Αποχαιρετώντας το 2014

Εδώ και καιρό έχω κολλήσει μ'αυτή την εικόνα.....(δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί), παρατηρώντας την χθες το βράδυ πρόσεξα πως οι άνθρωποι στην εικόνα φεύγουν, απομακρύνονται, η γέφυρα ωστόσο παραμένει ίδια! Κάπως έτσι κολλάω σε πολλά πράγματα στην ζωή μου, μέχρι που κάποια στιγμή το συνειδητοποιώ και προχωρώ, χωρίς στην ουσία να αλλάζει κάτι γύρω μου.

Μια ακόμη χρονιά τελείωσε και όπως οι περισσότεροι άρχισα να σκέφτομαι πως πέρασε, τι έχω να θυμάμαι από το 2014.

Όπως είναι φυσικό πέρασα όμορφες στιγμές....κάνοντας ατελείωτες βόλτες με τις φίλες μου, δημιουργώντας εμπειρίες ζωής...κάνοντας αρκετά ταξίδια, γνωρίζοντας καινούρια μέρη....μπαίνοντας σε καινούριες φάσεις ζωής, όπου δοκίμαζα τις αντοχές του εαυτού μου...προσθέτοντας νέα μέλη στην οικογένεια :).....ανανεώνοντας παλιές φιλίες......δοκιμάζοντας καινούρια πράγματα για να γνωρίσω καλύτερα την αγαπημένη μου πόλη.....μπαίνοντας σε έναν άλλο τρόπο ζωής, ίσως με περισσότερη κουλτούρα ;).......ανοίγοντας περισσότερο τους ορίζοντες μου και την σκέψη μου!!

Φυσικά υπήρχαν και άσχημες στιγμές......όπως γεγονότα στα οποία δεν μπορώ να επέμβω, ήμουν όμως εκεί για να παρηγορήσω ανθρώπους που θεωρώ φίλους μου.......λύνοντας παρεξηγήσεις που χαλάνε τις στιγμές......θυμώνοντας με τον εαυτό μου που δεν τα κατάφερε, ενώ μπορούσε....διακωμωδόντας τις περιπέτειες υγείας........δίνοντας χρόνο στον εαυτό μου όταν είχε τις μαύρες του (κάνοντας άπειρες βόλτες περπατώντας με ακουστικά)......με τον φόβο του σωστού και του λάθους στις άπειρες σκέψεις τις καθημερινότητας μου!!

Δεν ξέρω τι πραγματικά αξίζει να θυμάμαι σ'αυτή την χρονιά....σίγουρα ο χρόνος θα το δείξει!

Ήταν όμως μια χρονιά όπου ξεχώρισα αρκετούς πραγματικούς φίλους......που εύχομαι ο Θεός να τους έχει πάντοτε καλά ;)

Με το καλό να μας έρθει ο καινούριος χρόνος.....ίσως να είναι και καλύτερος, αν και μεταξύ μας αρχίζω να πιστεύω στο "κάθε πέρσυ και καλύτερα"...χαχαχαχαχαχα

Καλή Πρωτοχρονιά!!!

Τα γιατί

Τα γιατί, τα κίνητρα, οι πραγματικές αιτίες δε θα μαθευτούν ακριβώς. Γιατί, και όπως γράφει η Γιουρσενάρ, "ο άνθρωπος παραμένει πάντα ένα αδιαπέραστο μυστικό". Γιατί ούτε η πολιτική, ούτε η κοινωνιολογία, ούτε η ψυχολογία καταφέρνουν το άλμα στο άγνωστο που μπορεί η ψυχή και η τρέλα της. "Άβυσσος καλεί άβυσσον" κι εκεί, στο όριο, μονάχα ο Ντοστογιέφσκι πάντα θα φτάνει, θα κοιτά και θα μας στέλνει τα πιο σοβαρά ρεπορτάζ.

Μάρω Βαμβουνάκη

Σιωπάς για να ακούγεσαι

Πόλεις σε… μικρογραφία!

Η τεχνική ονομάζεται tilt-shift και αφορά στη φωτογράφιση πόλεων από ειδική γωνία και με συγκεκριμένη κλίση στους φακούς που μεταμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα και κάνουν την τοποθεσία να μοιάζει σαν μικρογραφία ή σαν να έχει ξεπηδήσει από… κουκλόσπιτο. Μεγαλουπόλεις, νησιά, διάσημα αξιοθέατα αλλά και τοπία στον κόσμο μεταμορφώνονται στο φακό και κερδίζουν τις εντυπώσεις με την ομορφιά τους!

