Άγιος Ανδρέας

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)

Ἦχος δ’.

Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, 

καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, 

τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, 

εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, 

καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Ο Απόστολος Ανδρέας καταγόταν από ένα μικρό χωριό της Παλαιστίνης, τη Βηθσαϊδά. Ο Απ.Ανδρέας είχε αδελφό τον κορυφαίο Απόστολο Πέτρο. Το όνομα Ανδρέας είναιΕλληνικό. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν αδελφοί. Ο πατέρας των ήταν πτωχότατος. Στα παιδιά του, τους έμαθε την τέχνη του ψαρά, την οποίαν είχε και αυτός. Δεν είχε την δύναμη να τους σπουδάσει. Ο πατέρας των ονομάζετε Ιωνάς και ψάρευε στην θάλασσα της Τιβεριάδος. Ο Ανδρέας προτίμησε την παρθενική ζωή και δεν θέλησε να παντρευτεί. Όταν όμως άκουσε, ότι ο Πρόδρομος Ιωάννης κήρυττε εις τα πλήθη μετάνοια, έτρεξε εκεί και έγινε μαθητής του. Είχε ο μακάριος επιθυμία να μάθη υψηλότερα πράγματα και να πλησιάσει τον Θεό.

Περισσότερα για τον βίο του μπορείς να δεις εδώ

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

Το αλφαβητάρι των σκέψεων: Xmas Edition

Ακούσατε ακούσατε το Μαρινάκι έβγαλε Xmas Edition στο αλφαβητάρι των σκέψεων ;)

Βλέπεις τελευταία έχω αποκτήσει ένα κόλλημα με τα παιχνίδια μας και δεν χάνω ευκαιρία να συμμετέχω σε ότι καινούριο βγαίνει...

Γενικά δεν θυμάμαι να έχω γράψει και πολλά γράμματα στον Αι-Βασίλη

Δηλαδή αν εξαιρέσεις το περσινό...

Εκείνο ντε που μας είχε προτείνει η Γεωργία (armonia.art) να γράψουμε...δεν θυμάμαι να έχω γράψει κάποιο άλλο!

Ζεν ξέλω όμως τι να ζητήσω....είμαι μικλό ακόμα :P

Η ζωή μου είναι γεμάτη με ανθρώπους που αγαπώ και μ'αγαπούν (Δόξα τον Θεό!)

Θέλω λοιπόν αυτό τον χρόνο να κάνω πολλά πολλά ταξίδια και....

Ίσως να γνωρίσω κι άλλους ανθρώπους που θα μου μάθουν καινούρια όμορφα πράγματα.

Κυρίως όμως θέλω να γνωρίσω κάποιον που θα με συνοδεύει σε όλα αυτά τα ταξίδια ;)

Λέμε τώρα, γιατί δεν αντέχω και πολύ κόσμο γύρω μου...χαχαχα

Μμμμ....ίσως και μια φωτογραφική μηχανή

Να μου μείνει και καμιά ανάμνηση, από τα τόσα ταξίδια....χιχι :) 

Ξέρω, ξέρω ζητάω πολλά....αλλά έτσι είμαι εγώ

Όλα ή τίποτα!

Παρακαλώ λοιπόν να εκπληρωθούν όλα :P

Ρώμη ας πούμε θα ήταν ένας ωραίος προορισμός για να ξεκινήσω.....(ελπίζω να το πιάσανε αυτές που πρέπει το υπονοούμενο!!!)

Σίγουρα πάντως θα ήθελα αγάπη, υγεία και χαρά

Τώρα δεν ξέρω αν θα προλάβεις να μου τα φέρεις όλα

Ύστερα όμως σκέφτομαι άγιος είσαι, έχεις εσύ τον τρόπο σου...

Φρόντισε όμως πρώτα αυτούς που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη...

Χάρισε τους υγεία, ζεστασιά, φαγητό κι ότι άλλο χρειάζονται...

Ψάχνω λοιπόν κι εγώ τα δώρα που θα κάνω στους αγαπημένους μου

Ώρα να σας χαιρετίσω....Άγιε μου Βασίλη εμείς όπως τα είπαμε ;)

Να χαμογελάς...

Γιατί τα παιδιά έχουν τα ομορφότερα χαμόγελα!

Το μουσικό βίντεο που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτά τα γενναία παιδιά!

