Νόμιζα ότι σε ήξερα.....

Νόμιζα ότι σε ήξερα.
Αλλά νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να δούμε αυτό που θέλουμε...παρά να ψάξουμε την αλήθεια.
Νομίζεις ότι με ξέρεις, αλλά τελικά όχι.
Κι αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρεις τι μπορώ να κάνω.
Με βλέπεις σαν κάποια δημοφιλή που έχει όλες τις απαντήσεις.
Αυτό δεν είναι αλήθεια.
Ίσως να μην ξέρω πάντα τι κάνω.
Αλλά θα προσπαθήσω να βελτιώσω τα πράγματα.
Κι όταν κάνω ένα λάθος.
Γιατί παραδέξου το....όλοι κάνουμε.
Υπόσχομαι ότι θα ζητήσω την βοήθεια σου.
Δεν μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου.
Αλλά αν δοκιμάσουμε μαζί, μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
Υπόσχομαι ότι αν πιστέψεις σε 'μένα, θα βρω το κουράγιο να πετύχω κάθε όνειρο.

Ο Κένεντι είχε πει ότι:

"Το θάρρος της ζωής...είναι ένα υπέροχο μείγμα θριάμβου και τραγωδίας.

Ένας άνθρωπος κάνει αυτό που πρέπει παρά τις προσωπικές συνέπειες....

παρά τα εμπόδια, τους κινδύνους και τις πιέσεις.

Και αυτό είναι η βάση της ηθικής."

Brooke Davis

24 γράμματα ~ 24 φωτογραφίες

Η ιδέα ανήκει στο Δελφινάκι....και οι φωτογραφίες του μήνα μου είναι οι εξής

Β 

μια Βάρκα γεμάτη ελπίδα...για τα όμορφα ταξίδια της ζωής μας :)))

Γ 

η Γατούλα μας....κάνει νάζια...και πεινάει

Ε 

η μεγαλοπρεπέστατη Εκκλησία του αγίου Νικολάου στην Ερμούπολη!

Η 

ένα μαγευτικό Ηλιοβασίλεμα από το Κίνι στην Σύρο!

Θ 

Θεσσαλονίκη είσαι μια...
στον κόσμο δεν είν' άλλη...

Κ 

Καρπούζάκια από τον κήπο μας....!!!!

Λ 

...ένα όμορφο Λουλουδάκι.....από τον όμορφο κήπο της γιαγιάς...

Μ 

προσκύνημα στην Μεγαλόχαρη!

Ν 

η μουσική υπάρχει παντού μέσα στην ζωή μας.....και οι Νότες της θα μας συντροφεύουν σε όλα μας τα ταξίδια :)))

Ξ 

ένα όμορφο Ξωκκλήσι...ξεχασμένο στις ακρογιαλιές του αιγαίου :))

Ο 

διάφορες Ομπρέλες για σκιά.....γιατί το καλοκαιράκι δεν παλεύεται διαφορετικά.. :)

Π 

μια όμορφη Πετρούλα....souvenir από το νησί της Μεγαλόχαρης!!!

Σ 

ένα όμορφο Σοκάκι...βγαλμένο κατευθείαν...από ένα όμορφο Κυκλαδίτικο νησί μας!

T 

απόσπασμα από αγαπημένη Ταινία που έβλεπα στην τηλεόραση...(εκεί αγάπησα και τα mini cooper)

Μια απόπειρα για την ιδέα που είχε το δελφινάκι....τελικά δεν είχα τον χρόνο για να τις βρω όλες...ίσως αυτό τον μήνα, τα καταφέρω καλύτερα....!

Καλή σας μέρα :)))

Θα τα πούμε ξανά με την αρχή της καινούριας εβδομάδας :)

Μηνυματάκι

Η αποκεφάλιση του αγίου Ιωάννου

Η Εκκλησία εορτάζει την αποτομή της κεφαλής του Προδρόμου την 29η Αυγούστου.

«Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ο οποίος ακόμη ζει». Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, που αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα, και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, η οποία ήταν γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου.

Ο Ηρώδης, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε.

Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ο Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος, Σαλώμη, ό,τι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της. Τότε η αιμοβόρος Ηρωδιάδα είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Προδρόμου. Πράγμα που τελικά έγινε.

Έτσι ο ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρος, θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες.

Πηγή: εδώ

Τα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή:

Να υποφέρεις χωρίς παράπονο.

Να ξέρεις να σωπαίνεις.

Να μισείς την αμαρτία, μα ν' αγαπάς τον αμαρτωλό.

Να παραδεχθείς την ενοχή σου.

Να αγαπήσεις τον εχθρό σου. 

Να κόψεις μια συνήθεια.Να σκεφθείς λογικά.

Να ομολογήσεις την άγνοιά σου.

Να αναβάλεις μια τιμωρία.

Να γερνάς χαριτωμένα.

Να κάνεις υπομονή χωρίς να βιάζεσαι.

Να περιμένεις χωρίς ανυπομονησία.

Να είσαι αδιάφορος στο γελοίο.

Να αποφασίζεις χωρίς προκατάληψη.

Να αυτοσυγκεντρώνεσαι μέσα στο θόρυβο.

