Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου

Η ανακομιδή της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, άλλοι λένε ότι έγινε από το βασιλιά Αρκάδιο και άλλοι από το γιο του Θεοδόσιο τον Β'. Η μεταφορά έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε αγία Σωρός. Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγο του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά. Και είχε μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Όποτε όλοι δόξασαν το Σωτήρα Χριστό και ευχαρίστησαν την πανάχραντη Μητέρα Του, η οποία είναι για τους πιστούς φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βοηθός, σκέπη, σε κάθε καιρό και τόπο, ήμερα και νύκτα.

Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204 μ.Χ., κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από τους βάρβαρους και απολίτιστους κατακτητές και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα μέρος όμως διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών. Η τελευταία αναφορά για το άγιο λείψανο είναι ενός ανώνυμου Ρώσου προσκυνητή στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 και 1453 μ.Χ.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τούς Τούρκους το 1453 μ.Χ., είναι άγνωστο τι απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Αγίας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου· με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει έναν χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Στη μέση του σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου· ο σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης. Όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες έπαιρναν αυτόν τον σταυρό στις εκστρατείες. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σε μία εκστρατεία εναντίον του ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασάν. Νικήθηκε όμως και μέσα στον πανικό ένας ιερέας τον πέταξε στο ποτάμι για να μην τον βεβηλώσουν οι εχθροί. Μετά από μερικές μέρες όμως οι Βούλγαροι τον βρήκαν· έτσι πέρασε στα χέρια του Ασάν.

Οι Βούλγαροι ηγεμόνες μιμούμενοι τούς Βυζαντινούς αυτοκράτορες έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες το σταυρό. Σε μία μάχη όμως εναντίον των Σέρβων ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ο Λάζαρος αργότερα δώρισε το σταυρό του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης.

Οι Άγιοι Πατέρες της Ιεράς Μονής διασώζουν και μία παράδοση σύμφωνα με την οποία η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό (1341-1354), ο οποίος στη συνέχεια παραιτήθηκε από το αξίωμα, εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωάσαφ και μόνασε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε και πραγματοποιεί η Τιμία Ζώνη είναι πολλά. Βοηθά ειδικά τις στείρες γυναίκες να αποκτήσουν παιδί. Αν ζητήσουν με ευλάβεια τη βοήθειά της Παναγίας, τούς δίδεται τεμάχιο κορδέλας που έχει ευλογηθεί στην λειψανοθήκη της Αγίας Ζώνης· αν έχουν πίστη, καθίστανται έγκυες.

Πηγή: εδώ

Καλημέρα & Χρόνια πολλά!

Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. Στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ.

Πηγή: εδώ

Απολυτίκιο

Μύσται οὐράνιοι ἀποδεικνύμενοι, θεῖοι ἐκφάντορες τῷ κόσμῳ ὤφθητε, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ποιμάναντες θεαρέστως, ἱερὲ Ἀλέξανδρε, τῆς Τριάδος ὁ πρόμαχος, Ἰωάννη ἔνδοξε, ὁ τῆς χάριτος τρόφιμος, καὶ Παῦλε Ἱερέων ἀκρότης, ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες...!!!

Stop & Think

"Σταμάτα και σκέψου"

Κοιτώντας αυτή την εικόνα κόλλησα, προσπαθούσα να κάνω αυτό που λέει: Σταμάτα & Σκέψου. 

Να σταματήσω για μια στιγμή και να σκεφτώ.

Να σταματήσω να λειτουργώ μηχανικά, να σταματήσω την συνεχή μονοτονία της δουλειάς, να σταματήσω την ρουτίνα που με περιβάλει και να σκεφτώ!

Να σκεφτώ τι πραγματικά ήθελα γι'αυτό το καλοκαίρι, να σκεφτώ αν είμαι όντως χαρούμενη μ'αυτά που έχω, να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω με αυτά που δεν μου αρέσουν....

Το τελευταίο διάστημα με την δουλειά ο χρόνος έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, (αυτός είναι και ένας απ'τους λόγους που έχω χαθεί λιγάκι), είναι τόση η κούραση της μέρας που στο τέλος το μόνο που θέλω είναι να πέσω στο κρεβατάκι μου, να πάρω αγκαλιά το μαξιλάρι και να μην ξαναξυπνήσω!!!

Δεν ήταν όμως αυτό που ονειρευόμουν για το καλοκαίρι!!!

Ωστόσο, δυστυχώς, η δουλειά είναι απαραίτητη και λέω δυστυχώς γιατί δεν είναι μια δουλειά που θα ήθελα να κάνω, αλλά μια δουλειά που μπορώ να κάνω και υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο....! 

Ώρες ώρες νιώθω πως είμαι πολύ γκρινιάρα, έχω τόσα πολλά αγαθά στην καθημερινότητα μου κι όμως εγώ νιώθω ένα κενό, νιώθω να μου λείπει αυτή η σπίθα που σε κάνει να θες να δημιουργήσεις...

Σκέφτομαι να κάνω τόσα πολλά πράγματα και όταν πάω να τα υλοποιήσω δεν βρίσκω το νόημα και τα παρατάω......μάλλον μου λείπει το κίνητρο! Κι ότι αναβάλετε μια φορά, καταλήγει να μην υλοποιείτε ποτέ.

Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνω λάθος, πάντως σίγουρα κάτι κάνω λάθος!

Και τώρα ας δω την πινακίδα ανάποδα: Σκέψου & Σταμάτα.

Αφού λοιπόν σκέφτηκα όλα αυτά που με απασχολούν στην παρούσα φάση (και δεν παίζει να βρω μια λύση) ας σταματήσω να τα σκέφτομαι!!!!!

Καλό ξημέρωμα :)

Η Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

«Οὐκ ἐξεστὶ σοὶ ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ο όποιος ζει ακόμα. Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, που αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, που ήταν, γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου. Ο Ηρώδης, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ο Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ότι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της. Τότε η αιμοβόρος Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη. Πράγμα που τελικά έγινε. Έτσι, ο ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρα θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες. Και να τι λένε οι 24 πρεσβύτεροι της Αποκάλυψης στο Θεό για τους διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθήναι... καὶ διαφθείραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν». Ήλθε, δηλαδή, ο καιρός της ανάστασης των νεκρών για να κριθεί ο κόσμος και να καταστρέψεις (Θεέ μου) εκείνους, που με τη διεφθαρμένη ζωή τους διαφθείρουν και καταστρέφουν τη γη.

Πηγή: εδώ

Οι δημιουργικοί άνθρωποι...

Καλημέρα :)

Χορός

"Όταν σκοντάφτεις, με χάρη κάν'το μέρος του χορού της ζωής!"

Καλήμερούδια :)

Η σημασία του χρόνου...

Πως να σταματήσεις το χρόνο; Μ'ένα φιλί!

Πως να ταξιδέψεις στο χρόνο; Μ'ένα βιβλίο!

Πως να δραπετεύσεις απ'το χρόνο; Με μουσική!

Πως να νιώσεις το χρόνο; Γράφοντας!

Πως να συνειδητοποιήσεις το χρόνο; Με μια αναπνοή!

Καλησπέρα :)

Μιας και σήμερα έχασα την αίσθηση του χρόνου! 

Ζήσε τη ζωή σου ;)

"Σταμάτα να εύχεσαι η ζωή σου να ήταν διαφορετική

και ζήσε αυτή τη μια που έχεις, 

γιατί είναι και η μοναδική που θα έχεις."

Καλημέρα :)

Life

"Η ζωή είναι τόσο μικρή για να ανησυχείς!

Η ζωή είναι τόσο μεγάλη για να περιμένεις!"

Καλημέρα :)

Υπομονή

Υπομονή είναι η μυστική προσδοκία της αποκάλυψης του Θεού στη ζωή μας.

Της φανέρωσης του θελήματός Του σε χώρους, χρόνους και συνθήκες που δεν συνηγορεί η λογική και η φύση μας,

η ελπιδοφόρα αναμονή της πειστικής μεταμόρφωσης της δοκιμασίας σε θεϊκή ευλογία…

Το να δώσουμε κάποιο χρόνο στα γεγονότα για να δείξουν μόνα τους την ταυτότητα και το λόγο τους, το μυστικό τους…

Χάνομαι

......χάνομαι σε όσα αισθάνομαι να με αγαπούν ....γιατί πάντα βρίσκουν τον τρόπο σε μια αναγέννησή μου πάλι και πάλι...να με οδηγούν, διασταυρώνοντάς με κάπου στην διαδρομή της ζωής με την καλύτερή μου εκδοχή.....

Πηγή: Βηματίζοντας το μονοπάτι

Μια μέρα θάλασσα...

Από μικρός θυμάμαι μου άρεσε η θάλασσα. Την ηρεμία με τη γαλήνη που ένιωθα στα βάθη της και μ' έκαναν να ξεχνάω κάθε πρόβλημα.

Το κάθε υγρό της δάχτυλο καθώς με χάιδευε, με ξεκούραζε. Οι εικόνες στο βυθό μου έδιναν αξέχαστες και όμορφες φωτογραφίες. Όλα τα πλάσματα εκεί κάτω με έβλεπαν διαφορετικά. Τα χρώματα είναι τόσα πολλά και κάθε φορά τα θαύμαζα σαν έργα τέχνης από τον πιο χαρισματικό ζωγράφο με τις πιο όμορφες πινελιές, αναμιγνύοντας τα χρώματα τόσο αρμονικά. Χανόμουν στην κάθε λεπτομέρεια.

Στην παραλία η καλύτερη παρέα μου είναι τα βιβλία. Περνάνε οι ώρες πιο γρήγορα και χάνομαι βυθισμένος σε κάθε λεπτομέρεια που δίνει η κάθε ιστορία.

Στα μάτια μου, η βόλτα προς την θάλασσα περισσότερο μοιάζει με μια τελετή που έχει να σου δώσει τόσα πολλά. Όλα με τον καλύτερο συνδυασμό, από βαθιές βουτιές θαυμάζοντας τα χρώματα, με το διάβασμα στην παραλία και στην κάθε αίσθηση που σε διεγείρει όταν βρίσκεσαι εκεί. Κοιτάζοντας το απέραντο μπλε κάποιες στιγμές μέχρι να έρθει ο ήλιος και να χαθεί σιγά σιγά μέσα του.

