Το έλεος του Θεού!

<<Σας κυνηγά η μια συμφορά μετά την άλλη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός σας θυμήθηκε! Δεν είναι συνηθισμένο να σκέπτεται κανείς έτσι, αλλ' αυτή είναι η αλήθεια. Και σας θυμήθηκε ο Θεός όχι με οργή, αλλά με έλεος. Βέβαια εσείς νοιώθετε μόνο τη στέρησι και τον χαμό. Δεν βλέπετε όμως το έλεος που κρύβεται πίσω απ' αυτά και μέσα σ' αυτά.>>

Συμβουλές για το "τι να κάνω":

Να συγκρατώ: τη γλώσσα, το γέλιο και τις επιθυμίες μου. . .

Να μισώ: τη ζήλια, την αχαριστία και το θυμό. . .

Να εξασκώ: το θάρρος, τη δραστηριότητα και την αγάπη. . .

Να αποφεύγω: την τεμπελιά, την πονηριά και τις κακές συναναστροφές. . .

Να επιθυμώ: την υγεία, τους πιστούς φίλους και τον καθαρό νου. . .

Να σκέφτομαι: τη ζωή, το θάνατο και την αιωνιότητα. . .

Προθυμία

Ένας ευλαβής Μοναχός, όταν κάποιος του ζητούσε μια εξυπηρέτηση, για να είναι πρόθυμος να την δώσει, έλεγε στον εαυτό του:

-Ο Κύριος σου σε διατάζει κάνε αμέσως αυτό που ζητεί.

Αν ερχόταν σε λίγο άλλος, να τον επιφορτίσει με πιο δύσκολη δουλειά, ψιθύριζε:

- Είναι ο αδελφός του Κυρίου σου πρέπει να τον ακούσεις.

Καμιά φορά συνέβαινε να τον προστάζει και ο μικρότερος του. Τότε γινόταν πιο πρόθυμος

-Υπάκουσε γρήγορα στον γιο του Κυρίου σου, ταπεινέ, έλεγε στον εαυτό του.

Έτσι εξυπηρετούσε όλους με πολύ ταπείνωση και έφτασε σε μεγάλα μέτρα αρετής.

Ο ΚΟΥΡΕΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα.
Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση.
Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα…
Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του θεού, ο κουρέας αναφώνησε:
‘Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.’

‘Γιατί το λες αυτό;’ ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: ‘Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.’

Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση.
Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.

Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.

Τότε είπε στον κουρέα:
‘Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!‘
‘Πως μπορείς να το λες αυτό;’ ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
‘Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;’
‘Όχι!’ απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: ‘Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ’ έξω.‘

‘Μα… οι κουρείς ΌΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.’
‘Ακριβώς!’ απάντησε ο πελάτης. ‘Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠΑΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια. Γι’ αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.’

Λόγια του γ. Πορφύριου για την προσευχή.

Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού. . . και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»; Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ’ μου τούτο, εκείνο. . .». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού, ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από εμάς και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού• αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα. 

- Γέροντας Πορφύριος -

Άγιος Γεώργιος

Σήμερα, μια μέρα μετά την Ανάσταση, τιμάται ο άγιος Γεώργιος! Απ'τους πιο γνωστούς άγιους της Ορθοδοξίας και πολύ αγαπητός. Όχι μόνο στις ορθόδοξες χώρες, αλλά και από άλλους λαούς. Η χάρη των θαυμάτων του απλώνεται ακόμα και στους μουσουλμάνους, οι οποίοι αυτήν την ημέρα σπεύδουν να τον τιμήσουν!
Μεγαλομάρτυρας, που έζησε τον καιρό του ρωμαίου διώκτη Διοκλητιανού. Στρατιωτικός του ρωμαϊκού στρατού και στρατιώτης μέγας του Κυρίου. Χρόνια πολλά σε όσους έχουν το όνομά του! Ας έχουμε την ευχή του και ας ζητούμε την προστασία του!
Χριστός ανέστη!