Να δέχεσαι το μίσος χωρίς πίκρα.

Να αδελφώνεσαι χωρίς να χάνεις την προσωπικότητά σου.

Να υπηρετείς χωρίς ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ και χωρίς ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ.

Πηγή: Σταυρούλα

"Τι του βρήκες;"

Όμως μου αρέσει να κάνω τούτη την ερώτηση που και που. "Τι του βρήκες;" "Τι του βρίσκεις;" Ακούω διάφορες απαντήσεις, αλλά πάντα πίσω απ' αυτό που βρίσκουν στον αγαπημένο, στην αγαπημένη κρύβεται μια ωραιότητα, ενός είδους ομορφιά.

"Μπορεί να με ακούει", λέει συχνά ένας. Εδώ η ομορφιά είναι η έγνοια και η ταπείνωση.

"Μου έχει πάντα έτοιμο ζεστό φαγητό το βράδυ που γυρνώ κουρασμένος", απαντά ο άλλος. Εδώ η ομορφιά είναι η προσφορά, η τρυφερότητα.

"Μπορώ να συζητώ μαζί του επί ώρες. Μαλώνουμε υπέροχα για διάφορες γνώμες." Εδώ η ομορφιά είναι η καλλιέργεια, η ζωντάνια του νου, τα ενδιαφέροντα.

"Μπορώ να σιωπώ μαζί της επί ώρες κι αυτό με αναπαύει". Εδώ η ομορφιά είναι στη μεστότητα, στην ωριμότητα, στην ικανότητα για βαθύτερη επικοινωνία. 

Είδη ωραιότητας που όχι μόνο ελκύουν τον έρωτα, όπως η σωματική ομορφιά, αλλά και που μπορούν να τον διατηρήσουν.

Ο παλιάτσος και η Άνιμα

Μάρω Βαμβουνάκη

Η αγάπη δεν είναι μόνο λόγια

Η αγάπη δεν είναι ο μόνο λόγια, αλλά υπεράσπιση και απόδειξη στην πράξη, όπως το να απομακρύνεις τη φτώχεια, να συμπαραστέκεσαι στους αρρώστους, να απαλλάσσεις από τους κινδύνους, να κλαις με αυτούς που κλαίνε και να χαίρεσαι με αυτούς που χαίρονται.

Ιερός Χρυσόστομος

Χαρά ή Απελπισία;;;

Η ζωή είναι στα χέρια σου. Μπορείς, αν θέλεις, να διαλέξεις τη χαρά ή μπορείς να συναντάς την απελπισία όπου κι αν κοιτάς.

Όλα είναι δικά σου. Πώς συμβαίνει και μερικοί άνθρωποι βλέπουν παντού όμορφους ουρανούς και πράσινο χορτάρι με ωραία λουλούδια, ενώ άλλοι δυσκολεύονται να βρούνε έστω και ένα όμορφο πράγμα;

Ο Καζαντζάκης λέει: «Έχεις τα πινέλα και τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα». 

Δεν έχει σημασία τι χρώματα χρησιμοποιείς τώρα. Πάντα μπορείς να τ' αλλάξεις...

Leo Buscaglia

Πρόσωπο

Ο Θεός μας χάρισε το πρόσωπο με το οποίο γεννιόμαστε.

Με τα χρόνια αποκτούμε το πρόσωπο που μας αξίζει.

Παναγία του Χάρου (Λειψώ/Δωδεκάνησα)

Πρωτοτυπία στην εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».

Πλήθος προσκυνητών έρχονται στις 23 Αυγούστου, για να κλίνουν το γόνυ μπροστά στην εικόνα του θαύματος με το ακόλουθο ιστορικό: 

Τον Απρίλιο του 1943 η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.

Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων των ...κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους.

Κι όμως η "Παναγία του Χάρου" είτε για χάρη των πιστών της είτε για προβληματισμό των απίστων συνεχίζει το θαύμα της. Και μας καλεί όλους να πυκνώσουμε με την παρουσία μας τη στρατιά των πανηγυριωτών και να οδεύσουμε σ' αυτήν, για να αποθέσουμε τις ελπίδες μας και τους οραματισμούς μας.

Η Παναγία του Χάρου εορτάζει στις 23 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Δειλινό στο Αιγαίο!

Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη

σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

People always leave....

Οι άνθρωποι πάντα φεύγουν......αργά ή γρήγορα όλοι μας εγκαταλείπουν....άνθρωποι που αγαπάμε και ισχυρίζονται πως μας αγαπούν, κάποια στιγμή χάνονται από το προσκήνιο της ζωής μας...οι προφάσεις πολλές, οι δικαιολογίες άπειρες..."Τώρα μπορείς να σταθείς στα δικά σου πόδια", "Δεν με χρειάζεσαι", "Ότι είχα να προσφέρω στο έδωσα".

Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως είσαι μόνη σου, πως πάντοτε ήσουν μόνη σου και πως έχει δίκιο "Μπορείς να σταθείς στα πόδια σου!" δεν έχεις ανάγκη κανένα....!

