Ένας φτωχός άνθρωπος ζούσε
κάθε μέρα με το παράπονο στην καρδιά και συχνά έλεγε: «Γιατί, Θεέ μου, όλα τα πλούτη σε όλους τους άλλους και
όλη τη φτώχεια σε μένα;».
Κάποια ημέρα είδε στον ύπνο
του έναν άγγελο που του έδειχνε και τα δικά του τα πλούτη: «Τα μάτια σου είναι
ένας θησαυρός. Τα χέρια σου και τα πόδια σου είναι ένας θησαυρός. Σκέψου πόσοι
άλλοι άνθρωποι δεν έχουν μάτια, πόδια, χέρια. . .». Ξύπνησε ο φτωχός γογγυστής
και κατάλαβε το λάθος του.
Σε όλους έδωσε ο Θεός
χαρίσματα και πλούτη.
Είμαστε από μόνοι μας μοναδικοί! Ανεπανάληπτοι! Με άπειρες δυνατότητες και κλίσεις! Απλά πολλές φορές γκρινιάζουμε και αντί να ψάξουμε μέσα μας να αυτο-ανακαλυφθούμε, γινόμαστε γκρινιάρηδες.
ΑπάντησηΔιαγραφή