ΑΦΗ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

&

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

Μεγάλη Παρασκευή

Η φετινή Μεγάλη Παρασκευή θα πρέπει να είναι για όλους μας η απαρχή μιας καινούργιας ζωής. Να γίνει σεισμός. Να πέση ό,τι αμαρτωλό, ό,τι σάπιο και βρώμικο υπάρχει μέσα μας, και να βγει μέσα από αυτόν τον σεισμό ένας καινούργιος κόσμος. Να βγει μέσα από αυτόν τον σεισμό μια καινούργια καρδιά. Να βγει μέσα ἀπό αυτόν τον σεισμό ένας άγγελος πραγματικός.

Μεγάλη Πέμπτη

 « Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη,
οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες,
ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,
παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,
τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον
(δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),
τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

Τόν Νυμφώνα σου βλέπω

Τόν Νυμφώνα σου βλέπω

Σωτήρ μου κεκοσμημένον

καί ένδυμα ούκ έχω, ίνα εισέλθω έν αυτώ

λάμπρυνόν μου τήν στολήν τής ψυχής

Φωτοδότα, καί σώσόν με.

ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ...

Ο σύγχρονος άνθρωπος κάθε μέρα σκέπτεται τι να κάνει, τι υποχρεώσεις έχει.

Πιάνουμε χαρτί και μολύβι και υπολογίζουμε τι χρωστάμε και πού, και κανονίζουμε τα οικονομικά μας και την οικογενειακή μας ζωή.

Υπάρχει και Κάποιος που αυτές τις μέρες σταυρώνεται για εμάς, αλλά τον έχουμε ξεχάσει.

Αυτός, ζητάει από εμάς απλά πράγματα, αφοσίωση και αγάπη σε Αυτόν και καθαρή καρδιά.

Να είμαστε κοντά του τώρα που υποφέρει περίπου με τον ίδιο τρόπο που θα στεκόμασταν σε ένα φίλο που έχει πρόβλημα.

Αλήθεια ποιος απο εμάς θα δεχόταν για φίλο κάποιον που τον θέλει κοντά του μόνο στα γλέντια κσι στις χαρές και στις θλίψεις δεν κάνει ούτε ένα τηλέφωνο?

Κανείς σίγουρα... Γι αυτό το λόγο ας θυμηθούμε έστω και τώρα, μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα κάποιες βασικές υποχρεώσεις μας.

Πέρα από τη νηστεία, που είναι αυτονόητη τέτοιες μέρες, υπάρχουν άλλα πράγματα καθόλου αυτονόητα όπως η συγχώρηση στους εχθρούς, η φιλανθρωπία, η ταπεινοφροσύνη, πράγματα που τα έχουμε ξεχάσει.

Και φυσικά η θεία κοινωνία, η οποία πρέπει να γίνεται αξίως.

Δηλαδή μόνο μετά απο αυστηρή αυτοκριτική για το πώς ζήσαμε στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.

Ας αναλογιστούμε κάναμε τίποτε από όσα οφείλουμε?

Αν όχι ας σπεύσουμε έστω και τώρα.

Ουδείς γαρ γνωρίζει τι τέξεται η επιούσα...

Κανείς μας δεν ξέρει αν αυτό το Πάσχα θα είναι το τελευταίο του η όχι.

Οσο ζούμε ας προλάβουμε....

Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα...

"Κύριε πήρα την πρόσκληση. Με πήρες παράμερα στο δρόμο. Μου ψυθίρισες μυστικά... Θέλεις να σε συνοδεύσω στο τέρμα του ταξιδιού Σου. Του ταξιδιού Σου του όποιου μου αποκαλύπτεις, και θα μου αποκαλύπτεις όλο και πιο πολύ όσο βαδίζω στη ζωή. Θέλεις να βαδίσω μαζί Σου στον Γολγοθά. Στον φρικτό Γολγοθά Των Παθών Σου.

Κύριε, από σήμερα και πέρα θέλω με τη χάρη Σου η άνοδος στην Ιερουσαλήμ κι αυτά πού θα δω και θ' ακούσω για Σένα κατά την διάρκεια της Μεγάλης Βδομάδος ν' αποτελέσουν το κυ­ρίαρχο ενδιαφέρον της ζωής μου. Δεν ξέρω πόσο θ΄ αντέξω αυτή την πορεία, αυτή την ανάβαση... Θέλω πολύ όμως να κάνω τούτο το ταξίδι. Δός μου τη δύναμη, να συμπορευθώ μαζί Σου Ιησού μου.