Συνεχίζεις την μονότονη ζωή σου, γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, πιο επιφυλακτικά αυτή την φορά, μιας και η εμπιστοσύνη είναι κάτι πολύτιμο για 'σένα.......δημιουργείς καινούριες σχέσεις........γνωρίζοντας όμως πλέον πως οι άνθρωποι πάντα φεύγουν!

Και όπως λένε: "Μπορεί να είμαι αρκετά καλός για να συγχωρήσω, δεν είμαι όμως αρκετά ηλίθιος για να σε εμπιστευτώ ξανά"

*but sometimes they come back

Μηνυματάκι

Κοίταξε τη θάλασσα...

Άφησε το βλέμμα σου να λικνιστεί στα γαλανά νερά της και θα νιώσεις να σου φανερώνει κάποια από τα μυστικά της, που είναι και του ανθρώπινου βίου μυστικά....

Όταν -παραδομένη στη γαλήνη- αφήνει του ήλιου το φως να αγγίζει τα βύθη της και κάθε δρόμο ανοιχτό σ' όποιο σκαρί σχίζει τα πλάτη της, τότε χαρίζει καλό το ταξίδι στον ταξιδιώτη της και του ψιθυρίζει απαλά: Αν θέλεις το φως του Ήλιου του μεγάλου, του Χριστού, να φωτίζει και να ζεσταίνει την καρδιά σου, κι ακόμη, αν επιθυμείς να γίνεσαι ευεργετικός σ' όσους βρίσκονται κοντά σου, φύλαγε την ειρήνη σου. "Κι αν φύγει...κυνήγησε την...και τρέχε, έως να την φθάσεις και να την πιάσεις, και πιάνοντας την βαλ' την στην καρδιά σου"! 

Πολλοί τότε άνθρωποι θα ειρηνεύσουν και θα χαίρονται κοντά σου.

Κοίταξε τη θάλασσα....

Τώρα η αντάρα του ανέμου τη φουρτουνιάζει....

Τα μανιασμένα κύματα της, δίνοντας το ένα στο άλλο, σαν σκυτάλη, την άγρια ορμή τους απειλούν να καλύψουν τη στεριά...

Όμως σε μια μόνο στιγμή -λες Κάποιος να τα διέταξε και με το αόρατο χέρι Του να χάραξε όριο που δεν τολμούν να ξεπεράσουν- γυρίζουν και φεύγουν και χάνονται. Πίσω τους αφήνουν πιο όμορφα τα βότσαλα του γιαλού και μαζί ό,τι αταίριαστο στα καθαρά νερά τους.

Όταν συναντάς τρικυμία μην το ξεχνάς: Τα κύματα της ζωής, όσο μελανά κι αν υψώνονται, έχουν όριο. Το θέτει η σοφή αγάπη του Θεού, μετρώντας πόση θλίψη αντέχει και πόση χρειάζεται η ψυχή, για να καθαρισθεί, να λειανθεί, ν' αντανακλά αιώνια το Φως Του.

Κοίταξε τη θάλασσα ...μη φοβηθείς το ταξίδι σου...

Στοχάσου τα μυστικά της και ....ακολούθησε πιστά τις οδηγίες κάποιου καλού Καπετάνιου. Ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια με θαλασσοταραχή μεγάλη κι έφθασε απ' τους πρώτους στο λιμάνι του Ουρανού. Η αγία πείρα του σοφά συμβουλεύει:

"Στο καραβάκι της ψυχής σου

κατάρτι να γίνει ο Σταυρός,

άγκυρα η πίστη,

σχοινί η ελπίδα,

κουπί η προσευχή,

πηδάλιο οι ορθοί λογισμοί...

Κυβερνήτης ο πατέρας όλων"

...και δικός σου Πατέρας....ο Άγιος Θεός.

Πηγή: Προς τη ΝΙΚΗ

Τεύχος 761

Πιστέψτε και μη φοβάστε (Στ. Σπανουδάκης)

Ἔρχονται δύσκολοι καιροί, ἀπ’ ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς χτυπᾶνε. Καὶ θὰ ἀντέξουν μόνο αὐτοί, ποῦ μάθανε νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε. Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα. Ἡ στάση μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ πρέπει νὰ ‘ναι;

Ἡ προσευχὴ ἡ τὸ μαχαίρι; Μέσα μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν. Τὸ ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅτι καὶ ὅσους ἀγαπάω. Τὸ ἄλλο μου ζητάει νὰ τοὺς ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ σταυρώνουν. Ἡ εὐτυχής, «δυστυχία» τοῦ Χριστιανοῦ, εἶναι ὅτι πρέπει πάντα καὶ σὲ κάθε τοῦ δίλημμα, νὰ σκέφτεται: Τί θὰ ‘κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;

Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται. Θέλει πολὺ περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ νὰ μισεῖς. Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι. Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς, τὸν ἐκτελεστή σου. Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους Του, ποῦ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ δίνουν, τὶς δικές μας μάχες.

Πιστέψτε μὲ καὶ μὴν φοβάστε. Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ….

δυνατότεροι οἱ φωτεινοὶ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ πανικόβλητους, ἄγγελους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους ἐκπροσώπους τους.

Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς στὸ δίλημμα: Μαζί σου Χριστέ μου. Μόνο δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου, νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ συνεχίσω. Ἀμήν!

