Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το "μετά"

Προχθές είχα πάει μια βόλτα. Ήταν ήσυχα... Ωστόσο, είχε ομίχλη και γι' αυτό δεν έβλεπα μακρυά. Κάθε 200 μέτρα που προχωρούσα, άρχιζα να διακρίνω εκείνα που πριν 200 μέτρα ήταν θαμπά, ίσως και σχεδόν αόρατα...
Και σκέφτηκα πως το ίδιο δεν συμβαίνει και στη ζωή; Χίλια δύο πράγματα με απασχολούν... Αγωνία για το ένα, αγωνία για το άλλο... Θέλω απαντήσεις και μάλιστα, αν γίνεται, τώρα! Ανυπόμονος, βιαστικός...

Και έτσι ξεχνώ κάτι πολύ βασικό: ότι ο Θεός μου χάρισε το "τώρα". Το "εδώ". Θα ήταν καλύτερο, λοιπόν, να ζήσω το "τώρα". Μην μεταθέτεις για μετά την στιγμή την στιγμή της ευτυχίας σου, έλεγε ένας παππούλης. Να προσπαθώ καθετί που ζω, κάθε στιγμή, κάθε άνθρωπο που συναντώ, κάθε γεγονός που μου συμβαίνει να το θεωρώ ως ευκαιρία για να γίνω καλύτερος. Τόσο στον εαυτό μου όσο και με τους γύρω μου. Να γίνομαι πηγή ειλικρινούς αγάπης και όχι μίζερης τυπικότητας. Ένα χαμόγελο και όχι μια φευγαλέα ματιά αδιαφορίας.

Μην αγχώνεσαι! Μην σκας εαυτέ μου για το "μετά". Το "μετά" μόνον ο Θεός το γνωρίζει. Άσ' Τον. Ξέρει Αυτός τι είναι καλύτερο για σένα...Εσύ μονάχα ζήσε τη στιγμή και άσε το μετά...