Η Sara Bareilles και Cyndi Lauper συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν αυτή τη μοναδική ισχυρή μελωδία για αυτά τα γενναία παιδιά που είναι αναγκασμένα να περνούν τη μέρα τους καθημερινά στο νοσοκομείο.

Οι δύο αυτές διάσημες τραγουδίστριες ένωσαν δύο από τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους «True Colors» και το « Brave» για να φτιάξουν αυτή συγκινητική μελωδία που την ονόμασαν «Truly Brave». Από την πρώτη κιόλας νότα θα σας ανατριχιάσει και θα σας φέρει δάκρυα στα μάτια.

Αυτά τα παιδιά ζουν μια καθημερινότητα που τα κάνει να τα βλέπουν όλα σκούρα, χωρίς χρώμα. Κοιτούν έξω από το παράθυρο μη μπορώντας να βγουν έξω. Το τραγούδι όμως θα τους φέρει το χρώμα και τη ζωντάνια που χρειάζονται.

Είμαστε σίγουροι πώς δεν θα αφήσει κανέναν σας ασυγκίνητο.

Πηγή: εδώ

*Εμένα με εντυπωσίασε και μου άρεσε...εσένα;

Καπνικαρέα

Μιας και άρχισα τις βόλτες είπα να τις επεκτείνω λιγάκι....σε μια βόλτα λοιπόν στην Ερμού, της Αθήνας αυτή την φορά, άκουσα μια ονομασία που ενώ μου ήταν γνωστή δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν. Αναφέρομαι στον τίτλο "Καπνικαρέα", αυτή η λέξη λοιπόν μου κίνησε το ενδιαφέρον και ήταν η αιτία να μάθω την ιστορία αυτής της πολύ όμορφης εκκλησίας που βρίσκεται πάνω στην Ερμού και γιόρταζε πρόσφατα, στα Εισόδια της Θεοτόκου!

Αν σε ενδιαφέρει μπορείς να διαβάσεις παρακάτω κάποια στοιχεία που την αφορούν:

Είναι Βυζαντινός Ναός, το αρχικό κτίσμα του οποίου είναι ο σταυροειδής Ναός μετά τρούλου, ο οποίος στηρίζεται σε τέσσερις κίονες με ρωμαϊκά κιονόκρανα. Κτίσθηκε τον 11ο αιώνα προς τιμή της Θεοτόκου και σε ανάμνηση της Εισόδου της στο Ναό του Κυρίου.

Αργότερα στη βόρεια πλευρά του Ναού προστέθηκε παρεκκλήσι με τρούλο, το οποίο τώρα τιμά τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας.

Ακόμη βραδύτερα στα δυτικά προστέθηκε εξωνάρθηκας με πολλές αμφικλινείς στέγες και τέσσερα μεγάλα ανοίγματα, τα οποία χωρίζονταν με κίονες.

Στη νότια πλευρά του νάρθηκα υπάρχει μικρό πρόστοο, το οποίο στηρίζεται σε δύο κίονες, πάνω δε από τη θύρα υπάρχει τόξο σε σχήμα πετάλου.

Στη δυτική πλευρά είναι εντοιχισμένα γλυπτά και επιγραφές, η δε εικόνα της Πλατυτέρας στο Ιερό του Ναού είναι έργο του Φώτη Κόντογλου.

Εξωτερικώς έχει την επιμελή πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομία των Αθηναϊκών Ναών, καθώς και τις οδοντωτές ταινίες. Το ψηφιδωτό, το οποίο βρίσκεται πάνω από την είσοδο του Ναού, είναι νεώτερη κατασκευή.

Καπνικαρέα ονομάστηκε κατά μία άποψη από αυτόν που έκτισε το Ναό εισπράττοντας τον καπνικό φόρο (είδος φόρου των οικοδομών στα χρόνια του Βυζαντίου). Παλαιότερα ονομαζόταν Καμουχαρέα από τη λέξη Καμουχά, με την οποία στα χρόνια του Βυζαντίου ονόμαζαν τα χρυσοΰφαντα υφάσματα, πιθανώς γιατί βρισκόταν κοντά σε εργαστήρια τέτοιων υφασμάτων.

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν εκκλησία της Βασιλοπούλας και του Πρέντζα. Το 1834 ο Ναός κινδύνευσε να ρυμοτομηθεί, αλλά σώθηκε με την επέμβαση του πατέρα του βασιλέα Όθωνα, Λουδοβίκου της Βαυαρίας.

