Αποχαιρετώντας το 2015

   Πάει ακόμη ένας χρόνος και ήρθε η ώρα του απολογισμού δεν θυμάμαι όμως τι πέρασα όλον αυτό τον χρόνο.....!

   Ας τα πάρω απ'την αρχή....βασικά δεν θυμάμαι την αρχή, οπότε ας γράψω ότι θυμάμαι..χαχα

   Λοιπόν θυμάμαι ότι αν και κατά την διάρκεια του χρόνου ο χρόνος περνούσε πολύ αργά, ξαφνικά εγώ θεωρώ ότι πέρασε πολύ γρήγορα και τίποτα σημαντικό δεν συνέβει. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια!

   Μέσα στο 2015 άρχισα να αγαπώ την καινούρια μου ασχολία με το σχέδιο, έγινα πιο υπεύθυνη (ακόμη πιο υπεύθυνη...έλεος δηλαδή), έγινα λιγάκι πιο ανεξάρτητη, έκανα ταξίδια σε καινούρια μέρη με αγαπημένα πρόσωπα, δοκίμασα εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης, όπως το θέατρο. Βαφτίσαμε καινούριες ψυχούλες, και παντρέψαμε κάποιες άλλες. Έζησα καινούριες εμπειρίες ζωής: απορρίπτοντας το μέτριο, περιμένοντας το ιδανικό! Με πολλές βόλτες στην θάλασσα, κοιτώντας αυτό το υπέροχο λαμπύρισμα του ήλιου, με όμορφα δώρα από αγαπημένα πρόσωπα, με καινούριες ασχολίες, με εκπλήξεις σε φίλες, γνωρίζοντας την Θεσσαλονίκη περισσότερο ;) Με καινούριες ψυχούλες στην παρέα! Ανανεώνοντας παλιές φιλίες.

   Υπήρχαν και οι μαύρες στιγμές όμως που δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν, που τρωγόμουν με τα ρούχα μου, που από το πείσμα μου, έκανα μήνες να μιλήσω σε φίλους μου, που παρεξηγούσα τις καταστάσεις, γιατί απλά βιαζόμουν να βγάλω συμπεράσματα.

   Δεν ξέρω πως τα κατάφερα πάλι, όμως συνεχίζω να έχω μια αγαπημένη οικογένεια που είναι δίπλα μου όποτε την χρειάζομαι. Φίλες που μπορώ να τις εμπιστευτώ. Έχω ανθρώπους να στηριχτώ πάνω τους. Κι όλα αυτά με κάνουν να ευχαριστώ τον Θεό που μου τα χαρίζει καθημερινά!

Τον καινούριο χρόνο εύχομαι να γίνω και πάλι παιδί στην ψυχή!

Να μην φοβάμαι να λέω σ'αγαπώ όταν το νιώθω!

Να μην εγκαταλείπω τα όνειρα μου!

Να αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου!

Να γίνω πιο αυθόρμητη!!!

Να προσπαθώ για το καλύτερο!
Καλό ξημέρωμα :)

Βάλε ψυχή σε ότι κάνεις!

Ότι κι αν κάνετε, να το κάνετε με την ψυχή σας..

Διαφορετικά μην το κάνετε καθόλου..!!!

Δεν έχει νόημα..!!

Οι πραγματικοί φίλοι έρχονται στα δύσκολα

Η ζωή σου είναι γεμάτοι από ανθρώπους. Κάθε μέρα έρχεσαι σε επαφή με δεκάδες πρόσωπα, συναναστρέφεσαι με γνωστούς, αποκτάς γνωριμίες, δημιουργείς φιλίες. Άλλες τις κρατάς γιατί σου ταιριάζουν, άλλες τις χαλάς γιατί σε χαλάνε κι αυτές. Κι υπάρχουν και κάποιες άλλες που έρχονται στη ζωή σου για να στην αλλάξουν.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι λοιπόν που με έναν παράξενο αλλά εντυπωσιακό τρόπο μπαίνουν στη ζωή σου την πιο δύσκολη στιγμή της. Εσύ βρίσκεσαι σε φάση αποσύνθεσης εδώ και καιρό, έχεις χάσει τις ισορροπίες σου και ίσως να έχεις κατά πολύ αγγίξει πάτο. Είναι ακριβώς εκείνη η περίοδος που δεν περιμένεις τίποτα, τα έχεις αφήσει όλα στην τύχη τους κι απλά ελπίζεις να σε ξεβράσει η τρικυμία σε κάποια ακτή ή έστω να σε βγάλει στην επιφάνεια.

Έτσι διαλυμένο σε συναντάνε τελικά κι αυτοί οι απρόσμενοι άνθρωποι. Σε βρίσκουν μέσα στην ίδια σου τη στάχτη να προσπαθείς να ξαναβάλεις φωτιά κι αντί να σ' αφήσουν έτσι -γιατί στην τελική δεν τους είσαι και τίποτα - σου δείχνουν τον τρόπο να αναγεννηθείς. Δεν το κάνουν ούτε από ανάγκη, ούτε από καλοσύνη. Ποιος έχει καιρό για καλοσύνες άλλωστε στην εποχή που ζούμε;

Αυτοί έρχονται και βλέπουν σε 'σένα κάτι που δεν βρήκαν αλλού γιατί συνδέεστε μ' έναν τρόπο κάπως μυστήριο. Είδαν τον πόνο τους μέσα στο δικό σου και γιάτρεψαν τις πληγές τους φροντίζοντας τις δικές σου. Αυτοί σε γνώρισαν ξανά απ' την αρχή, κράτησαν τα προτερήματά σου και γούσταραν τα ελαττώματά σου. Κι εσύ σιγά-σιγά βρήκες ένα λόγο για ν' αρχίσεις να σηκώνεσαι!