Κάπου εκεί έχω συλλέξει πολλές φωτογραφίες στο μυαλό μου και μαζεύοντας, ξεκινάω πάλι το ταξίδι μου προς τις τσιμεντένιες φυλακές μας.

Πηγή: εδώ

Κύματα

Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τα κύματα μπορούμε όμως να μάθουμε σερφινγκ...!

Καλημέρα! 

Να ακούς την καρδιά σου

Ο νους μπορεί να σου ψιθυρίζει τι πρέπει να αποφύγεις, 

αλλά μόνο η καρδιά θα σου πει τι πρέπει να κάνεις. 

Joseph Joubert

Δεν είμαι τέλειος!

Το ξέρω δεν είμαι τέλειος αλλά ποιος νοιάζεται;

Ούτε το φεγγάρι είναι τέλειο...είναι γεμάτο κρατήρες.

Και η θάλασσα;

Ούτε κι αυτή...πολύ αλμυρή.

Και ο ουρανός;

Είναι ατελείωτος και κρυβει καταιγιδες...

'Όπως και να 'χει τα πιο όμορφα πράγματα, δεν είναι τέλεια...

Είναι ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ...

~Bob Marley~

Μήπως είσαι λίγο ακοινώνητος;

Μια ερώτηση που, ίσως, πολλοί από εμάς να έχουμε αντιμετωπίσει. Ειρωνική, απαξιωτική κι άκρως ενοχλητική στ' αυτιά όλων εκείνων που απλώς έχουν επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας το απλό παράδειγμα μιας παρέας φίλων που θέλει να κανονίσει έξοδο. Σίγουρα θα υπάρχουν αυτοί που λαχταρούν να ξενυχτήσουν σε πολυσύχναστα κλάμπ, να χτυπηθούν ως το πρωί, να γνωρίσουν κόσμο και να φλερτάρουν.

Θα υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι, συνήθως τα μαύρα πρόβατα της παρέας –ίσως να είναι κι ένας μόνο– που θα προτείνουν ένα ήσυχο καφέ-μπαρ ή μια μάζωξη σε σπίτι, και θα τονίσει τις φράσεις «κάπου ήσυχα», «μεταξύ μας για να τα πούμε».

Πολλοί από εσάς έχετε ήδη πει από μέσα σας τις λέξεις «ακοινώνητος», «ξενέρωτος», «παράξενος». Το γεγονός ότι συνήθως αποτελούν μειοψηφία, έχει εδραιώσει στις συνειδήσεις μας ότι αυτοί είναι λάθος, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λάθος και σωστό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εσωστρεφείς κι εσφαλμένα συγχέεται ο όρος αυτός με την ντροπαλότητα και την αντικοινωνικότητα. Ο εσωστρεφής απλώς αντλεί ενέργεια όταν βρίσκεται μόνος του ή με λίγα άτομα, συνήθως οικεία του.

Δεν είναι ότι δεν θέλει να βγαίνει έξω ή να γνωρίζει νέο κόσμο, απλώς αυτό δεν μπορεί να το κάνει για πολλή ώρα, τον κουράζει και στο τέλος δεν τον ευχαριστεί. Είναι της άποψης «λίγοι φίλοι και καλοί», άνθρωποι με τους οποίους μπορεί να μιλήσει για τους βαθύτερους στοχασμούς του, διότι σιχαίνεται το λεγόμενο "small talk", τις ανούσιες, δηλαδή, κουβέντες. Από την άλλη, οι εξωστρεφείς αντλούν ενέργεια ενώ βρίσκονται μέσα σε κόσμο και δεν αντέχουν να μένουν μόνοι τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τους αρέσει να βγαίνουν έξω και να γνωρίζουν νέους ανθρώπους.

Οι δύο τύποι χαρακτήρα κάνουν συχνά παρέα για να επέρχεται μια ισορροπία. Οι εσωστρεφείς σπάνια βρίσκουν την κατανόηση που ζητούν από τους εξωστρεφείς. Αντίθετα οι ίδιοι, ακριβώς επειδή στρέφονται προς τα μέσα, όπως συνάγεται κι ετυμολογικά, κι αρέσκονται στην κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων, είναι ιδιαίτερα ευγενικοί.

Επομένως, δύσκολα θα μπορούσαν να γίνουν ανάποδα τα πράγματα. Δε θα μπορούσαν, δηλαδή, οι εσωστρεφείς να εξαπολύουν τα πυρά τους στους εξωστρεφείς με φράσεις όπως «ανασφαλείς», «αναζητούν την επιβεβαίωση», «επιφανειακοί». Αν ποτέ το κάνουν, σπάνια πάντως, θα είναι από άμυνα στην επίθεση των εξωστρεφών.

Έχεις μία εβδομάδα να βγεις έξω; Οι ερωτούντες συνήθως μένουν έκπληκτοι, σοκαρισμένοι κι αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν να υποφέρουν από κάποια ψυχολογική διαταραχή! Κι είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη φύση έχει δυσκολία στο να σέβεται οτιδήποτε το διαφορετικό, ενώ με μεγάλη ευκολία αφορίζει ό,τι δεν καταλαβαίνει. Ένα ακόμη στοιχείο, όμως, των εσωστρεφών είναι ότι δεν εξαρτώνται από τη γνώμη των άλλων, μια κι αντλούν δύναμη από τον ίδιο τους τον εαυτό κι έχουν πλήρη γνώση του τι θέλουν από τη ζωή τους. Αν δεν τους αποδεχτείς όπως είναι, το πιθανότερο είναι να ενταχθείς στην κατηγορία των απλών «γνωστών για παρέα» και δύσκολα θα σε εμπιστευτούν. Η έντονη κριτική που λαμβάνουν είναι κι ένας λόγος που δημιουργούν δύσκολα φιλίες, αν όμως το κάνουν, είναι απολύτως πιστοί.