Ο Ναός ανήκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1932. Τη διοικητική εποπτεία έχει η Εφορεία του Ι.Ναού, η οποία αποτελείται από Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. με πρόεδρο τον εκάστοτε κοσμήτορα της Σχολής.

Πηγή: από το διαδίκτυο

Η Παναγία να μας φυλάει όλους και να μας σκέπει πάντοτε!

Καλό ξημέρωμα :)

Αγία Αικατερίνα

Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.

Πηγή: Ορθόδοξος συναξαριστής

Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες :)

Η απάνω γειτονιά

Μετά από μια βόλτα στην Άνω Πόλη ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που ήθελα να ψάξω την ιστορία της....δείτε λοιπόν λίγα πράγματα που βρήκα γι'αυτήν......

Ανέγγιχτη από την πυρκαγιά του '17, σώα απ' τους σεισμούς του '78, υψώνει τα τείχη της στα «χτυπήματα» του παρελθόντος. Ανθρώπινη παρουσία και αδιάσπαστη πορεία αιώνων δεν αλλοιώνουν αλλά συνθέτουν μια καθ' όλα γοητευτική, πολυπρόσωπη φυσιογνωμία.

Οταν ο Οσιος Δαυίδ γιορτάζει, το Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης ανοίγει τις πύλες του προς όλους τους προσκυνητές

Ωχρα, μπλε, έντονο γαλάζιο και όλες οι αποχρώσεις του καφέ. Ξεφτισμένη μπογιά σε βαριές ξύλινες πόρτες. Τενεκέδες λαδιού που με δυο χρωματικές πινελιές μεταμορφώνονται στα ομορφότερα «εν ζωή» ανθοδοχεία. Ξεφλουδισμένες προσόψεις, φρεσκοβαμμένα αρχοντικά, υπέροχα φροντισμένες αυλές.

Η νοικοκυροσύνη και η προσωπική φροντίδα των κατοίκων της Ανω Πόλης αποτυπώνονται σε περίτεχνα ζωγραφισμένα σαχνισιά, σε ασβεστωμένους τοίχους και πολύχρωμα σκαλοπάτια, στα λουλούδια και στα δέντρα που ποτίζονται καθημερινά από χίλια χέρια, σαν να ανήκουν υποσυνείδητα σε όλους. Περπατάς σαν μαγεμένος και χάνεσαι για άλλη μια φορά.

Το σούπερ-mini bus της Ανω Πόλης, περισσότερο θυμίζει σχολικό

Δεν πτοείσαι, αντίθετα απολαμβάνεις κάθε στιγμή της «κακής» σου τύχης, που σε οδήγησε σε ένα ακόμα πανέμορφο σοκάκι, το οποίο διαφορετικά δεν θα είχες συναντήσει. Παίρνεις ανάσα, κοντοστέκεσαι. Η αμφιθεατρικότητα της Ανω Πόλης, αυτή η θέα στη θάλασσα απ' όπου κι αν σταθείς, όταν εξερευνάται πεζή, έχει και δυσκολίες...

Ψάχνεις για τη σωστή έξοδο μέσα από δαιδαλώδη στενά, σε ανηφορικά σκαλιά που στρίβουν και τέμνονται απροειδοποίητα, που καταλήγουν σε ξέφωτα και πλατείες, που με τη σειρά τους αποκαλύπτουν υπέροχα προσεγμένους, βυζαντινούς ναούς. Κάπου κάπου στρέφεις το βλέμμα ψηλά. Δίπατα αρχοντικά μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής στέκουν αντικριστά στα σαν «συρρικνωμένα» δίπλα τους, προσφυγικά κατάλοιπα, τα φτωχικά μα τόσο γραφικά καστρόπληκτα, με τις κουζίνες να ευωδιάζουν μεσημεριανές νοστιμιές...

Γύρω σου περπατούν λιγοστοί αυτόχθονες κάτοικοι, μετρημένοι στα δάχτυλα φοιτητές και νέες οικογένειες που πλέον δεν αλλάζουν με τίποτα την ομορφιά και την πρακτικότητα της Ανω Πόλης. Αντιλαμβάνεσαι πως για κάποιους, (η τελευταία απογραφή τους όρισε σε 30.000, μα είναι ακόμα περισσότεροι) η καρδιά της Θεσσαλονίκης χτυπά μακριά από την παραλιακή λεωφόρο Νίκης. Μερικοί έχουν απλώς μάθει διαφορετικά. Χαλαροί ρυθμοί, αίσθηση γειτονίας, καλοσυνάτα πρόσωπα που αν παραμείνεις αρκετά, σε προσφωνούν με το μικρό σου...