Τώρα να πούμε και την αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβες πως αργά-αργά οι άνθρωποι αυτοί έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου. Κάνεις μαζί τους μεγάλες συζητήσεις και αναλύεις τις σχέσεις των ανθρώπων από μία άλλη σκοπιά ή για να το πω καλύτερα σου παρουσιάζουν τη δική τους. Και τίποτε δε θυμίζει το δικό σου τρόπο σκέψης.

Σου μαθαίνουν να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια, αποκτάς αντικειμενικότητα, ωριμάζεις κι αποχαιρετάς την απολυτότητά σου. Πλέον ξέρεις πως δεν υπάρχουν μόνο τ' άσπρα και τα μαύρα, αλλά και τα γκρι. Απλά εμείς οι άνθρωποι –όντα αυτοκαταστροφικά από τη φύση μας– αναλωνόμαστε μονίμως σε θεωρίες καταστροφολογίας κι ανικανότητας. Η κοσμοθεωρία μας κλονίζεται και για πρώτη φορά συνειδητοποιούμε ότι όλα στη ζωή είναι θέμα οπτικής γωνίας κι ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος ασυνεννοησίας των ανθρώπων - κι η ηλιθιότητα ενίοτε.

Το πιο δύσκολο, όμως, είναι να καταλάβεις πώς αυτοί οι άγνωστοι τύποι που μέχρι χθες αγνοούσες και την ύπαρξή τους κατάφεραν όχι μόνο να σ' αφυπνίσουν αλλά να σε κάνουν και κομματάκι πιο ευτυχισμένο. Και φυσικά η απάντηση είναι πολύ απλή. Όλα μα όλα στη ζωή είναι θέμα χημείας! Έτσι κι εκείνοι έχουν τον τρόπο τους στο ν' αγαπάνε και στο να σε στηρίζουν. Έχουν ένα μοναδικό τρόπο να είναι φίλοι.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κοινό σας, όσες διαφορές κι αν σας χωρίζουν κι όσους ορίζοντες κι αν απέχουν τα μυαλά σας. Κάθε φορά που μετράς τις διαφορές σας άλλωστε, στην πραγματικότητα μετράς τα κομμάτια που σου λείπουν. Κάπως έτσι απλά ταιριάξατε κι εσείς, συμπληρωματικά. Απλά μ' εκείνους ταιριάξατε πολύ και δε θυμίζει σε τίποτα τις άλλες, τις λίγο ανούσιες, τις πολύ αταίριαστες ή και τις μακράν ανάξιες φιλίες που έκανες στο παρελθόν.

Ξέρεις, εγώ το πιστεύω αυτό που λένε, ότι η πτώση στις δυσκολίες και στα πάθη είναι ανάλογη των φίλων που σε περιτριγυρίζουν. Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν ξέρουν ν' απογειώνουν την ευτυχία σου κι εξίσου ν' απαλύνουν τη μιζέρια σου. Όταν θα ξανάρθει επομένως εκείνη η ώρα της κρίσης που η ζωή σου θα γεμίσει ξανά προβλήματα, θα πονέσεις, θα μεθύσεις, θα λυγίσεις, θα πιεστείς, η κατάρρευση δε θα 'ναι τόσο επώδυνη. Γιατί πλέον ξέρεις πώς να 'σαι ο εαυτός σου, πώς να στέκεσαι στα πόδια σου, πώς να σε αγαπάς.

Είδες τον κόσμο μ' άλλα μάτια και σου έμαθαν ότι το απροσάρμοστο και το αταίριαστο έχει άλλη χάρη. Λάτρεψες μαζί τους την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και καψουρεύτηκες με πάθος το χειρότερο εγώ σου! Σου θύμισαν πως τα πράγματα γίνονται σημαντικά όταν τους δώσουμε σημασία. Μα πάνω απ' όλα έμαθες πως τον πάτο τον χρειάζεσαι για να θυμάσαι ποιος είσαι και ότι αν σκοπεύεις να τον πιάσεις θα έχεις σίγουρα παρέα μαζί σου. Έτσι κι αλλιώς τα ωραιότερα ταξίδια είναι αυτά που κάνουμε με αληθινούς φίλους κι ας πονάμε και λιγάκι στη διαδρομή.

Σίγουρα δε θα τους συναντήσουν όλοι αυτούς τους ανθρώπους. Άλλοι θα τους γνωρίσουν και θα τους χάσουν, άλλοι δε θα τους βρουν ποτέ και οι λίγο πιο τυχεροί θα τους κάνουν κομμάτι του εαυτού τους. Πάντως όπως και να 'χει σ' έναν κόσμο που οι άνθρωποι δυσκολεύονται ν' ανοιχτούν και ν' αγαπήσουν είναι ωραίο να ξέρεις και να ελπίζεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που εισβάλλουν στη ζωή σου και φέρνουν τα πάνω-κάτω.

Ναι, υπάρχουν και τους έχω δει!

Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: εδώ

Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία ~ "Σκηνές από το παρελθόν"

Η Αριστέα μας πρότεινε να γράψουμε μια 

"Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία"

Αρκεί να ξετυλίγεται με φόντο 

ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο,

δίπλα σε μια φάτνη,

σε ένα γιορτινό τραπέζι,

γεμάτο ή άδειο

ή στο δρόμο, 

δυο χέρια που προσπαθούν να ζεσταθούν

και μια ψυχή να αντέξει τα Χριστούγεννα του δρόμου.

