Ουράνιο τόξο!

Κάθε φορά που η βροχή χτυπά
στα τζάμια του παραθυριού μου δυνατά
σκέφτομαι πως σε λίγο θα φανεί
το ουράνιο τόξο κι όλη η πλάση θα χαρεί.

Σαν στη ζωή μας κάτι δύσκολο συμβεί
κάποια φουρτούνα δυνατή
ή κάποια άτυχη στιγμή
το ουράνιο τόξο τότε θα εμφανιστεί
θα γίνει η νέα η αρχή
να ΄χετε ελπίδα στη ζωή
μετά την καταιγίδα κάτι θα φανεί
το ουράνιο τόξο θε να βγει
να ΄χετε ελπίδα στη ζωή.

Κάθε φορά παρακαλώ πολύ
να μείνει ακόμα λίγο ακόμα μια στιγμή
για να χαρώ την τόση ομορφιά
αυτά τα χρώματα τα ουράνια, τα γλυκά.

Πόνος

 

Διάβασα κάπου πως "ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος όταν του αφαιρούν ένα ένα αυτά που έχει."
Δεν ακούγεται πολύ σκληρό και ταυτόχρονα τόσο αληθινό;
Γιατί ο δρόμος της προσωπικής ολοκλήρωσης να περνάει μέσα από τα μονοπάτια του πόνου;
Ίσως γιατί πρέπει να πέσεις πρώτα, για να σηκωθείς.
Ίσως γιατί πολλές φορές ξεχνάς να κοιτάξεις τον ήλιο, να πεις "ΟΚ υπάρχουν και χειρότερα."
Μήπως τελικά μαθαίνεις να ζεις όταν μάθεις να πέφτεις;

Μόνο ένας!

Υπάρχουν χιλιάδες αστέρια στον ουρανό. . .
μα ένα αρκεί για να κρατήσεις τις ελπίδες σου.
Υπάρχουν θάλασσες και ωκεανοί. . .
μα μια μικρή πηγή είναι αρκετή για να σε ξεδιψάσει.
Υπάρχει τόσο φως, ο ήλιος. . .
μα μια μόνο ακτίνα μπορεί να σε βγάλει απ’ το σκοτάδι.
Υπάρχει οξυγόνο. . .
μα μια μόνο ανάσα μπορεί να σε αναστήσει.
Υπάρχουν τόσες ώρες. . .
και μια στιγμή μπορεί να σε στιγματίσει για πάντα.
Υπάρχουν τόσα κλειδιά. . .
μα μόνο ένα θα ξεκλειδώσει τη καρδιά σου.
Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι. . .
μα ένας σε ταξιδεύει ως εκεί που νόμιζες πως δε μπορείς να πας. . .

-MONO EΝΑΣ!!-

Πηγή: Μικρές θεωρίες...

Ζήτω το έθνος!!!

 

 

 

 

 

 

 

Απόσταση!

 

Ποτέ οι πόρτες των σπιτιών

δεν ήταν τόσο κοντά η μια με την άλλη.

Ποτέ οι καρδιές των ανθρώπων

δεν ήταν τόσο μακριά η μια από την άλλη.

Σχετικά με το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου το έτος 1987!

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών. Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός που παρευρισκόταν, ο νεαρός και νεοχειροτονηθείς διάκονος του ιερού ναού μαζί με την διακόνισσα-σύζυγό του. Ο τότε προϊστάμενος του ναού και νυν μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τους είχε παραγγείλει να βρίσκονται εκεί και να τον περιμένουν.

Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Ο διάκονος έτρεξε κοντά τους και αυτές, με ανάμικτα συναισθήματα, του έδειξαν την λάρνακα! Ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (λέω μύρο γιατί η ευωδία του ήταν ασύγκριτη). Θα έλεγε κανείς με σιγουριά, ότι κάποιος άδειασε επάνω της τουλάχιστον δυο "κουβάδες" αρωματικό υγρό (χρησιμοποιώ την λέξη "κουβάδες" για να γίνει κατανοητό ότι η ποσότητα του μύρου που γλυστρούσε στα συμπαγή τοιχώματα της αργυρής λάρνακας με τις ανάγλυφες παραστάσεις, ήταν μεγάλη).

