Πώς ν'αντέξω;

Πώς ν'αντέξω;

Πες μου πώς... Άνθρωπος είμαι. Με πιάνει το παράπονο...
Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται".
Είναι πολύ δύσκολο.
Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες
τόσο πιο πολύ μάς προσέχει ο Θεός.
Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του.
Γι'αυτό, χαμογέλα, Χαρμολύπη η ζωή μας...
Κάνε τον πόνο σου δάκρυ προσευχής. Και θα δεις... Θα δεις που όλα θα πάνε καλά, δεν είναι δυνατόν να μην πάνε καλά!
Ξέρει ο Θεός τι κάνει. Μας δίνει σταυρό προσωπικό.
Μέχρι εκεί που αντέχουμε.
Μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω...
Και μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε όλοι μαζί. Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε,
μαζί σφουγγίζουμε τα δάκρυα. Μαζί χαμογελάμε! Μια προσευχή βγαίνει απ'όλους μας μαζί και τρέχει προς το Θεό!
Ανεβαίνει με ελπίδα και φόρα στο θρόνο του!
Υπομονή και μην τα παρατάς!
Κάποτε θα γυρίσει η σελίδα. Κάποτε όλα θ'αλλάξουν...

Πηγή: Αόρατοι ερημίτες

Έλληνες φοιτητές στο Μάντσεστερ χορεύουν ...Ζορμπά

Έλληνες και Κύπριοι φοιτητές ξεσήκωσαν την Αγγλία χορεύοντας Ζορμπά και το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας στο κέντρο του Manchester ανήμερα της 25 Μαρτίου 2015.Το βίντεο προκαλεί συγκίνηση καθώς ο ελληνικός ήχος ακούστηκε σε ένα τόσο κεντρικό σημείο μια άλλης χώρας. Οι φοιτητές προφανώς ήθελαν να περάσουν ένα μήνυμα ενότητας των Ελλήνων για τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα. Οι περαστικοί κοντοστάθηκαν και άρχισαν με ρυθμό να χτυπούν παλαμάκια. Απολαύστε το βίντεο....!

Να έχεις μια όμορφη μέρα :)

Δίνε σε κάθε καινούρια μέρα

την ευκαιρία να γίνει

η πιο όμορφη της ζωής σου!

Mark Twain

Σκιές

Σκιές....

άλλοτε μας τρομάζουν, 

άλλοτε μας φοβίζουν, 

άλλοτε μας κάνουν να γελάμε!

....το μόνο σίγουρο πως μας κρύβουν το φως!

Ακάθιστος Ύμνος

Το έτος 626, και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος ηγείτο εκστρατείας του βυζαντινού στρατού κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνιδίως από τους Αβάρους. Γνωρίζοντας την απουσία του στρατού, οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες, τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου, ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ αντεπίθεση των αμυνόμενων προξένησε τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.

Την 8η Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».

Κατά την επικρατέστερη άποψη, δεν ήταν δυνατό να συνετέθη ο ύμνος σε μία νύκτα. Άρα, μάλλον είχε συντεθεί νωρίτερα και μάλιστα θεωρείται ότι ψαλλόταν στο συγκεκριμένο ναό στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου κάθε έτους. Απλώς, εκείνη την ημέρα ο ύμνος εψάλη «ὀρθοστάδην», ενώ αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο («Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼν ἐν γνώσει») με το ως σήμερα χρησιμοποιούμενο «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια», το οποίο έδωσε τον δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο στον ως τότε διηγηματικό και δογματικό ύμνο.

Ο Ακάθιστος ύμνος ψάλλεται στους ναούς τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε «οίκος» ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα).

Πηγή: εδώ

Ο Ελληνικός ύμνος

**Με την αυγή και η θάλασσα μενεξεδένια

λάμπει, και με το φως τα πάντα ξανανιώνουν.

Να η άνοιξη γυρίζει, να το χελιδόνι

στον Παρθενώνα ξαναχτίζει τη φωλιά του!

Πανίερη Αθηνά, τίναξε το πουλί σου

στ' αμπέλια μας απάνου τα σαρακωμένα.

Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.

**Αγάλια αγάλια αποχρυσώνεται το κύμα,

να η άνοιξη γυρίζει, μα στα κορφοβούνια

του Προμηθέα τα σπλάχνα σκίζοντας ένα 

όρνιομεγάλο, ασάλευτο ξανοίγεται μακριάθε'

για να διώξεις το μαύρο γύπα που σε τρώει,

αρμάτωσέ μας, νέε νησιώτη, το καράβι.

Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.

**Τ' ανάκρασμα τ' ακούτε της αρχαίας Πυθίας:

"Νίκη στων ημιθέων τ' αγγόνια!" Από την 'Ιδη

ως στης Νικαίας τ' ακρογιάλια ξανανθίζουν

αιώνιες οι ελιές. Με τ' άρματα στα χέρια

εμπρός! Τα ύψη των βουνών ας τ' ανεβούμε,

τους σαλαμίνικους αντίλαλους ξυπνώντας!

Αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.

**Κι έλα, ετοιμάστε τα λευκά φορέματά σας,

αρραβωνιαστικές, για να στεφανωθείτε

στο γυρισμό τους ακριβούς σας' μέσ' στο λόγγο

γι' αυτούς που σας γλιτώσανε κόφτε τη δάφνη.

Αγνάντια στη σκυφτή και ντροπιασμένη Ευρώπη,

ας πιούμε ξέχειλη τη δόξα, παλικάρια.

Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.

**'Ο,τι έγινε μπορεί να ξαναγίνει, αδέρφια!

Στων πυρωμένων τούτων βράχων τη λαμπράδα

με σάρκα θεία μπόρεσ' ο άνθρωπος να ντύσει

το φωτερότερο κι απ' όλα τα όνειρά του.

Κι η χριστιανή ψυχή βουβή εκεί πέρα θα είναι;

Κι εμείς ενός κορμού ξερόκλαδα εκεί πέρα;

Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

θεία είν' η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει.

Φρεντερίκ Μιστράλ

Πηγή: Έλα πάρε με καρδιά μου

25η Μαρτίου

Κάποτε η Πατρίδα μας

ήταν σκλαβωμένη.

Σαν σήμερα λοιπόν τα παιδιά της,

τα Ελληνόπουλα, πήραν τα όπλα,

πολέμησαν γενναία τον εχθρό

και την έκαμαν

και πάλι ελεύθερη.

Ζήτω τη 25η Μαρτίου!

Ζήτω η Ελλάδα μας!

Χρόνια πολλά!!!!

Ανθρώπινες σχέσεις

Χαίρομαι ειλικρινά να σε βλέπω ευτυχισμένο!

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής,

ούτε έχω απαντήσεις στις αμφιβολίες ή τους φόβους σου,

αλλά µπορώ να σε ακούσω και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.

Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα ‘µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν’ αποτρέψω να µη σκοντάψεις.

Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου, για να κρατηθείς και να µη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαµβοί σου κι οι επιτυχίες σου δεν είναι δικά µου.

Αλλά χαίροµαι ειλικρινά να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή.

Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω, να σε παροτρύνω και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι,

αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο, τον απαραίτητο για ν’ αναπτυχθείς.

Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά,

αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου και να µαζέψω τα κοµµάτια, για να τη φτιάξω από την αρχή.

Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι.

Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να ‘µαι φίλος σου.

Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα τους φίλους και τις φίλες µου.

Δεν ήσουν ψηλά, ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.

Δεν ήσουν στην αρχή, ούτε στο τέλος της λίστας.

Δεν ήσουν το νούµερο ένα, ούτε το τελικό,

ούτε διεκδικώ να ‘µαι πρώτος, δεύτερος ή τρίτος στη δική σου.

Φτάνει που µε θες για φίλο.

Ευχαριστώ που ‘µαι αυτό!

Χόρχε Μπουκάϊ

Θέμα συνήθειας!

Πρέπει να συνηθίσεις να αγαπάς εκείνο που σου λείπει!

Να συνηθίσεις να αντέχεις εκείνο που έχεις!

Το έχεις νιώσει;;;

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να το νιώσετε.
Κάποιος να σε αισθάνεται από απόσταση. Να είναι δίπλα σου όχι κάθε μέρα, αλλά όταν πραγματικά τον έχεις ανάγκη. Να μη ζητάει ποτέ σχεδόν τίποτα. Να μην παραπονιέται για τίποτα. Να χαίρεται με τη χαρά σου. Και να σε αγαπάει όπως είσαι!
Κι αν είναι του αντίθετου φύλου είναι ακόμα πιο δυνατό, ειδικά αν ξεπεραστεί αυτό που λένε ότι "δεν μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ ανδρών-γυναικών".