Παρίσι

Πράγα

Μόσχα

Ντουμπάι

Τόκιο

Κολωνία

Χονγκ Κονγκ

Λονδίνο

Φλωρεντία

Σαγκάη

Σαντορίνη

Βαυαρία

Σιγκαπούρη

Ντουμπρόβνικ

Ρώμη

Βαρκελώνη

Μόναχο

Αθήνα

Στοκχόλμη

Ζυρίχη

Πηγή: perierga

Αναμνήσεις

Ίσως..

Ίσως..
Δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε..
Ίσως μεγαλύτερη σημασία.. έχουν αυτά που ΔΕΝ ζήσαμε..
Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι.. όλα τα «σ' αγαπώ»... που τσιγκουνευτήκαμε.. όλα τα σώματα... που αγγίξαμε...μόνο νοητά.. όλα τα χείλη.. που ονειρευτήκαμε.. αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε..

Ίσως τα «Όχι» μας.. μας έκαναν αυτό που είμαστε.. όχι τα «Ναι» μας!!

Κ.Καβάφης

Ακόμα και τότε....

Χριστός ετέχθη!!!!

"Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου"

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!!!

Σήμερον γενvάται εκ Παρθένου, ο δρακί τήν πάσαν έχων κτίσιν.

Ράκει καθάπερ βροτός σπαργαvούται, ο τή ουσία αναφής.

Θεός εν φάτνη ανακλίνεται, ο στερεώσας τούς ούρανούς πάλαι κατ' αρχάς.

Εκ μαζών γάλα τρέφεται, ό εν τή ερήμω Μάννα ομβρίσας τώ Λαώ.

Μάγους προσκαλείται, ο Νυμφίος τής Εκκλησίας.

Δώρα τούτων αίρει, ο Υιός τής Παρθένου.

Προσκυνούμέν σου τήν Γένναν Χριστέ.

Δείξον ημίv καί τά θείά σου Θεοφάνεια.

Take Risks

Πάρε ρίσκα:

Αν κερδίσεις, θα είσαι χαρούμενος

Αν χάσεις, θα είσαι σοφός

Τα ΔΕΝ που ρημάζουν τη ζωή μας

Αυτά τα ΔΕΝ στη ζωή, μας ρήμαξαν. Δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν αντέχω, δεν τολμώ, δεν…δεν…δεν

Όλοι είμαστε καλοί στις θεωρίες. Να προτείνουμε, να επιμείνουμε, να γίνουμε απόλυτοι, σκληροί, επιτακτικοί κάποιες φόρες και στην πράξη δεν εφαρμόζουμε τίποτα. Με το χέρι στην καρδιά τώρα, πόσες φόρες είπες ότι μισείς την αδράνεια και είσαι άνθρωπος του ρίσκου;

Πόσες φορές δεν θύμωσες και είπες τέρμα στην ανοχή που σε διακρίνει και ότι από δω και μπρος θα είσαι πιο σκληρός; Πόσες φορές δεν καταπιέστηκες στη δουλειά, στην παρέα σου, στη σχέση σου, γιατί φοβήθηκες μην χαλάσεις τις δήθεν ισορροπίες σου; Θα σου πω εγώ … αμέτρητες!!!

Και το μόνο που κατάφερες είναι να βολευτείς στην συμβατική σου πραγματικότητα, ακόμα μια φορά...

Βρήκες μια δικαιολογία, την έκοψες και την έφερες στα μέτρα σου, και έτσι κάλυψες τα ΔΕΝ σου. Και ξέρω τώρα, θα γυρίσεις να μου πεις το κλασσικό δεν υπάρχει ΔΕΝ μπορώ, υπάρχει ΔΕΝ θέλω και ότι γενικότερα αν ήθελες, θα είχες κάνει αλλαγές.

Και επειδή τα δεδομένα άλλαξαν, προχώρησες σύμφωνα με αυτά, όποτε οι αλλαγές είναι περιττές από την μεριά σου σε αυτήν την φάση. Αυτή είναι η μια πλευρά. Γιατί υπάρχει και η άλλη, που ναι μεν έκανες την επανάσταση σου αλλά ΔΕΝ άλλαξε απολύτως τίποτα. Γιατί πολύ απλά αυτό που έκανες, ήταν μια προσωρινή συμφωνία με τον εαυτό σου για να τον ξεγελάσεις.

Στην ουσία όλα ξεκινούν από την θέληση. Ακόμα και οι καταστάσεις να αλλάξουν, ακόμα και η ανατροπή να γίνει, όταν θέλεις πραγματικά να αλλάξεις, θα το κάνεις! Αν ήθελες, θα μπορούσες, θα άντεχες, θα τολμούσες! Αλλά βολεύεσαι, επαναπαύεσαι, εφησυχάζεις, γιατί δεν αντέχεις τις ανατροπές! Οι άνθρωποι πιστεύω που αλλάζουν την ζωή τους οριστικά και ΔΕΝ σταματούν σε κανένα ΔΕΝ, είναι μετρημένοι.