Κάποτε, τα βυζαντινά τείχη προστάτευαν αυτήν την οικιστική ιδιαιτερότητα. Τη διαφύλασσαν απ' τους όποιους εχθρούς. Σήμερα, η φυσιογνωμία της Ανω Πόλης κινδυνεύει. Αυτοί που μεγάλωσαν μέσα της, το βλέπουν. Και κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους να διασώσουν ό,τι της έχει απομείνει.

Πάντως, δεν είναι και λίγα τα δυνατά «χαρτιά» του απ' το 1979 χαρακτηρισμένου «παραδοσιακού οικισμού». Αλλοτε στέκουν διακριτικά, σχεδόν κρυμμένα πίσω από βεβηλωμένες με γκράφιτι οθωμανικές κρήνες, κάτω από τον θόρυβο του κυκλοφοριακού, σε «μεταμφιεσμένες», λιθόχτιστες πλατείες που θυσιάζουν τη γραφικότητα στον βωμό του εύκολου παρκαρίσματος. Αλλες φορές, αποκλείεται να τα χάσεις.

Παιχνίδι στην πλατεία Τερψιθέας με φόντο τον οθωμανικό τουρμπέ

Εμφανή και αγέρωχα τα ολόφωτα τείχη της Επταπυργίου, η Πορτάρα και η Πύλη των Αγίων Αναργύρων, τα εναπομείναντα ανατολικά και ο Πύργος Τριγωνίου∙ η ακρόπολη με το Γεντί Κουλέ και την ακάνθινη ιστορία, τα ζηλευτά, αλλά δύσκολα να διατηρηθούν διατηρητέα και τα καστρόπληκτα που πασχίζουν να γλιτώσουν από τις μπουλντόζες του δήμου.

Βλέπεις, κάποιοι θεώρησαν πως ασχημαίνουν τα τείχη, πως δεν ταιριάζουν στη σύγχρονη φυσιογνωμία της, πως στα αλήθεια αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερο πράσινο - παρόλο που ήταν μέρος της από την αρχή...

Στοιχισμένα σαχνισιά στην Πλατεία Ρομφαίης

Η πολιτισμική και χρονική πολυμορφία σε ιντριγκάρει. Διαβάζεις για τους πρώτους κατοίκους, τους λιγοστούς μουσουλμάνους του 17ου αιώνα και, αργότερα, για τη μαζική έλευση των προσφύγων, που μετά την Καταστροφή του '22 βρήκαν σε αυτή τη χέρσα, γεμάτη πέτρες και αγριόχορτα γη τη νέα τους πατρίδα.

Με συγκίνηση παρατηρείς πώς κόλλησαν σαν «στρείδια» πάνω στα τείχη, προσπαθείς με όποιον τρόπο να εξηγήσεις την ανάγκη να ριζώσουν κάπου, να κάνουν μια καινούργια αρχή και θαυμάζεις το ότι (ασυνείδητα;) επέλεξαν για σπίτι τους την πιο γερή ραχοκοκαλιά της Θεσσαλονίκης. 

Πλέον ξέρεις τι ψάχνεις. Η αλήθεια είναι ότι το βρίσκεις ακόμα πιο εύκολα αν το βλέπεις μέσα από τα μάτια κάποιου που την αγαπά και την πονάει, που τη σκέφτεται και εργάζεται γι΄ αυτήν νυχθημερόν. Ο Οδυσσέας Παπαϊωάννου, γραμματέας του συλλόγου Κατοίκων Ανω Πόλης, έχει βάλει στόχο ζωής να προστατέψει την ιστορική μνήμη της γενέτειράς του, σε όλες της τις μορφές.

Γνωρίζει κάθε σοκάκι, κάθε πρόβλημα και έχει προτείνει βιώσιμες λύσεις ουκ ολίγες φορές. Πλάι του βαδίζουμε κατά μήκος της πολυπολιτισμικής γειτονιάς, δίπλα σε μυστικές επιγραφές και σοκάκια της «άγονης γραμμής» που στέκουν παράταιρα, για τα μάτια των λίγων.