Ο διάκονος για μια στιγμή σάστισε: ο Άγιος μυροβλύζει! Χωρίς να αμφιβάλει καθόλου για το θαύμα, και ευρισκόμενος σε μια κατάσταση χαράς, έκπληξης και ενθουσιασμού, έτρεξε να φέρει βαμβάκι από κάποιο έπιπλο του ιερού βήματος. Επέστεψε τρέχοντας και άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας και να δίνει τμήματα από μυρωμένο αυτό βαμβάκι στους προσκυνητές. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει μυστικά, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή πηγή. Χαρακτηριστικά, του έκανε πολύ εντύπωση ένα γεγονός: με ένα μεγάλο κομμάτι βαμβάκι σκούπισε το μύρο από μια λεία περιοχή της λάρνακας. Το βαμβάκι σκούπισε καλά όλο το μύρο, όπως όταν σκουπίζουμε ένα τζάμι με ένα στεγνό πανί πιέζοντάς το καλά και αφαιρούμε την υγρασία που μπορεί να υπάρχει επάνω. Μια γυναίκα έσυρε την παλάμη του χεριού της πάνω στο τμήμα της λάρνακας που μόλις είχε σπογγιστεί. Ο διάκονος, με θαυμασμό, είδε το χέρι της βρεγμένο από το ελαιώδες κιτρινοπράσινο μύρο!!!

Εν τω μεταξύ η ευωδία είχε πλημμυρίσει όλον τον ναό και ξεχείλιζε από τις ανοιχτές πόρτες προς την οδό Αγίου Δημητρίου, προσελκύοντας τους περαστικούς, που έσπευδαν να δουν τι συμβαίνει και από που προέρχεται η ευωδία αυτή. Όλοι κατευθύνονταν προς την λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου, που ήταν τοποθετημένη όχι στο κιβώριό της (ακόμα δεν είχε κατασκευαστεί) αλλά μπροστά στο τέμπλο του ναού.

Οι ευχάριστες όμως εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί! Οι προσκυνητές διαπίστωσαν ότι όλες οι εικόνες του ναού, οπουδήποτε κι αν βρίσκονταν, σε προσκυνητάρια ή στο τέμπλο, ανέβλυζαν μύρο. Μάλιστα ο διάκονος είδε προσκυνητές να βγάζουν χαρτομάντηλα και να σκουπίζουν τα τζάμια τα προστατευτικά των εικόνων του τέμπλου και τα χαρτομάντηλα να κιτρινίζουν από το μύρο το οποίο "έτρεχε" και από τις δύο πλευρές του τζαμιού, εσωτερική και εξωτερική. Το μέγεθος του θαύματος ήταν τέτοιο που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο για αμφισβήτηση. Δεν καταλαβαίναμε τί ζούσαμε, ήταν κάτι σαν όνειρο μέσα στην ομίχλη, αλλά το ζούσαμε!!! Το ψηλάφιζαν τα χέρια μας, το έβλεπαν τα μάτια μας, το μύριζαν τα αισθητήρια της όσφρησής μας!!!

Σε λίγο χρόνο δημιουργήθηκε μια "ουρά" από ανθρώπους που με δάκρυα στα μάτια προσκυνούσαν την λάρνακα του Μυροβλύτη και συνειδητοποιούσαν γιατί του δόθηκε το προσωνύμιο αυτό.

Εν τω μεταξύ έφθασε στον ναό και ο προϊστάμενος ιερεύς με άλλους κληρικούς. Ξεκλείδωσαν τα ανοίγματα της λάρνακας και αποκαλύφθηκαν τα άγια λείψανα του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Ευωδίαζαν μεν, αλλά ήταν η ευωδία των ιερών λειψάνων. Η ευωδία του μύρου ήταν διαφορετική και χαρακτηριστική.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων ο Β΄, ο Χρυσοφάκης, απέδωσε το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου στο εξής γεγονός: Εκείνο το βράδυ, στην εορταστική τελετή του Πανεπιστημίου για τα ελευθέρια της Θεσσαλονίκης, ο κεντρικός ομιλητής αγνόησε στην ομιλία του παντελώς τον Άγιο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου σ’ αυτόν. Ο Άγιος Δημήτριος όμως δήλωσε με την μυρόβλυσή του ότι, όπως ποτέ δεν εγκατέλειψε την πόλη του Θεσσαλονίκη έτσι και τώρα είναι πάντοτε παρών και αυτός είναι που την έσωσε και από την σκλαβιά και από τους σεισμούς, αλλά και διαμαρτύρεται όταν οι Θεσσαλονικείς αποδεικνύονται αχάριστοι και απομακρύνονται από τον Χριστό και τους Αγίους Του.

Πέρασαν 24 χρόνια από τότε. Είμαι ο τότε διάκονος του ναού, τώρα ιερεύς στην Θεσσαλονίκη και σας γράφω τα γεγονότα όπως τα θυμάμαι. Την ώρα εκείνη ήταν σαν να ζούσα ένα μυστήριο. Δεν μπορώ να περιγράψω τί αισθανόμουν! Χαρά, έκπληξη, συγκίνηση, ενθουσιασμό... δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Πάντως είναι από τα γεγονότα που ενισχύουν την πίστη, που μας γεμίζουν χαρά, ελπίδα και αίσθηση της παρουσίας του Χριστού και των Αγίων. Η πίστη μας είναι "ζωντανή".