Για τις φορές που με πήρες τηλέφωνο και με είπες: "δεν είσαι καλά, μίλα μου, το ξέρω".
Για τις φορές που σαχλαμαρίσαμε για ώρες.
Για τις φορές που λιώσαμε στο "θάψιμο", σαν τους γέρους του muppet show!
Για τα μυστικά που έχουμε μοιραστεί.
Για τη φορά που με έσωσες από την αβάσταχτη στενοχώρια μου.
Για όλα όσα έχεις φέρει στη ζωή μου, εδώ και χρόνια...

Το κείμενο ανήκει στην Αριστέα!

Δ' Χαιρετισμοί

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων,

Θεοτόκε Παρθένε,

καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων.

Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς,

κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε,

οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου,

καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,

χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.

Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,

χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.

Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,

χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.

Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,

χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.

Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,

χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.

Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,

χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται,

συνεκτείνεσθαι σπεύδων,

τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου·

ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς,

ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε,

οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον,

ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν·

Ἀλληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα,

τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,

ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον·

τὸ γὰρ ἄυλον ἅπτουσα φῶς,

ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας,

αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα,

κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·

Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,

χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.

Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,

χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.

Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,

Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.

Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,

χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.

Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,

χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.

Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,

χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας,

ὀφλημάτων ἀρχαίων,

ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,

ἐπεδήμησε δι’ἑαυτοῦ,

πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ Χάριτος·

καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον,

ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως·

Ἀλληλούια.

Ψάλλοντές σου τὸν τόκον,

ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,

ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.

Ἐν τῇ σῇ γὰρ οὶκήσας γαστρί,

ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος,

ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας·

Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,

χαῖρε, Ἁγία ἁγίων μείζων.

Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,

χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.

Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,

χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.

Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,

χαῖρε, τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,

χαῖρε, δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.

Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,

χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὦ πανύμνητε Μῆτερ,

ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων,

ἁγιώτατον Λόγον·

δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,

ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,

καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,

τοὺς σοὶ βοῶντας·

Ἀλληλούια.

Πηγή

Προσευχή

Όλα τα καλά με την προσευχή τ' αποκτάμε. 

Και όλα τα λυπηρά με την προσευχή τα ξεπερνάμε.

Γι' αυτό ο Ιησούς είπε:

«Να μένετε άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα"

Με την προσευχή θα νικήσεις κι εσύ τις θλίψεις,

με την προσευχή θ' αποκτήσεις τις αρετές,

με την προσευχή θα ενωθείς με τον Κύριο,

με την προσευχή θα γίνεις μέτοχος της μακαριότητός Του».

«Ζήτησε τη βοήθειά μου στη θλίψη σου,

και θα σε γλυτώσω απ' αυτήν» (Ψαλμ. 49:15)

Πίστεψε σε σένα ;)

"Όταν θέλεις κάτι να πιστέψεις,

ξεκίνα με τον εαυτό σου"

Καλημέρα :)

Αιωνιότητα

Μια αιώνια αγάπη μπορεί να διαρκέσει μια νύχτα, 

γιατί η αιωνιότητα δεν είναι αυτή που κάνει τη διάρκεια, 

αλλά που καταργεί τη διάρκεια.

Πηγή

Τώρα μεγάλωσες

Τώρα μεγάλωσες, δεν δακρύζεις πια καταπίνοντας τις λέξεις σου. Αυτές που ήθελες να πεις και ποτέ δεν είπες. Τα "σ' αγαπώ", τα "σε χρειάζομαι" τα "μου λείπεις", τα "γιατί", τα "συγνώμη", τα "άι σιχτίρ".

Μεγάλωσες και μέθυσες πολλές φορές πίνοντας πίκρες, απογοητεύσεις, προδοσίες, ψευτιές. Κέρασες και 'συ κάνα δυο...

Μεγάλωσες, τώρα κατάλαβες. Δεν κάνεις βήμα για να αποδείξεις το δίκιο σου.Κάθεσαι αμίλητη στη θέση σου, καταβροχθίζεις την αδικία και πρήζεσαι σαν ένα μπαλόνι που θέλει να σκάσει. Όχι να πετάξει. Να σκάσει θέλει. Να σκάσει και να κάνει μεγάλο κρότο. Σαν και αυτόν που κάνουν μερικοί, χωρίς να έχουν κάτι να πουν, απλά για να νομίζουν πως είναι κάτι.