Βάλε τη φαντασία σου ξανά να δουλέψει,

ξύσε το μολύβι σου, ή το μυαλουδάκι σου

και δώσε μας μια ζεστή ιστορία, μια γιορτινή ιστορία

μια ιστορία γεμάτη ανθρωπιά, 

μέσα στην καρδιά της πιο όμορφης γιορτής του χρόνου.

   "Ήταν βράδυ θυμάμαι, πάνε χρόνια από τότε. Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος και το σπίτι είχε αρχίσει να στολίζετε με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του.
   Είχαμε μαζευτεί όλοι στο σαλόνι, ο μπαμπάς είχε φέρει το δέντρο και η μαμά έψαχνε τα στολίδια. Εμείς χορεύαμε στο ρυθμό της μουσικής και βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε στην συναρμολόγηση. Σε λίγα λεπτά το δέντρο μας είχε στηθεί. Πήρε την θέση του πάνω στο τραπεζάκι στην άκρη του σαλονιού κι έπειτα είχαν σειρά τα λαμπάκια. Η μαμά ανέλαβε το στήσιμο τους προσεκτικά, ώστε να τοποθετηθούν γύρω γύρω σε όλο το δέντρο. Μετά βάλαμε τις γιρλάντες και τις μπάλες.
   Θυμάμαι πως η αγαπημένη μου μπάλα ήταν ξύλινη και είχε πλεγμένα κλαδάκια γύρω γύρω που σχημάτιζαν κάτι σαν μπάλα μ'ένα όμορφο φιόγκο επάνω! Την έβαζα πάντα ψηλά σε καλό σημείο να φαίνεται όμορφη!!
   Όλο το απόγευμα γελούσαμε και φτιάχναμε γιορτινή ατμόσφαιρα σε όλο το σπίτι. Βάζαμε προσεκτικά την φάτνη κάτω από το δέντρο. Και στο τέλος κάποιος αναλάμβανε να βάλει το αστέρι στην κορυφή!
   Όταν πια είχαμε εξαντληθεί η μαμά μας πήγαινε για ύπνο κι αφού μας είχε σκεπάσει μας έβαζε μια κασέτα που είχε πολύ ωραίες μουσικές και έλεγε μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία.

   Νομίζω ξεκινούσε κάπως έτσι....

Πες μας την ιστορία για τον μικρό Χριστό,

την μάνα Πάναγια, το βρέφος το μικρό.

Πες μας για τ' αγγελούδια, που ψάλλουν στο Χριστό,

το δόξα εν υψίστοις, μ' ένα γλυκό σκοπό.

Μια παγωμένη νύχτα, που ο βοριάς φυσούσε

κι η γη όλη μιλούσε για κάποιο βασιλιά.

Σε 'κείνη την ραχούλα, που βλέπετε παιδιά μου, 

γεννήθηκε ο Χριστός μας, εκείνη την βραδιά.

Πάμε γλυκιά μανούλα, μην χάνουμε καιρό

να πάμε στον Χριστό μας, να τον ειδώ κι εγώ.

Αχ να 'μουν αγγελούδι, 'κείνο το βραδινό,

να ψάλλω στο Χριστό μας ένα γλυκό σκοπό.

...δεν θυμάμαι όμως πως τελείωνε μιας και ο ύπνος με είχε ήδη πάρει :))

   Είναι από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις αυτή η κασέτα. Ακόμη κι αν την έχω χάσει η ανάμνηση της πάντα σχηματίζει ένα χαμόγελο στα χείλη μου :)

   Τα Χριστούγεννα πάντα θα μου φέρνουν την ελπίδα για κάτι καλύτερο και πιο όμορφο. Με την γέννηση Του όλα είναι δυνατά. Με την βοήθεια Του, όλα μπορούν να συμβούν!"

*Μια απόπειρα για ένα ακόμη παιχνίδι με λέξεις....αν και δεν τα πάω τόσο καλά με αυτές ;)

Καλό ξημέρωμα!

Άγιος Στέφανος

"Βασίλειον διάδημα εστέφθη συ κορυφή

εξ άθλων ων υπέμεινας υπέρ Χριστού του Θεού

Μαρτύρων Πρωτόαθλε.

Συ γαρ την Ιουδαίων απελέγξας μανίαν,

ειδές σου τον Σωτήρα του Πατρός δεξιόθεν.

Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί

υπέρ των ψυχών ημών".

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

Οι στιγμές είναι που αξίζουν ;)

Κάθε ανάμνηση στην ζωή μας αξίζει για το συναίσθημα που νιώσαμε εκείνη την στιγμή!
Ας φροντίσουμε λοιπόν οι αναμνήσεις μας να αποτελούνται από όμορφες στιγμές!
Καλή σου μέρα :)

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου σήμερα...Χρόνια πολλά!

Χριστός ετέχθη!

Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον. 

Ουρανόν το σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν την Παρθένον, 

την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος Χριστός ο Θεός, 

ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Χρόνια πολλά! 

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!

"Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς τiς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς."

Και για να μπούμε λιγάκι στο κλίμα...

....σας αφιερώνω τα κάλαντα της Ικαρίας που μου αρέσουν!

Θεέ μου σε παρακαλούμε, αυτά τα Χριστούγεννα βοήθησέ μας
να Σου προσφέρουμε σαν μοναδικό δώρο
την καρδιά μας και τότε θα νιώσουμε αληθινά Χριστούγεννα.
Ας γίνουν οι καρδιές μας ταπεινές φάτνες για να μπει ο Χριστός!