Η Ανω Πόλη οριοθετείται ανατολικά από την οδό Ελένης Ζωγράφου, δυτικά από την Αγία Αικατερίνη, στον Νότο από την Ολυμπιάδος και βόρεια από την οδό Επταπυργίου. Ολως περιέργως, η περιοχή της Ακρόπολης, της ύστατης και ισχυρότερης αμυντικής οχύρωσης δεν θεωρείται εντός «σχεδίου».

Από τα ανατολικά τείχη το βλέμμα ταξιδεύει ως τη θάλασσα

Ομοίως, το Γεντί Κουλέ, Επταπύργιο ελληνιστί, η υψηλότερη κορυφή της παλιάς πόλης -φυλακή από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1989 και έκτοτε πολιτιστικό κέντρο- δεν συμπεριλαμβάνεται στον προστατευόμενο οικισμό. Εντός ορίων οι γειτονιές Τσινάρι, Διοικητηρίου, Βλατάδων, Τερψιθέας, Κουλέ Καφέ, Κόκκινης Βρύσης και Καλλιθέας, μα εσύ ξεκινάς από τα εύκολα, βάζοντας σημάδι το δημοφιλέστερο σημείο για πανοραμικό αγνάντι, τον Πύργο Τριγωνίου.

Σημάδια των καιρών

Στη βορειοανατολική άκρη της οδού Επταπυργίου, εδρεύει από τον 15ο αιώνα ο Πύργος Τριγωνίου, το εντυπωσιακό κυλινδρικό οχυρό που μαζί με τον Λευκό Πύργο και αυτόν του Βαρδαρίου αποτέλεσαν τους ισχυρότερους προμαχώνες των Τούρκων. Από εδώ έχεις απρόσκοπτη θέα στα ανατολικά τείχη, ενώ «κατάσαρκα» ξεκινά και το μεγαλύτερο σωζόμενο κομμάτι της βόρειας πλευράς. Κατά μήκος του ανακατασκευασμένου κτίσματος (δυστυχώς όπου βλέπεις πράσινο, όλο και κάποιο «καστρόπληκτο» έχει απαλλοτριωθεί), παρατηρείς σημάδια παλιών νοικοκυριών.

Από εδώ επόπτευαν οι δεσμοφύλακες τους κρατουμένους στο Γεντί Κουλέ

Χρωματικές αλλοιώσεις στις πλευρές που ακουμπούσαν πάνω στα τείχη και που κάποτε αποτελούσαν μέρος των προσφυγικών κατοικιών. Βλέπεις ανοίγματα, τρύπες που άνοιξαν οι ντόπιοι για να κρύβονται από τους Γερμανούς στην Κατοχή. Παραδέχεσαι πως η Ανω Πόλη δεν ήταν άδικα γνωστή ως «ανταρτοφωλιά». Η σωζόμενη επιγραφή της Κομαντατούρ σε τοίχο της Ευρυμέδοντος άλλωστε, υποδεικνύει ακόμα στους κατακτητές να μην κάνουν βήμα παραπέρα, καθώς είναι γι' αυτούς άκρως επικίνδυνο.

Προσπαθείς να διαβάσεις τις 12ου αι. επιγραφές στον Πύργο Λαπαρδά, απέναντι από τη βυζαντινή Μονή Βλατάδων. Τις κοιτάς γιατί η ΙΣΤ' Εφορεία Αρχαιοτήτων θέλει να τις διασώσει εις βάρος του καστρόπληκτου που τις «ακουμπά». Τέτοια παραδείγματα βρίσκεις πολλά....

Η μονή Βλατάδων είναι το μοναδικό βυζαντινό μοναστήρι που διατηρήθηκε κατά την Τουρκοκρατία

Τα δεκάδες καστρόπληκτα, ολόκληρες συνοικίες εντός κι εκτός Ανω Πόλης, αποτελούν οργανικό κομμάτι της ιστορικής της συνέχειας αλλά δυστυχώς, πολλά στέκουν εγκαταλελειμμένα, ετοιμόρροπα, προσδοκώντας τη μοίρα που θα τους αποφασιστεί. Οι κατακρημνισμένες σκεπές τους είναι έργο ανθρωπίνων χεριών. Με αυτόν τον τρόπο βεβαιώνεται πως θα παραμείνουν όπως είναι. Άδεια.

«Είναι ευτυχισμένος όποιος ζει εδώ», ακούς μια γυναίκα να λέει και ψάχνεις να βρεις το γιατί. Πατάς στα βήματά της και με χαμόγελο «δανεικό», εξερευνείς μία μία τις ομορφότερες φωτογραφικά γειτονιές: την οδό Ισμήνης και τη συνέχειά της που σε οδηγεί έξω από τα τείχη, στα όρια του Δήμου Συκεών.

