Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ιστορίες του καφενέ #3: Μια ιστορία απ'τα παλιά

Ξαφνικά μια πρόσκληση για ένα reunion ήρθε να της ταράξει την καθημερινότητα.
Πάνε τόσα χρόνια από τότε...την έπιασε ένα ρίγος καθώς ξαναμπήκε στο καφέ. Είχε τόσο καιρό να βρεθεί σ'εκείνο το μέρος. 
Πρώτη φορά που βρέθηκε εκεί μέσα ήταν στην τρίτη λυκείου....πάνε τόσα χρόνια από τότε, είχε ξεχάσει πόσες ώρες περνούσε εκεί μέσα.
Το καφέ ήταν πλέον υπό νέα διεύθυνση, με αρκετές ανακαινίσεις. Κάποια πράγματα όμως παρέμεναν ίδια, όπως ήταν κι αυτά τα ασπρόμαυρα πλακάκια μεσ' την μέση που πάντα χάζευε, καθώς της θύμιζαν το σκάκι. Τα τραπεζάκια ήταν πιο καινούρια με πιο μοντέρνες καρέκλες, είχε κρατήσει όμως εκείνη την κούνια στο γωνιακό τραπέζι. Εκεί ήταν η αγαπημένη της θέση, γιατί από εκείνο το σημείο μπορούσε να χαζεύει την θάλασσα. Σ'εκείνη την κούνια καθόταν όταν τον είχε δει πρώτη φορά! Σ'εκείνη την κούνια τον χαιρέτισε όταν θα έφευγε για να σπουδάσει.
Ξαφνικά ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη την επανέφερε στην πραγματικότητα, ήταν η φίλη της απ'το σχολείο
-Εεε που ταξιδεύεις;;; Άντε έλα καθόμαστε στην γωνιά μας, σου κρατήσαμε και την αγαπημένη σου θέση.
Χαμογέλασε και την ακολούθησε χωρίς να πει λέξη.
-Βρε καλώς την, σε χάσαμε εσένα. Που βρίσκεσαι;;;
Ήταν σχεδόν όλοι εκεί, τους περισσότερους είχε να τους δει πολλά χρόνια, μετά το σχολείο δεν κράτησε πολλές επαφές. Πέρασε φοιτήτρια σε άλλη πόλη και όπως ήταν φυσικό χάθηκε. Στην αρχή το βλέμμα της άρχισε να τον αναζητά, μάταια όμως δεν ήταν στο τραπέζι.
-Λοιπόν την ξαναρώτησαν για πες μας που βρίσκεσαι;; με τι ασχολείσαι;;; πως τα περνάς;
-Α μια χαρά, είμαι πολύ καλά.
-Έμαθα πως πήρες το πτυχίο σου και δουλεύεις κιόλας...συνάντησα την μαμά σου τις προάλλες στον φούρνο.
-Ναι ευτυχώς, βρήκα εύκολα δουλειά. Στις μέρες μας είναι πολύ σπάνιο.
-Κι από αίσθημα πως τα πας;
-Μπα δεν παίζει κάτι. Μα για πείτε μου τα δικά σας νέα. Αχ πόσο καιρό έχω να σας δω...για πείτε εσείς που είστε;; Τι κάνετε; 
Άρχισε ο καθένας να λέει τα νέα του και καθώς τους άκουγε για δευτερόλεπτα χανόταν στις αναμνήσεις της..μέχρι που την διέκοψε μια φωνή
-Η σοκολάτα σας.
-Μα δεν παρήγγειλα ακόμη.
-Σας την κερνάει το παλικάρι που μόλις μπήκε, είπε να 'ναι γλυκιά όπως εσείς.
Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά, γύρισε να κοιτάξει ποιος ήταν αυτός που την κερνούσε και ξαφνικά τον είδε μπροστά της. Χωρίς να το καταλάβει βρισκόταν ήδη μέσα στην αγκαλιά του. Εκείνη την μοναδική αγκαλιά του, που μέσα της ξεχνούσε τα πάντα! Πόσο της είχε λείψει αυτή η αγκαλιά.
Αυτός χαιρέτισε και τους υπόλοιπους και κάθισε απέναντι της.
-Πιάσε κι ένα frape σκέτο για το παλικάρι, φώναξε αυτή.
-Το θυμάσαι ακόμα, της είπε και χαμογέλασε.
Αυτό ήταν! Τα βλέμματα τους, τους πρόδωσαν. Ξαφνικά ήταν σαν να πήγανε τον χρόνο πίσω, είχε φύγει κάθε αμηχανία, οι υπόλοιποι άρχισαν να τους πειράζουν όπως παλιά...Και τώρα δηλαδή εσείς είστε μόνο φίλοι;; Και να σου τα αστεία και να σου οι ιστορίες που άρχισαν να ξεθάβουν από το παρελθόν.....
Σε κάθε ιστορία τα βλέμματα τους συναντιόντουσαν και λέγαν τόσα πολλά, θυμόντουσαν τόσες ωραίες στιγμές που πέρασαν μαζί κι αναρωτιώντουσαν τι ήταν αυτό που τους χώρισε τελικά;
Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουν και το καφέ έπρεπε να κλείσει.
Υποσχέθηκαν όμως πως θα το επαναλάβουν σύντομα!