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους!

Προσευχή

" Η προσευχή δε μετριέται. Ξεπηδάει ! Όπως το νερό που αναβλύζει από την πηγή . Έτσι και η καρδιά μας , μοιάζει με πηγή ! Και η προσευχή μέσ΄ απ΄ αυτήν ξεχύνεται όπως τα δάκρυα στη συγκίνηση, χωρίς εσκεμμένη προσπάθεια. Καί όμως χρειάζεται και για την προσευχή κάποια εργασία, αλλά αυτή δεν είναι βίαιη και καταναγκαστική.

Πρέπει να δημιουργήσουμε την ατμόσφαιρα. Να διαβάσουμε κάτι πνευματικό, να θυμιάσουμε, να ψάλλομε, να ανάψουμε το καντηλάκι μας, να συγκεντρωθούμε, να ευχαριστήσουμε, να δοξολογήσουμε, να παρακαλέσουμε και όλα αυτά απλά και αβίαστα, εν απλότητι καρδίας. "

Πηγή: κάπου εδώ γύρω

rainbow

"The soul would have no rainbow if the eyes had no tears.."

"Η ψυχή δεν θα είχε κανένα ουράνιο τόξο, αν τα μάτια δεν είχαν δάκρυα.."

Η ζωή μου το τελευταίο διάστημα

Προτάσεις χριστουγεννιάτικων δώρων:

Στον εχθρό σας, τη συγχώρεση!

Στον ανταγωνιστή σας, την ανοχή!

Σε έναν φίλο, την καρδιά σας!

Σε όλους, την φιλανθρωπία!

Σε κάθε παιδί, ένα καλό παράδειγμα!

Στον εαυτό σας, σεβασμό!

Oren Arnold

Μια καταπληκτική ιστορία

Μια δασκάλα που δίδασκε στην τάξη της, αποφάσισε να πει στα παιδιά μια καταπληκτική ιστορία. 

«Ένα κρουαζιερόπλοιο άρχισε να βουλιάζει στη θάλασσα και έπρεπε άμεσα να εκκενωθεί από τους επιβάτες. Ένα ζευγάρι έτρεξε γρήγορα προς τις σωσίβιες λέμβους. Όταν έφτασαν όμως, είδαν έντρομοι ότι υπήρχε χώρος για να σωθεί μόνο ένα άτομο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο άντρας έσπρωξε τη σύζυγό του και πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει, πήδηξε μέσα στη βάρκα.

Τότε η γυναίκα του, η οποία στέκονταν στο πλοίο που βυθίζονταν, φώναξε στον σύζυγό της μια φράση».

Η δασκάλα σταμάτησε την αφήγηση της, γύρισε προς τη τάξη και ρώτησε τα παιδιά:

«Τι νομίζετε ότι του φώναξε;»

Οι περισσότεροι από τους μαθητές με ενθουσιασμό απάντησαν ότι η σύζυγος φώναξε: «Σε μισώ!», «Δεν το περίμενα ποτέ αυτό από εσένα» και «Νόμιζα ότι με αγαπούσες».

Η δασκάλα παρατήρησε ένα αγόρι που ήταν συνέχεια σιωπηλό. Τον ρώτησε τι πίστευε ότι φώναξε η σύζυγος και αυτός της απάντησε:

«Κυρία, νομίζω ότι του φώναξε: «Να προσέχεις το παιδί μας»».

Έκπληκτη η δασκάλα τον ρώτησε: «Έχεις ακούσει ξανά αυτή την ιστορία;»

Το αγόρι κούνησε το κεφάλι του αρνητικά: «Όχι, αλλά αυτό ήταν που είπε και η δική μου μαμά στον μπαμπά μου, λίγο πριν πεθάνει από την αρρώστια της».

Η δασκάλα γύρισε προς τα παιδιά και τους είπε με χαμηλή φωνή:

«Η απάντηση είναι σωστή».

Το πλοίο τελικά βυθίστηκε και όλοι όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν σκοτώθηκαν. Ο άντρας πήγε στο σπίτι και μεγάλωσε την κόρη τους μόνος του. Πολλά χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του πατέρα της, η κόρη τους βρήκε τυχαία το ημερολόγιο του και διάβασε ολόκληρη την ιστορία. Ανακάλυψε ότι η μητέρα της, λίγο πριν επιβιβαστεί στο πλοίο, είχε διαγνωσθεί με μια ανίατη ασθένεια. Την κρίσιμη στιγμή, ο πατέρας έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν σωστό. Όχι για αυτόν, αλλά για την κόρη τους.

«Ήθελα τόσο να μείνω μαζί σου στο πλοίο αγαπημένη μου. Ήθελα να πεθάνουμε μαζί. Αλλά για χάρη της κόρης μας, επέλεξα να σε αφήσω μόνη», έγραφε στο ημερολόγιό του».

Τα παιδιά έμειναν για αρκετά λεπτά σιωπηλά μόλις η δασκάλα τελείωσε την ιστορία της.

Η δασκάλα τότε προσπάθησε να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν το νόημα αυτής της ιστορίας:

«Το καλό και το κακό είναι περίπλοκα και πολλές φορές πολύ δύσκολο να τα κατανοήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρέπει να επικεντρώνεται κάποιος μόνο στην επιφάνεια και να κρίνει τον άλλον χωρίς να προσπαθήσει πρώτα να κατανοήσει τις πράξεις του.

Άν έχετε βγει να φάτε με κάποιον φίλο και προσφερθείτε να πληρώσετε τον λογαριασμό, δεν το κάνετε γιατί έχετε πολλά χρήματα αλλά γιατί βάζετε την φιλία σας πάνω από τα χρήματα.

