Οι άνθρωποι πάντα φεύγουν......αργά ή γρήγορα όλοι μας εγκαταλείπουν....άνθρωποι που αγαπάμε και ισχυρίζονται πως μας αγαπούν, κάποια στιγμή χάνονται από το προσκήνιο της ζωής μας...οι προφάσεις πολλές, οι δικαιολογίες άπειρες..."Τώρα μπορείς να σταθείς στα δικά σου πόδια", "Δεν με χρειάζεσαι", "Ότι είχα να προσφέρω στο έδωσα".
Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως είσαι μόνη σου, πως πάντοτε ήσουν μόνη σου και πως έχει δίκιο "Μπορείς να σταθείς στα πόδια σου!" δεν έχεις ανάγκη κανένα....!
Συνεχίζεις την μονότονη ζωή σου, γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, πιο επιφυλακτικά αυτή την φορά, μιας και η εμπιστοσύνη είναι κάτι πολύτιμο για 'σένα.......δημιουργείς καινούριες σχέσεις........γνωρίζοντας όμως πλέον πως οι άνθρωποι πάντα φεύγουν!
Και όπως λένε: "Μπορεί να είμαι αρκετά καλός για να συγχωρήσω, δεν είμαι όμως αρκετά ηλίθιος για να σε εμπιστευτώ ξανά"
Πολύ ωραίο!Αυτά τα λόγια τα έχω ακούσει κι εγώ..Πραγματικά πιστεύω οτι αυτές τις εκφράσεις τις ακους κυρίως από άτομα που ανήκουν σε συγκεκριμένους χώρους, προβληματικούς κατ εμέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό άτομα που αδυνατουν να κάνουν σχέση και κρύβονται πίσω από αυτόν τον ρόλο..Σε βοήθησα, σε στήριξα, τώρα μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και άντε γεια. Ποιός άραγε τους ζήτησε κάτι τέτοιο;;
Αρχίζω να πιστεύω πως όλοι τα ακούν, αργά ή γρήγορα...!
ΔιαγραφήΜε πολύ πίστη και καλή διάθεση η ζωή συνεχίζετε...!
Δεν ξέρω ποιος τους το ζήτησε ή γιατί προσφέρθηκαν...πάντως εγώ κρατώ τις καλές αναμνήσεις και προχωρώ...!
Καλή σου συνέχεια :)))
καλημερα! ομορφο κειμενο! ειλικρινες! μου αρεσε ολυ η τελευταια φραση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα δεν ξέρω αν μου αρέσει...γιατί μάλλον δεν μαθαίνω από τα λάθη μου...!
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ :)
Σε μια συνύπαρξη η καλή φώτιση όλων των μερών είναι επιβεβλημένη!Όσο μονότονη μπορεί να ΄ναι η ζωή κάποιου, δε γίνεται να τον αφήνεις να σε παρασύρει στον όλεθρο.Όσο κι αν τον αγαπάς, τότε αυτό δε μετατρέπεται σε πρόφαση και δικαιολογία, όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά.Στο τέλος και μετά από τέτοιες άρρωστες καταστάσεις, θα σου μένει πάντα ένα "δις εξαμαρτείν..!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ διδακτικό κείμενο... γι΄ αυτές τις ζωές μας!
Να περνάς καλά και πάντα με καλή φώτιση!
Σ'ευχαριστώ Νίκο μου.....έχεις δίκιο με τα παιδιά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα...!
ΔιαγραφήΟ Θεός να μας φωτίζει..καλό σου βράδυ :)
Η εμπιστοσυνη σε καμμια περιπτωση
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι ζητημα ηλιθιοτητας.
ΠΑΝΤΑ πρεπει να εμπιστευομαστε
γιατι μονο ετσι μπορουμε να ..."δουμε".
Ομως...κοντα στο νου κι η γνωση...ναι?
Φιλακι
Ακριβώς...κοντά στο νου κι η γνώση!!!
ΔιαγραφήΚαληνύχτα αγριομελάκι μου...θα περάσω κάποια στιγμή να δω τι έχασα.... :)))
Και εγώ έχοντας περάσει από τέτοιες καταστάσεις εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί φεύγουν χωρίς λόγο τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι που έχουμε εμπιστευθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ύστερα γνωρίζεις νέους ανθρώπους αλλά φοβάσαι να ανοιχθείς γιατί κατά βάθος πιστεύεις πως και αυτοί θα φύγουν κάποια στιγμή...