Μεγάλωσες, τώρα καταλαβαίνεις. Δεν ταιριάζεις με τον πολύ κόσμο. Δεν καταλαβαίνεις τον πολύ κόσμο. Δεν σε καταλαβαίνουν και εσένα. Και τώρα ξέρεις, πως αυτοί που σε ξέρουν θα φερθούν λογικά, θα έρθουν και θα σου μιλήσουν, οι άλλοι δεν σε γνώρισαν ποτέ.

Μεγάλωσες και ακόμα δεν έμαθες να το βάζεις στα πόδια όταν πονάει πολύ.Έτσι αποφάσισες να κάνεις συλλογή με γρατζουνιές σε μυαλό και σε ψυχή.

Μεγάλωσες και καταστάλαξες ότι οι πιο αδιάφοροι είναι αυτοί που ξέρουν τον σωστό δρόμο και έρχονται να σου τον δείξουν. Έχουν και τον χάρτη στο τσεπάκι αλλά δεν τον βγάζουν για να μην καρφωθούν. Από την άλλη είναι και οι επικίνδυνοι, αυτοί που θέλουν να είσαι καλά αλλά με έναν σημαντικό όρο. Να μην είσαι καλύτερα από αυτούς.

Μεγάλωσες. Σου πήρε πολλά χρόνια που ζούσες για τους άλλους. Τώρα απλά δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι για εσένα. Αυτοί που θέλουν να πουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα κάτι θα βρίσκουν. Σε νοιάζει μόνο να ξαπλώνεις το βράδυ στο κρεβάτι σου και να αποκοιμίζεσαι με καθαρή την ψυχή σου και τη συνείδησή σου.

Μεγάλωσες πια. Δεν χωράς πουθενά πια. Σε κανένα όνειρο, σε καμία ελπίδα, σε καμία ζωή. Και κατάλαβες πως εδώ κάτω δεν είναι τίποτα καλά μοιρασμένο, πως εδώ κάτω είναι όλα τόσο παράλογα και ανομοιόμορφα.

Μεγάλωσες και οι μαχαιριές της χαράς σε πόνεσαν περισσότερο από τις άλλες, τις πισώπλατες. Αμέτρητες, πισώπλατες, αλλά τόσο μικρόψυχες και αδιάφορες που ούτε καν σε πόνεσαν. Μόνο γέλιο σου προκαλούν πια. Γελάς ειρωνικά κοιτώντας τα μούτρα σου στον καθρέφτη λέγοντας "έλα, μην μου πεις ότι σοκαρίστηκες, ότι πληγώθηκες. Αφού το ήξερες από την αρχή ότι θα σου τη φέρει".

Μεγάλωσες και έμαθες πως αφού δεν μπορείς να την σβήσεις, πρέπει να διατηρείς τη φωτιά σε όλα αυτά που σου καίνε και σου τρώνε την ψυχή. Της βάζεις μικρά ξυλαράκια, την προστατεύεις από τον άνεμο, την φροντίζεις μην σου σβήσει. Είναι καλύτερα έτσι. Είναι πιο ειρηνικά. Δεν τις μπορείς τις μάχες.

Μεγάλωσες και δεν ονειροπολείς να αλλάξεις τη ζωή σου, ούτε τον κόσμο. Ούτε το ένα μπορείς να κάνεις ούτε το άλλο. Τη μέρα θέλεις να βγάλεις, να κρατηθείς στα πόδια σου, να κρατήσεις το μυαλό στο κεφάλι σου και την ψυχή σου στη θέση της. Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο;

Μεγάλωσες μικρό παιδί σε ρόλο του μεγάλου. Να βλέπεις τη ζωή σου να αλλάζει κι ας μην αλλάζεις εσύ...

Βαλίνα Ιωσηφίδου

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

"Νυν εμφανιζόμενος ο Σταυρός, δύναμιν παρέχη εν τω μέσω των νηστειών, τοις το θείον σκάμμα, ανύουσι προθύμως αυτόν μετ ' ευάβείας , κατασπαζόμεθα"

Ιστορίες του καφενέ #3: Μια ιστορία απ'τα παλιά

Ξαφνικά μια πρόσκληση για ένα reunion ήρθε να της ταράξει την καθημερινότητα.

Πάνε τόσα χρόνια από τότε...την έπιασε ένα ρίγος καθώς ξαναμπήκε στο καφέ. Είχε τόσο καιρό να βρεθεί σ'εκείνο το μέρος. 

Πρώτη φορά που βρέθηκε εκεί μέσα ήταν στην τρίτη λυκείου....πάνε τόσα χρόνια από τότε, είχε ξεχάσει πόσες ώρες περνούσε εκεί μέσα.

