Ευάρεστες!

Από την ώρα που τον ήλιο θα δω,

μέχρι την ώρα που τα μάτια θα κλείσω.

Μόναχα για έναν αναπνεώ σκόπο,

ούτε για μια στιγμή να μη Σε λυπήσω.

Μα, πως μπορώ. . .

δεν έχω δύναμη γι' αυτό 

κι ούτε λεπτό δεν φεύγει δίχως ν' αμαρτήσω.

Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ' την ψυχή μου,

ευλόγησε το κάθε τι στην υπάρξη μου,

ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γίνω

αγάπη, ειρήνη, ελπίδα γύρω μου να δίνω.

Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω

παντού το σπόρο της αλήθειας να φυτεύω,

να κάνω μόνο εκείνο Θεέ μου που Σ' άρεσει,

για να βρω στον παράδεισο μια θέση. (2)

Τότε που έρχεται εκείνη η στιγμή,

η άγια ώρα που χτυπάς να Σ' ανοίξω.

 τρέμω μην είναι η καρδιά μου μικρή,

μην είναι βρώμικη και πως θα στη δείξω.

Σαν προσευχή, ακούω την θεία Σου φωνή,

σα μου ζήτα τα λάθη πίσω μου να ρίξω.

Ένα τραγούδι στέλνω μέσα απ' την ψυχή μου,

ευλόγησε το κάθε τι στην υπάρξη μου,

ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν γίνω

αγάπη, ειρήνη, ελπίδα γύρω μου να δίνω.

Να συγχωρώ, να υπομένω, να πιστεύω

παντού το σπόρο της αλήθειας να φυτεύω,

να κάνω μόνο εκείνο Θεέ μου που Σ' άρεσει,

για να βρω στον παράδεισο μια θέση. (2)