Πηγή: Ζωντανό ιστολόγιο

Όταν κανείς ξαναδιαβάζει ένα βιβλίο...

Όταν κανείς ξαναδιαβάζει ένα βιβλίο, γνωρίζοντας πια την κατάληξη του, τις προοπτικές του, τους χαρακτήρες του, κρίνει τα πράγματα αλλιώς και διακρίνει μυστικές τελετουργίες, ακόμα και μια μυστική νομοτέλεια. Μη συμπάσχοντας πια και μην αγωνιόντας ο αναγνώστης για το τι θα γίνει, είναι σε θέση να εντοπίζει μες στο βιβλίο τις δοκούς στήριξης, τα πέδιλα, τα θεμέλια, σκεπές και ανεμοδείχτες. Ακόμα και το δαιμόνιο, το στοιχειό της εστίας του. Το απόκρυφο σύμπαν του μυθιστορήματος του προσφέρει νέα κλειδιά στη δεύτερη διαδρομή, για να εισέλθει, μήπως και καταλάβει τις αιτίες.

Ο παλιάτσος και η Άνιμα

Μάρω Βαμβουνάκη

Έφτασε η ώρα των διακοπών!

Θα τα ξαναπούμε σε λίγες μέρες, μέχρι τότε εύχομαι να περνάτε όλοι καλά!

~Κ α λ η μ έ ρ α~

Μια Μεγάλη...

Ζεστή...

Απλόχερη...

Χαμογελαστή...

Δημιουργική...

Απολαυστική....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ....

Με λιγότερα "πρέπει" και περισσότερα "θέλω" που θα μας δώσουν γεύση αληθινής ζωής...

Με λιγότερο εγωισμό και περισσότερη αγάπη ...

για πολλές...αληθινές...έντονα δυναμικές...αξέχαστες....ΣΤΙΓΜΕΣ...ότι είναι άλλωστε ολάκερη η ζωή...!

Δεν υπάρχει παρελθόν να αλλάξουμε...μόνο παρον να ζήσουμε...και μέλλον να ονειρευτούμε και ίσως να φτιάξουμε....!

!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

...Νά τό πρότυπο τῆς ζωῆς μας! Ἡ Παναγία. Ἡ προικισμένη μέ ὅλες τίς ἀρετές, ἡ Κεχαριτωμένη, γι’ αὐτό καί Παναγία.

Πολλά τά γνωρίσματα τῆς ταυτότητος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἀλλά τό πρῶτο καί βασικό γνώρισμα ἦταν ἡ ἔνσαρκος ταπείνωσις. Φοροῦσε τό ἔνδυμα τῆς ταπεινοφροσύνης καί ἦταν αὐτή πού εἵλκυσε τήν χάρι τοῦ Θεοῦ.

...Ἡ ταπείνωσις διώχνει τούς δαίμονες. Ἔχει συντροφιά τήν πραότητα, ἡ ὁποία καί χαρακτήριζε τήν Παναγία. Εἶναι τό κλειδί τῆς εὐτυχίας τοῦ ἀθρώπου.

Ἀπό τήν ταπείνωσί Της πηγάζει ἡ ὑπακοή, πού εἶναι τό δεύτερο στολίδι τῆς Παναγίας μας.

Ὁ Ἄγγελος τήν πληροφορεῖ ὅτι αὐτή θά γίνη ἡ αἰτία νά γεννηθῆ ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Δέν τό χωράει ὁ νοῦς της.

Εἶναι ἀνερμή νευτο, ἀνεξήγητο. Καί ὅμως, ὑποτάσσεται καί πειθαρχεῖ στόν νόμο καί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. α΄ 38). Ὑπακοή ἄνευ ὅρων, παραδειγματική.

Ναί, ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὑπακοή στά μηνύματα καί στά κελεύσματα τοῦ οὐρανοῦ...

...Ὡς πρέσβειρα τοῦ Οὐρανοῦ, ἡ γλυκειά μας Παναγία, εἰσακούει τίς προσευχές ὅλων ἐκείνων πού καταφεύγουν σ’ Αὐτήν καί θερμῶς ζητοῦν τίς πρεσβεῖες Της. Γι’ αὐτό δέν χωράει καμμιά ἀμφιβολία.

Ἡ Παναγία μαζί μας. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, ἱεροκήρυκας

Πηγή: εδώ

Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν....σας εύχομαι η Παναγία μας να 'ναι πάντοτε στο πλευρό σας και να σας δίνει δύναμη στον αγώνα σας!!!

Παναγία Αγιάσου (Λέσβος)

Η Παναγία της Αγιάσου, είναι ένα από τα πιο σημαντικά προσκυνήματα στην Ελλάδα. Η εικόνα της Παναγίας που κρατάει τον Χριστό (Βρεφοκρατούσα), δημιουργήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά με μαστίχα και κερί και μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ στην Αγίασο από τον καλόγερο Αγάθωνα από την Έφεσο, το 803 μ.Χ. Πλήθος προσκυνητών συρρέει τον Δεκαπενταύγουστο για να προσκυνήσει την Θαυματουργό εικόνα. Η εικόνα, έδωσε το όνομα της και στην πόλη της Αγιάσου (Αγία Σιών).