Ιδού! Εγκαταλείπω πίσω μου κάθε τι πού αναζή­τησα και ακολούθησα.

Κοίταξε! Πετάω σαν άχρηστο στο παρελθόν κάθε τι που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στο μεγάλο μυστήριο των Παθών και Της Ανάστασης, όπου με θέλεις να φθά­σω.

Ιδού ανεβαίνω μαζί σου στην Ιερουσαλήμ.

Τώρα πλέον «σιγησάτω πάσα σαρξ».

Τα Μυστήρια Του Ουρανού ξετυλίγονται ενώπιών μας ..."

Εύχομαι μιαν ευλογημένη είσοδο Στην Αγία και Μεγάλη βδομάδα!

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΣ!

Πριν σου στείλει ο Θεός τον σταυρό που σηκώνεις,
τον κοίταξε με τα πάνσοφα μάτια Του,
τον εξέτασε με τη Θεία λογική Του,
τον ήλεγξε με την ατελείωτη δικαιοσύνη Του,
τον θέρμανε στην γεμάτη αγάπη καρδία Του,
τον ζύγισε καλά με τα στοργικά Του χέρια μην τυχόν και πέσει βαρύτερος από όσο μπορείς να σηκώσεις.
Κι αφού υπολόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε και τον απίθωσε στους ώμους σου.
Μπορείς να τον σηκώσεις.
Κράτησε τον κι ανέβαινε από τον Γολγοθά προς την ανάσταση!

ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

Σκόρπισε Αγάπη

Σκόρπισε Αγάπη, όπου κι αν πας...
Μην αφήσεις κανένα που έρχεται σε σένα
Να φύγει, χωρίς να νιώθει καλύτερα και πιο ευτυχισμένος.
Γίνε η Ζωντανή έκφραση της Καλοσύνης του Θεού
Καλοσύνη στο πρόσωπό σου!!!
Καλοσύνη στα μάτια σου!!!
Καλοσύνη στο χαμόγελό σου!!!
Καλοσύνη στο ζεστό χαιρετισμό προς το συνάνθρωπό σου!!!

Ο Αληθινός φίλος . . . .

(Α) λλοιώνει το θυμό σου
(Β) οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς
(Γ) αληνεύει τις ταραχές σου
(Δ) ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα
(Ε) λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς
(Ζ) ωντανεύει την ζωή σου
(Ή) λιος είναι σε περιόδους θλίψεων
(Θ) υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του
(Ι) λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει
(Κ) ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου
(Λ) ιώνει την μοναξιά απο την ζωή σου
(Μ) οιράζεται τα όνειρα μαζί σου
(Ν) ιώθει τον πόνο σου
(Ξ) εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου
(Ο) ραματίζεται την πληρότητα σου
(Π) ροσφέρει την καρδιά του
(Ρ) ωμαλαία σε υπερασπίζεται
(Σ) υγχωρεί τα λάθη σου
(Τ) ρέφει το πνεύμα σου
(Υ) πολογίζει σε εσένα
(Φ) ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις
(Χ) αίρεται όταν προοδεύεις
(Ψ) ηλά κοιτά για να σε συναντήσει
(Ω) ! φίλε της καρδιάς μου , πόσο στ΄ αλήθεια κοντά Στο Θεό κατοικείς ( ; ) ! ....

(Το αλφαβητάρι της φιλίας από τον αρχιμανδρίτη Δαμιανό Ζαφείρη)

Ένα ευχαριστώ στις ευαίσθητες ψυχές!!!!!!!!

Στην καθημερινή μας πορεία, ο Κύριος φέρνει στο δρόμο μας,

την κατάλληλη στιγμή, τους ανθρώπους εκείνους που χρειαζόμαστε,

για να στηριχθούμε και να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας . . .

Για να αντλήσουμε πίστη και δύναμη απ΄ τη δική τους ψυχική δύναμη

που κρύβουν μέσα τους, και απλόχερα όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, δίνουν και σε μας.

Είναι αυτές οι ψυχούλες που τις νοιώθεις αθόρυβα, σιωπηλά, προσευχητικά

κοντά σου, και σαν αύρα λεπτή σου χαρίζουν το χάδι της αγάπης τους.