Είναι συνήθως αυτοί που ΔΕΝ μιλάνε πολύ, που περνάνε απαρατήρητοι με την παρουσία τους, που είναι υπομονετικοί, ήρεμοι, χαμογελαστοί συνήθως και ΔΕΝ αφήνουν κανένα να δει πίσω από τα μάτια τους! Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν πίστευες ποτέ ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο!

Τους έχεις δίπλα σου, τους κάνεις παρέα, τους συνεργάζεσαι και ίσως να σχετίζεσαι και ερωτικά με αυτούς αλλά πολύ σπάνια μπορείς να τους διαβάσεις. Αυτοί είναι που κάνουν τις μεγάλες αλλαγές, που δεν χρησιμοποιούν τα ΔΕΝ για να συμπληρώσουν απλά μια πρόταση!

Κείμενο: Ιωάννα Τσαγκαράκη

Πηγή: εδώ

Δώρο...

Αυτό που είσαι είναι δώρο από το Θεό σε σένα,
αυτό που γίνεσαι είναι δώρο από σένα στο Θεό...

Θέληση

"Πέρασαν τα χρόνια, μια δεκαετία περίπου, χρόνια άδεια και ξένα για τον άντρα. Περισσότερο αφηνόταν παρά διάλεγε. Δεν ξέρουμε αν τον διευκόλυνε να ζει πάντα έτσι, πεσμένος σε μια τυχαία ή δανεική ροή, ή ανέβαλε να πάρει στα χέρια μια ζωή που θα του χάριζε αυτοεκτίμηση. Υπάρχουν οι χαρακτήρες της μόνιμης αδράνειας, και οι χαρακτήρες που θέλουν μεν να δράσουν αλλά τους καθυστερεί μια αναβλητικότητα. Οι δεύτεροι σχεδόν ποτέ δε σχίζουν τον ιστό της αναβλητικότητας να βγουν έξω. Όπως και να είναι το αποτέλεσμα, και για τις δυο τάξεις καταλήγει ίδιο, ακινητοποιούν τη ζωή και ακινητοποιούν τη βούληση. Στο τέλος, δεν είναι σε θέση ούτε να θέλουν. Για να θέλεις πρέπει να είσαι κάποιος που να μπορεί να θέλει, ξαναλέει ο Νίτσε."

Σιωπάς για να ακούγεσαι

Μάρω Βαμβουνάκη

Οι Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα

 

Οι Άγιοι Βονιφάτιος και Αγλαΐα έζησαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Η Αγλαΐα ανήκε στην τάξη των ευγενών και πλούσιων Ρωμαίων γυναικών και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και στις διάφορες αγαθοεργίες. Ο δε Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. Όπως η κυρία του, ήταν και αυτός εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν την περιουσία της Αγλαΐας με πολλή τιμιότητα, και απέναντι στους υπηρέτες ήταν ευγενέστατος.

Η ανεξέλεγκτη όμως καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφατίου και της Αγλαΐας. Άναψε την εύφλεκτη νεότητά τους και παρασύρθηκαν από τις ένοχες σαρκικές ηδονές. Ευτυχώς όμως, ο έλεγχος των συνειδήσεών τους ήταν αυτός που τελικά επικράτησε. Αμάρτησαν. Έκλαψαν και οι δύο πικρά. Θα τους δεχόταν άραγε και πάλι ο Θεός σαν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του; Γιατί όχι; Άλλωστε, ο Ίδιος είπε: «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκά, ΙΕ' 10). Δηλαδή, χαρά γίνεται στους ουρανούς, με την παρουσία αγγέλων του Θεού, που συμμετέχουν στη χαρά αυτή, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί.

Με πολλή συντριβή λοιπόν, οι δύο μετανοούντες εξομολογήθηκαν το ηθικό τους ολίσθημα σε πνευματικό ιερέα και η ηθική τους επιστροφή και αναγέννηση ήταν πλέον γεγονός. Έτσι αργότερα ο μεν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικά για την πίστη στην Ταρσό της Κιλικίας, η δε Αγλαΐα, αφού πούλησε τα υπάρχοντά της, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανακούφιση των φτωχών και των πασχόντων.

