Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Το δειλινό

Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα –
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

Τάσος Λειβαδίτης

6 σχόλια:

  1. Μελαγχολικό και απαισιόδοξο.
    Ελπίζω κι εύχομαι να είσαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ονειρεμένος Λειβαδίτης, τυχεροί οι αναγνώστες του... Τα φιλιά μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αλήθεια δεν μου αρέσει ιδιαίτερα....ορισμένα αποσπάσματα του μου κινούν το ενδιαφέρον!
      Καλή σου μέρα :)

      Διαγραφή

Σχολίασε κι εσύ. . .ότι νομίζεις πως αξίζει!