Φτάνεις σε ένα ακόμα «ασπρόμαυρο καρέ», πίσω από την Πύλη Εσκί Ντελίκ, την τρίτη και τελευταία κατά σειρά που διαπερνά το τείχος. Πρόκειται για την Γ. Παπαδοπούλου, μια πανέμορφη γειτονιά που διατηρεί άσβεστο το χρώμα του Μεσοπολέμου. «Εντός» Ανω Πόλης αυτή τη φορά, το υπέροχο «μπαλκόνι» της οδού Ποτίδαιας -παράλληλη της Επταπυργίου-, χαρίζει σε όποιον την προτιμήσει, ανεμπόδιστη, πριβέ θέα στο Θερμαϊκό.

Πλατείες, κρήνες και ναοί

Παίρνεις δυνάμεις και (ξανά)ετοιμάζεσαι για περπάτημα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Θαυμάζεις ανέμελος τα σαχνισιά της Δημ. Πολιορκητού όταν έχεις μια αναπάντεχη συνάντηση∙ το πολύχρωμο, σχεδόν παιδικό μίνι- λεωφορείο, ένα από τα τρία που επιτάχθηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκοινωνιακά μια κατά γενική ομολογία ιδιαίτερη «γραμμή». «Πάμε Ανω Πόλη» διαβάζεις στα πλάγια και πίσω από παράθυρα, χαιρετίζεις τα πονηρά χαμόγελα των κατοίκων που «γλίτωσαν» ένα ακόμη κομμάτι της αναπόφευκτης ανάβασης.

Εφτασες αισίως στο Τσινάρι, την πλατεία με τον γεροπλάτανο. Μια από τις ιστορικότερες της περιοχής, σηματοδοτείται από τον ομώνυμο, παλιό καφενέ (τσινάρ στα τουρκικά σημαίνει κλαδί πλατάνου) και γύρω της συγκεντρώνει δεκάδες αναψυκτήρια, μεζεδοπωλεία αλλά και κίνηση, καθώς αποτελεί κομβική δίοδο προς τον Δήμο Συκεών. Οπως όπως σταθμευμένα δίκυκλα επισκιάζουν μια από τις παλιότερες (και δυστυχώς άνυδρες) οθωμανικές κρήνες που τουλάχιστον κατόρθωσε να γλιτώσει της καλλιτεχνικής «αδείας» των Νεοελλήνων.

Ο μπαουλοποιός Νίκος Γαβριηλίδης, δίπλα στο πρόσφατο έργο του

Συνεχίζεις βόρεια για να αντικρίσεις την ομορφότερη, στη συμβολή Ευρυμέδοντος - Ηρακλειδών στο νούμερο 3. Προστατευμένη πίσω από την καγκελόπορτα του «ευνοημένου» σπιτιού, είναι εντοιχισμένη στην πρόσοψή του, μέρος της ολάνθιστης αυλής. Ακόμα μία, διαφορετική από τις άλλες, η κατασκευασμένη με τούβλο Κόκκινη Βρύση της Ακροπόλεως.

Βαδίζεις πάλι, ανατολικά αυτή τη φορά, προς την Πλατεία Τερψιθέας και τον λιγότερο «τυχερό» οθωμανικό τουρμπέ, το οκταγωνικό μαυσωλείο του Μουσά Μπαμπά (17ου αιώνα) που έχει αφεθεί στην τύχη του. Ακολουθείς τις ταμπέλες και κάνεις ένα διάλειμμα στα ολάνθιστα προαύλια των χριστιανικών μνημείων. Ο Αγιος Νικόλαος ο Ορφανός (Ηροδότου & Απ. Παύλου) πρώην μετόχι της Μονής Βλατάδων, χτισμένος στις αρχές του 1300, με πεζούλες μες στα δέντρα, λειτουργεί κι ως «κατανυκτικό» ησυχαστήριο.

Ο παλιός καφενές Τσινάρι

Το αληθινό κόσμημα όμως, δεν είναι άλλο από τον Οσιο Δαυίδ, το παλιό καθολικό της Μονής Λατόμου. Σε ανθρώπινο δάκτυλο οφείλεται και αυτή η «διάκριση» καθώς ο φύλακάς της έχει βαλθεί να μετατρέψει την αυλή του στον πιο καλοφροντισμένο κήπο.