Οι 3 τελευταίες επιθυμίες του Μ.Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:

1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

Πηγή: εδώ

Ζήσε

"Η Ζωή

ποτέ δεν ήταν εύκολη

Μεγάλωσε, αποδέξου την"

Γράμμα στον άγιο Βασίλη

Έχω καιρό να παίξω τα παιχνίδια μας και μου έλειψε είναι η αλήθεια....έτσι αποφάσισα να πάρω μέρος στο παιχνίδι της Γεωργίας(armoniaart) γράφοντας το δικό μου γράμμα στον άγιο Βασίλη....ίσως και για πρώτη φορά μιας και δεν θυμάμαι να έχω ξαναγράψει...χαχαχαχα

"Άγιε μου Βασίλη, δυσκολεύτηκα να σου γράψω αυτό το γράμμα, γιατί η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ξέρω τι θέλω στην ζωή μου...! Δόξα τον Θεό είμαι πλήρης από υλικά πράγματα και δεν μου λείπει κάτι, και μιας και το μόνο που θεωρώ σημαντικό στην ζωή είναι η αγάπη θα σου ζητούσα σαν μοναδικό δώρο να χαρίζεις αγάπη σε μένα, στην οικογένεια μου και σε όλους όσους αγαπώ!!!
Μάθε με να δίνω αγάπη, αλλά και να την δέχομαι :)"

Μπορείς...

"Έμαθα ότι μπορείς να προχωράς,

πιο μακριά από όσο νομίζεις ότι δεν μπορείς"

Χρόνια πολλά στον Ελευθέριο και την Ελευθερία

Μια αναζήτηση...

Κλαίγοντας πάντοτε, βγήκα στην αναζήτηση Σου, Άγνωστε. Συντετριμμένος από τη θλίψη και από την κατάνυξη, απολησμόνησα εντελώς τον εαυτό μου και όλο τον κόσμο κι όσα βρίσκονται στον κόσμο, μη διατηρώντας στο πνεύμα μου τίποτα απ' ότι είναι αισθητό. Τότε φανερώθηκες Εσύ, Αόρατε, Άπιαστε, Ανέγγιχτε. Αισθάνθηκα πως μου καθαρίζεις το νου, πως μου ανοίγεις τα μάτια της ψυχής μου, πως μου επέτρεψες να θαυμάσω πιο τέλεια τη δόξα σου και πως Συ ο ίδιος μεγαλώνεις μέσα στο φως....Αστραποβολόντας πέρα από κάθε μέτρο και φαινότανε σα να μου παρουσιαζόσουνα ολόκληρος, στο κάθετι, σε μένα που έβλεπα καθαρά. Τόλμησα τότε να σε ρωτήσω λέγοντας: "Ποιος είσαι, Κύριε; Πότε για πρώτη φορά με καταξίωσες εμένα τον άθλιο αμαρτωλό, ν'ακούσω τη γλύκα της φωνής Σου;" Μου μίλησες με τέτοια τρυφερότητα, που ρίγησα και καταγοητεύτηκα. Αναρωτιώμουν πως και γιατί ευεργετήθηκα με τις χάριτες Σου. Μου είπες: "Είμαι ο Θεός, που έγινα άνθρωπος για την αγάπη σου. Κι επειδή με πόθησες και μ'αναζήτησες μ'όλη σου την ψυχή, τώρα θα 'σαι αδελφός μου, φίλος μου, συγκληρονόμος της δόξας μου". Μου το 'πες και σώπασες. Έπειτα; Αργά απομακρύνθηκες από μένα, λατρευτέ μου και γλυκέ μου Δάσκαλε, Κύριε Ιησού Χριστέ μου.

Αποσπάσματα (σε ελεύθερη απόδοση) από τη Δεύτερη Ευχαριστία προς το Θεό,

στη Φιλοκαλία 19Α, Πατερικές εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς",

Θεσσαλονίκη 1983, σσ.580-586

Ο όσιος Σεραφείμ και το διορατικό χάρισμα

« -Γέροντα, τόλμησε τότε να πει ο ηγούμενος Αντώνιος, η ψυχή του ανθρώπου είναι ανοικτή μπροστά σας όπως ένα πρόσωπο μπροστά στον καθρέπτη. Παρετήρησα ότι, χωρίς να ακούσετε τις λύπες και τα προβλήματα αυτού του προσκυνητού, του τα είπατε όλα. 

Κι ενώ ο όσιος σιωπούσε, ο ηγούμενος συνέχισε·

- Τώρα βλέπω ότι ο νους σας είναι τόσο καθαρός, ώστε τίποτα δεν μένει κρυφό στην καρδιά του πλησίον. 

- Μη μιλάς έτσι, χαρά μου, είπε ο όσιος φέρνοντας το δεξί του χέρι στα χείλη του συνομιλητού. Η καρδιά του ανθρώπου είναι ανοικτή μόνο στον Κύριο. Καρδιογνώστης είναι μόνο ο Θεός.