Έρευνες στην Ουάσινγκντον έδειξαν ότι οι άνθρωποι που κάνουν παρέα με πολύ κόσμο και βγαίνουν συνέχεια έξω, δεν είναι πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που απολαμβάνουν χρόνο με τον εαυτό τους και προτιμούν την ησυχία και την περισυλλογή. Αντιθέτως, οι τελευταίοι αποδεικνύονται πιο ισορροπημένοι.

Ολοκληρώνοντας, ο όρος «ακοινώνητος» είναι ένας όρος αρκετά βαρύς για να χρησιμοποιείται τόσο συχνά και με τόση ευκολία. Όπως υποστήριξε από την αρχαιότητα ακόμη ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος από τη φύση του δεν μπορεί να είναι ακοινώνητος.

Ας απενοχοποιήσουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας κι ας δεχτούμε, πρώτα οι ίδιοι, ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος στην ευτυχία και στον τρόπο που διαθέτει ο καθένας μας τον προσωπικό του χρόνο. Ρίξτε μόνο μια ματιά στα διάσημα social media που έχουν κατακλύσει τις ζωές μας στη σύγχρονη εποχή.

Ο άνθρωπος, ακόμα και μ' αυτόν τον τρόπο, αποζητά την επικοινωνία και την επαφή με τον κόσμο. Τυχόν αξιολόγηση αυτού του τρόπου επικοινωνίας δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το σημείο. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνικές επαφές.

Ακόμα και τώρα, αυτή τη στιγμή εσύ επικοινωνείς μαζί μου.

Πηγή: εδώ

Καλημέρα!

Καλή εβδομάδα :)

Ωραία μέρα!

Κρίμα που οι σκέψεις δεν συμβαδίζουν πάντα με τις πράξεις :P

Καλημέρα!!!

Χρόνια πολλά!!!

Χρόνια πολλά σε Παναγιώτη, Παναγιώτα, Μαρία, Μάριο και Δέσποινα!

Χρόνια πολλά σε όλους!!!

Ερμηνεία της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Χριστός μας με το ηγεμονικό Του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.

«Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια σταυρωμένα. Μπροστά στερεωμένο σε ένα απλό κηροπήγιο καίει ένα χοντρό κερί. Πίσω από το νεκρικό κρεβάτι και στη μέση ακριβώς στέκει ο Χριστός με το σώμα σε περίεργη στροφή προς τα δεξιά, προς την κεφαλή της Μητέρας Του. Στα χέρια Του απλωμένα στην ίδια κατεύθυνση, κρατεί την ψυχή της, που έχει τη μορφή φασκιωμένου μωρού με τα χέρια σταυρωμένα. Τον τριγυρίζει δόξα. Μέσα σ’ αυτή είναι ζωγραφισμένοι στην κορυφή ένα εξαπτέρυγο και σε μονοχρωμία τέσσερεις άγγελοι που πλαισιώνουν το Χριστό με χειρονομίες και έκφραση λύπης στα πρόσωπά τους... Πάνω ακριβώς από το Χριστό στην κορυφή του τόξου της εικόνας έχουν ανοίξει οι πύλες του ουρανού και φαίνονται δύο άγγελοι, πάλι σε μονοχρωμία, να σκύβουν με σκεπασμένα χέρια για να πάρουν με τη σειρά τους την ψυχή της. Στην κεφαλή και στα πόδια του νεκρικού κρεβατιού είναι μαζεμένοι οι δώδεκα απόστολοι με εκφράσεις, στάσεις και χειρονομίες που δείχνουν βαθειά λύπη. Ο Πέτρος θυμιατίζει στην κεφαλή της Παναγίας, ο δε Απόστολος Παύλος και ο Θεολόγος Ιωάννης σκύβουν στα πόδια της και την ασπάζονται. Πιο πίσω είναι τρεις ιεράρχες με ανοιχτά βιβλία και στα αριστερά, στο βάθος, θρηνούν τρεις γυναίκες. Τη σύνθεση κλείνουν στο βάθος, πίσω από τις ομάδες των μαθητών, δύο συμβατικά αρχαιόπρεπα κτήρια. Ανάμεσα σ’ αυτά διαβάζεται η επιγραφή Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ Θ(ΕΟ)ΤΟΚΟΥ» (Α. Καρακατσάνη). Οι τέσσερεις (εικονίζονται οι τρεις) Ιεράρχες που παραβρέθηκαν στην Κοίμηση, ήταν: ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Ιερόθεος, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Τιμόθεος. Ο Ιερόθεος δεν εικονίζεται. 

