Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Μια μέρα θάλασσα...

Από μικρός θυμάμαι μου άρεσε η θάλασσα. Την ηρεμία με τη γαλήνη που ένιωθα στα βάθη της και μ' έκαναν να ξεχνάω κάθε πρόβλημα.
Το κάθε υγρό της δάχτυλο καθώς με χάιδευε, με ξεκούραζε. Οι εικόνες στο βυθό μου έδιναν αξέχαστες και όμορφες φωτογραφίες. Όλα τα πλάσματα εκεί κάτω με έβλεπαν διαφορετικά. Τα χρώματα είναι τόσα πολλά και κάθε φορά τα θαύμαζα σαν έργα τέχνης από τον πιο χαρισματικό ζωγράφο με τις πιο όμορφες πινελιές, αναμιγνύοντας τα χρώματα τόσο αρμονικά. Χανόμουν στην κάθε λεπτομέρεια.

Στην παραλία η καλύτερη παρέα μου είναι τα βιβλία. Περνάνε οι ώρες πιο γρήγορα και χάνομαι βυθισμένος σε κάθε λεπτομέρεια που δίνει η κάθε ιστορία.
Στα μάτια μου, η βόλτα προς την θάλασσα περισσότερο μοιάζει με μια τελετή που έχει να σου δώσει τόσα πολλά. Όλα με τον καλύτερο συνδυασμό, από βαθιές βουτιές θαυμάζοντας τα χρώματα, με το διάβασμα στην παραλία και στην κάθε αίσθηση που σε διεγείρει όταν βρίσκεσαι εκεί. Κοιτάζοντας το απέραντο μπλε κάποιες στιγμές μέχρι να έρθει ο ήλιος και να χαθεί σιγά σιγά μέσα του.

Κάπου εκεί έχω συλλέξει πολλές φωτογραφίες στο μυαλό μου και μαζεύοντας, ξεκινάω πάλι το ταξίδι μου προς τις τσιμεντένιες φυλακές μας.
Πηγή: εδώ

1 σχόλιο:

  1. Τί να σου πω τώρα,
    ότι με την θάλασσα μιλάς?
    είναι τολμηρό και ίσως αγενές να ταυτίζομαι μαζί της!

    Πιάσε πάλι τα παραθαλάσσια
    κι ευλόγησε τις χαρές που σου δίνει
    με τον μοναδικό της χέρι,
    και με ανάλογη ευχαριστία
    γράψε
    αυτό που όταν γράφεις για την θάλασσα
    κανένας δεν το σβήνει...
    παρά μόνο εκείνη
    η mare nostrum(vestrum)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολίασε κι εσύ. . .ότι νομίζεις πως αξίζει!