Είναι αυτές οι ψυχούλες που μπορούν ν΄ ακούσουν τον πόνο σου,

την αμαρτία σου, το πρόβλημά σου, τις ανασφάλειές σου…

να σε κατανοήσουν, χωρίς να σε κρίνουν…

να σου πουν ένα λόγο παρηγοριάς, μια συμβουλή, χωρίς να σε καταδικάσουν…

να σου δώσουν λίγο απ΄ το χρόνο τους, χωρίς να βιάζονται…

να σου χαρίσουν ένα χαμόγελο, χωρίς να περιμένουν τίποτα από σένα…

Είναι αυτές οι όμορφες, ευγενικές ψυχούλες

που σαν Θείο Δώρο έρχονται στο δρόμο μας,

στέκουν στον πόνο μας,

στέκουν στην θλίψη μας,

στέκουν στις πτώσεις μας,

στέκουν στις ανασφάλειές μας,

και με το λυχναράκι της δικής τους ψυχής,

με τη δύναμη που κι΄ αυτές αντλούν απ΄ Τον Αγαπημένο,

μας φωτίζουν το δικό μας σκοτάδι,

μας ξυπνούν απ΄ το δικό μας λήθαργο,

μας απαλύνουν κάθε πόνο, ψυχικό και σωματικό,

μας βοηθούν να σηκωθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας,

για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας…

Σ΄αυτές τις υπέροχες, όμορφες υπάρξεις,

θέλω να εκφράσω για άλλη μια φορά σήμερα, 

<<Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσ΄ από την καρδιά μου >> !

Εύχομαι ο Θεός να σας έχει πάντα καλά,

και η Γλυκειά μας Παναγιά, υπό την σκέπη και προστασία Της.

Όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα εύχομαι,

σε κάθε συνοδοιπόρο, διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής.

Σε κάθε ευγενική ψυχούλα που ο Θεός έφερε στο δρόμο μου.

Σας ευχαριστώ !

Πηγή: "Οδεύοντας"

Λέγε πάντα αλήθεια!

Μη συνηθίζεις να κουβεντιάζεις για πράγματα
που δεν είδες με τα ίδια σου τα μάτια, σαν να έχεις δει.
Μη βεβαιώνεις με πεποίθηση εκείνα, που έχεις μόνο ακούσει.
Συνήθιζε τη γλώσσα σου να λέει πάντα αλήθεια.
Το ψέμα γεννιέται συχνά από την επιθυμία
να αρέσουμε στους ανθρώπους
κι απομακρύνει από τη ψυχή το φόβο του Θεού.

Το αλφαβητάρι του πιστού Χριστιανού!

Αγάπα πρώτον τον Θεόν, έπειτα τον εχθρό σου

Βλέπε των άλλων τα καλά, το σφάλμα το δικό σου

Γυναίκα έχεις; Τίμα την. Δεν έχεις; Μη γυρέψεις

Δίδε καλόν αντί κακού και θέλεις αφεντέψεις

Έχε δια χειρότερον μόνον τον εαυτόν σου

Ζήσε καλώς, αν το κακόν το φεύγεις ως κρημνόν σου

Ημέρα δίχως προσευχή ποτέ να μην περάσει

Θρόνος Θεού θέλεις γενή, ταπεινωθείς εν πάσι

Ιδέα να χεις πάντοτε πως σήμερον πεθαίνεις

Κόλακα μήτε να δεχθείς μήτε εσύ να γένης

Λιμήν να είσαι των πτωχών, χαρά των θλιβομένων

Μήτηρ, πατήρ των ορφανών, ξενοδοχείον των ξένων

Να κοινωνής πολλές φορές τον χρόνον αναγκαίον

Ξομολόγου δέκα φορές όμως και έτι πλέον

Όσο μπορείς να περπατείς, τρέχε στην εκκλησίαν

Πουλήσου και αγόρασε την άνω Βασιλείαν

Ρίψε τον πόνον του κορμιού και πόνει την ψυχήν σου

Σέβου την πίστιν σου γερά έως εις την θανήν σου

Του βασιλέως μας Χριστού τα πάθη να θυμάσαι

Υμνεί και δόξαζε Αυτόν, αν θέλης Χριστού να σαι

Φοβού κι αγάπαν Τον ωσάν τα δυο σου μάτια

Χαίρε, δια αγάπην Του αν γένης και κομμάτια

Ψάλλε Αυτώ βράδυ, πρωί, καθημερινή και σχόλη

Ω πρέπει δόξα και τιμή. Αμήν να ειπέτε όλοι!