Εκείνοι που παίρνουν πρωτοβουλίες στη δουλειά τους, δεν το κάνουν επειδή είναι χαζοί, αλλά επειδή καταλαβαίνουν την έννοια της ευθύνης.

Όσοι ζητούν συγγνώμη μετά από έναν καυγά, δεν το κάνουν επειδή ξέρουν ότι υποστήριζαν την λάθος άποψη, αλλά επειδή εκτιμούν περισσότερο τον άνθρωπο δίπλα τους.

Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν, δεν το κάνουν επειδή σας χρωστάνε κάτι, αλλά επειδή σας βλέπουν ως ένα αληθινό φίλο.

Εκείνοι που σας τηλεφωνούν συχνά, δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, αλλά επειδή είστε στην καρδιά τους.

Μια ημέρα, όλοι θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε από αυτούς που έχουμε σήμερα δίπλα μας. Θα χάσετε τις κουβέντες σας, θα ξεχάσετε τα όνειρο που κάνατε μαζί τους. Οι ημέρες θα περάσουν, τα χρόνια θα φύγουν και μια μέρα τα παιδιά σας θα δουν μερικές φωτογραφίες και θα σας ρωτήσουν:

«Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;»

Και εσείς θα χαμογελάσετε με αόρατα δάκρυα, και θα τους απαντήσετε:

«Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους πέρασα τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.»

Πηγή: official.gr

Κολλήματα του μυαλού!

Σκέψεις πολλές τριγυρίζουν τελευταία το μυαλό μου...

Μνήμες από ανθρώπους που με πλήγωσαν στο παρελθόν, κάνουν την εμφάνιση τους.

   Πρώτα ήσουν εσύ που ζητούσες την βοήθεια μου κάθε φορά που την χρειαζόσουν κι εγώ ήμουν εκεί γιατί νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου....στις βόλτες, στα διαβάσματα, σε όλα μαζί. Μέχρι που κάποια στιγμή σου τέλειωσε, γιατί νόμιζες πως βρήκες τον άνθρωπο σου και δεν χωρούσα πλέον στην ζωή σου. Γιατί πάντα τα δικά σου προβλήματα ήταν τα σημαντικά και πότε δεν σε ενδιέφερε τι νιώθω εγώ. Σου έδωσα χρόνο, όσο χρόνο ήθελες κι όταν χώρισες ήρθες πάλι σε μένα κι εγώ ήμουν εκεί. Πραγματικά χαίρομαι που πλέον έχεις φτιάξει μια όμορφη οικογένεια, αν και ακόμη δεν μπορείς να με νιώσεις. Ο χρόνος μου απέδειξε πως ακόμη κι αν σε αγαπώ, δεν έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη μου...γι'αυτό και δεν μπορώ να σου μιλήσω.

   Και στην πορεία γνώρισα εσένα. Μια καινούρια φίλη που αρχικά με είχες κερδίσει, μου άρεσε πολύ να μιλάω μαζί σου. Με βοηθούσες σε ότι πρόβλημα είχα και ήσουν εκεί όταν σε ήθελα, κι εγώ απ'την μεριά μου πάντα πρόθυμη σε ότι χρειαζόσουν. Νόμιζα πως είχα βρει μια φίλη, μα κάτι μέσα μου ήξερε πως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Και δυστυχώς δεν είχα άδικο. Μια παρεξήγηση ήταν ικανή να σε βγάλει απ'την ζωή μου. Με ένα τρόπο που δύσκολα ξεχνάει κάποιος. Κλόνισες περισσότερο απ'όλους την εμπιστοσύνη μου κι όχι μονάχα στο πρόσωπο σου, αλλά σε όλους. Έζησα στιγμές που δεν ήθελα να μοιραστώ με κανένα....με απομόνωσες τόσο που στην ουσία με πάγωσες. Κάθε συναίσθημα μου για σένα πάγωσε καθώς έκλαιγα σε κείνη την γωνιά του σπιτιού, κουλουριασμένη στο πάτωμα. Για καιρό έψαχνα μια λογική απάντηση, μέχρι που κατάλαβα πως δεν υπάρχει. Μετά από καιρό μου μίλησες σαν να μην είχε συμβεί τίποτα....μα εγώ δεν νιώθω πια κι εσύ το κατάλαβες!

   Στο μεταξύ γνώρισα πολύ κόσμο, ο αυτοέλεγχος μου, μου επιτρέπει να είμαι ευγενική και καλή ακροάτρια, οπότε εύκολα προσαρμόζομαι σε παρέα.....όλοι ψάχνουν για ένα κοινό να τους ακούει, πόσο μάλλον αν δεν σε ζαλίζει με τα δικά του κι αυτό έκανα για αρκετό καιρό....κανείς δεν μάθαινε για μένα, σε κανένα δεν εμπιστευόμουν τα συναισθήματα μου.