Η κ. Ευμορφία, γειτόνισσα (μένει εκεί, πίσω απ' το κυπαρίσσι), με τα κλειδιά να χείρας, σε συνοδεύει μπροστά απ' το θαυμαστό 5ου αι. ψηφιδωτό. Εχει χρόνο και σου εξηγεί την ιστορία του οράματος του Ιεζεκιήλ. Σε καθίζει μπροστά τον «αμούστακο» Χριστό, που περιβάλλεται από ζώα-σύμβολα των 12 Αποστόλων και σου δείχνει πώς γλύτωσε πολέμους και φωτιές, όντας καλυμμένος πρώτα με δέρμα και μετά με σοβά.

«Προσοχή: ο δρόμος απαγορεύεται για τους Γερμανούς Στρατιώτες». Υπογραφή: Κομαντατούρ

Μη βιαστείς να φύγεις. Αν σε συμπαθήσει, θα σου δώσει τα κλειδιά για το Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης, μιας ερμητικά σφραγισμένης πόρτας στον επάνω δρόμο. Οταν ο Αγιος γιορτάζει οι πύλες ανοίγουν και το άγιο νερό, ρέει για όλους τους προσκυνητές, μέσα από ένα πράσινο βράχο με σταλακτίτες.

Χίλια πράγματα θα δεις. Πόσα να καταγράψεις; Να προλάβεις να συναντήσεις τον Νίκο Γαβριηλίδη με τα χειροποίητα μπαούλα του, να επισκεφτείς το υπό ανακατασκευή Κουλέ Χαμάμ στην Πλατεία Ρομφαίης. Να «εισβάλεις» έστω σε ένα ακατοίκητο καστρόπληκτο, να θαυμάσεις τα ψηλά ταβάνια και τη λαϊκή αρχιτεκτονική ενός διατηρητέου.

Το «μπαλκόνι» του Πύργου Τριγωνίου

Μα πάνω απ' όλα, μια φορά, να προλάβεις να σκαρφαλώσεις στον Πύργο Τριγωνίου το ηλιοβασίλεμα. Να τρυπώσεις παρέα με τα πιτσιρίκια πάνω απ΄ τα κάγκελα, «καβάλα» στα τείχη και να κάτσεις εκεί, όσο χρειάζεται, να δεις τα φώτα της πόλης να ανάβουν.

Πηγή: εδώ

Άσε τις έννοιες σου στον Θεό!

"Καθόμαστε πολλές φορές άδικα, ώρες ολόκληρες, για να βρούμε μόνοι μας λύση σε ένα θέμα, χρησιμοποιώντας όλη την απειρία μας. Ο ύπνος δεν μας πιάνει, γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι με επίμονες σκέψεις. Τελικά βρίσκουμε μια λύση, αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη, καλύτερη λύση. Η προσευχή με την εμπιστοσύνη στο Θεό ξεκουράζει, γι'αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στο Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο"

γερ. Παΐσιος

Ευχαριστώ!

Εισόδια της Θεοτόκου

Εισόδια της Θεοτόκου - Τοιχογραφία στην πύλη της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου

Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.

Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ Ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