- Πως όμως, μπάτουσκα, είπατε στον έμπορο ό,τι χρειαζόταν, χωρίς να του κάνετε ούτε μια ερώτηση;

- Ο άνθρωπος αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, εξήγησε ο όσιος, με επισκέφθηκε σαν δούλο Θεού. Εγώ ο αμαρτωλός Σεραφείμ έτσι σκέπτομαι, ότι είμαι δηλαδή αμαρτωλός δούλος του Θεού. Ό,τι λοιπόν με διατάζει ο Κύριος, αυτό μεταδίδω σε όποιον μου ζητά κάτι ωφέλιμο. Την πρώτη σκέψη που μου έρχεται, τη θεωρώ υπόδειξη του Θεού και τη λέω στον συνομιλητή μου. Δεν γνωρίζω τι γίνεται μέσα στην ψυχή του, πιστεύω όμως ότι αυτό μου το υποδεικνύει το θέλημα του Θεού για την ωφέλειά του. Υπάρχουν και περιστατικά, για τα οποία δεν καταφεύγω στο θέλημα του Θεού, αλλά στη λογική μου, επειδή μου φαίνονται απλά. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνονται πάντοτε λάθη. Τελειώνοντας ο όσιος την πολύ παραινετική και αποκαλυπτική αυτή συζήτηση, που μας μετέδωσε ο ίδιος ο ηγούμενος Αντώνιος, είπε·

- Όπως το σίδερο στο αμόνι, έτσι παρέδωσα τον εαυτό μου και το θέλημά μου στον Κύριο και Θεό. Όπως αρέσει σε Εκείνον, έτσι πράττω. Δικό μου θέλημα δεν έχω. Ό,τι είναι αρεστό στον Θεό, αυτό και μεταδίδω».

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Βίος Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ»,

Ι. Μ Παρακλήτου, σελ. 193-194).

Άγιος Σπυρίδων

Ἄς πάρουμε τό πλοῖο πού θά μᾶς ταξιδέψει στά νερά τοῦ Ἰονίου πελάγους καί θά μᾶς ὁδηγήσει στό πανέμορφο νησί τῶν Φαιάκων, τήν περίφημη Κέρκυρα. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει ἕνα ἐκπληκτικό θαῦμα: Ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ὁποῖος ἔζησε πρίν ἀπό 1700 χρόνια περίπου κι ὅμως τό ἱερό λείψανότου διατηρεῖται ὁλόσωμο καί ἄφθορο καί ἐπιτελεῖ διαρκῶς θαύματα!

Πῶς ὅμως συνδέθηκε ὁ Ἅγιος μέ τήν Κέρκυρα, ἀφοῦ οὔτε μιά φορά δέν τήν ἐπισκέφθηκε ὅσο ζοῦσε;

Ἀφοῦ πέρασαν μερικά χρόνια μετά τήν κοίμηση τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔγινε ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του κι οἱ πιστοί χριστιανοί διαπίστωσαν μέ θαυμασμό ὅτι τό σῶμα του εἶχε διατηρηθεῖ ἀκέραιο κι ἀλώβητο ἀπό τή φυσική φθορά. Ἔτσι τοποθέτησαν τό ἱερό του λείψανο σέ εἰδική λάρνακα γιά νά τό προσκυνοῦν καί νά λαμβάνουν χάρη καί εὐλογία. Ὡστόσο, ὅταν ἄρχισαν οἱ ἀραβικές ἐπιδρομές στήν Κύπρο (648 μ.Χ.) τό ἱερό λείψανο μεταφέρθηκε γιά ἀσφάλεια στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου παρέμεινε μέχρι τήν Ἅλωση. Ἔπειτα τό τίμιο σκήνωμα τοῦ Ἁγίου, προκειμένου νά μήν βεβηλωθεῖ ἀπό τούς Τούρκους, μεταφέρθηκε κρυφά στήν Κέρκυρα, ὅπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Ἀπό τότε ἡ ἱστορία τῆς Κέρκυρας καί ἡ ζωή των κατοίκων της συνδέθηκε σέ τόσο μεγάλο βαθμό μέ τόν Ἅγιο, ὥστε Κέρκυρα καί ἅγιος Σπυρίδωννά ἀποτελοῦν πλέον ἕναν ἀδιάρρηκτο δεσμό, μία ἑνιαία ταυτότητα. Αὐτό δέν συμβαίνει μόνο ἐπειδή ἡ Κέρκυρα ἀξιώθηκε νά διαφυλάττει τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, ἀλλά καί διότι ὁ ἅγιος Σπυρίδων ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή πού τό ἄφθαρτο σκήνωμά του βρέθηκε στήν Κέρκυρα ἀνέλαβε τό νησί κάτω ἀπό τήν προστασία του. Αὐτό ἄλλωστε ἀποδεικνύει ἡ τιμή καί ἡ εὐγνωμοσύνη μέ τήν ὁποία περιβάλλουν τόν Ἅγιο οἱ Κερκυραῖοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτός ἀπό τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του στίς 12 Δεκεμβρίου, ἑορτάζουν καί ἄλλες ἡμέρες τήν ἀνάμνηση διαφόρων θαυμάτων του καί περιφέρουν τό ἱερό σκήνωμά του μέ λαμπρές λιτανεῖες τέσσερις φορές τό χρόνο.