Το καφέ ήταν πλέον υπό νέα διεύθυνση, με αρκετές ανακαινίσεις. Κάποια πράγματα όμως παρέμεναν ίδια, όπως ήταν κι αυτά τα ασπρόμαυρα πλακάκια μεσ' την μέση που πάντα χάζευε, καθώς της θύμιζαν το σκάκι. Τα τραπεζάκια ήταν πιο καινούρια με πιο μοντέρνες καρέκλες, είχε κρατήσει όμως εκείνη την κούνια στο γωνιακό τραπέζι. Εκεί ήταν η αγαπημένη της θέση, γιατί από εκείνο το σημείο μπορούσε να χαζεύει την θάλασσα. Σ'εκείνη την κούνια καθόταν όταν τον είχε δει πρώτη φορά! Σ'εκείνη την κούνια τον χαιρέτισε όταν θα έφευγε για να σπουδάσει.

Ξαφνικά ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη την επανέφερε στην πραγματικότητα, ήταν η φίλη της απ'το σχολείο

-Εεε που ταξιδεύεις;;; Άντε έλα καθόμαστε στην γωνιά μας, σου κρατήσαμε και την αγαπημένη σου θέση.

Χαμογέλασε και την ακολούθησε χωρίς να πει λέξη.

-Βρε καλώς την, σε χάσαμε εσένα. Που βρίσκεσαι;;;

Ήταν σχεδόν όλοι εκεί, τους περισσότερους είχε να τους δει πολλά χρόνια, μετά το σχολείο δεν κράτησε πολλές επαφές. Πέρασε φοιτήτρια σε άλλη πόλη και όπως ήταν φυσικό χάθηκε. Στην αρχή το βλέμμα της άρχισε να τον αναζητά, μάταια όμως δεν ήταν στο τραπέζι.

-Λοιπόν την ξαναρώτησαν για πες μας που βρίσκεσαι;; με τι ασχολείσαι;;; πως τα περνάς;

-Α μια χαρά, είμαι πολύ καλά.

-Έμαθα πως πήρες το πτυχίο σου και δουλεύεις κιόλας...συνάντησα την μαμά σου τις προάλλες στον φούρνο.

-Ναι ευτυχώς, βρήκα εύκολα δουλειά. Στις μέρες μας είναι πολύ σπάνιο.

-Κι από αίσθημα πως τα πας;

-Μπα δεν παίζει κάτι. Μα για πείτε μου τα δικά σας νέα. Αχ πόσο καιρό έχω να σας δω...για πείτε εσείς που είστε;; Τι κάνετε; 

Άρχισε ο καθένας να λέει τα νέα του και καθώς τους άκουγε για δευτερόλεπτα χανόταν στις αναμνήσεις της..μέχρι που την διέκοψε μια φωνή

-Η σοκολάτα σας.

-Μα δεν παρήγγειλα ακόμη.

-Σας την κερνάει το παλικάρι που μόλις μπήκε, είπε να 'ναι γλυκιά όπως εσείς.

Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά, γύρισε να κοιτάξει ποιος ήταν αυτός που την κερνούσε και ξαφνικά τον είδε μπροστά της. Χωρίς να το καταλάβει βρισκόταν ήδη μέσα στην αγκαλιά του. Εκείνη την μοναδική αγκαλιά του, που μέσα της ξεχνούσε τα πάντα! Πόσο της είχε λείψει αυτή η αγκαλιά.

Αυτός χαιρέτισε και τους υπόλοιπους και κάθισε απέναντι της.

-Πιάσε κι ένα frape σκέτο για το παλικάρι, φώναξε αυτή.

-Το θυμάσαι ακόμα, της είπε και χαμογέλασε.

Αυτό ήταν! Τα βλέμματα τους, τους πρόδωσαν. Ξαφνικά ήταν σαν να πήγανε τον χρόνο πίσω, είχε φύγει κάθε αμηχανία, οι υπόλοιποι άρχισαν να τους πειράζουν όπως παλιά...Και τώρα δηλαδή εσείς είστε μόνο φίλοι;; Και να σου τα αστεία και να σου οι ιστορίες που άρχισαν να ξεθάβουν από το παρελθόν.....

Σε κάθε ιστορία τα βλέμματα τους συναντιόντουσαν και λέγαν τόσα πολλά, θυμόντουσαν τόσες ωραίες στιγμές που πέρασαν μαζί κι αναρωτιώντουσαν τι ήταν αυτό που τους χώρισε τελικά;

Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουν και το καφέ έπρεπε να κλείσει.