Η Παναγία της Αγιάσου εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Παναγία Τρικουκκιώτισσα (Κύπρος)

Η επωνυμία της Παναγίας Τρικουκκιώτισσα ή στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα Τρικουτσιώτισσα η Παναγία της Τρικουτσιάς, προήλθε από το δασικό δέντρο Τρικουτσιά, που λέγεται και κοκκονιά. Για το θέμα αυτό ο Νέαρχος Κληρίδης μας πληροφορεί τα εξής: «Το όνομα του μοναστηριού της Τρικουκκιάς είναι η Παναγία η Τρικουκκιώτισσα, που μαρτυρά πως, την εποχή που πρωτοκτίστηκε εκεί το μοναστήρι και τοποθετήθηκε στο ναό του η εικόνα της Παναγίας, βρισκόταν εδώ ένα φυτό εξαιρετικά μεγάλο, που ονομαζόταν Τρικουκκιά. Τέτοια φυτά μπορεί, ερευνώντας κανείς, να συνατήση στο γειτονικό δάσος και σε όλη την οροσειρά του Τροόδους. Πρόκειται για το είδος εκείνο που στη Βοτανική ονομάζεται κράταιγος η οξυάκανθος, επειδή εχει μυτερά αγκάθια και κόκκινον καρπό που δεν τρώγεται. Ονομάστηκε το φυτό Τρικουκκιά, επειδή ο καρπός του περικλείει τρεις κόκκους (σπόρους) και σε όλα τα χωριά της οροσειράς χρησιμοποιείται ως σήμερα σαν υποκείμενο για το μπολιασμα της αχλαδιάς». Ωστόσο υπάρχουν και άλλες ερμηνείες ως προ την προέλευση της λέξης Τρικουκκιά. Ο Ν.Γ. Κυριαζής υποστηρίζει: «Η επωνυμία της Μονής πιστεύεται, ότι οφείλεται εις την ύπαρξιν, εν τη περιοχή της, μοσφιλιών, των οποίων ο καρπός έχει τρεις κοκκόνες, ενώ εις άλλους τόπους τέσσερεις. Τούτων εμβολιαζομένων, αποκτώνται καλού είδους αππιδκιές, που δεν αποδίδει ο διά του άλλου είδους εμβολιασμός». Κατά μια άλλη άποψη, ονομάστηκε έτσι, επειδή κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το μοναστήρι είχε το δικαίωμα να παίρνει, από τη δεκάτη των εισοδημάτων των μετοχιών του και του τσιφλικιού των Κουκλιών της Πάφου, το ένα τρίτο, το λεγόμενο αντικούτσιν η τρικούτσιν (από τις λέξεις, τρία κουκκιά). Κατά παρόμοιο τρόπο ονομάζονταν τριτερά τα χωράφια που εφορολογούντο κατά το σύστημα αυτό. Αυτό υποστηρίζει ο Ν. Γ. Κυριαζής με τα πιο κάτω που έγραψε: «Κατ΄ άλλην παράδοσιν, απεκλήθη έτσι, διότι επί Τουρκοκρατίας είχε το δικαίωμα, προς συντήρησιν της, να λαμβάνη από την δεκάτην του τσιφλιτζιού των Κουκλιών Πάφου τα τρία κουκκιά δηλαδή, το εν τρίτον η αντικούτσιν, εξ ου η λέξις τριτερά, διά χωράφια φορολογούμενα».

Η Παναγία Τρικουκκιώτισσα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Παναγία Ελεούσα (Ξυνιάδα Δομοκού)

Οι φοβεροί σεισμοί, που συγκλόνισαν την Θεσσαλία στις 30 Απριλίου 1954, ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής, έμειναν αξέχαστοι στους κατοίκους του χωριού Ξυνιάδα, και πιο πολύ, για τον μικρό Αθανάσιο Σύρο, που είδε με τα μάτια του την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ο ηλικίας οκτώ ετών τότε, Αθανάσιος Νικολάου Σύρος, ενώ έπαιζε το απόγευμα της Παρασκευής μαζί μ’ άλλα παιδιά στην πλαγιά του βουνού είδε μπροστά του μια μαυροφόρα γυναίκα ξυπόλητη να κάνει μετάνοιες. Κι ενώ ο τόπος στο σημείο εκείνο ήταν ξερός, με τις μετάνοιες που έκανε η άγνωστη αυτή μαυροφόρα γυναίκα, έγινε μαλακός και βούλιαζε σαν το ζυμάρι. Στα τρία σημεία που προσκύνησε η άγνωστη αυτή γυναίκα άρχισε ο τόπος να αναδύει μια γλυκιά ευωδία.

Τότε ο μικρός Αθανάσιος λέει στα άλλα παιδιά : «Παιδιά για δέστε εκείνη τη γιαγιά που κάνει μετάνοιες». Την είπε γιαγιά γιατί φορούσε μαύρα ρούχα, όπως φορούν όλες σχεδόν οι γιαγιάδες στα χωριά. Αλλά κανένα απ’ όλα τα’ άλλα παιδιά δεν μπορούσε να την δει. Τότε τα παιδιά τρέχοντας πηγαίνουν στους συγχωριανούς τους και αναφέρουν όσα είπε ότι είδε ο Αθανάσιος, οπότε κι εκείνοι σπεύδουν να διαπιστώσουν το γεγονός.