Πηγή: εδώ

"Ο άγιος Σπυρίδωνας πολλές φορές βγαίνει από την εκκλησιά του στην Κέρκυρα, που είναι το λείψανό του, και γυρίζει τη θάλασσα και τη στεριά, για να κάμει καλά και να βοηθήσει εκείνους που τον επικαλούνται. Γι'αυτό χαλάει τα υποδήματά του, και είναι αναγκασμένοι να του τ'αλλάζουν κάθε τόσο." (Νικόλαος Πολίτης, "Παραδόσεις") 

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες :))))

Για τις στιγμές που χάνομαι

Είναι η στιγμή που οι σκέψεις κατακλίζουν το μυαλό μου...θέλω απεγνωσμένα με κάποιο τρόπο να τις εξωτερικεύσω, γιατί αρχίζουν να με πνίγουν. Δοκιμάζω αρχικά να τις απομακρύνω μα σύντομα καταλαβαίνω πως είναι άδικος κόπος. Προσπαθώ να τις γράψω, μα ποτέ δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις......καταλήγω πως τίποτε δεν είναι τόσο σημαντικό, πως δεν αξίζει να γραφτεί.......ο χρόνος περνά κι εγώ κοιτώ την λευκή κόλλα και αναθεωρώ. Λέγοντας κάθε φορά πως ίσως την επόμενη φορά βρω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω τις σκέψεις μου και ίσως κάποια στιγμή καταλάβω τι είναι αυτό που με απασχολεί....

...μέχρι τότε σας φιλώ :)

Τα συστατικά της ζωής!

Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία

συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή:

το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.

Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη

για μια καλύτερη ζωή.

Όποιος δεν το κάνει αυτό,

σέρνεται πίσω απ' τη ζωή.

Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή.

Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση.

Το συγκλονιστικό

είναι η αγάπη.!!!

Νίκος Μπελογιάννης

Αν μπορούσαμε να φιλοσοφήουμε πάνω στις δυστυχίες μας.....

Αν μπορούσαμε να φιλοσοφήσουμε πάνω στις δυστυχίες μας, θα καταλαβαίναμε πόσο φιλάνθρωπες και σπλαχνικές είναι, πόσο προστατευτικές εντέλει. Έχει μεγάλη αξία να ακούμε τις αρρώστιες και τις αποτυχίες μας, διότι είναι οι μέγιστοι δάσκαλοι για την ευτυχία μας. Για τους καλούς μαθητές εννοείται, για τους εργατικούς, οι υπόλοιποι παραμένουμε μεταξεταστέοι με όλο πιο δύσκολα θέματα στους διαγωνισμούς, όλο και περισσότερο εξαντλημένοι και θυμωμένοι.

Σιωπάς για να ακούγεσαι

Μάρω Βαμβουνάκη

Αγάπη....

"Η Αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει από φυσικό θάνατο. 

Πεθαίνει, όμως, από αδιαφορία και εγκατάλειψη. 

Πεθαίνει όταν τη θεωρήσουμε δεδομένη. 

Πράγματα που παραλείπουμε και αγνοούμε 

είναι συχνά πιο Eπικίνδυνα από τα λάθη που κάνουμε. 

Τελικά, θα έλεγα ότι η Αγάπη πεθαίνει από κόπωση και πλήξη,

και από έλλειψη Φροντίδας και Στοργής…

Πρόσεχε ! Μην την σκοτώσεις ! 

Ανανέωσε την, όπως εσύ το νιώθεις !"

Somerset Maugham

Επανάσταση

Υπάρχει η επανάσταση που κάνει κανείς στην εφηβεία του μπουκωμένος από μεγάλες προσδοκίες και υπάρχει κι η επανάσταση που καμιά φορά, κάνει κανείς στην ωριμότητα του, μπουκωμένος από μεγάλες απογοητεύσεις