Υποσχέθηκαν όμως πως θα το επαναλάβουν σύντομα!

Μια δειλή προσπάθεια για το παιχνίδι της Αριστέας "Ιστορίες του Καφενέ 3" που αποφάσισα να δημοσιεύσω μετά από αρκετή σκέψη....!

Η αλήθεια είναι πως δεν τα πάω και πολύ καλά με το γράψιμο, ήθελα όμως να συμμετέχω!

Καλό ξημέρωμα :)

Γ' Χαιρετισμοί

Νέαν ἔδειξε κτίσιν,

ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,

ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·

ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,

καὶ φυλάξας ταύτην,

ὥσπερ ἦν ἄφθορον,

ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,

ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,

χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.

Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,

χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.

Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,

χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,

χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.

Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,

χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.

Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,

χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες,

ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·

διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,

ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·

βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,

τοὺς αὐτῷ βοώντας·

Ἀλληλούια.

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,

καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,

ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος·

συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,

οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,

καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,

ἀκουούσης ταῦτα·

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,

χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.

Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,

χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.

Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,

χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.

Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,

χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,

χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.

Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,

χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,

κατεπλάγη τὸ μέγα,

τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον·

τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,

ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,

ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,

ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·

Ἀλληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους,

ὡς ἰχθύας ἀφώνους,

ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·

ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,

τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,

καὶ τεκεῖν ἴσχυσας·

ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,

πιστῶς βοῶμεν·

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,

χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.

Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,

χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.

Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,

χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.

Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,

χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.

Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,

χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.

Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,

χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,

ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,

πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε·

καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,

δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος·

ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,

ὡς Θεὸς ἀκούει·

Ἀλληλούια.

Πηγή

Μια απάντηση

Λόγια~Πράξεις

Γιατί όχι;

Μάθε να βλέπεις εκείνο που οι άλλοι δεν βλέπουν.

Μάθε να ακούς εκείνο που οι άλλοι δεν ακούν.

Μάθε να είσαι παρατηρητής, εκεί που οι άλλοι δεν παρατηρούν.

Μίλα, μίλα, μίλα σε κάθε τι γύρω σου που οι άλλοι δεν μιλούν.

Μείνε ήρεμος εκεί που οι άλλοι κλαίνε.

Τρέξε εκεί που οι άλλοι δεν τρέχουν.

Πολέμα, συνέχισε, προχώρα, εκεί που οι άλλοι σταματούν.

Θαύμασε, απόλαυσε, δες ξεχωριστά εκεί που οι άλλοι πλήττουν.

Μην κοιτάς πισω & λες ΓΙΑΤΙ...

Κοίτα μπροστα & πες ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ !!!

πηγή

Ζωή

Βρήκα τυχαία αυτή την φράση:

"Η ζωή στη γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο!"

Και συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πως όλα τα πράγματα έχουν και την θετική τους πλευρά, αρκεί να θέλουμε να την δούμε :)

Όλα τα πράγματα έχουν δυο όψεις, ας μην μένουμε στην άσχημη!

~Την καλημέρα μου~

Χρόνια πολλά!

«Οι γυναίκες φτιάχτηκαν για να τις αγαπάμε, 

όχι για να τις καταλαβαίνουμε» 

Οσκαρ Ουάιλντ

Υπομονή.....τα καλύτερα έρχονται :)

Κάνε λιγάκι υπομονή ακόμα. . .

Ίσως αυτό που ψάχνεις να είναι πολύ κοντά κι απλώς δεν το έχεις αντιληφθεί ακόμα! 

Υπομονή!

Καλημέρα & Καλή δύναμη σου εύχομαι :)

Β' Χαιρετισμοί

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,

τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,

τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·

καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,

θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,

ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,

ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,

χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,

χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,

χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,

χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,

χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,

χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,

θεωρήσαντες Μάγοι,

τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·

καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,

δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,

καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,

ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·

Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,

ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,

τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·

καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,

εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,

ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,

καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,

χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,

χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.

Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,

χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,

χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.

Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,

χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.

Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,

χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,

γεγονότες οἱ Μάγοι,

ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,

ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,

καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,

ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,

μὴ εἰδότα ψάλλειν·

Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,

φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,

τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·

τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,

μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,

οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,

ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,

χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,

χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,

χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.

Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,

χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,

χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.

Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,

χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,

τοῦ παρόντος αἰῶνος,

μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,

ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,

ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·

διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,

κράζων·

Ἀλληλούια.

