Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος θεωρείται προστάτης και πολιούχος της Θεσσαλονίκης. Με τη βοήθεια του Αγίου η πόλη σώθηκε πολλές φορές από τις επιδρομές των Αβάρων, των Σλάβων και των Βουλγάρων. Οι υπερασπιστές της διηγούνταν πολλές φορές ότι έβλεπαν έναν πολεμιστή πάνω στο άλογο του να προχωρεί μπροστά στα πλήθη και να καταδιώκει με το ξίφος του τους εχθρούς. Με αυτή την μορφή παρουσιάζεται και από τη βυζαντινή αγιογραφία.

Οι μαρτυρίες λένε ότι δεν τον έβλεπαν σε όνειρο, αλλά τον έβλεπαν στην πραγματικότητα αυτόν τον ίδιον να μάχεται μεταξύ των στρατιωτών, να προηγείται και να οδηγεί αυτούς στην νίκη και στην σωτηρία.

Και άλλοτε τον έβλεπαν επάνω στα τείχη όμοιον προς οπλίτη πλήττοντα με το ξίφος του τους βαρβάρους. Άλλοτε τον έβλεπαν ενδεδυμένο με χλαίναν επί του πολεμικού του ίππου και κραδαίνοντα την αήττητον λόγχην του να προηγείται στις εξόδους εναντίον των πολιορκητών. Άλλοτε πάλιν φορών λευκή χλαμύδα διατρέχει το τείχος και έπειτα τρέχει επί της θαλάσσης δρομαίως περιπατών ως επί στερεού εδάφους και διασκορπίζει τον στόλο των βαρβαρικών μονοξύλων.

Και δεν τον έβλεπαν τον Αθλοφόρο μόνο οι πιστοί αλλά και αυτοί οι εχθροί. Όταν, μάλιστα, τους ρωτούσαν μετά τη νίκη γιατί έφυγαν εκείνοι έλεγαν: «Είδομεν ένα άνδρα ξανθόν και λαμπρόν, ο οποίος εκάθητο επί λευκού ίππου και εφόρει ιμάτιον λευκόν».

Αξίζει να αναφέρουμε ότι την ημέρα της γιορτής του Αγίου, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός μπήκε νικητής στη Θεσσαλονίκη ελευθερώνοντας την από τους Τούρκους.

Απολυτίκιο

Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον η οικουμένη.

Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες

την έπαρσιν εν τω σταδίω θάρρυνας τον Νέστορα, ούτως

`Αγιε Μεγαλομάρτυς, Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε

δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Μετάφραση

Εσένα η οικουμένη βρήκε μεγάλο προστάτη στους κινδύνους.

Νικητή, εσύ που νικούσες τους ειδωλολάτρες. Διότι όπως του Λυαίου γκρέμισες την περηφάνια, αφού έδωσες θάρρος στο Νέστορα, έτσι

‘Αγιε Μεγαλομάρτυρα, Δημήτριε, να παρακαλείς το Χριστό, το Θεό μας,

για να μας δίνει το μεγάλο του έλεος.

Πηγή: εδώ

Hobbies...

Βρες τρία χόμπυ

που να αγαπάς:

Ένα για να βγάζεις χρήματα,

Ένα για να σε κρατάει σε φόρμα,

και ένα για να σε κάνει δημιουργικό.

Θάλασσα...

"Γιατί η θάλασσα δεν είναι ένα τοπίο σαν όλα τ'άλλα...είναι το βίωμα της αιωνιότητας του Τίποτα και του Θανάτου. Ένα μεταφυσικό όνειρο."

Τόμας Μαν

Ενα δάσος με κυπαρίσσια κάτω από τον πυθμένα!

