννήσει, πρόσεξε ο μουσουλμάνος την εικόνα της Παναγίας στον τοίχο και αμέσως είπε στον υπεύθυνο γιατρό: - Αυτό το κάδρο (εννοούσε το εικόνισμα) κατέβασέ το αμέσως από κει. Δεν θέλω μόλις γεννηθεί το παιδί μου να δει αυτό το πράμα!

   Έγινε μια σχετική φασαρία, η γυναίκα αγχώθηκε και για να μην χειροτερέψουν τα πράγματα, οι υπεύθυνοι δέχθηκαν να κατεβάσουν την εικόνα της Παναγίας (κακώς) με σκοπό να την ανεβάσουν αμέσως μετά.

   Ο μουσουλμάνος έμεινε να περιμένει στην αίθουσα αναμονής πότε θα τελειώσει ο τοκετός. Μετά από ώρες βγήκε ο γιατρός και του ανακοίνωσε:

- Η γυναίκα σου γέννησε φυσιολογικά. Εκείνη είναι καλά.

Το παιδί σου όμως γεννήθηκε τυφλό! Όχι μόνο εικόνα της Παναγίας δεν θα δει, αλλά ούτε και τίποτα άλλο στον κόσμο!

(agioritikovima.gr)

Ο Μέγας Κανών

Ο Μέγας Κανών είναι ένα κύκνειο άσμα, ένας θρήνος προθανάτιος, ένας μακρύς θρηνητικός μονόλογος. Ο ποιητής βρίσκεται στο τέλος της ζωής του. Αισθάνεται ότι οι ημέρες του είναι πια λίγες. Ο βίος του έχει περάσει. Αναλογίζεται το θάνατο και την κρίση του δικαίου κριτού που τον αναμένει. Και έρχεται να κάνει μία αναδρομή στο παρελθόν· μια ανασκόπηση του βίου του· έναν απολογισμό της ζωής του. Αναλογίζεται τα περασμένα, ξαναφέρνει στη μνήμη του τα γεγονότα που πέρασαν. Δεν βρίσκει όμως τίποτα ενθαρρυντικό, τίποτα που να τον ξεκουράζει και να τον ανακουφίζει. Τα πάντα είναι μαύρα και ελεεινά. Οι αμαρτωλές αναμνήσεις τον συμπνίγουν. Η συνείδηση τον ελέγχει. Ανοίγει την αγία Γραφή για να βρει παρηγοριά και ανακούφιση κι όμως η αγωνία του επιτείνεται, διότι βλέπει ότι μιμήθηκε όλες τις κακές πράξεις των ηρώων της ιεράς ιστορίας όχι όμως και τις καλές πράξεις των αγίων. Η μελαγχολία του μετά την μελέτη της Γραφής μεγαλώνει και η σύγκρισή του με τους αγίους τον κάνει να ξεσπά σε νέους θρήνους. Δεν του μένει τίποτα αξιόλογο, τίποτα καθαρό και αμόλυντο για να παρουσιάσει στο Θεό. Η ζωή του δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αλυσίδα παραπτωμάτων. Δεν ξέρει από που ν’ αρχίσει τους θρήνους του.

«Πόθεν άρξομαι θρηνείν τας του αθλίου μου βίου πράξεις;

Ποίαν απαρχήν επιθήσω Χριστέ, τη νυν θρηνωδία…»

Τέλος αντιλαμβάνεται ότι δεν του μένει παρά η μετάνοια, συντριβή, η καταφυγή στο έλεος του Θεού. Καρπούς αρετής δεν έχει να παρουσιάσει. Γεμάτος αγωνία και ανησυχία για την μεταθανάτιό του τύχη κραυγάζει·

Ψυχή μου ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις;

Το τέλος εγγίζει, και μέλλεις θορυβείσθαι·

ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός,

Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Να το μήνυμα του Μ. Κανόνος. Να το δίδαγμα που βγαίνει αβίαστα για μας. Αφού αρετή δεν έχουμε, τουλάχιστον ας μη κοιμόμαστε· ας ξυπνήσουμε κι ας ζητήσουμε το έλεος του Θεού.

Καλημέρα και καλή δύναμη!

Σε κάθε σου προσπάθεια βάλε αρχή στο Θεό,

που είναι αρχή κάθε καλού, για να γίνει κατά Θεόν,

εκείνο που αποφάσισες να κάνεις.

Όσιος Μάρκος ο ασκητής

Μια βόλτα στο Άγιον Όρος

Απλά υπέροχο. . .!!!