Σε κάποιες εικόνες βλέπουμε στη δεξιά άκρη του σπιτιού τον Ιωάννη το Δαμασκηνό που βαστά χαρτί (πάπυρο) με τα εξής λόγια: «Ἀξίως ὡς ἔμψυχόν σε οὐρανὸν ὑπεδέξαντο οὐράνια Πάναγνε θεία σκηνώματα καὶ παρέστηκας...» Και στα αριστερά τον άγιο Κοσμά τον ποιητή κρατώντας άλλο χαρτί που λέει: «Γυναίκα σε θνητήν, ἄλλ᾿ ὑπερφυῶς καὶ μητέρα Θεοῦ εἰδότες, πανάμωμε…»

Σ’ όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάμικτη όμως με τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρμολύπην», το «χαροποιὸν πένθος», γνώρισμα των πιστών που ζουν με την προσμονή της ανάστασης. Τούτο βλέπουμε και στα τροπάρια της εορτής, που άλλοτε τονίζουν τον τρόμο και το δέος των Αποστόλων, τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν με ψαλμούς και ύμνους. Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα «Ὅτε ἡ μετάστασις τοῦ ἀχράντου σου σκήνους ηὐτρεπίζετο, τότε οἱ Ἀπόστολοι περικυκλοῦντες τὴν κλίνην τρόμω ἐώρων σε» (Στιχηρό ιδιόμελο όρθρου). «...Καὶ τὸ ζωαρχικὸν καὶ θεοδόχον σου σῶμα κηδεύσαντες ἔχαιρον, πανύμνητε» (Δοξαστικό αποστίχων Εσπερινού). 

Σε μερικές εικόνες εικονίζονται στον ουρανό σύννεφα, που μετέφεραν τους αποστόλους στην Ιερουσαλήμ. Σε πολλές εικόνες της Κοίμησης ζωγραφίζεται και το επεισόδιο του αγγέλου και κόβει με το ξίφος του τα χέρια του Ιεφονία. (Πρόκειται για εκείνο τον Εβραίο που αποπειράθηκε να ρίξει στο έδαφος το λείψανο της Θεοτόκου).

Καλή Παναγιά!

Παναγία η Χοζοβιώτισσα

Παναγία Προυσιώτισσα

Παναγία Άγιον Εστί

Παναγία η Μαλεβή

Παναγία Γλυκοφιλούσα

Παναγία Τριχερούσα

Παναγία Μυρτιδιώτισσα

Παναγία Ικαριώτισσα

Παναγία Μήτηρ Θεού

Παναγία Μήτηρ Χριστού

Των αγγέλων η Κυρία

Χαίρε Παρθένε Μαρία

Παναγία Μυροβλήτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Γρηγορούσα

Παναγία Ελεούσα

Παναγία Οδηγήτρια

Παναγία Αντιφωνήτρια

Παναγία η Ξενιά

Παναγία Σουμελά

Παναγία Ζωοδόχος Πηγή

Παναγία Παλατιανή

Των αγγέλων η Κυρία

Χαίρε Παρθένε Μαρία

Παναγία Κουκουζέλισσα

Παναγία Ηγουμένισσα

Παναγία Καταφυγή

κι' Εκατονταπυλιανή

Παναγία Φανερωμένη

Παναγία Εσφαγμένη

Παναγία Χρυσοπηγή

Παναγία η Κρεμαστή

Παναγία Ψηλή Κυρά

Παναγία η Πάντων Χαρά

Των αγγέλων η Κυρία

Χαίρε Παρθένε Μαρία

Παναγία Καβουράδαινα

Παναγία Αχιβάδαινα

Παναγία της Αγιάσου

Παναγία του Κάστρου

Παναγία Χρυσολεόντισσα

Παναγία η Γερόντισσα

Παναγία Ελευθερώτρια

Παναγία Φανερώτρια

Παναγία η Στρατηγός

Παναγία ο Γλυκασμός

Των αγγέλων η Κυρία

Χαίρε Παρθένε Μαρία

Παναγία Εικοσιφοίνισσα

Παναγία Πελαγονίτισσα

Παναγία Παραμυθία

κι' η Πάντων Προστασία

Παναγία Βλαχερνιώτισσα

Παναγία Νερατζιώτισσα

Παναγία Σπηλιανή

Παναγία Θαλασσινή

Παναγία η Παντάνασσα

Παναγία η Διασώζουσα

Των αγγέλων η Κυριά

Χαίρε Παρθένε Μαρία.

Η αγάπη εμπνέεται

"Τίποτα δεν αποκτάς, αν δεν γίνεις πρώτα αντάξιος του!

Η αγάπη δεν επιβάλλεται, η αγάπη εμπνέεται....!"

Μ. Βαμβουνάκη

Η αξία των πραγμάτων

Η αξία των πραγμάτων δεν εξαρτάται από τον χρόνο που διαρκούν,

αλλά από την ένταση με την οποία γίνονται.

Γι'αυτό υπάρχουν: Στιγμές αλησμόνητες!

Πράγματα ανεξήγητα!

Άτομα ασύγκριτα!

Pride & Prejudice ~ Περηφάνια και Προκατάληψη (2005)

Να μια ταινία που θα μπορούσα να βλέπω ξανά και ξανά χωρίς να την βαριέμαι...!

Και το story ξεκινά με την Ελίζαμπεθ, μια κοπέλα με 4 αδελφές σε ηλικία γάμου...