Πριν από λίγο καιρό κάποιοι ψαράδες ανέφεραν ότι στον πυθμένα μιας περιοχής περίπου 25 χλμ μακριά από τις ακτές της Αλαμπάμα υπήρχαν κάποιοι περίεργοι σχηματισμοί. Ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου του Νότιου Μισισιπή και του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα αποφάσισαν να δουν τι συμβαίνει στην επίμαχη περιοχή. Διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι σε βάθος 20 μέτρων κάτω από τον πυθμένα υπάρχει ένα καλοδιατηρημένο δάσος από κυπαρίσσια! 

Οι πάγοι και ο τυφώνας

Οι πρώτες αναλύσεις και μελέτες των ευρημάτων δείχνουν ότι το απολιθωμένο δάσος βρισκόταν στην επιφάνεια πριν από περίπου 60 χιλιάδες έτη. Η θεωρία των ερευνητών για το εντυπωσιακό εύρημα τους είναι ότι πριν από 60 χιλιάδες έτη η στάθμη της θάλασσας στην περιοχή ήταν περίπου 120 μέτρα μικρότερη και εκεί που είναι σήμερα θάλασσα υπήρχε στεριά και το δάσος με τα κυπαρίσσια. Είναι γνωστό ότι πριν από περίπου 60 χιλιάδες έτη η Γη βίωσε μια σφοδρή εποχή παγετώνων το τέλος της οποίας προκάλεσε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας η οποία είχε ως αποτέλεσμα το δάσος να βυθιστεί. 

Ομως όπως φαίνεται το δάσος βρέθηκε κάτω από ένα παχύ στρώμα ιζημάτων το οποίο το προστάτεψε από την αποσύνθεση. Με βάση τις αναφορές αλλά και την μελέτη των ευρημάτων οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο τυφώνας Ιβάν το 2004 «ανακάτεψε» τον πυθμένα της περιοχής με αποτέλεσμα να... ξεπροβάλλουν από αυτόν κάποια από τα δέντρα του δάσους. Μάλιστα τα κυπαρίσσια όπως φαίνεται έχουν αρχίσει να λειτουργούν ως ένα είδος κοραλλιογενούς υφάλου αφού έχουν αρχίσει να σχηματίζεται εκεί ένα μικρό τοπικό οικοσύστημα. Ο δημοσιογράφος Μπεν Ρέινς εντυπωσιάστηκε από την ανακάλυψη και προχώρησε στην δημιουργία ενός μικρού ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Underwater Forest» για το... Υποθαλάσσιο Δάσος.

Πηγή: εδώ

Mariposa..

Είδα μια μικρή, αλλά τόσο όμορφη πεταλούδα σήμερα έξω στο δρόμο εκεί που περπατούσα και με ταξίδεψε....

...με ταξίδεψε στα παιδικά μου χρόνια, εκείνα τα ωραία χρόνια!

όταν ήμουν μικρή παίζαμε με τις πεταλούδες, τις κυνηγούσαμε για παιχνίδι...

...κι όταν καμιά φορά καταφέρναμε να αιχμαλωτίσουμε μια στα βάζα μας την χαζεύαμε...

...χαζεύαμε αυτά τα υπέροχα φτερά που έχουν...

...μετά την αφήναμε και πάλι ελεύθερη για να πιάσουμε κάποια άλλη..

...όλες έχουν τόσο όμορφα χρώματα στα φτερά τους και μερικές έχουν και ιδιαίτερα σχήματα...

θυμήθηκα τώρα μια βόλτα στην Πάρο σε ένα χώρο όπου θα βλέπαμε πεταλούδες, πόσο είχα απογοητευτεί τότε...ήταν όλες μαύρες κι όταν πετούσαν από κάτω ήταν πορτοκαλί...αλλά όλες ήταν ίδιες...

...στο χωριό μου είχαμε πιο ωραίες, ήταν όλες διαφορετικές...

Τόσο διαφορετικές και τόσο όμορφες όλες τους!