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Δ' Κυριακή νηστειών - Αγ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας λέγει για το θαύμα του Χριστού, που θεράπευσε το δαιμονισμένο παιδί. Ο διάβολος θέλει να ξεκόψουμε από το Θεό και έτσι να χάσουμε τη σωτηρία μας, που είναι και η αληθινή ζωή μας. Στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής ο άνθρωπος αγωνίζεται για να συντρίψει με τη βοήθεια του Θεού την αμαρτία. Μόνον έτσι μπορούμε να πλησιάσουμε τον Κύριο, που είναι ο Λυτρωτής και ο Σωτήρας μας.

Φιλία

Η καλή φιλία είναι θησαυρός. . . Οι στενοχώριες της ζωής γίνονται πιο βαριές, αν δεν υπάρχει κάποιος φίλος να τις μοιραστείς!

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

Μηνυματάκι

Ικεσία στον Κύριο. . .

Θεέ μου άναψε μέσα μου το πόθο να Σε ζητήσω.

Και αφού Σε αναζητήσω, να Σε βρω.

Και αφού Σε βρω, να Σε γνωρίσω.

Και αφού Σε γνωρίσω, να Σε αγαπήσω.

Και αφού Σε αγαπήσω, να απαλλαγώ απ’ το φρικτό σκοτάδι που σκεπάζει την καρδιά μου και από τα πάθη που αδυσώπητα με δέρνουν και με πνίγουν.

Βάπτισμα

Πολλοί υποστηρίζουν ότι το να βαπτίζουμε τα μικρά παιδιά είναι παραβίαση της ελευθερίας τους. ξέχασαν αυτοί όμως ότι: Έφεραν τα παιδιά στη ζωή χωρίς να τα ρωτήσουν αν θέλουν. Τους έδωσαν ένα όνομα, μια πατρίδα, που μπορεί να μην αγαπήσουν ποτέ. Τα εμβολίασαν, τα έθρεψαν, τα φρόντισαν στις αρρώστιες τους, ώστε να είναι σωματικά γερά. Τώρα για το βάπτισμα που είναι η αναγέννηση της ψυχής από το προπατορικό αμάρτημα και αφορά στην πνευματική τους υγεία, μιλούν για παραβίαση;

!!!Καλημέρα!!!

Μια ευλογημένη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. . . Δόξα τω Θεώ!

Άλλη μια ευκαιρία να επανορθώσουμε τα λάθη μας, να ταπεινωθούμε, να ζητήσουμε συγγνώμη, ν’ αγαπήσουμε. . . άλλη μια ευκαιρία να πλησιάσουμε ένα ακόμη βήμα την πηγή του φωτός!

Καλημέρα!!!

Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ. . .

Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ διότι με εφύλαξες την περασμένη νύχτα και με αξίωσες και πάλι να δω το φως της ημέρας! Σε παρακαλώ, βοήθησε με να περάσω την σημερινή μέρα με υγεία, με χαρά, με πρόοδο, με καλοσύνη και δίχως αμαρτία. Διώξε από κοντά μου κάθε πειρασμό. Φύλαγε όλο τον κόσμο και χάρισε σε όλους τη βασιλεία Σου την επουράνιο! Αμήν!

Καλημέρα υπό τα φτερά των αγγέλων!

Γ΄ Κυριακή νηστειών - ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται <<Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης>>. Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μεχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.
Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία - περιορισμένη βέβαια - που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: <<όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί>> (Μαρκ.8,34).
Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής:
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι' αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί.. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του.. Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύθηκε στον Παράδεισο, γι' αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε>>.

. . . αγάπη . . .

Είναι το τέλειο ήθος του τέλειου κατά Χριστόν ανθρώπου,

είναι η σφραγίδα του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά,

είναι το χαμόγελο τ’ ουρανού σ’ ένα κόσμο σκληρό και απάνθρωπο,

είναι η άνοιξη με το λουλούδι της ομορφιάς,

είναι η παρτιτούρα με το τραγούδι της χαράς,

είναι η βασιλική πορφύρα με το χρώμα της καλοσύνης. . .

Ω Κύριε!

Φώτισε με, να αναζητώ το σωστό.

Δώσε μου, αγάπη.

Δώσε μου, καλοσύνη.

Δώσε μου, στοργή και τρυφερότητα.

Μάθε με, να μην κάνω τον έξυπνο και τον καμπόσο.

Μάθε με, να μην πιέζω τον άλλο.

Μάθε με, να μην θέλω να έχω τον τελευταίο λόγο.

Μάθε με, να θέλω να δίνω χαρά.

Μάθε με, να υπομένω.

Μάθε με, να ελπίζω.