Πράγματι ο Αθανάσιος επαναλαμβάνει ότι βλέπει την άγνωστη γυναίκα να κάνει μετάνοιες στο ίδιο μέρος. Αλλά εκείνοι δεν μπορούσαν να διακρίνουν τίποτε και τον ρωτούσαν επίμονα να τους πει που ακριβώς βλέπει την μαυροφόρα γυναίκα. Αν κι ο μικρός Αθανάσιος επανέλαβε τα ίδια, εκείνοι δεν μπορούσαν να δουν τίποτε. Οσφραίνονταν μόνο τη γλυκιά ευωδία που προέρχονταν από το σημείο όπου το μικρό παιδί έλεγε ότι έβλεπε να κάνει μετάνοιες η άγνωστη μαυροφόρα γυναίκα.

Η δεύτερη εμφάνιση της Παναγίας στον ύπνο του Αθανάσιου

Το ίδιο βράδυ η άγνωστη γυναίκα κάνει την εμφάνισή της στον ύπνο του μικρού Αθανάσιου, ο οποίος κοιμόταν δίπλα στους γονείς του και στ’ άλλα του αδέλφια. Αυτή τη φορά έχει ένα φωτεινό στεφάνι στο κεφάλι της και ο μικρός λίγο τρομαγμένος την ρωτά: «Γιαγιά ποια είσαι εσύ; και τι θέλεις από μένα; Φοβάμαι!». Και τότε η μαυροφόρα του λέει: «Μη φοβάσαι μικρέ μου, εγώ είμαι η μητέρα του Χριστούλη, που τόσο τον αγαπάς, και μ’ έστειλε να αποκαλύψω σε σένα που έχεις καθαρή καρδιά και αγνή ψυχή, ότι στο μεσαίο σημείο που με είδες να σημειώνω, εκεί να σκάψετε και θα βρείτε την Εικόνα μου. Εκείνο το σημείο να γίνει τόπος λατρείας, να γίνει ένας ναός, ένας άγιος τόπος». Με τα λόγια αυτά χάθηκε η Παναγία από τον μικρό Αθανάσιο.

Το πρωί ο Αθανάσιος άρχισε να διηγείται στους δικούς του με κάθε λεπτομέρεια την δεύτερη εμφάνιση της Θεοτόκου και τους παρακαλούσε να σκάψουν εκεί που του υπέδειξε η Παναγία.

Οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού

Δυστυχώς οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού δεν ήταν ευνοϊκές για τον μικρό Αθανάσιο. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα όσα τους διηγούνταν ήταν αληθινά και πολλές φορές τον αποπαίρνανε και τον διώχνανε με προσβλητικές φράσεις. Όλες όμως αυτές, οι αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού, δεν μπόρεσαν να κλονίσουν τον Αθανάσιο. Μάζεψε πέτρες κι έκτισε μόνος του ένα μικρό εκκλησάκι στο σημείο που του υπέδειξε η Παναγία. Εκεί έβαλε μια μικρή εικόνα της Παναγίας, πήγαινε κάθε μέρα, πρωί βράδυ, άναβε το καντηλάκι της κι έκανε την προσευχή του στην Υπεραγία Θεοτόκο. Στις συνεχείς παρακλήσεις του, να σκάψουν εκεί που του είπε η Παναγία, ανταποκρίθηκαν κάποτε μερικοί συγχωριανοί του. Οι ενέργειες όμως ήταν μεμονωμένες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Πέρασαν οκτώ χρόνια και την αδιαφορία των κατοίκων σταμάτησε μια θανατηφόρα ασθένεια που έπεσε στα ζώα του χωριού. Άρχισαν πια να σκέπτονται σοβαρά μήπως η αρρώστια των «ζωντανών» ήταν τιμωρία του Θεού για την απιστία που έδειξαν στα λόγια του Αθανάσιου. Άρχισαν να κάνουν παρακλήσεις στην Θεοτόκο να τους συγχωρήσει και να τους απαλλάξει από το κακό που τους βρήκε. Έτσι το θανατικό των ζώων έγινε αφορμή οι κάτοικοι του χωριού να γυρίσουν κοντά στον Θεό.

Η εύρεση της Ιερής Εικόνας της Παναγίας

Στις αρχές Ιουνίου του έτους 1962 πήγε στην Ξυνιάδα ένα σκαπτικό μηχάνημα για να ανοίξει τους δρόμους του χωριού. Οι κάτοικοι τότε παρακάλεσαν τον χειριστή, μόλις τελειώσει την διάνοιξη, να κάνει τον κόπο να σκάψει και στο μέρος που έλεγε ο Αθανάσιος ότι του υπέδειξε η Παναγία, πως υπάρχει η εικόνα της. Ο χειριστής όμως του μηχανήματος, που ονομαζόταν Ηλίας Σάλτας και καταγόταν από το χωριό Σταυρός Λαμίας, δεν ήθελε να σκάψει και μάλιστα αντέδρασε βίαια στις επίμονες παρακλήσεις των κατοίκων του χωριού.