...σ'έναν από τους χορούς η Λίζι γνωρίζει τον κ. Ντάρσι, και ξεκινά μια κόντρα λόγω της περηφάνιας του και των προκαταλήψεων της....

....μέσα στην διάρκεια των ημερών, προξενιά έρχονται να χαλάσουν την ηρεμία της...

...και εξομολογήσεις να ταράξουν τον κόσμο της, ανοίγοντας καινούριους ορίζοντες σκέψεις....

....μα στο τέλος η αγάπη ξεπερνά όλα τα εμπόδια!

Μια ταινία εποχής που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους...πιο παραμυθένιους!!!

Μπορείς να δεις εδώ το trailer

Καλή σου μέρα :)

Catastrophy

"Είμαι ο σχεδιαστής της δικής μου καταστροφής!"

Ο μόνος σχεδιαστής :Ρ

Καλημέρα!

Τι πραγματικά θέλεις;;;

Η ζωή είναι ένα ταξίδι...μην πας όπου σε πάνε αλλά εκεί.. όπου πραγματικά θέλεις...

Το ταξίδι σου έχει πολλές στάσεις και για να μάθεις πόσο πρέπει να μείνεις στην κάθε στάση...ρώτα μόνο την καρδιά σου....

Βρες την Ιθάκη σου..και μετέτρεψε το όνειρο σε πραγματικότητα....!

Καλημέρα!!!

Τους ανθρώπους της ζωής μου θα ‘θελα να τους κρατήσω…

Είναι όλοι τελικά, περαστικοί από την ζωή μας;

Σχέσεις κι έρωτες, φιλίες και γνωριμίες; Μπαίνουν, αγγίζουν, φεύγουν κι αφήνουν πίσω τους τα σημάδια τους;

Άλλοι μπαίνουν σαν ευλογία κι άλλοι σαν ένα μάθημα για περαιτέρω ανάλυση;

Κάποιοι μπαίνουν και γίνονται στήριγμα. Σου δίνουν την ψευδαίσθηση της «παντοτινής παρουσίας τους», κάποιοι δοκιμάζουν τις αντοχές και τις ανοχές σου και βγάζουν από μέσα σου άλλες φορές τον άγγελο κι άλλες το διάβολο.

Τα πάντα έχουμε μέσα μας άλλωστε. Και το καλό και το κακό. Και το καλύτερο και το χειρότερο.

Είναι όλα εμπειρίες που σε τοποθετούν στο χώρο και στον χρόνο. Σε ωριμάζουν και σε αναγκάζουν να αλλάξεις κι εσύ. Σε φέρνουν στο σημείο να αποφασίσεις κατά πόσο τους θες ή όχι στην ζωή σου.

Είναι εκείνοι που τους αναζητάς σε ένα internal joke γιατί μόνο εσείς μπορείτε να γελάσετε με αυτό. Είναι εκείνοι που σου λείπουν και τους αναζητάς.

Τους θες.

Και μετά θυμάσαι. Μετά γυρνάνε όλα στην μνήμη σου.

Και τότε αποφασίζεις πως δεν χωράνε να ξαναμπούν στον μικρόκοσμό σου.

Δε χωράνε εκείνοι στον μικρόκοσμό σου ή δε χωράς εσύ στο δικό τους.

Σε απογοήτευσαν ή τους απογοήτευσες.

Στάθηκαν «λίγοι» μπροστά σε αυτό που θέλησες από εκείνους.

Ή μπορεί να στάθηκες εσύ «λίγος» μπροστά στις προσδοκίες τους.

Πρόδωσαν ή προδώθηκαν. Πλήγωσαν ή πληγώθηκαν. Πούλησαν ή πουλήθηκαν.

Είναι μια φωτογραφία που θα δεις στο κινητό σου και θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Θα θυμηθείς. Θα νοσταλγήσεις. Και στο τέλος θα μείνεις με αυτό το τσίμπημα μέσα σου. Αυτό το αγκάθι που πονάει. Κι ας είναι γλυκός πόνος.

Είναι οι άνθρωποι που θα θυμάσαι πάντα τα αστεία και τα γέλια σας. Τα δάκρυα και τις ατελείωτες κουβέντες σας. Άνθρωποι που τα έφερε έτσι η στροφή της ζωής να δεις ή να δουν ένα κακό πρόσωπο. Κι όμως, δεν θα πάψουν ποτέ να ζουν μέσα στις στιγμές και στις μνήμες σου.

Μήπως δεν προσπάθησες αρκετά να τους κρατήσεις;

Μήπως δεν προσπάθησες αρκετά να μείνεις στην ζωή τους;

Μήπως έπρεπε να προσπαθήσεις πιο πολύ για να τους συγχωρέσεις;

Να περπατήσεις μαζί τους την δύσκολη διαδρομή της συγχώρεσης και να τους κρατήσεις στην ζωή σου.

Γιατί να σου λείπουν τόσο αυτοί οι άνθρωποι;

Γιατί να τα φέρει έτσι η ζωή;

Γιατί η ζωή έχει κακό συνήθειο να ανταποδίδει συμπεριφορές. Βασίζεται σε ένα περίεργο δούναι και λαβείν. Κάτι παίρνει, κάτι επιστρέφει και εσύ μένεις να προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις το μήνυμα.