Πηγή

Πήγαινε να συναντήσεις τη ζωή σου

Θέλω να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ πολύ.. Όχι όπως θέλεις εσύ.. Όπως μου βγαίνει εμένα.. Πιο πολύ όμως, αγαπώ τον εαυτό μου.. Έχουμε μια βασική διαφορά εμείς οι δυο.. Εσύ αγαπάς τη ζωή, αλλά δεν αγαπάς τον εαυτό σου.. Είναι σαν να θέλεις να τον τιμωρείς.. Δεν ξέρω το γιατί.. Δεν είμαι ψυχαναλυτής.. Μοιάζει σαν να στέλνεις στη ζωή ανώνυμα ερωτικά γράμματα.. Κι αυτή, αφού δεν βάζεις αποστολέα, δεν ξέρει ποτέ πού να σε βρει.. Πήγαινε να συναντήσεις τη ζωή σου.. Να της συστηθείς…

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Μια μακρινή βόλτα

Κάποιες μέρες

Θες μια μακρινή βόλτα

Με ένα τυχαίο λεωφορείο

Και καλή παρέα

Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου...

Ένας μικρός χαζός υποκριτής

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσεις; Ξέρεις, είναι μεγάλο πλεονέκτημα το να μπορείς να μιλάς. Με τις λέξεις δίνεις ζωή στις σκέψεις σου, εκφράζεις όσα λαχταράς και όσα είσαι. Διότι η άποψη, είναι συνώνυμο της προσωπικότητας. 

Δεν μπαίνεις στην γωνία της ζωής αλλά διεκδικείς και απαιτείς. 

Πάντα, θαύμαζα τους ανθρώπους, που το πετυχαίνουν. 

Βλέπεις ο λόγος είναι εκφραστικός. Ίσως να σκεφτείς ότι εσύ είσαι επαγγελματίας των πράξεων κι ερασιτέχνης στο μπλα μπλα. Μαγκιά σου, αλλά δεν θα ζηλέψω. Οι πράξεις μοναχές, μόνο αποδείξεις μπορούν να προσφέρουν, όχι επιτυχία. 

Αναρχικός και ασυμβίβαστος εκ πεποιθήσεως, έχεις συνηθίσει να εμπλέκεσαι σε καταστάσεις που αφορούν μόνο εσένα. Το μεγάλο σου πρόβλημα εντοπίζεται όταν μπλέκονται και άλλοι στο παιχνίδι. Εκεί παύεις να είσαι παίχτης και γίνεσαι «υποκινούμενο γυναικόπαιδο». 

Θα ήθελες να το αλλάξεις το ξέρεις, αλλά δεν μπορείς. Όχι επειδή δεν έχεις άποψη, όνειρα, σκέψεις αλλά επειδή έτσι είσαι. Ίσως και έτσι να διδάχτηκες, άλλωστε στο σπίτι, θυμάσαι πάντα την μητέρα σου να υποκύπτει. Φοβάσαι να ομολογήσεις τις σκέψεις σου. 

Οι φιλίες σου συμβιβασμένες, οι σχέσεις σου εκμεταλλεύσιμες, στη δουλειά σου πάντα το παιδί για όλες τις δουλειές και στην οικογένεια ο δυνατός. 

Όσους αγαπάς, έλεγες, δε θες να τους προκαλείς δυσάρεστες σκέψεις. Πάνω σε αυτό το δόγμα, στήριξες ολόκληρη την ύπαρξή σου. 

Είναι τόσα πολλά αυτά που θες να πεις και τελικά καταλήγεις να μην λες τίποτα. Γεμίζεις με σκέψεις, βασανίζεσαι, φτιάχνεις ιστορίες και τελικά κοιμάσαι αγκαλιά με τα ερωτηματικά σου. 

Μα είναι άνετη η σιωπή σου, ειλικρινά στο λέω. Άνετη και θεραπευτική. 

Θεραπεύει τα λάθη των άλλων, όμως ακόμα δεν αντιλήφθηκες ότι αρρωσταίνει εσένα. Και κάπως έτσι γίνεσαι υποχείριό τους. Κι εσύ παρηγοριέσαι ότι δεν το κατάλαβες. Ότι έγινε άθελά σου. Και τελικά καταλήγεις στο δικό τους προορισμό. 