Το δώρο του θανατου............................!

Ο Θεός ικανοποιημένος από τα δημιουργήματα του, αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο δώρο σε αυτά...
Να τους δώσει το δώρο του θανάτου κι έτσι να μπορούν κάποια στιγμή να είναι κοντά του...
Στην αρχή έδωσε τον θάνατο στα μεγαλοπρεπή βουνά... όταν όμως πέθανε το πρώτο, τα υπόλοιπα άρχισαν να θρηνούν τόσο δυνατά που σειόταν όλη η γη και τίποτα πάνω της δεν μπορούσε να στεριώσει...
Πήρε το δώρο του θανάτου απ τα βουνά και το έδωσε στα ποτάμια.... όταν όμως πέθανε το πρώτο ποτάμι, ο θρήνος των υπολοίπων ήταν τόσο δυνατός που η βουή που έκαναν δεν μπορούσε με τίποτα να είναι ανεκτή σε κανένα πλάσμα...
Το έδωσε λοιπόν στην συνέχεια στις λίμνες και στις θάλασσες... όμως όταν πέθανε η πρώτη λίμνη, οι υπόλοιπες στέρεψαν και οι θάλασσες ξεχείλισαν...
Τον έδωσε στα σύννεφα, αλλά μετά τα υπόλοιπα κλαίγανε συνεχώς και η βροχή κόντεψε να πλημμυρίσει τα πάντα...
Το δοκίμασε σε όλα τα δημιουργήματα του και στο τέλος έφτασε στον άνθρωπο...
Όταν πέθανε ο πρώτος άνθρωπος, ο Θεός είδε ότι ο άνθρωπος κλαίει βουβά αλλά αντέχει... συνεχίζει και ζει και ... είδε ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος ξαναχαμογελάει...
Ικανοποιημένος από αυτήν την αναπάντεχη εξέλιξη... είδε ότι ο άνθρωπος αξίζει αυτό το μεγάλο δώρο του θανάτου και του το έδωσε για πάντα... για να μπορεί κάποια στιγμή να είναι δίπλα στον δημιουργό του...

Κύριε μη με ελεήσεις!

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.

Ομως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.
Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».
Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».

Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.

Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.
Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις».

Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».

Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα και πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.
Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος να προσεύχεται και να κλαίει.
Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με».
Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάμματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».
Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.
Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.
-Φάντασμα, φάντασμα…! φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;
Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:
- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ-ΚΟΛΑΣΗ

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση. Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει:

«Έλα, να σου δείξω την κόλαση». Βρέθηκε τότε σ’ ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στη μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μια πολύ μακριά κουτάλα∙ έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να του λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο» . Βρέθηκε τότε σ’ ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι όμοιο με το προηγούμενο και στη μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλο. Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο;  

Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ...ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Σαν Ορθόδοξος χριστιανός μην ξεχνάς...

- Την αξία του χρόνου

- Την επιτυχία της επιμονής

- Την ευχαρίστηση της εργασίας

- Την επιβλητικότητα της απλότητας

- Την πολυτιμότητα του χαρακτήρα

- Τη δύναμη της καλοσύνης

- Την επίδραση του παραδείγματος

- Την εκτέλεση του καθήκοντος

- Την φρονιμότητα της οικονομίας

- Τη χρηστότητα της υπομονής

- Την αξιοποίηση του ταλέντου

- Τη χαρά της δημιουργικότητας

Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το "μετά"

Προχθές είχα πάει μια βόλτα. Ήταν ήσυχα... Ωστόσο, είχε ομίχλη και γι' αυτό δεν έβλεπα μακρυά. Κάθε 200 μέτρα που προχωρούσα, άρχιζα να διακρίνω εκείνα που πριν 200 μέτρα ήταν θαμπά, ίσως και σχεδόν αόρατα...
Και σκέφτηκα πως το ίδιο δεν συμβαίνει και στη ζωή; Χίλια δύο πράγματα με απασχολούν... Αγωνία για το ένα, αγωνία για το άλλο... Θέλω απαντήσεις και μάλιστα, αν γίνεται, τώρα! Ανυπόμονος, βιαστικός...