Τότε επενέβη ένας άλλος Λαμιώτης, ο Σπύρος Χουλιάρας, υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών ο οποίος είχε ακούσει από τη μητέρα του για τις εμφανίσεις της Παναγίας. Ο κ. Χουλιάρας αντιλαμβανόμενος τις αντιδράσεις του οδηγού, κάλεσε σε σύσκεψη τις αρχές της κοινότητας, ήτοι τον πρόεδρο του χωριού, τον δάσκαλο, τον ιερέα, τις αστυνομικές αρχές και το εκκλησιαστικό συμβούλιο και όλοι μαζί πήγαν και παρακάλεσαν τον χειριστή, τον οποίο και τελικά έπεισαν. 

Το μηχάνημα ξεκίνησε να σκάβει και να βγάζει χώματα στο υποδειχθέν σημείο κι όλος ο κόσμος μαζεύτηκε περιμένοντας με αγωνία. Ο χειριστής μετά την πρώτη εκσκαφή επιχειρεί και δεύτερη χωρίς αποτέλεσμα. Αρχίζει να βλαστημά και επιχειρεί και τρίτη φορά χωρίς αποτέλεσμα και πάλι. Η μηχανή είχε σταματήσει. Τότε ο αστυνομικός που ήταν κοντά στο σημείο βλέπει δίπλα στο μαχαίρι του μηχανήματος, κοντά στη ρίζα ενός πουρναριού την εικόνα της Παναγίας.

Το τι έγινε εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφεται. Όλοι όσοι ήταν εκεί, έπεσαν, γονάτισαν και προσκύνησαν την Άγια Εικόνα της Παναγίας, και ζητούσαν με δάκρυα στα μάτια την Χάρη Της. Μερικοί έτρεξαν και χτύπησαν την καμπάνα για να ειδοποιηθούν και οι άλλοι οι κάτοικοι που ήταν στα χωράφια. Άλλοι έτρεξαν κι αγκάλιασαν τον δεκαεξάχρονο πια Αθανάσιο και του ζητούσαν να τους συγχωρήσει για την ασέβεια και την απιστία τους. Ο χειριστής του μηχανήματος έπεσε κλαίγοντας και προσκύνησε την εικόνα και παρακαλούσε να τον συγχωρήσει η Θεοτόκος. Λέγεται μάλιστα, ότι καταφεύγοντας στην Χάρη της Παναγίας, με θερμή πίστη, θεραπεύτηκε από πάθηση στομάχου από την οποία βασανίζονταν έως τότε.

Η Θαυματουργή Εικόνα της Μεγαλόχαρης

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας κρυβόταν, σε βάθος ενάμισι μέτρο επί αιώνες. Είναι μικρού μεγέθους και φέρει την επιγραφή «Μήτηρ Θεού Ελεούσα». Κατά την γνώμη των ειδικών, η εικόνα φέρεται να ανήκει στην εποχή της εικονομαχίας. Διατηρήθηκε όμως μέσα στο χώμα, τόσους αιώνες χωρίς να πάθει τίποτε. Όταν η χάρη του θεού θέλει τα φθαρτά γίνονται άφθαρτα και τα θνητά αθάνατα.

Σήμερα η εικόνα της «Παναγίας Ελεούσας» έχει σκεπασθεί με ασήμι και χρυσό κι έχει τοποθετηθεί σ’ ένα όμορφο προσκυνητάρι. Τα τάματα των βασανισμένων πιστών που έρχονται να πάρουν την χάρη Της έχουν στολίσει όλη την επιφάνεια της εικόνας.

Η Παναγία Ελεούσα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Παναγία Σουμελά (Τραπεζούντα)

 Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στηνΤραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.

Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους.

Η Παναγία Σουμελά εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Παναγία Πορταΐτισσα (Άγιον Όρος)

Κάποιο βράδυ, όταν πια στη μονή του Κλήμενος αρχίζουν να κατοικούν Ίβηρες μοναχοί, συμβαίνει κάτι θαυμαστό θαυμάσιο φαινόμενο βάζει σε απορία τους μοναχούς της περιοχής: πύρινος στύλος στέκεται πάνω στη θάλασσα και φθάνει μέχρι τον ουρανό. Το όραμα εξακολουθεί για μερικές μέρες και οι μοναχοί διακρίνουν στη βάση του στύλου μια εικόνα, που πλέει όρθια στα κύματα. Κάνουν δέηση στον Θεό, για να δοθεί ο ανεκτίμητος θησαυρός και η Θεοτόκος εμφανίζεται στον ευλαβή αναχωρητή Γαβριήλ τον Ίβηρα και τον διατάζει να περπατήσει στα κύματα, να πάρει την εικόνα της και να τη δώσει στον ηγούμενο και τους αδελφούς της μονής. Ωστόσο, μετά την υποδοχή της και την τοποθέτησή της στο ναό, η εικόνα κατ΄ επανάληψη εξαφανιζόταν από αυτόν και βρισκόταν τοποθετημένη εσωτερικά πάνω από την πύλη της μονής. Η Παναγία πληροφόρησε σε όνειρο τον άγιο Γαβριήλ ότι αυτή είναι η θέση που διάλεξε μόνη της για να φυλάγει αυτή τους μοναχούς και όχι να φυλάγεται από αυτούς. Έτσι πήρε το όνομα Πορταΐτισσα και μέχρι σήμερα η παρουσία της στη μονή και στο Άγιον Όρος θεωρείται εγγύηση για την προστασία του Αγιορείτικου Μοναχισμού από τη Θεοτόκο. Αργότερα κτίστηκε παρεκκλήσι κοντά στο τείχος της μονής, όπου τοποθετήθηκε η εικόνα, ενώ έκλεισε η παλαιά και ανοίχθηκε άλλη μεγαλοπρεπέστερη είσοδος. Τα θαύματά της είναι άπειρα όπως και το πλήθος των προσκυνητών της, ιδιαίτερα τον Δεκαπενταύγουστο και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, που λιτανεύετε και γίνεται η ανάμνηση της εύρεσης της με λειτουργία σε παρεκκλήσι της παραλίας, στο σημείο ακριβώς που την έβγαλε από την θάλασσα ο άγιος Γαβριήλ.