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο

Μάρω Βαμβουνάκη

Άγιος Νικόλαος

Θεωρείται προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμο και δεν είναι τυχαίο. Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Ο μύθος λέει ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε. Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από πλούσια οικογένεια. Μεγάλωσε με επιμελημένη μόρφωση και με πίστη στα Θεία. Από πολύ μικρός έμεινε ορφανός και με μεγάλη περιουσία στα χέρια. Αφιερώθηκε στον Θεό και βοήθησε πολλούς φτωχούς και αδύνατους, για την προστασία των οποίων έδωσε μεγάλους αγώνες, ενώ ίδρυσε πολλά νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Όταν επέστρεψε από τα Ιεροσόλυμα, χειροτονήθηκε ιερέας και αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο. Έγινε ηγούμενος στη Μονή Σιών στα Μύρα της Λυκίας και όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν τον Νικόλαο σε Αρχιεπίσκοπο. Εμψύχωνε τους διωκόμενους, από τους Ρωμαίους, Χριστιανούς και αυτό του κόστισε την εξορία του και την υποβολή του σε βασανιστήρια, κατά την περίοδο των διώξεων από τον Διοκλητιανό. Όταν όμως ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Νικόλαος αποφυλακίστηκε, επέστρεψε στη θέση του Αρχιεπισκόπου και σύμφωνα με την παράδοση, βοήθησε πολύ κόσμο, αφού είχε το χάρισμα της θαυματουργίας. Ο Άγιος Νικόλαος αποδήμησε στις 6 Δεκεμβρίου του 343 μ.Χ. και μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλήτης». Το 1087 κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα λείψανά του από τα Μύρα της Λυκίας και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας. Τοποθετήθηκαν στον Ναό του Αγίου Στεφάνου, όπου -σύμφωνα με τον θρύλο- κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, τα ιερά λείψανα άρχισαν να αναβλύζουν τόσο μύρο, που οι πιστοί το συνέλεγαν σε δοχεία, για να το χρησιμοποιήσουν για θεραπεία σε διάφορες ασθένειες.

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!!!!

Χρόνια πολλά στον μπαμπάκα μου :)

Σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ!

Μετά από αρκετά καιρό βρήκα επιτέλους χρόνο και διάθεση να ακούσω μια ομιλία που μας είχε προτείνει παλιότερα η Άμυ, το θέμα εμπνευσμένο από το γνωστό τραγούδι "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία". Είναι πραγματικά πολύ ωραία ομιλία....! Το κείμενο που ακολουθεί είναι μέσα από την ομιλία!

"....σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ, γιατί θέλω να είσαι εσύ, γιατί χαίρομαι που είσαι εσύ και δεν είμαι εγώ, γιατί εσύ με πλουτίζεις με αυτό που είσαι. Σ'αγαπώ λοιπόν γιατί είσαι εσύ. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα. Τι μπορεί να γεννήσει την αγάπη; Κι έτσι θα γυρίσουμε στον πρώτο στίχο που παραλείψαμε. Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία! Ωραία, μια επίσης όμορφη λέξη. Και η δική μας η παράδοση η ελληνική και η γλώσσα μας προπαντός έχει ένα πλήθος λέξεων για να εκφράζει την διαφορετική ποιότητα . Φαίνονται ταυτόσημες οι λέξεις ωραία, όμορφη, χαριτωμένη, αλλά δεν είναι. Η κάθε μια έχει μια δική της ποιότητα, λεπτή διαφορά, όμως ουσιαστική. Τι σημαίνει γιατί είσαι ωραία; Σε ποια ωραιότητα αναφέρετε ο στίχος; Προφανώς όχι μόνον στην εξωτερική. Πρόκειται για το κάλλος του προσώπου, όχι της εμφάνισης. Όταν λέμε ωραίος άνθρωπος δεν λέμε εξωτερικά όμορφος ή όμορφη, αλλά αυτή η λέξη αποδίδει τον όλον άνθρωπο. Τον ψυχοσωματικό άνθρωπο. Κάπως αλλιώς το ανθρώπινο πρόσωπο. Ο έρωτας, προσέξτε όχι το σεξ. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο κι άλλο αγάπη. Τρεις πραγματικότητες διαφορετικές που μέσα στην ομορφιά της αληθινής αγάπης αλληλοπεριχωρούνται, ενώ όταν διασπαστούν αλληλοσυντρίβονται. Ο έρωτας λοιπόν είναι μια σχέση προσώπων, δεν ερωτεύομαι ένα ανθρώπινο κορμί, ερωτεύομαι έναν άνθρωπο γι'αυτό που είναι, για την έλξη που ασκεί, γι'αυτό το ιδιαίτερο που νιώθω μέσα μου. Τον ερωτεύομαι γιατί; Γι'αυτό που είναι, γι'αυτό που εκφράζει, για την όλη του παρουσία, τον ερωτεύομαι γι'αυτό που λέει ο στίχος "Σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ" και μόνον ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ μπορεί να υπάρξει αληθινός έρωτας. Όταν ο άλλος είναι εσύ κι όχι αυτό......"

Καλή συνέχεια στην μέρα σας :)

Θαύμα αγίας Βαρβάρας

Το όνειρο του τσοπάνη.

Το εκκλησάκι αυτό, προ ετών, κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν φαινόταν καθόλου. Ήταν χωμένο στη γη. Το χρησιμοποιούσαν δε οι τσοπάνοι σαν μαντρί και στάνη για τα ζώα τους.