Και έτσι ξεχνώ κάτι πολύ βασικό: ότι ο Θεός μου χάρισε το "τώρα". Το "εδώ". Θα ήταν καλύτερο, λοιπόν, να ζήσω το "τώρα". Μην μεταθέτεις για μετά την στιγμή την στιγμή της ευτυχίας σου, έλεγε ένας παππούλης. Να προσπαθώ καθετί που ζω, κάθε στιγμή, κάθε άνθρωπο που συναντώ, κάθε γεγονός που μου συμβαίνει να το θεωρώ ως ευκαιρία για να γίνω καλύτερος. Τόσο στον εαυτό μου όσο και με τους γύρω μου. Να γίνομαι πηγή ειλικρινούς αγάπης και όχι μίζερης τυπικότητας. Ένα χαμόγελο και όχι μια φευγαλέα ματιά αδιαφορίας.

Μην αγχώνεσαι! Μην σκας εαυτέ μου για το "μετά". Το "μετά" μόνον ο Θεός το γνωρίζει. Άσ' Τον. Ξέρει Αυτός τι είναι καλύτερο για σένα...Εσύ μονάχα ζήσε τη στιγμή και άσε το μετά...

ΠΟΙΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ?

Ο ίσιος και πλατύς δρόμος είναι από την μια ελκυστικός, αλλά από την άλλη μονότονος.Τα μονοπάτια όμως είναι πολύστροφά, ανηφορικά αλλά και πολύ συναρπαστικά.
Το πρώτο δρόμο τον βαδίζουν αυτοί που θέλουν γρηγοράδα και βιασύνη.
Το δεύτερο τα βαδίζουν οι ορειβάτες της ζωής, που ξέρουν να απολαμβάνουν τα τοπία κια τις ομορφιές τους.
Και η ζωή μας δεν είναι κάτι παρόμοιο?
Οι περισσότεροι θέλουν ... τις ευκολίες και τις ανέσεις στην ζωή.
Πόσοι όμως υπομένουν τον δύσκολο δρόμο?
Και πέτρες θα συναντήσουν, και τρύπες θα βρουν μπροστά τους, και ανηφόρες και κατηφόρες και πολλές πολλές άλλες δυσκολίες.
Πόσοι θα πάρουν αυτόν τον δρόμο?

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ!

Το μονοπάτι στην πόρτα του φίλου σου να μην το συχνοδιαβαίνεις αλλά ούτε και να το ξεχνάς.
Στην πρώτη περίπτωση, πετρώνει.
Στην δεύτερη περίπτωση, κλείνει από αγκάθια και τριβόλια.

Το άριστο μέτρο κρατάει άριστες φιλίες.

Λόγια σοφά για μας τους ανθρώπους που βιαζόμαστε να ...
κάνουμε φιλίες αλλά και βιαζόμαστε να διαλύσουμε φιλίες.
Όλα χρειάζονται μέτρο.
Το να κάνουμε φίλους είναι εύκολο.
Το να κρατήσουμε τους φίλους...εκεί είναι το δυσκολότερο.
Να είμαστε ο αληθινός εαυτός μας.
Αυτός που θα εκτιμήσει αυτό που είναι ο άλλος, να τον δεχτεί όπως είναι, με τα καλά και τα άσχημα του, τότε αυτή η φιλία θα κρατήσει.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ήταν ένας νέος γύρω στα τριάντα, ντυμένος στα μαύρα, μακρυμάλλης. Καθόταν σ ένα βραχάκι στον αρσανά της Αγ.Άννας και έκλαιγε και έτρεμε σύγκορμος..

Τον πλησίασα με ενδιαφέρον, μήπως μπορούσα να του φανώ χρήσιμος.

-Σου συμβαίνει κάτι; τον ρώτησα.

-Δεν μπορώ να συνέλθω. Μου απαντάει. Δεν μπορώ να το πιστέψω.