Μια δειλή προσπάθεια για το παιχνίδι της Αριστέας "Ιστορίες του Καφενέ 3" που αποφάσισα να δημοσιεύσω μετά από αρκετή σκέψη....!
Η αλήθεια είναι πως δεν τα πάω και πολύ καλά με το γράψιμο, ήθελα όμως να συμμετέχω!
Καλό ξημέρωμα :)

21 σχόλια:

  1. Ωραιοζήλη μου, σε ευχαριστώωωω!
    Πάω για τα σχετικά κι επιστρέφω με την ησυχία μου!
    Φιλιά και καλημέρα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλά έκανες και το τόλμησες Ωραιοζήλη μου!
      Σε ευχαριστώ..με πήγες κι εμένα πάρα μα πάρα πολλά χρόνια πίσω :)))
      Τα φιλιά μου και καλό Σαββατοκύριακο να έχεις :)

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που σου άρεσε...και πιο πολύ που σε ταξίδεψε στο παρελθόν ;)
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Πολύ τρυφερή ιστορία!!! Από εκείνες που θες να είναι αληθινή και να έχουν happy end!!! Την απόλαυσα Ωραιοζήλη, καλό σου Σαββατοκύριακο!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθινή δεν είναι, οπότε μπορεί να έχει ότι "end" θέλουμε ;)
      Να έχεις μια όμορφη Κυριακή!
      Σ'ευχαριστώ για την βόλτα σου :)

      Διαγραφή
  3. Τα μαθητικά τα χρόνια μας μένουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη, αφού εκτός των άλλων έχουν να κάνουν και με τα πρώτα σκιρτήματα της αγάπης. Πολύ όμορφη η ιστορία σου.
    Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως μας μένουν τα μαθητικά τα χρόνια....καλή Κυριακή Ελένη μου :)

      Διαγραφή
  4. Καλά έκανες και το τόλμησες, γιατί είχες μια ωραία ιδέα!
    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για την βόλτα σου και τα καλά σου λόγια...!
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ :)

      Διαγραφή
  5. Ωραιοζήλη μου μας πήγες πίσω στα σχολικά χρόνια και σε κάτι αντίστοιχες συναντήσεις παλιών συμμαθητών. Πολύ γλυκιά ανάρτηση, που σε όλους μας ξυπνάει παλιές θύμησες και ξεχασμένες σχέσεις.
    Φιλιά πολλά και χάρηκα πολύ για τη συμμετοχή σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε...και που σου θύμισε όμορφα χρόνια...!
      Καλή Κυριακή να έχεις :)

      Διαγραφή
  6. Kαλά έκανες και το τόλμησες Ωραιοζήλη, μας χάρισες μία ιστορία που κάι μας θύμησε από τα μαθητικά μας χρόνια και τις συναντήσεις στα παλιά στέκια με τους παλιούς συμμαθητές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά όλοι έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο!
      Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...!
      Να έχεις μια όμορφη Κυριακή :)

      Διαγραφή
  7. Τι γλυκιά και τρυφερή ιστορία! Πόσο προσδοκούσα σε ένα χαρούμενο τέλος! Αχ! Σχολικά χρόνια, σχολικοί έρωτες, τρέλες, αναμνήσεις... Ωραία πράγματα...
    Χαίρομαι που το τόλμησες, μου άρεσε πολύ η ιστορία! Να γράφεις!
    Καλό σαββατόβραδο Ωραιοζήλη μου! Πολλά πολλά πολλά φιλάκια!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα.... :P
      Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια....!
      Φιλάκια πολλάααα ♥

      Διαγραφή
  8. Aχχχχχ ωραιες εποχες απο τα παιδικα-μαθητικα-νεανικα μας χρονια.
    θυμαμαι μικρα μημουσαμε-αντιγραφαμε της κινησεις των μεγαλων.
    μικρα βιαζομασταν να μεγαλωσουμε και να κανουμε οτι οι μεγαλοι.
    τωρα που μεγαλωσαμε θελουμε να το παιζουμε μικροι και να μας λενε για μικρους οι αλλοι. τα αντιθετα δηλαδη
    ωραια η' ιστορια σου να γραφεις, μια χαρα ειναι.
    ειναι πραγματικη ομως???
    φιλια καλο σ/κ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρε Βασιλική μου, όχι δεν είναι αληθινή η ιστορία ....απ το μυαλό μου την έβγαλα!
      Καλή Κυριακή :)

      Διαγραφή
  9. Καλέ πώς μου ξέφυγε ο καφές σου; Πολύ μου άρεσε και να το καθιερώσεις! :))) Μου έλειψαν τα reunion!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μωρέ που δεν πίνω καφέ :P
      Χαίρομαι που σου άρεσε...φιλιά ♥

      Διαγραφή

Σχολίασε κι εσύ. . .ότι νομίζεις πως αξίζει!