Κάποιος άγιος έλεγε:

«Κύριε, κάνε με όργανο της ειρήνης Σου, για να φέρω:

• Όπου υπάρχει μίσος, την αγάπη
• Όπου προσβολή, την συγγνώμη
• Όπου απελπισία, την ελπίδα
• Όπου λύπη, την χαρά
• Όπου σκοτάδι το φως

Κύριε, κάνε με να βοηθήσω και όχι να με βοηθήσουν

Κύριε, κάνε με να αγαπήσω και όχι να με αγαπήσουν

Κύριε, κάνε με να κατανοήσω και όχι να με κατανοήσουν»

Μηνυματάκι

Γίνε η ζωντανή έκφραση της καλοσύνης του Θεού.

Σκόρπισε αγάπη, όπου κι αν πας. . . Μην αφήσεις κανένα που έρχεται σε σένα να φύγει, χωρίς να νοιώθει καλύτερα και πιο ευτυχισμένος. Γίνε η ζωντανή έκφραση της καλοσύνης του Θεού.

Καλοσύνη στο πρόσωπο σου!

Καλοσύνη στο χαμόγελο σου!

Καλοσύνη στο ζεστό χαιρετισμό προς το συνάνθρωπο σου!

Γερόντισσα Γαβριηλία

Καινούρια αρχή!

Άραγε έχουμε προβληματιστεί ποτέ, γιατί ο Θεός μας δίνει κάθε φορά όλο και μια καινούρια αρχή;

Της Πρωτοχρονιάς, της πρωτομηνιάς, της εβδομάδας, της ημέρας;

Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά οι τόσες ευκαιρίες που μας παρουσιάζει για να προχωρήσουμε. Για να διορθώσουμε τα όποια λάθη και τις αποτυχίες μας. Για να βελτιώσουμε ακόμη πιο πολύ τις επιτυχίες μας. Για να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι κι ακόμη πιο καλοί.

Αν λαθέψουμε σε κάτι, αν αποτύχουμε, αν πέσουμε… κανένα πρόβλημα! Έρχεται η άλλη μέρα, η άλλη εβδομάδα, ο άλλος μήνας, ο άλλος χρόνος για να το διορθώσουμε.

Σ’ ευχαριστούμε Κύριε, για την ανατολή που στέλνεις πάντα στη ζωή μας…!

Β' Κυριακή νηστειών - Αγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Την Κυριακή της δεύτερης εβδομάδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία τιμά το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1297-1359). Η μνήμη του τιμάται και στις 14 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του. Η Εκκλησία τοποθέτησε την μνήμη του, την δεύτερη Κυριακή της Σαρακοστής καθώς η συγκεκριμένη εορτή αποτελεί συνέχεια της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Στις δύο αυτές Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής, τιμάμε όσους αγωνίστηκαν εναντίον των αιρέσεων κάτι που καταδεικνύεται από την ανάγνωση του «Συνοδικού» της Ορθοδοξίας στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας της πρώτης Κυριακής των Νηστειών καθώς και το ότι την επόμενη Κυριακή τιμά, έναν μεγάλο αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Χαρμόσυνο και πανηγυρικό το ύφος των δύο πρώτων Κυριακών, κάτι που μας βοηθάει στο να εντείνουμε τον πνευματικό αγώνα μας στο στάδιο των αρετών, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Γιατί ο Θεός γράφει τους νόμους Του πάνω στις καρδιές μας;

Ρώτησε μια φορά ένας άνθρωπος κάποιον ασκητή: Γιατί ο Θεός γράφει τους νόμους Του πάνω στις καρδιές μας; Γιατί όχι μέσα στις καρδιές μας, εκεί που πραγματικά τον έχουμε ανάγκη;

Ο ασκητής απάντησε: Ποτέ ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να τον έχουν στην καρδιά τους. Γράφει τα λόγια Του, πάνω στις καρδιές τους, ώστε όταν αυτή ραγίσει, τότε Εκείνος πέφτει μέσα. . .

Σύντομο σεμινάριο ανθρωπίνων σχέσεων:

Οι 6 πιο σημαντικές λέξεις: Παραδέχομαι ότι αυτό ήταν λάθος μου.

Οι 5 πιο σημαντικές λέξεις: Μπράβο! Έκανες πολύ καλή δουλεία.

Οι 4 πιο σημαντικές λέξεις: Ποια γνώμη έχεις εσύ;

Οι 3 πιο σημαντικές λέξεις: Σε παρακαλώ πολύ!

Οι 2 πιο σημαντικές λέξεις: Ευχαριστώ πολύ!

Η πιο σημαντική λέξη: Εμείς.

Η πιο ασήμαντη λέξη: Εγώ.

Σώσε για να σωθείς!