Μετά επανήλθα στην πραγματικότητα και συνέχισα τις δουλειές μου...χαχαχα

Καλό απόγευμα :)

Τι σου αρέσει να κάνεις;

Είναι κάποια πράγματα που μας αρέσουν...εμένα για παράδειγμα μου αρέσει πολύ το σχέδιο, η ζωγραφική...γενικότερα τα καλλιτεχνικά. Η αλήθεια είναι πως εύκολα βαριέμαι τα πράγματα με τα οποία καταπιάνομαι είναι ωραία όμως η διαδρομή μέχρι να τα μάθω...!

Αυτή η ανάρτηση είναι για να μου θυμίσει πόσα μπορώ να κάνω και να συνεχίσω να αγωνίζομαι για αυτά που μου αρέσουν! Να συνεχίσω να ζωγραφίζω, να σχεδιάζω, ακόμη και να χρωματίζω!

Αλήθεια εσένα τι σου αρέσει να κάνεις;

Καλή συνέχεια.. :)

Θάλασσα...

Καλή σας μέρα!

Χθες που λέτε ο καιρός ήταν υπέροχος και μου η μέρα μου ακόμη πιο όμορφη!

Κι αυτό γιατί μετά από πολύ καιρό αποφασίσαμε να πάμε βόλτα στη θάλασσα...

 την πολυαγαπημένη μου θάλασσα!

Τρελαίνομαι να βλέπω αυτό το λαμπίρισμα του ήλιου πάνω στο απέραντο γαλάζιο..

...τα μικρά καβουράκια που παίζουν με το νερό...

...έχοντας φυσικά μαζί μου και την καλύτερη παρέα!!!

 Σας αποχαιρετώ προς το παρόν...

...και σας εύχομαι να έχετε μια υπέροχη μέρα ❤

υ.γ. για το τέλος μια πανοραμική μιας και τελευταία έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια ;)

Απώλεια....δάκρυα

"Η τραγωδία είναι μια ριζική αλλαγή στη ζωή μας που συνδέεται πάντα με την ίδια αρχή: την απώλεια. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια απώλεια, δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να ξαναβρούμε αυτό που χάσαμε. Είναι καλύτερα να εκμεταλευτούμε το μεγάλο κενό χώρο που άφησε πίσω του και να τον γεμίσουμε με κάτι καινούριο."

...............................................

"Ήταν κι οι δυο εκεί, αλλά είχαν τα μάτια καρφωμένα πάνω σου, αμίλητες όπως όλοι, προσπαθώντας να σε στηρίξουν με το βλέμμα, λες και μπορεί ένα βλέμμα να στηρίξει έναν άνθρωπο"

Άλεφ

Paulo Coelho

Ταξίδια...

"Ο άνθρωπος δυσκολεύεται πολύ να επικεντρωθεί στο παρόν. Σκέφτεται πάντα τι έκανε, με ποιο τρόπο θα μπορούσε να το είχε κάνει καλύτερα, ποιες είναι οι συνέπειες των πράξεων του, γιατί δεν έκανε αυτό που έπρεπε. Ή τον απασχολεί το μέλλον, τι θα κάνει αύριο, τι μέτρα πρέπει να λάβει, ποιος κίνδυνος τον περιμένει στη γωνία, πως να αποφύγει αυτό που δε θέλει και πως να πετύχει αυτό που πάντα ονειρευόταν."

............................................................

"Τα μεγαλύτερα μαθήματα μου τα δίδαξαν εκείνα ακριβώς τα ταξίδια. Ή, μάλλον πάντα ταξίδευα σαν τρελός ήδη από τότε που ήμουν νέος. Το τελευταίο διάστημα όμως ήταν σαν να ζούσα σε αεροδρόμια και ξενοδοχεία, και η αίσθηση της περιπέτειας άρχισε να παραχωρεί τη θέση της σε μια βαθιά ανία. Όταν παραπονιόμουν ότι δεν μπορούσα να μείνω πολύ καιρό σε ένα συγκεκριμένο μέρος, οι άλλοι εκπλήσσονταν: "Μα είναι τόσο ωραίο να κάνεις ταξίδια! Κρίμα που δεν έχω κι εγώ λεφτά για να κάνω το ίδιο!". 