π. Χρήστος Κότιος
Εφημέριος ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου,
Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης

Πηγή: Προσκυνητής

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

 

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

Η εικόνα της Παναγίας, το «Άξιον Εστί», είναι μια από τις περίφημες εικόνες του Αγίου Όρους. Βρίσκεται στο ναό του Πρωτάτου στις Καρυές του Αγίου Όρους, θεωρούμενη ως «κοινή εφέστιος προστάτις» εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, φέρουσα στο πλαίσιό της τις σφραγίδες και των 20 Μονών. Αυτή είναι η πέμπτη φορά που βγαίνει από το Άγιον Όρος (οι προηγούμενες ήταν το 1963, 1985, 1987, 1999) και η δεύτερη για τη Θεσσαλονίκη μετά το 1985. Είναι τιμή μας και εύχομαι όλοι να μπορέσετε να πάτε να την προσκυνήσετε. . .! Βοήθεια μας!

Μηνυματάκι

Δάσκαλοι & Έργα

 

Δε θα χρειάζονταν δάσκαλοι αν επιδεικνύαμε έργα.

Κανένας δεν θα παρέμενε άπιστος,

αν εμείς ήμασταν πραγματικοί χριστιανοί.

Ιερός Χρυσόστομος

Διάβασα κάπου πως:

Ο Θεός δεν υποσχέθηκε:

μέρες χωρίς πόνο,

 γέλιο χωρίς θλίψη,

 ήλιο χωρίς βροχή, 

 
Αλλά υποσχέθηκε:

δύναμη για κάθε μέρα,
ανακούφιση στα δάκρια
και φως για τον δρόμο.

Αν ο Θεός στο φέρει, θα σε βοηθήσει και να το φέρεις εις πέρας…

!!!!Καλή σου μέρα blogοφιλαράκι μου!!!!

Καλημέρα!

Σήμερα ξημέρωσε μια καινούρια μέρα. . .

Κοίτα να την εκμεταλλευτείς με τον καλύτερο τρόπο. . .

Ξέχνα τις σκοτούρες και τις ανησυχίες σου. . .άλλωστε δεν τελειώνουν και ποτέ!

Ζήσε τις μικρές καθημερινές απολαύσεις. . .!

Επικοινώνησε με τους συνανθρώπους σου. . .!

Άκου τους ήχους της καθημερινότητας και απόλαυσε την γαλήνη που σου προσφέρουν!

Δες τα μικρα καθημερινά θαύματα. . .που προσπερνάς τόσο καιρό σαν δεδομένα!

Άδραξε την ευκαιρία για καινούριες περιπέτειες. . .!

Εύχομαι να άπολαυσες την σημερινή μέρα. . .περισσότερο από την χθεσινή. . .και. . .λιγότερο απ' την αυριανή!

!!!!Καλή σου μέρα blogοφιλαράκι μου!!!!

10 πράγματα με 1 δισεκατομμύριο χρήστες!

1. Τηλεόραση

* 1,4 δισεκατομμύρια έχουν τηλεόραση στο σπίτι τους.

2. Ίντερνετ

* Οι χρήστες του διαδικτύου ξεπέρασαν κατά πολύ το 1 δισεκατομμύριο.

3. Αυτοκίνητο

* 1 δισεκατομμύριο αυτοκίνητα στον κόσμο, με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα να βρίσκονται στις δύο πρώτες θέσεις αντίστοιχα.

4. Smartphones

* Έχουν πουληθεί 1 δισεκατομμύριο smartphones, με το 1/4 από αυτά να είναι i-Phones.

5. Κινεζική γλώσσα (Mandarin)

* Μιλούνται στην Κίνα, Ταϊβάν, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, ενώ τα Αγγλικά απέχουν κατά πολύ στη χρήση.

6. Microsoft Office

* Κάθε δευτερόλεπτο κάποιος αγοράζει ένα αντίγραφο του MS Office 2010.

7. Σοκολάτα

* Κάθε μέρα πάνω από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπων στον κόσμο τρώνε σοκολάτα.

8. Ψάρια

* Σε παγκόσμια κλίμακα, περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι εξαρτώνται από τα ψάρια ως βασική πηγή ζωικών πρωτεϊνών.

9. Κάπνισμα

* Ο Διεθνής Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε πάνω από 1 δισεκατομμύριο καπνιστές στον κόσμο.

10. Facebook

* Μόλις πριν από λίγες μέρες η γνωστή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ανακοίνωσε 1 δισεκατομμύριο χρήστες.

