Διαβάζουμε στο γεροντικό:

Ένας όσιος αββάς περπατούσε στην έρημο. Η έρημος είναι οπτικά απατηλή. Νομίζεις, ότι είναι πολύ μικρή και απέραντη. Φαντάζεσαι, ότι θα την περάσεις σε λίγα λεπτά, και απαιτεί πορεία ημέρες πολλές. Περπατώντας μέσα στην έρημο, έφθασε σε ένα σημείο, που έχασε εντελώς κάθε δυνατότητα προσανατολισμού. Προς τα πού θα έπρεπε να στρέψει τα βήματα του; Ο κίνδυνος να χαθεί ήταν άμεσος. Σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε. «Κύριε μην αφήσεις το πλάσμα σου να χαθεί!». Και μόλις είπε τα λόγια αυτά, αυτοστιγμεί φάνηκε στον ουρανό ένα χέρι, που του έδειχνε, τι δρόμο έπρεπε να πάρει. Τον ακολούθησε και σώθηκε.