Το να ταξιδεύεις δεν είναι ποτέ θέμα χρημάτων, αλλά θάρρους. Πέρασα μεγάλο μέρος της ζωής μου γυρίζοντας τον κόσμο ως χίπης. Πόσα λεφτά να είχα τότε; Καθόλου. Με το ζόρι μου έφταναν για να πληρώνω τα εισητήρια. Ακόμα κι έτσι όμως πιστεύω πως εκείνα τα χρόνια ήταν από τα καλύτερα της νιότης μου: έτρωγα άσχημα, κοιμόμουν σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τους γύρω μου γιατί δε μιλούσα τη γλώσσα του τόπου, ήμουν αναγκασμένος να εξαρτώμαι από τους άλλους μέχρι και για να βρω κάπου να μείνω τη νύχτα.

Έπειτα από πολύ καιρό στο δρόμο, ακούγοντας μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις, χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που δεν ξέρεις την αξία του, περπατώντας σε δρόμους από τους οποίους δεν έχεις ξαναπεράσει, ανακαλύπτεις ότι το παλιό σου Εγώ, όπως και όλα όσα έχεις μάθει, είναι εντελώς άχρηστα μπροστά σε αυτές τις καινούριες προκλήσεις κι αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι, θαμμένο στο υποσυνείδητο σου, υπάρχει κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, τολμηρό, ανοιχτό στον κόσμο  και σε νέες εμπειρίες.

Έρχεται όμως μια μέρα που λες Αρκετά!

Αρκετά! τα ταξίδια έχουν γίνει πια για μένα μονότονη ρουτίνα."

Άλεφ

Paulo Coelho

Ένας σελιδοδείκτης από το πουθενά...

Τις προάλλες καθώς ψώνιζα στο σούπερ....είδα αυτά τα Caotonique.....

...αύτα ντε που παίρναμε μικροί...

...κι αφού έφαγα το περιεχόμενο...μου έμεινε αυτή η λευκή λωρίδα που βόλεψε πολύ για σελιδοδείκτης στο βιβλίο που εκείνη την ώρα διάβαζα...

...σήμερα το πρωί όμως μου ήρθε μια ιδέα....

...decoupage!!!!

Κι έτσι δημιουργήθηκε αυτός ο σελιδοδείκτης!!!

Ο Βασιλιάς Λιρ

..."Όπως όμως δεν μπορούν να αλλοιωθούν από την κακία η αληθινή αγάπη και η εμπιστοσύνη, έτσι και η ψευτιά και η ασπλαχνία δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την καλοσύνη"...

..."Αλλά ο Λιρ τον αποπήρε λέγοντας του πως αυτά τ'ασήμαντα κακά είναι ανεπαίσθητα εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια και πως το σώμα έχει την πολυτέλεια να είναι ευαίσθητο μόνο όταν το μυαλό είναι ξένοιαστο, αλλά το δικό του μυαλό έχει τέτοια αναστάτωση που οι αισθήσεις του δε λειτουργούν πια, μονάχα η καρδιά του εξακολουθεί να χτυπάει. Και του μίλησε για την αχαριστία των παιδιών προς τους γονείς παρομοιάζοντας τη με στόμα που δαγκώνει το χέρι που το ταΐζει. Γιατί οι γονείς είναι για τα παιδιά του τα πάντα: και χέρια και τροφή."...