Ένας Ρώσος ταξιδιώτης περπατούσε σε μια βουνοπλαγιά σκεπασμένη με πάγους, το σούρουπο είχε σκιάσει το βουνό, το δε κρύο ήταν τσουχτερό. Ο ίδιος είχε σχεδόν εξαντληθεί, ανέπνεε με δυσκολία,αλλά δεν πειθαρχούσε ο οργανισμός του.

Θεέ μου, μουρμούριζε με τρεμάμενα χείλη, αν ξαπλώσω σε αυτήν την παγωνιά θα έρθει το τέλος μου. Ξαφνικά, ενώ έκλειναν τα βλέφαρα σκόνταψε σε ένα εμπόδιο που του έφραξε τον δρόμο. Ήταν ένας άνθρωπος στο χιόνι! Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατά. Έσκυψε πάνω του να τον βοηθήσει τρίβοντάς του το στήθος , το μέτωπο, η δε αναπνοή του θέρμαινε τα παγωμένα χείλη του αγνώστου που έδειχνε πως συνερχόταν.

Σε λίγο ο κατάκοπος ταξιδιώτης ζωντάνεψε λες μέσα στην παγωνιά! Οι έντονες κινήσεις του για να σώσει την ζωή του ξένου του δημιούργησαν ενεργητικότητα και δύναμη, φυγαδεύτηκε η τάση για ύπνο και τελικά σώζοντας τον άγνωστο έσωσε και την δική του ζωή.

Πηγή: Περιοδικό «Προς την νίκη», τεύχος Ιανουάριος 2012

Μηνυματάκι

Η αφέλεια των μικρών παιδιών. . .

Ένα παιδάκι εννιά χρονών ήταν στο νοσοκομείο με ανίατη μεταδοτική ασθένεια. Ρωτάει μια αδελφή που το περιποιούταν:

Είναι αλήθεια ότι οι άγγελοι δεν έχουν σώμα;

Αλήθεια είναι παιδί μου, γιατί ρωτάς;

Χαίρομαι γιατί ο φύλακας άγγελος που έρχεται το βράδυ στο κρεβάτι μου δεν θα κολλήσει την αρρώστια μου, είπε ήρεμα.

Διαβάζουμε στο γεροντικό:

Ένας όσιος αββάς περπατούσε στην έρημο. Η έρημος είναι οπτικά απατηλή. Νομίζεις, ότι είναι πολύ μικρή και απέραντη. Φαντάζεσαι, ότι θα την περάσεις σε λίγα λεπτά, και απαιτεί πορεία ημέρες πολλές. Περπατώντας μέσα στην έρημο, έφθασε σε ένα σημείο, που έχασε εντελώς κάθε δυνατότητα προσανατολισμού. Προς τα πού θα έπρεπε να στρέψει τα βήματα του; Ο κίνδυνος να χαθεί ήταν άμεσος. Σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε. «Κύριε μην αφήσεις το πλάσμα σου να χαθεί!». Και μόλις είπε τα λόγια αυτά, αυτοστιγμεί φάνηκε στον ουρανό ένα χέρι, που του έδειχνε, τι δρόμο έπρεπε να πάρει. Τον ακολούθησε και σώθηκε.

Α΄ Κυριακή νηστειών - Της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

Λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων Εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδόξου Πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των Εικονομάχων, των αιρετικών δηλαδή εκείνων που δεν εδέχοντο να τιμούν τις άγιες Εικόνες.Το <<Ωρολόγιο>> της Εκκλησίας γράφει: Για εκατό και πλέον χρόνια διαταράχθηκε η Εκκλησία με διωγμούς από κακοδόξους εικονομάχους. Πρώτος υπήρξε ο αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος και τελευταίος ο Θεόφιλος, ανδρας της αγίας Θεοδώρας, η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε την εξουσία και στερέωσε πάλι την Ορθοδοξία μαζί με τον Πατριάρχη Μεθόδιο. Η Βασίλισσα Θεοδώρα διακήρυξε δημόσια ότι ασπαζόμεθα τις Εικόνες, όχι λατρευτικά, ούτε ως Θεούς, αλλά ως εικόνες των αρχετύπων. Την πρώτη Κυριακή των νηστειών το έτος 843, η Θεοδώρα μαζί με το γιό της αυτοκράτωρα Μιχαήλ, λιτάνευσαν και ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες μαζί με τον κλήρο και το λαό. Από τότε εορτάζουμε κάθε χρόνο την ανάμνηση αυτού του γεγονότος γιατί καθωρίσθηκε οριστικά ότι δεν λατρεύουμε τις Εικόνες, αλλά τιμούμε και δοξάζουμε όλους τους Αγίους που εικονίζουν και λατρεύουμε μόνο τον εν Τριάδι Θεό. Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα και κανένα άλλο είτε Άγιο είτε Άγγελο.