Κι εσύ γιατί τους αναζητάς αφού είναι κεφάλαια κλεισμένα;

Γιατί τους αναπολείς;

Γιατί καλώς ή κακώς το παρόν και το παρελθόν δεν διαχωρίζονται. Ξέρουν που ανήκει το ένα και πού το άλλο αλλά και πάλι, ανακατεύονται, μπερδεύονται, γίνονται κάποια στιγμή ένα και επαναδιαχωρίζονται.

Εκείνοι που θα μείνουν, είναι εκείνοι που θα δώσουν μάχη για σένα. Είτε θα πρέπει να τους συγχωρέσεις είτε θα πρέπει να σε συγχωρέσουν.

Και μέσα από την μάχη, αν αντέξετε, θα γίνεται ένα και αδιαίρετο. Δεν θα μπορεί τίποτα να σας διαχωρίσει.

Η μάχη, τα σημάδια που θα μείνουν από την μάχη, θα είναι εκείνα που θα σας κάνουν ένα. Είναι εκείνα που θα σας κρατήσουν.

Ή που θα σας διαλύσουν.

Πείσμα και επιμονή.

Θέληση και αφοσίωση. 

Συγχώρεση και κατανόηση.

Μαγικές λέξεις στην ουσία των σχέσεων.

Της Σοφίας Παπαηλιάδου.

Πηγή: εδώ

Σιωπή

"Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι λυπημένη, αλλά δεν είμαι.

Απλά εκτιμώ τη σιωπή μέσα σ'ένα κόσμο που δεν σταματά να μιλά."

Καλημέρα ;)

Η μεταμόρφωση του Σωτήρος

Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, 

δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, 

καθὼς ἠδυναντο. 

Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, 

τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, 

πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, 

φωτοδότα δόξα σοι.

Χρόνια πολλά!

Δώσε προσοχή στο θαύμα!

Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. 

Κάθε μέρα είναι διαφορετική, 

κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. 

Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα.

Καλημέρα και σήμερα !

Βαθιά και ακλόνητη πίστη

....Σήμερα δεν χρειάζομαι πια τους πέντε κίονες του Ισλάμ για να στηρίξω την πίστη μου. Η "Μαρτυρία" μου είναι στον Ιησού, τον Εσταυρωμένο, τον νεκρό, ενταφιασμένο και εγηγερμένο σε ζωή αναστάσιμη, και τώρα ζωντανό ανάμεσα στον λαό Του. Το ναμάζ μου δεν είναι προς ένα Θεό άγνωστο αλλά σε ένα Θεό του οποίου η ιστορία βρίσκεται μέσα στον ίδιο του τον λόγο, την Αγία Γραφή, τον πιο πολύτιμο θησαυρό μου, γραμμένο στις πλάκες του μυαλού και της καρδιάς μου, ακριβώς όπως ήταν κάποτε το Κοράνι. Το ζακάτ μου δεν είναι πια ένα μερίδιο, αλλά ολόκληρο το εισόδημα μου, γιατί ότι κι αν έχω ανήκει στον Θεό. Τα δικά μου πλούτη είναι αποθηκευμένα στον ουρανό. Τη νηστεία μου δεν την κάνω στο Ραμαζάνι, για να κατευνάσω τον Θεό, για να εξασφαλίσω τον Παράδεισο, αλλά την κάνω με μεγάλη χαρά, για να Τον γνωρίσω καλύτερα. Κάθε μέρα με φέρνει και πιο κοντά στον στόχο μου - να είμαι με τον Ιησού, τον ουράνιο Βασιλέα μου, για πάντα....

Το σκισμένο πέπλο

Εσθήρ Γκιουλσάν

Αγάπα

Αγάπα τον και στα μαύρα του τον άλλον. 

Αγάπα τον κι όταν δεν θα θέλεις να σου μιλήσει κι όταν δεν θα είναι καλά και όταν θα σε απομακρύνει από κοντά του. 

Αγάπα τον όταν δεν θα αγαπάει και ο ίδιος τον εαυτό του, γιατί εκεί αξίζει και χρειάζεται περισσότερο την αγάπη σου.

Γιατί η ζωή δεν είναι μόνο γέλια και χαρές, η ζωή είναι και πόνος, πολύς πόνος και είναι κρίμα να μην έχουμε κάποιον στον πόνο μας να μας αγαπά...

Πάτερ ημών

..............Μέσα σε δύο ώρες από τότε που άκουσα την προσευχή "Πάτερ ημών" είχα καταγράψει τα λόγια. Κάθε λέξη απαντούσε σε μια ανάγκη. Ήταν σαν να είχε γραφτεί ειδικά για μένα, και δεν είχα ιδέα ότι ήταν μια αγαπητή οικογενειακή προσευχή των Χριστιανών.

Άλλες φορές στην διάρκεια της ημέρας, έλεγα τα λόγια με τον μουσουλμανικό τρόπο, παίρνοντας τις χάντρες μου μία-μία και περνώντας τις από τα δάχτυλα μου, κλικ-κλικ-κλικ, και με κάθε κλικ έλεγα ολόκληρη την προσευχή. Έτσι μπορούσα να προσεύχομαι όπου και όποτε ήθελα, μια και, σε κάποιον παρατηρητή φαινόταν ότι έκανα ναμάζ, τις μουσουλμανικές προσευχές.