Εκείνοι όμως δεν είναι άβουλοι και βάζουν μπρος ξανά. Και κάπως έτσι φεύγουν και σε αφήνουν μόνο. Εσύ με τη γλώσσα κρεμάμενη, τρέχεις να τους προλάβεις, αλλά στα πόδια έχεις τούβλα που δε σε αφήνουν να προχωρήσεις. 

Βρίσκεσαι να κατηγορείσαι επειδή δέχτηκες και αποδέχτηκες αποφάσεις, επειδή δεν διεκδίκησες. Ακούς από παντού οτι φταις. Το ακούς σε repeat μες στο κεφάλι σου. 

Κάποιοι σε έιπαν έως και υποκριτή. 

Αν το καλοσκεφτείς ίσως και να ‘σαι. Τόσες ταλαιπώριες μετά κι εξακολουθείς να μην τολμάς να μιλήσεις. Είσαι ένας μικρός χαζός υποκριτής. 

Άλλα θέλεις και άλλα κάνεις τελικά. Το ξέρεις αλλά δεν μπορείς να βρεις την δύναμη να το παραδεχτείς. 

Η ίδια σου η αγάπη για κάποιους, έχει γίνει η θηλιά σου. 

Σε ξαναρωτάω μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσεις;

Πηγή: pillow fights

Επιτυχία!

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, η Α΄ Κυριακή των Νηστειών, ονομάζεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η Εκκλησία όρισε αυτή την Κυριακή να θυμόμαστε το γεγονός της αναστήλωσης των ιερών εικόνων. Να πώς έχει με λίγο λόγια η ιστορία αυτού του γεγονότος.

Στα τέλη του 7ου και τις αρχές του 8ου αι. μ.Χ. στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εμφανίσθηκαν κάποιες θεωρίες μεταξύ πνευματικών ανθρώπων, σύμφωνα με τις οποίες, η προσκύνηση των εικόνων που υπήρχαν στα σπίτια και τους ναούς ήταν ειδωλολατρική πράξη. Με τη βοήθεια του αυτοκράτορα, ο οποίος συμφώνησε με τη θεωρία αυτή, εκδόθηκαν διαταγές που απαγόρευαν την ύπαρξη και την προσκύνηση των εικόνων. Αυτοί που συμφώνησαν μ΄ αυτήν την πράξη ήταν οι Εικονομάχοι.

Όμως, υπήρχαν και φωνές άλλων πνευματικών ανθρώπων που έλεγαν ότι η ύπαρξη των εικόνων ήταν απόλυτα φυσική μέσα στην Εκκλησία, επειδή αυτές είναι το βοηθητικό μέσο της λατρείας του Θεού και της τιμής των Αγίων. Αυτοί ονομάστηκαν Εικονόφιλοι.

Η διαμάχη μεταξύ Εικονόφιλων και Εικονομάχων κράτησε με διακοπές περίπου 120 χρόνια. Στο μέσο αυτής της περιόδου, το 787, η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος διατύπωσε τη διδασκαλία που έχει και σήμερα η Εκκλησία και διακηρύσσει την τιμητική προσκύνηση των εικόνων. Παρά την απόφαση της Συνόδου όμως, η Εικονομαχία συνεχίσθηκε μέχρι το 842, οπότε και έληξε οριστικά με την αναστήλωση των εικόνων.

Όταν λοιπόν προσευχόμαστε μπροστά σε μία εικόνα, δεν προσευχόμαστε μπροστά σε ένα κομμάτι ζωγραφισμένο ξύλο αλλά ο νους μας και η καρδιά μας στρέφονται προς τον Χριστό, την Παναγία ή τους Αγίους που εικονίζονται. Η ίδια η εικόνα μας βοηθάει στην επικοινωνία μας αυτή κι όταν την ασπαζόμαστε δεν φιλάμε ένα κομμάτι ύλης αλλά προσφέρουμε την προσκύνησή μας στο πρόσωπο που εικονίζεται. Είναι καλή η συνήθεια που έχουν πολλές χριστιανικές οικογένειες να έχουν στο σπίτι τους ένα εικονοστάσι με πολλές εικόνες και κυρίως των αγίων που προστατεύουν την οικογένεια. Και καθένα παιδί ας φροντίσει να έχει στο δωμάτιό του την εικόνα του Αγίου του οποίου έχει το όνομα.

Πηγή: εδώ

Καλό μήνα!

Υ.Γ Χθες σκεφτόμουν την περσινή ανάρτηση και τελικά δεν άλλαξαν και πολλά.....μια χρονιά ακόμη πέρασε κι όλα παραμένουν τόσο ίδια και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικά ;)