Σε φιλώ!
Νομίζω πως πλέον το θεωρείς δεδομένο....γι'αυτό είσαι και πιο επιφυλακτική, ωστόσο πάλι πέφτεις από τα σύννεφα...τι να πεις, δεν μαθαίνουμε με τίποιτα :)))
ΔιαγραφήΚαλή σου νύχτα!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το αγριομελάκι μας καθώς μου πήρε το σχόλιο ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να εμπιστευόμαστε! Ακόμα κι αν την πατήσαμε στο παρελθόν! Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να αναπτυχθεί ξανά η αγάπη!
Αλλά το παρα κύριε ελέησον ε; Απλά δεν γίνεται να την πατάς συνέχεια!
Φιλιά!
Έχεις δίκιο Αριστέα μου...αλλά για μένα τουλάχιστον η εμπιστοσύνη είναι κάτι πολύτιμο μέσα στις σχέσεις μου...και αν δεν υπάρχει, τότε δεν υπάρχει και ουσιαστική σχέση!
ΔιαγραφήΚι επειδή συχνά πυκνά την πατάω.....μου είναι πλέον δύσκολο να εμπιστεύομαι ανθρώπους :)))
Ξέρω πως ακούγεται λυπηρό...ωστόσο είναι η αλήθεια :))
Καλό σου βράδυ!
Δε θέλω να φεύγουν πάντα τόσο "άτσαλα".. είναι κρίμα.. Δε γίνεται να μένουν και να ρθουν και άλλοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς όχι...!
ΔιαγραφήΌλα τα ωραία έχουν το τέλος τους :)))
Καλό σου βράδυ!
Κάθε σχέση (οποιαδήποτε) και μια διαφορετική περίπτωση/παράμετρος. Ναι, μπορεί να ήταν υποκριτής ο μέχρι πρότινος συνοδοιπόρος, αλλά απ' την άλλη -πολύ απλά- η σχέση μπορεί να έκανε τον κύκλο της -δεν ακυρώνει την πίκρα, βέβαια- και να μην τσουλάει άλλο, να 'χει στερέψει η πηγή. Κι αυτό δεν ακυρώνει τίποτε απ' τα ειλικρινή που έχουν δοθει. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα και την εμπιστοσύνη μας, γιατί "τυφλωνόμαστε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως μας "τυφλώνει" ο εγωισμός μας, δεν μπορούμε να δεχτούμε πως δεν είμαστε αρκετοί για κάποιον που πρότινος θα του χαρίζαμε τα πάντα!!!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ πάντως μαζί σου..πως κρατάμε απλά τις ωραίες στιγμές και συνεχίζουμε :)))
Διαβάζοντας τα σχόλια, η δική μου άποψη είναι πως αν την έχεις πατήσει, φυσικά δεν μπορείς να'σαι τόσο αφελής και στη συνέχεια.. Δεν είναι θέμα ηλιθιότητας, αλλά εμπειρίας.. Σίγουρα θα ξαναεμπιστευτείς, αλλά πιο δύσκολα, και θα'χεις πρώτα ελέγξει ότι ο άλλος αξίζει την καλή σου την καρδιά και τα αγνά σου αισθήματα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, προσωπικά την έχω πατήσει 3.000 φορές στις φιλίες μου που πλέον δεν πιστεύω στην ύπαρξη της "φιλίας", παρά μόνο της "παρέας".. Κρίμα, είναι σκληρό αλλά έπρεπε κάποτε να το αποδεχτώ..
Διαφωνώ πως δεν υπάρχουν φιλίες....απλά για να σταθούν χρειάζονται πολλές υποχωρήσεις..και δυστυχώς κανείς μας δεν είναι τόσο τέλειος ώστε να ανέχεται συνεχώς τον χαρακτήρα του άλλου....!
ΔιαγραφήΕύχομαι να ξαναπιστέψεις στην φιλία...και να περνάς όσο πιο όμορφα μπορείς....Θα 'ρθώ να δω και τα νέα σου κάποια στιγμή :)
....σε καταλαβαίνω....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα χρυσάφι μου :)))