Ευάρεστες!

Από την ώρα που τον ήλιο θα δω,

μέχρι την ώρα που τα μάτια θα κλείσω.

Μόναχα για έναν αναπνεώ σκόπο,

ούτε για μια στιγμή να μη Σε λυπήσω.

Μα, πως μπορώ. . .

δεν έχω δύναμη γι' αυτό 

κι ούτε λεπτό δεν φεύγει δίχως ν' αμαρτήσω.

Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ' την ψυχή μου,

ευλόγησε το κάθε τι στην υπάρξη μου,

ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γίνω

αγάπη, ειρήνη, ελπίδα γύρω μου να δίνω.

Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω

παντού το σπόρο της αλήθειας να φυτεύω,

να κάνω μόνο εκείνο Θεέ μου που Σ' άρεσει,

για να βρω στον παράδεισο μια θέση. (2)

Τότε που έρχεται εκείνη η στιγμή,

η άγια ώρα που χτυπάς να Σ' ανοίξω.

 τρέμω μην είναι η καρδιά μου μικρή,

μην είναι βρώμικη και πως θα στη δείξω.

Σαν προσευχή, ακούω την θεία Σου φωνή,

σα μου ζήτα τα λάθη πίσω μου να ρίξω.

Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ' την ψυχή μου,

ευλόγησε το κάθε τι στην υπάρξη μου,

ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γίνω

αγάπη, ειρήνη, ελπίδα γύρω μου να δίνω.

Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω

παντού το σπόρο της αλήθειας να φυτεύω,

να κάνω μόνο εκείνο Θεέ μου που Σ' άρεσει,

για να βρω στον παράδεισο μια θέση. (2)

Αγάπη!

Στην ζούγκλα της ζωής μας την αγάπη την συναντάμε σπάνια. Όταν όμως εμφανίζετε μπροστά μας είναι σαν τα αγριολούλουδα. Έρχεται σε πολλές διαφορετικές αποχρώσεις, φυτρώνει εκεί που δεν την περιμένεις και μπορεί να επιβιώσει κάτω από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Όπως κάθε λουλούδι σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας... και πεθαίνει αν προσπαθήσεις να την βάλεις σε συσκευασία.

S1ngles

Μηνυματάκι

Τι να κάνουμε, ώστε να αποκτήσουμε μέσα μας τη χαρά;

 

Η χαρά έρχεται όταν είμαστε αμέριμνοι, όταν δηλαδή δεν έχουμε μέσα μας άγχος και αγωνία για κάτι.

Αμεριμνησία δε σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε. Μερικές φορές πέφτουμε στην παγίδα να νομίζουμε ότι αν εγκαταλείψουμε τους στόχους και τις επιδιώξεις μας, θα είμαστε πιο αμέριμνοι και άρα πιο χαρούμενοι. Η αλήθεια όμως είναι ότι δε χρειάζεται να πληρώσουμε ένα τόσο ακριβό τίμημα για τη χαρά: Είναι αρκετό να είμαστε εσωτερικά αμέριμνοι, να επιμελούμαστε δηλαδή κάθε μέρα ό,τι έχουμε μπροστά μας, χωρίς όμως να μας απασχολεί το αύριο, χωρίς να μας απασχολούν πράγματα που είναι πέραν του δικού μας ελέγχου.

Αν αποκτήσουμε αυτή την κατάσταση, τότε το σώμα και το μυαλό μας θα μεριμνά και θα φροντίζει, η ψυχή μας όμως θα είναι - την ίδια ώρα – ήρεμη, ξεκούραστη και χαρούμενη.

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη χαρά, βαθύτερη και πιο ουσιαστική: Είναι η χαρά που έρχεται όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας για χάρη κάποιου άλλου, όταν δινόμαστε χωρίς να μας κρατά πίσω, ούτε η βαριεστιμάρα μας ούτε η φιλαυτία μας. Αυτή είναι μια φωτεινή χαρά, γεμάτη ηρεμία και περιπέτεια ταυτόχρονα, που μας μεταμορφώνει ως ανθρώπους και μας ανοίγει νέους ορίζοντες.

Αγαπημένη παιδική προσευχούλα

Είμαι ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και σε υμνώ.
Θεέ μου κάμε η προσευχή μου
ν΄ ανεβεί στο ουρανό. . .

Στείλε μου Άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά,
στείλε, Θεέ μου, να με βάλει
κάτω απ’ τ’ άσπρα του φτερά.

Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και την στράτα την καλή
κάμε ν΄ αγαπώ τον κόσμο
κι από μένα πιο πολύ.

(Σ. Σπεράντζας)

Καλή εβοδμάδα σε όλους!