Η Παναγία Πορταΐτισσα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Παναγία Καβουράδαινα (Λέρος)

Η Παναγία Καβουράδαινα είναι ένα ακόμη γραφικό εκκλησάκι της Λέρου, πελεκημένο μέσα σε μια βραχώδη σχισμή, όπου σε οδηγούν αρκετά σκαλοπάτια. Κάποτε, ένας ψαράς που έψαχνε καβούρια, βρήκε εδώ μια εικόνα της Παναγίας. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι την βρήκε μαγκωμένη στις δαγκάνες ενός καβουριού. Έτσι πήρε τ΄όνομά του το εκκλησάκι.

Η Παναγία Καβουράδαινα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Παναγία Θαλασσομαχούσα (Ζάκυνθος)

Η ιστορική εικόνα της Ιεράς Μονής Στροφάδων Ζακύνθου ήταν αρχικά φυλαγμένη στην Κωνσταντινούπολη. Στα χρόνια της εικονομαχίας οι χριστιανοί την έριξαν στη θάλασσα, για να διαφυλαχθεί και να σωθεί από τη μανία των διωκτών. Η θαυματουργός εικόνα στάθηκε όρθια και κατευθύνθηκε προς την Ιερά Μονή Στροφάδων Ζακύνθου. Ο ηγούμενος κοι οι Πατέρες την παρέλαβαν με δεήσεις και παρακλήσεις και την τοποθέτησαν στο Καθολικό της Μονής. Την ονομασία «θαλασσομαχούσα» η εικόνα την οφείλει σύμφωνα με την παράδοση, στο γεγονός ότι πάλεψε με τα κύματα και έφτασε στο Μοναστήρι χωρίς να καταστραφεί.

Η μονή των Στροφάδων όπως την είδε ο André Grasset de Saint-Sauveur

Η Παναγία Θαλασσομαχούσα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ

Παναγία Φιδούσα (Κεφαλονιά)

Ο Ναός της Παναγίας της Λαγκουβάρδας στο Μαρκόπουλο Κεφαλονιάς (Παναγία η Φιδούσα), είναι χτισμένο στο σημείο που υπήρχε πριν απο πολλά ένα γυναικείο μοναστήρι. Το μοναστήρι είχε χτιστεί εκεί όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας, μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά στο δάσος της περιοχής.

Η παράδοση λέει ότι οι μοναχές, όταν απειλήθηκαν από τους Τούρκους, προσευχήθηκαν στην Παναγία για βοήθεια. Τότε από παντού εμφανίστηκαν φίδια, περικυκλώνοντας το μοναστήρι, τρομοκρατώντας τους Τούρκους. Οι καλόγριες σώθηκαν και από τότε κάθε χρόνο, στις 6 έως τις 16 Αυγούστου τα μικρά ακίνδυνα φιδάκια με το μαύρο σταυρό στο κεφάλι βγαίνουν ανάμεσα από τα βράχια του καμπαναριού της εκκλησίας. Την ώρα του εσπερινού κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στους πιστούς, στα προσκυνητάρια και στα στασίδια, χωρίς να φοβούνται κανένα. Φεύγοντας η 15η Αυγούστου, αναχωρούν και τα φίδια. Γερμανοί φυσιοδίφες τα εξέτασαν, αλλά δεν μπόρεσαν να τα κατατάξουν σε κανένα από τα γνωστά είδη. Είναι γκρίζα, λεπτά, και δεν περνούν το μέτρο. Όταν τα χαϊδεύεις, νιώθεις το δέρμα τους βελούδινο και βλέπεις δυο ματάκια σπινθηροβόλα. Στο πλατύ τους κεφάλι σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός, καθώς επίσης και στην άκρη της λεπτής γλώσσας τους. Θεωρούνται σύμβολο καλοτυχίας, και κακός οιωνός για το χωριό και το νησί εάν δεν εμφανιστούν μια χρονιά, όπως έγινε το 1940 μ.Χ. και το 1953 μ.Χ., τη χρονιά του σεισμού.

Η Παναγία Φιδούσα εορτάζει στις 15 Αυγούστου!

Πηγή: εδώ