    Και τότε ήταν που μπήκες εσύ στην ζωή μου και άλλαξες την κοσμοθεωρία μου. Δεν μου συστήθηκες ποτέ κι όμως μπήκες αμέσως στην παρέα μου....με ένα τρόπο μπήκες και στην ζωή μου, χωρίς ποτέ να καταλάβω το πως και το γιατί. Στα μάτια σου υπήρχε ένα μυστήριο, έκρυβες πόνο κι ίσως αυτό να ήταν που με τραβούσε τόσο κοντά σου. Ήσουν πάντοτε ειλικρινής απέναντι μου κι έτσι κέρδισες την εμπιστοσύνη μου, μετά από πολύ κόπο. Με κάθε σου λέξη με επηρέαζες, είχες ένα περίεργο τρόπο να επιδράς πάνω μου. Κι όταν άρχισες να μου γίνεσαι απαραίτητος, αποφάσισες πως δεν έχεις πλέον χρόνο να περνάς μαζί μου. Με πληγώνει, όμως στο επιτρέπω γιατί ξέρω ότι είσαι χαρούμενος και μόνο αυτό θέλω για τους ανθρώπους που αγαπώ! Ξέρω πως όποτε σου ζητήσω βοήθεια θα είσαι εκεί, όπως το ίδιο ξέρεις κι εσύ για μένα, όμως μου λείπεις λιγάκι...

   Σκέφτομαι πως ένα μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά των άλλων απέναντι μου το έχω κι εγώ, αφού τους επιτρέπω να μου φέρονται μ'αυτό τον τρόπο. Θέλω όμως όταν κάποιος είναι δίπλα μου να είναι γιατί εκείνος το θέλει, να ξέρω πως πραγματικά τον ενδιαφέρω και πως είναι δική του επιλογή.

Ευτυχώς έχω και φίλους που ήταν, είναι 

κι ελπίζω να συνεχίσουν να είναι στην ζωή μου και να με αντέχουν!

Λόγια που θέλαν να βγουν στην επιφάνεια..

Σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό μου...

Άνθρωποι που με κάναν αυτό που είμαι...

Λέξεις που πληγώνουν...

Μνήμες που θα υπάρχουν πάντα μέσα μου...

Καλό ξημέρωμα και να με συγχωρείς!

Καλημέρα!

Πώς ν'αντέξω;

Πώς ν'αντέξω;

Πες μου πώς... Άνθρωπος είμαι. Με πιάνει το παράπονο...

Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται".

Είναι πολύ δύσκολο.

Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες

τόσο πιο πολύ μάς προσέχει ο Θεός.

Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του.

Γι'αυτό, χαμογέλα, Χαρμολύπη η ζωή μας...

Κάνε τον πόνο σου δάκρυ προσευχής. Και θα δεις... Θα δεις που όλα θα πάνε καλά, δεν είναι δυνατόν να μην πάνε καλά!

Ξέρει ο Θεός τι κάνει. Μας δίνει σταυρό προσωπικό.

Μέχρι εκεί που αντέχουμε.

Μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω...

Και μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε όλοι μαζί. Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε,

μαζί σφουγγίζουμε τα δάκρυα. Μαζί χαμογελάμε! Μια προσευχή βγαίνει απ'όλους μας μαζί και τρέχει προς το Θεό!

Ανεβαίνει με ελπίδα και φόρα στο θρόνο του!

Υπομονή και μην τα παρατάς!

Κάποτε θα γυρίσει η σελίδα. Κάποτε όλα θ'αλλάξουν.

Γιορτάζετε για Μένα χωρίς Εμένα

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν μου, έτσι και φέτος.

Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι' αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι γιορτάζουν.

Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται....

Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά ...; Ξέρεις τι;...

Ούτε που με κάλεσαν, ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει. Και η γιορτή γινόταν για μένα...

Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα... με άφησαν απ' έξω, μου έκλεισαν την πόρτα... εγώ ήθελα να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους...

Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα. Μιας και δεν με κάλεσαν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.

Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας....

Γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια... Και φώναζε... χο, χο, χο!, λες και είχε πιει λίγο παραπάνω...κάθισε βαριά - βαριά σε μια πολυθρόνα και... Όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας...Άγιε Βασίλη! ...λες και η γιορτή ήταν γι' αυτόν...

Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει... Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε.

Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας-ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα... Πλησίασα να δω μήπως παρ' ελπίδα υπήρχε κάποιο για μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα...

Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;

Τότε κατάλαβα ότι Εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα...

Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα...

Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή Μου για σένα, στον σταυρό, και να σε σώσω.

Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις με όλη σου την καρδιά ...

Πηγή: κάπου εδώ γύρω...

Δημιούργησε την ευτυχία σου

As soon as you accept the idea that you are in control of your thoughts, 

you will be able to create your own happiness

Από την στιγμή που θα δεχτείς ότι εσύ ελέγχεις τις σκέψεις σου,

θα είσαι σε θέση να δημιουργήσεις την δική σου ευτυχία!

Έτσι ξαφνικά

"Kαι ξαφνικά αναγνωρίζεις πως ήρθε η ώρα να αρχίσεις κάτι καινούργιο και να εμπιστευτείς τη μαγεία του ξεκινήματος..."

"And suddenly you know: It’s time to start something new and trust the magic of beginnings" - Meister Eckhart

Καλημέραααααα!

The Christmas Tag...........Ho Ho Ho

Μιας και είχα καιρό να παίξω...(λέμε τώρα), είδα ένα ολοκαίνουριο παιχνίδι που αλλού;;;;

Στης αγαπημένης Αριστέας ;)....νομίζω ότι ξεκίνησε από κάπου εδώ

Το θέμα είναι πως είναι άκρως Χριστουγεννιάτικο και γεμάτο ερωτήσεις...

...αν σε ενδιαφέρει σε προσκαλώ να παίξεις κι εσύ!