Πρέπει να είπα αυτή την προσευχή χίλιες φορές τις επόμενες ημέρες, και κάθε φορά την έβρισκα και πιο εύκολη. Μου είχε δοθεί νέο λεξιλόγιο για να μιλάω στον Θεό. "Πάτερ ημών", ω, αυτές ήταν λέξεις που με έκαναν να δω τον Θεό με άλλο μάτι. Ναι, ήταν το Υπέρτατο Ον, αλλά ήταν και ο πατέρας που είχα χάσει.

"Τι καλά που είσαι ο πατέρα μου", έλεγα μέσα από τα δάκρυα μου τη νύχτα, και ένιωθα την ανέκφραστη παρηγοριά της αγάπης να με διαπερνάει. Έφυγε ο παλιός φόβος ότι ο Θεός ήταν με κάποιο τρόπο θυμωμένος μαζί μου.

"Αγιασθήτω το όνομα σου". Αυτό το καταλάβαινα, γιατί σαν Μουσουλμάνα είχα ανατραφεί να σέβομαι τα ιερά ονόματα του Αλλάχ που βρίσκονται στο Κοράνι. Οι Μουσουλμάνοι χρησιμοποιούν τα ονόματα του Αλλάχ με μεγάλο σεβασμό, προσθέτοντας μικρές λεκτικές μετάνοιες, όπως "Ευλογημένο να είναι το όνομα του". Τα ονόματα του Αλλάχ έχουν ακόμα και οπτική δύναμη στη μουσουλμανική φαντασία, μια και είναι μια από τις αυστηρά περιορισμένες μορφές διακόσμησης που επιτρέπονται στο τζαμί. Η διαφορά τώρα ήταν ότι είχα δει η ίδια κάτι από εκείνη τη φλεγόμενη αγιότητα.

"Ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ και επί της γης". Τώρα έβλεπα ότι ο Χριστός δεν ήταν ένας φτωχός, δευτερεύων προφήτης, ήταν αιώνιος βασιλιάς, και θα ξαναερχόταν για να φέρει στη γη την ουράνιο βασιλεία, όπως και στον ουρανό.

"Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον". Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ζητήσω από τον Θεό ψωμί, μια και όλες μου οι επιθυμίες ικανοποιούνταν και με το παραπάνω, αλλά αυτό έδειχνε ότι ο Θεός νοιαζόταν για τις υλικές ανάγκες του πιστού και ήθελε να βασιζόμαστε πάνω του για αυτές σαν σε πατέρα.

"Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών". Συγχώρηση; Οι προσευχές του Μουσουλμάνου διακατέχονται από το άγχος για συγχώρηση. Η εικόνα που έχει είναι ενός θεού που τιμωρεί τους ίδιους του τους πιστούς όσο και αυτόν που διαπράττει το κακό, ή τον άπιστο. Είχα αρχίσει ακόμα να πιστεύω και να νιώθω βέβαιη ότι είχα διαπράξει κάποια φοβερή αμαρτία, για να τιμωρούμαι με την αρρώστια μου και την απώλεια των γονιών μου. Το μόνο πεδίο ελπίδας ήταν να εκπληρώνεις με ακριβή και σχολαστική λεπτομέρεια τις απαραίτητες προσευχές στη διάρκεια της ημέρας, να κάνεις το προσκύνημα Χάτζι για μια κάποια ανταμοιβή, και παράλληλα να εκτελείς τους άλλους τέσσερις Πυλώνες του Ισλάμ.

Εδώ όμως δεν υπήρχε καμιά αναφορά για τελετουργικό καθαρισμό, μόνο η βεβαιότητα ότι για να συγχωρηθεί η αμαρτία θα πρέπει να την αναγνωρίσεις ενώπιον του Θεού, και ότι αυτός που ποθεί την συγχώρηση θα πρέπει να συγχωρεί τους άλλους. Με όλη μου την αψεγάδιαστη θρησκευτική ανατροφή δεν είχα γνωρίσει ποτέ πριν τέτοιες ακλόνητες αλήθειες.

"Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού...". Αυτό το προσευχόμουν γιατί μου έδινε τη δύναμη να παραμένω πιστή στο όραμα του Ιησού. Μόνο αυτός μπορούσε να με σώσει από το τράβηγμα πίσω στην ασφάλεια του Ισλάμ, που ερχόταν όλο και δυνατότερο από την οικογένεια μου.

"Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, εις τους αιώνας. Αμήν". Τα μεγαλοπρεπή αυτά λόγια ήταν απλά αλλά είχα δύναμη. Είχα δει αυτή τη δόξα και με είχε αλλάξει για πάντα...............

"Το σκισμένο πέπλο"

Εσθήρ Γκιουλσάν

Με κάθε αντίο μαθαίνεις

Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι

Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια.

Και αρχίζεις να μαθαίνεις

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια.

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις.

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα

Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού.

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις

όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,

γιατί το έδαφος του Αύριο

είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια

και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ,

αντί να περιμένεις κάποιον

να σου φέρει λουλούδια.

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις,

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη,

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις,

Και μαθαίνεις, μαθαίνεις.

Με κάθε αντίο μαθαίνεις.

~ Χόρχε Λούις Μπόρχες, «Μαθαίνεις»

Πηγή: Το φεγγάρι μυρίζει γιασεμί

Καλό μήνα!