Γύρω στα 1900 κάποιος τσοπάνος, που είχε σαν στάβλο το εκκλησάκι εκείνο, είδε στον ύπνο του μια ωραία νέα, οποία του είπε, ότι ο τόπος που μάντρωνε τα ζώα του είναι δικός της. Του είπε ακόμα, ότι πρέπει να σταματήσει και αυτός και οποιοσδήποτε άλλος να ασεβούν στον τόπο αυτό.

Ο τσοπάνος ξύπνησε, αλλά δεν έδωσε μεγάλη προσοχή στο όνειρο.

Συνέβηκε όμως το έξης αξιοπερίεργο. Κάθε μέρα ψοφούσε και ένα από τα πρόβατα του βοσκού εκείνου. Και δεν μπορούσε να καταλάβει τι έφταιγε γι’ αυτό. Τότε, του παρουσιάζεται η ωραία Παρθένος στον ύπνο του για δεύτερη φορά και του λέγει:

-«Αύριο μόλις δεις δυο άτομα, που θα έρθουν έδώ μαζί, να τα καλέσεις και να σκάψετε στο δεξιό μέρος της εισόδου, στο εκκλησάκι». Και τότε έδειξε στον ύπνο ακριβώς το σημείο εκείνο.

Την άλλη μέρα συναντάει ό βοσκός εκεί κοντά στο εκκλησάκι, δυο γυναίκες από τον Πειραιά, που μαζεύανε χόρτα. Ήταν η Μαριγώ Κούλα και η Αγγελική Κ. Τσαματζή. Τις πλησίασε και τις ανέφερε την παραγγελία της ωραίας Παρθένου όπως του την έδωσε στον ύπνο του. Οι γυναίκες σταυροκοπήθηκαν και δέχτηκαν πρόθυμα να βοηθήσουν.

Άρχισαν λοιπόν και οι τρεις να σκάβουν. Από το σκάψιμο εκείνο – γεγονός αξιοθαύμαστο, αποκαλύφθηκε μία μικρή εικόνα, ύψους 37 εκατοστών και πλάτους 26, η λεγόμενη «Εικών της Βέλλα».

Το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στον Πειραιά και στην Αθήνα. Η πίστη των Χριστιανών ζωογονήθηκε…

Η εικόνα αυτή βρίσκεται σήμερα επιχρυσωμένη στην αριστερή πλευρά του μεσαίου κλίτους του ναού της Άγιας Βαρβάρας.

Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες!!!

Θες να σκοτώσεις ή να μεταχειριστείς τις ώρες σου;

-...Εγώ δεν κάνω τίποτα και βαριούμαι φοβερά!
Να, σήμερα το πρωί, ώσπου να ξυπνήσει ο αδερφός μου, περνούσα και ξαναπερνούσα το χέρι μου μες στις αχτίδες του ήλιου και κοίταζα τα σκονάκια που χοροπηδούσαν, έτσι, για να περνά η ώρα.
Δεν ξέρω πως να σκοτώσω τις ατέλειωτες ώρες της ημέρας!
Η Γνώση γέλασε.
-Θες να τις σκοτώσεις ή να τις μεταχειριστείς;
ρώτησε
-Το ίδιο δεν κάνει;
-Όχι! Η ώρα πάντα περνά. Μα αν κάνεις περιττά πράματα, τη σκορπάς, ενώ αν κάνεις δουλειές με σκοπό, τη μεταχειρίζεσαι.
-Δεν το συλλογίστηκα αυτό ποτέ, είπε συλλογισμένο το Βασιλόπουλο.
Και μένα η ώρα μου φαίνεται ατελείωτη!
-Και όμως η ώρα είναι πολύτιμη, αποκρίθηκε η Γνώση.
Σε τι καταγίνεσαι όλη μέρα;
-Σε τίποτα! Σε τι μπορώ να καταγίνω;
Ο καθένας ζει και καταγίνεται για τον εαυτό του, κι εγώ δεν έχω ανάγκη από τίποτα.
-Μα ο τόπος σου έχει ανάγκη από σένα.
-Μπα! Ο καθένας φροντίζει για τον εαυτό του και κουτσοζεί.
-Καλά το είπες, πως κουτσοζεί. Το καταδέχεσαι όμως;
-Τι να του κάνω;
-Αν ο καθένας σκέπτουνταν λιγότερο το άτομό του και δούλευε περισσότερο για το γενικό καλό, θα έβλεπε μια μέρα πως πάλι για τον εαυτό του δούλεψε, και πως αντί να κουτσοζεί κατάφερε να καλοζεί.

Απόσπασμα από το "Παραμύθι χωρίς όνομα" της Πηνελόπης Δέλτα

Εμπιστοσύνη

Δεν είμαστε ποτέ τόσο ευάλωτοι όσο όταν εμπιστευόμαστε κάποιον, αλλά περιέργως, αν δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε, δεν μπορούμε να βρούμε ούτε αγάπη ούτε χαρά...