Ιστορίες από τον Σαίξπηρ

Charles & Mary Lamb

Romeo & Juliet

"Όση ώρα κανόνιζαν αυτές τις λεπτομέριες, η παραμάνα φώναζε συνέχεια την Ιουλιέτα κι εκείνη μπαινόβγαινε διαρκώς, κι έδειχνε να ζηλεύει τον Ρωμαίο που θα τον αποχωριζόταν, όπως ένα κοριτσάκι που αφήνει το πουλάκι του να πετάξει για λίγο από το χέρι αλλά μετά το ξανατραβάει κοντά του από τη μεταξένια του κλωστή, γιατί φοβάται μήπως εκείνο φύγει. Αλλά και ο Ρωμαίος έδειχνε το ίδιο απρόθυμος να την αποχωριστεί. Γιατί για τους ερωτευμένους η πιο γλυκιά μουσική είναι ο ήχος της φωνής των αγαπημένων τους τη νύχτα. Τελικά χωρίστηκαν, αφού ευχήθηκαν ο ένας στον άλλο ύπνο γλυκό και ξεκούραστο για κείνη τη νύχτα."

Ιστορίες από τον Σαίξπηρ

Charles & Mary Lamb

Μιας και έχω άρκετο χρόνο τελευταία είπα να χαθώ στις σελίδες καινούριων, ίσως και παλιών βιβλίων...οπότε σύχνα πυκνά θα μοιράζομαι εδώ κομμάτια που μ'αρέσουν!

Καλημέρα :)

Why i start

Όπως καταλαβαίνετε κι εγώ αυτό ψάχνω...

Γιατί άρχισα το blogging 

και γιατί μου ήρθε η ιδέα να το συνεχίσω,

ενώ δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι ανάρτηση να κάνω κάθε μέρα...χαχαχαχα

Θυμάμαι ότι μου άρεσε να μαζεύω σ'ένα σημείο όμορφα κείμενα που διάβαζα, 

ή έβρισκα σε διάφορα βιβλία...

Μετά γνώρισα αρκετό κόσμο εδώ μέσα....

και μου άρεσε η παρέα τους...οι απόψεις τους...τα παιχνίδια...!!

Για μένα είναι σαν ένας τρόπος διαφυγής νομίζω...

...είστε οι άγνωστοι φίλοι μου :)

Σήμερα έχει μια όμορφη μέρα κι εγώ λέω να κρατήσω αυτή την όμορφη διάθεση που έχω....

...ελπίζω να βοηθήσουν και οι γύρω μου σ'αυτό...χιχιχιχι

Καλή σου μέρα :D

Η Ξάνθη γιορτάζει την επέτειο της 4ης Οκτωβρίου 1919.

Το χρονικό της απελευθέρωσης !

Την απελευθέρωσή της από τους Βούλγαρους γιορτάζει η Ξάνθη στις 4 Οκτωβρίου . Μια απελευθέρωση που προηγείται από την την υπόλοιπη Θράκη κατά μερικούς μήνες αφού η περιοχή απελευθερώνεται χωρίς πολεμικές μάχες και συνιστά την απαρχή της ενσωμάτωσης της Θράκης στον Εθνικό Κορμό, που συντελείται την άνοιξη του 1920. Τα γεγονότα των ημερών και οι διεθνείς ισορροπίες που ευνοούν κάτι τέτοιο, περιγράφονται στο χρονικό που ακολουθεί:

To χρονικό:

Η Ξάνθη είχε ήδη απαλλαχθεί από τον τουρκικό ζυγό, ύστερα από 500 και πλέον χρόνια κατοχής και με καθυστέρηση σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1912 στο πλαίσιο του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, όταν απελευθερώθηκε από βουλγαρικά στρατεύματα (τότε συμμαχικά). Αυτά στη συνέχεια μετεβλήθησαν σε στρατεύματα κατοχής, υλοποιώντας τη λεγόμενη «πρώτη βουλγαρική κατοχή» της Ξάνθης που διήρκεσε 8 μήνες.

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κατέλαβαν για πρώτη φορά την Ξάνθη τον Ιούλιο του 1913, κατά το Β ‘ Βαλκανικό Πόλεμο, όμως η ελεύθερη περιόδος αποδείχτηκε ιδιαίτερα μικρή καθώς κράτησε μόνο 15 μέρες αφού η Συνθήκη του Βουκουρεστίου παραχώρησε την περιοχή στη Βουλγαρία. Η δεύτερη αυτή κατοχή υπήρξε ιδιαίτερα επώδυνη και οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι διωγμοί και οι αρπαγές περιουσιών του ελληνικού πληθυσμού – μεγάλο μέρος του οποίου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ξάνθη και να περάσει στην Ανατολική Μακεδονία- υπήρξαν οι σκληρότερες στην ιστορία της Ξάνθης.