-Θέλεις να μου πεις;

-Είχα έρθει στο Άγιο Όρος πριν 10 χρόνια και είχα επισκεφθεί και έναν γέροντα σε κελάκι εδώ, στην Αγ.Άννα. Πρόσφατα έχασα μιά αδελφή μου σε τροχαίο και ήρθα να παρηγορηθώ, να δώσω το όνομά της γιά ανάπαυσή της. Χτυπάω στο κελάκι του γέροντα, μου ανοίγει και με καλωσορίζει. -Σε θυμάμαι. Μου λέει. Είσαι ο Κώστας από το Σοχό. Προσεύχομαι γιά σένα και γιά τους δικούς σου. Γιά τους γονείς σου, γιά την αδελφή σου. Γιά την ανάπαυση των παπούδων σου. Και μου είπε όλα τα ονόματα που του είχα δώσει!. Δεν το πιστεύω. Του είπα να βάλει πιά την αδελφή μου στις ψυχές, μαζί με τους παπούδες. Παρηγορήθηκα όσο δε φαντάζεσαι. Αλλά ακόμη να το πιστέψω πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι τόσο να προσεύχονται, τόσο να θυμούνται, τόσο να αγαπούν!..

π. Θεολόγος

Ρατσισμός...

Αυτό ήταν το ποίημα που προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο του 2006.
Για τους περισσότερους Άγνωστο. Όμως η διαχρονική του αξία ενάντια στο ρατσισμό τεράστια!
Γραμμένο από ένα παιδί από την Αφρική.

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε...

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και λες εμένα έγχρωμο;

Το σχοινί!

..«Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό. Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος. Η νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα. Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχισε να πέφτει... και σε εκείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του. Σκεφτόταν, τώρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα. Μόνο το σκοινί τον κρατούσε ζωντανό. .Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και καμιάς άλλης επιλογής, φώναξε:

- Θεέ μου, βοήθησε με!

-Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:

- Τι θέλεις να κάνω;

- Σώσε με, Θεέ μου!

- Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;

- Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!

- ΤΟΤΕ, του απαντά ο Θεός , ΚΟΨΕ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΟΥ...»

Στο σημείο αυτό σταμάτησα να διαβάζω και απορημένη σκέφτηκα:
-«Θεέ μου, τι ζητάς από αυτόν τον άνθρωπο; Είναι δυνατόν να του ζητάς να κόψει το σκοινί, το μόνο πράγμα πού τον κρατάει ζωντανό;»

Αλλά, άφησα γρήγορα αυτές τις σκέψεις και έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του ορειβάτη. Αλήθεια, ΕΣΥ, τι θα έκανες; Με ανάμεικτα συναισθήματα και σχεδόν βέβαιη για την απάντηση μου, συνεχίζω να διαβάζω:
«Η ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος, παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σκοινί. Τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά το σκοινί ΜΟΝΟ 2 μέτρα πάνω από τη γη...».

Και εσύ; Πόσο κολλημένος είσαι στο σκοινί σου;

Ποτέ μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό.

Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει ή σε έχει εγκαταλείψει.

Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε φροντίζει.

Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το δεξί Του χέρι

και η επιλογή να απλώσεις το δικό σου χέρι ανήκει σε εσένα. "

Τελικά το μεγαλύτερο μας λάθος , είναι ότι δεν αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη Στα Χέρια Του Θεού ...

Δεν εμπιστευόμαστε Την Πανσοφία Του και Την Θεία Του Πρόνοια ...

Και ύστερα παραπονιώμαστε ότι όλα μας πάνε στραβά .

Μα αφού δεν αφήνουμε Τον Καραβοκύρη να οδηγήσει το καράβι της ζωής μας.

Θέλουμε να το οδηγήσουμε όπου θέλουμε εμείς ...

Εύχομαι σε όλους μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα .

Πηγή: Οδεύοντας

Καλό μήνα!!!!!!!!!!!!

" Κοίτα πίσω σου . . . και ευχαρίστησε Το Θεό !

Κοίτα μπροστά σου . . . και εμπιστεύσου Το Θεό !

Κοίτα γύρω σου . . . και υπηρέτησε Το Θεό !

Κοίτα μέσα σου . . . και θα βρεις Το Θεό ! "

Εύχομαι ολόθερμα ένα όμορφο και ευλογημένο μήνα!