1. Αγαπημένη Χριστουγεννιάτικη ταινία:
   Πρώτη στο μυαλό φυσικά μου ήρθε το "Home alone", βλέπεις είναι μια ταινία που μας την είχαν δείξει με το σχολείο και μου έχει μείνει...ειδικά εκείνη η σκηνή που οι ληστές πέφτουν στην πισίνα προς το τέλος. Ωστόσο εγώ θα επιλέξω την ταινία "Serendipity" (φλασιά της στιγμής)
2. Αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:
   Ανέκαθεν το Feliz Navidad
   
3. Αγαπημένος Χριστουγεννιάτικος Προορισμός:
   Χμμ...γενικότερα τα Χριστούγεννα μου αρέσει να τα περνάω με την οικογένεια μου, βασικά πάντα τα Χριστούγεννα τα περνάω με την οικογένεια μου. Αλλά πιο πολύ μου άρεσαν όταν πηγαίναμε οικογενειακώς στο σπίτι της γιαγιάς γιατί μαζευόμασταν όλα τα ξαδέρφια και γενικά μεγάλωνε το σόι και κάναμε και βόλτες!!!
4. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που σου έχουν κάνει Χριστούγεννα;
   Αν και η μνήμη μου δεν βοηθάει σε κάτι τέτοια, θυμήθηκα κάποια Χριστούγεννα (μην με ρωτήσεις πότε, με τους αριθμούς είμαστε μαλωμένοι) που αποφάσισα με την αδερφή μου να πάρουμε δώρα σε όλη την οικογένεια...μην φανταστείς κάτι σπουδαίο, απλά το χαμόγελο τους ήταν η καλύτερη ανταμοιβή κι εκείνο το τετραδιάκι που μου είχε πάρει, ήταν όλη την χρονιά μέσα στην τσάντα μου....!
5. Έχεις κάποιο Χριστουγεννιάτικο έθιμο;
   Τα κλασσικά...στολίζουμε το σπίτι, φτιάχνουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες....όχι κάτι το ιδιαίτερο! αααα επίσης την Πρωτοχρονιά η Βασιλόπιτα είναι ουσιαστικά κάτι σαν κρεατόπιτα και μέσα εκτός από κέρμα, βάζουμε στάχυ και άχυρο (τυλιγμένα εννοείται)
6. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή ερώτηση να ξέρετε..
   Κουραμπιέδες ή μελομακάρονα (άντε και δίπλες να βάλω στο παιχνίδι);
   Μ Ε Λ Ο Μ Α Κ Α Ρ Ο Ν Α!!! Ασυζητητί....χαχαχαχα
7. Ονειρεμένος προορισμός για τις διακοπές των Χριστουγέννων;
   Εκεί που υπάρχουν άνθρωποι που μ'αγαπούν και με κάνουν να χαμογελώ....Δεν έχει σημασία το μέρος, αλλά η παρέα ;)
8. Τι προτιμάς να κάνεις τη βραδιά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς;
   Η βραδιά των Χριστουγέννων ή μάλλον το ξημέρωμα...με βρίσκει στην Εκκλησία να παρακολουθώ την γέννηση Του. Την βραδιά της Πρωτοχρονιάς από την άλλη μαζευόμαστε όλοι μαζί, ετοιμάζουμε τραπέζι, μετράμε αντίστροφα την αλλαγή του χρόνου και κάπως έτσι η βραδιά τελειώνει και παίρνει μαζί της και τον παλιό χρόνο...
9. Σου έχει συμβεί κάποιο ευτράπελο τις μέρες εκείνες;
   Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο....γενικά είμαι ήπιων τόνων
10. Τι στόχους βάζεις για το καινούργιο έτος:
    Ωραιότατα...ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με αυτό το κομμάτι. Δεν βάζω στόχους, ίσως γιατί όταν καμιά φορά το κάνω γίνομαι τόσο καταπιεστική στον εαυτό μου μέχρι να τον πετύχω που έχω αρχίσει και το αποφεύγω....το αίσθημα της επιβίωσης...χαχαχα
11. Αν ήσουν ο Άγιος Βασίλης τι θα έκαμες;
    Θα βοηθούσα όσους το ζητούσαν και το είχαν πραγματικά ανάγκη....ότι δηλαδή κάνει και ο άγιος. Μια χαρά τα καταφέρνει!

Καλό ξημέρωμα από μένα!

Κι αν θέλεις να παίξεις θα χαρώ πολύ να σε διαβάσω!

*Σήμερα γιορτάζει ο άγιος Σπυρίδων και όλη η Κέρκυρα
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!!!

Καθημερινές συμβουλές

Ο χορός της ζωής

«Η περιοχή που διαχωρίζει την ψυχή απ’ το μυαλό

προσβάλλεται ποικιλοτρόπως

από την εμπειρία –

Κάποιοι χάνουν όλο το μυαλό και γίνονται ψυχή:

τρελοί.

Κάποιοι χάνουν όλη την ψυχή και γίνονται μυαλό:

διανοούμενοι.

Κάποιοι τα χάνουν και τα δυο και γίνονται:

αποδεκτοί.»

-Τσαρλς Μπουκόφσκι, «Ο χορός της ζωής»

Ζωγράφος μετατρέπει τρύπες δέντρων σε έργα τέχνης

Στην Κίνα, στη πόλη Shijiazhuang, μια καλλιτέχνης έχει καταφέρει να φέρει το χαμόγελο σε όσους διασχίζουν την οδό Jiuzhong.

Η 23χρονη φοιτήτρια τέχνης Wang Yue παίρνει το πινέλο της και ζωγραφίζει τις μονότονες τρύπες των δέντρων, μετατρέποντας τα σε έργα τέχνης. Από τον Φεβρουάριο, η Yue έχει ζωγραφίσει πάνω από έντεκα κορμούς δέντρων της οδού Jiuzhong, αλλάζοντας τελείως την εικόνα της.

Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Κάθε δέντρο παίρνει στην Wang περίπου δύο ώρες για να ολοκληρωθεί, οπότε κάντε τις πράξεις για τον χρόνο που συνολικά χρειάστηκε!

Το τοπικό γραφείο περιβαλλοντικής προστασίας ενέκρινε τα έργα τέχνης και εκπρόσωπος του δήλωσε δημοσίως ότι τα χρώματα που χρησιμοποιούνται δεν βλάπτουν το δέντρο. Άλλωστε η πόλη Shijiazhuang, μια πόλη με πάνω από δέκα εκατομμύρια κατοίκους, είναι μια από τις πόλεις με την μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση στον κόσμο. Λίγο χρώμα πόσο κακό μπορεί να κάνει στην εικόνα της πόλης;

Πηγή: εδώ

Σήκω, η ώρα πέρασε

​

Ο Άγιος Γεώργιος τον σκουντούσε λέγοντας:''Σήκω, η ώρα πέρασε''...

...Μια νύχτα ο Ηλίας είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο, ο οποίος του παρήγγειλε να κτίση κοντά στο σπίτι του Εκκλησία στο όνομά του. Του υπέδειξε μάλιστα και το σημείο, που θα κρεμούσε την εικόνα του καθώς και τις άλλες εικόνες, ενώ του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθούσε και θα ενεργούσε θαύματα.

Κάποια ημέρα, που ο Ηλίας έσκαβε στο κτήμα του σφηνώθηκε ο κασμάς και δεν έβγαινε. Έσκαψε γύρω του με κοπίδι και σφυρί και τότε βρήκε τοίχο Εκκλησίας. Έσκαψε με προσοχή. Αμέσως φάνηκαν οι τρεις πλευρές του Ναού και στον τοίχο μια τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου, που διετηρείτο καλά.

Έφτιαξε την Εκκλησία με σανίδια και την σκέπασε με χορτάρια. Από έξω έμοιαζε με αχυρώνα, ώστε να μην δίνη υποψία στους Κομμουνιστές. 

Ζωγράφισε μόνος του τις εικόνες και τις τοποθέτησε όπως ήθελε ο Άγιος Γεώργιος. Η κόρη του Αγάπη, που ήταν κρυφή Μοναχή, περιποιείτο την Εκκλησία. Ο Ηλίας, της παρήγγειλε να κρατά ακοίμητο το καντήλι του Αγίου Γεωργίου. Όταν πήγαινε να σβήση, αυτή άκουγε έναν ήχο χαρακτηριστικό και τότε πήγαινε να προσθέση λάδι και να καθαρίση το φυτίλι του. Αισθάνονταν με διάφορους τρόπους την παρουσία του Αγίου Γεωργίου. Όταν ερχόταν ο Άγιος, άκουγαν ποδοβολητό και έβλεπαν τα πατήματα του αλόγου του, στον χωμάτινο δρόμο.

Ο Ηλίας αγωνιζόταν πολύ και το παράδειγμα του παρακινούσε και τους άλλους. Ξυπνούσε στις 3 τη νύχτα και μέχρι το πρωί προσευχόταν. Βίαζε τον εαυτό του πολύ στην προσευχή. Έκανε κομποσκοίνι και έτρεχαν τα δάκρυα του συνέχεια. Αν κάποτε δεν ξυπνούσε, τον σκουντούσε ο Άγιος Γεώργιος λέγοντας: ''Σήκω, η ώρα πέρασε''...

(Από τον θαυμαστό βίο του π.Ηλία Διαμαντίδη στο βιβλίο :

 ''Ασκητές μέσα στον κόσμο - τόμος A΄'', Άγιον Όρος, 2008 )

Παραμυθένια μέρη στον κόσμο!!

Κάποια είναι μικροσκοπικά, άλλα πολύχρωμα, μερικά είναι χτισμένα πλάι στο νερό κι άλλα κρεμασμένα από απόκρημνα βράχια και γκρεμούς επιμένουν να αψηφούν το νόμο της βαρύτητας. 

Και μπορεί κάποια να είναι γνωστά για το κρασί τους, τα φιδίσια σοκάκια τους, τη φυσική ομορφιά και την αρχιτεκτονική τους, αλλά όλα είναι τόσο μαγευτικά που μοιάζουν σχεδόν ψεύτικα. 

Σήμερα, λοιπόν, σε προσκαλούμε σε μια (φωτογραφική) βόλτα στα πιο όμορφα και παραμυθένια μέρη σε όλον τον κόσμο. 

Xingping, Κίνα

Μεστά, Χίος

Jiufen, Ταϊβάν

Riomaggiore, Ιταλία

Gásadalur, Νησιά Φερόε

Levanzo, Σικελία

Αμοργός, Ελλάδα

Chefchaouen, Μαρόκο

Cochem, Γερμανία

Manarola, Ιταλία

Hallstatt, Αυστρία

Bled, Σλοβενία

Μόλυβος, Λέσβος

Burano, Ιταλία

Πηγή: από το διαδίκτυο

Άγιος Νικόλαος

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των Ναυτικών καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του. Επίσης θεωρείται και προστάτης της πόλης του Αγίου Νικολάου Κρήτης όπου τιμάται με την ημέρα που εορτάζεται (6 Δεκεμβρίου) ως επίσημη αργία σε όλη την πόλη. Παρεκκλήσια που φέρονται επί πλοίων είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως και εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ. Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια.

Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!

Χρόνια πολλά μπαμπουλίνο μου!!!