Μετά τη νίκη των Ελλήνων τον Οκτώβριο του 1918 σε βάρος των γειτόνων, δημιουργήθηκε το διασυμμαχικό κράτος, γνωστό ως «Χώρα της Θράκης» υπό γαλλική διοίκηση και με την παρουσία της ελληνικής μεραρχίας που εγγυόταν την ασφάλεια του πληθυσμού.

Ο αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων της Ανατολής, Στρατηγός Ντ’ Εσπεραί σε σημείωμά του ανέφερε ότι η «η παραχώρησις της Θράκης εις την Ελλάδα θα είναι δικαία αμοιβή δια την λαμπράν συμμετοχήν του ελληνικού στρατού εις τας εν Ανατολή επιχειρήσεις …» δίνοντας σχετικές οδηγίες στα ελληνικά στρατεύματα.

Τελικώς στις 4 Οκτωβρίου του 1919 ο ελληνικός στρατός υπό το Στρατηγό Λεοναρόπουλο εισήλθε στο «τρίγωνο της Ξάνθης» (την Ξάνθη και περιοχές της σημερινής Ροδόπης μέχρι τον ποταμό Κομψάτο, κοντά στον Ίασμο). Οι επιχείρησεις είχε ξεκινήσει από το βράδυ αλλά το πρωί της 4ης Οκτωβρίου τα ελληνικά στρατεύματα έμπαιναν στην Ξάνθη. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτή την ιστορική στιγμή και με διαταγή του Στρατηγού Λεοναρδόπουλου, επικεφαλής των στρατιωτικών τμημάτων κατά την είσοδο στην Ξάνθη, ήταν ο ξανθιώτης Ανθυπολοχαγός (ΜΧ) Γαβριήλ Λαδάς, μετέπειτα Δήμαρχος της πόλης. Ταυτόχρονα επέστρεψαν στην Ξάνθη όσοι είχαν εγκαταλείψει την περιοχή και αφοπλίστηκε ο βουλγαρικός στρατός. Πρώτος Δήμαρχος ορίστηκε ο Ταχήρ Εφέντης, ο οποίος ήταν ο τελευταίος Δήμαρχος προ της Βουλγαρικής Κατοχής

Στις 14 Μαΐου του 1920 ο ελληνικός στρατός ξεκινώντας από την Ξάνθη και το λιμάνι των Ελευθερών θα καταλάβει την Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη και οι συμμαχικές δυνάμεις θα παραχωρήσουν τότε πλήρη αυτονομία και διοίκηση, γεγονός που σηματοδοτεί τον εορτασμό της απελευθέρωσης στους άλλους δύο Νομούς της Θράκης. Οι στρατιωτικές κατακτήσεις επικυρώθηκαν με τη Συνθήκη των Σεβρών λίγες μέρες αργότερα και τα όρια αυτά δεν διαταράχθηκαν έκτοτε ποτέ, ούτε με τη Συνθήκη της Λωζάνης που διατήρησε τα υφιστάμενα σύνορα της χώρας μετά τη μικρασιατική καταστροφή. H απελευθέρωση της περιοχής υπήρξε περισσότερο αποτέλεσμα διπλωματικών παρά στρατιωτικών επιτευγμάτων.

..............!!!ΜΗΛΟΣ - ΚΙΜΩΛΟΣ!!!............

Οι φετινές διακοπές ήταν μοναδικές!!!!

Προορισμός κι αυτή τη χρονιά ένα από τα υπέροχα νησιά μας....

....δεν θα πω πολλά φέτος, αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουν ;)

Καλώς σας βρήκα και πάλι... ;)