Πηγή: εδώ

25 Ψυχολογικές αλήθειες

• Οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν είναι απασχολημένοι. Τους κάνει να αισθάνονται θετικά.
• Η ευτυχία, ο θυμός, η θλίψη, ο φόβος, η αηδία και η έκπληξη είναι τα μόνο 6 συναισθήματα που εκφράζονται παγκοσμίως.
• Η σοκολάτα απελευθερώνει την ίδια χημική ουσία στο σώμα όπως όταν είμαστε ερωτευμένοι.
• Οι άνθρωποι είναι πιο ειλικρινείς όταν είναι κουρασμένοι.
• Μια αγκαλιά διάρκειας 20 δευτερολέπτων απελευθερώνει στο σώμα χημικές ουσίες που μας κάνουν να εμπιστευόμαστε αυτόν που αγκαλιάζουμε.
• Μελέτες λένε ότι το να χάσεις το κινητό σου προκαλεί τον ίδιο πανικό όπως όταν φτάνεις κοντά στον θάνατο.
• Είμαστε πιο λογικοί όταν σκεφτόμαστε σε άλλη γλώσσα.
• Κανένας τυφλός δεν έχει εμφανίσει ποτέ σχιζοφρένεια.
• Οι μαθητές λυκείου έχουν το ίδιο άγχος με τον μέσο ψυχιατρικό ασθενή του 1950.
• Το μυαλό αντιλαμβάνεται την απόρριψη σαν πόνο.
• Το μυαλό μας περιπλανιέται περίπου 30% του χρόνου.
• Οι πιο ζωντανές σας μνήμες είναι κατά πάσα πιθανότητα λάθος.
• Ακόμα και η ψευδαίσθηση της προόδου λειτουργεί σαν κίνητρο.
• Ο εθισμός στο ίντερνετ μπορεί να προστεθεί στη λίστα με τις ψυχικές ασθένειες.
• Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
• Το ασυνείδητο γνωρίζει από την αρχή κάτι.
• Μπορείς να είσαι κοντά μέχρι με 150 ανθρώπους.
• Όταν θυμάσαι ένα περασμένο γεγονός, θυμάσαι την τελευταία φορά που το θυμήθηκες.
• Θυμόμαστε τα μικρά κομμάτια πιο εύκολα.
• Οι αναμνήσεις παραποιούνται με το χρόνο, κάθε άνθρωπος έχει τουλάχιστον μια λανθασμένη μνήμη.
• Άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι συχνά bulies.
• 80% των συζητήσεων είναι παράπονα.
• Οι άνθρωποι που κάνουν εθελοντισμό είναι πιο ευτυχισμένοι.
• Το μυαλό είναι πιο δημιουργικό όταν είναι κουρασμένο.
• Οι σχέσεις είναι πιο σημαντικές για την υγεία, από ότι η άσκηση.

Πηγή: fanpage

Κάνοντας βόλτα χθες στο διαδίκτυο βρήκα 25 Ψυχολογικές αλήθειες.

Θα ήθελα την γνώμη σου για το πως σου φαίνονται αυτές οι αλήθειες;

Και ποια σε εντυπωσίασε περισσότερο;;;

υ.γ. εγώ εντυπωσιάστηκα από την: "Μια αγκαλιά διάρκειας 20 δευτερολέπτων απελευθερώνει στο σώμα χημικές ουσίες που μας κάνουν να εμπιστευόμαστε αυτόν που αγκαλιάζουμε."

Καλημέρα κόσμε....!

"Επικεντρώσου στις ευλογίες σου κι όχι στις αγωνίες σου"

Καλημεράαααα ❤

Ζώντας εκπλήξεις θαυμαστές

Σήμερα τα περισσότερα σχέδια των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη κρύβουν μεγάλο εγωισμό. Ζητάμε άντρα ή γυναίκα, παιδιά, σπίτι, πλούτο, σπίτια, αυτοκίνητα, την υγεία μας όχι για να σταυρωθούμε και να θυσιαστούμε αλλά για να βολευτούμε και να καταξιωθούμε. Ο Ιησούς Χριστός μας προτρέπει να ζητάμε τη Βασιλεία Του και τη θεία Δικαιοσύνη και τότε όλα τ’ άλλα θα έρθουν σε μας χωρίς να το καταλάβουμε. Ο άνθρωπος που ζει με την Δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή που κρατά τα χειρότερα για τον εαυτό του και δίνει τα καλύτερα σε όσους έχουν ανάγκη, χωρίς να τον απασχολεί αν είναι δικοί του η ξένοι, τότε αυτομάτως εισέρχεται στο θεϊκό σχέδιο και γίνεται όργανο της Θείας Χάριτος, ζώντας εκπλήξεις θαυμαστές.

- Γέροντας Πορφύριος

Τι κι αν....

''Κι αν γίνει αυτό;'' , ''κι αν γίνει εκείνο;'' .... κι αν, κι αν.....τι θα κάνω;

Δυο λέξεις αθώες όσο είναι μακριά κι όμως τόσο καταστροφικές όταν έρθουν κοντά. Μπορεί να σου στοιχίσουν όλη τη ζωή, μπορεί να σε σταματήσουν από κάτι που ποθείς με μανία, να σε κρατήσουν πίσω, μακριά από τα όνειρα σου. Το μυαλό μας εύκολα εξαπατάται και αφήνει τις άσχημες σκέψεις να κυριαρχήσουν και τότε τι γίνεται; Θα της αφήσουμε; Όχι φίλοι μου......οτιδήποτε και να συμβεί δε μπορεί να είναι τόσο άσχημο απ'ότι το πλάθουμε μέσα στο ίδιο μας το μυαλό. Είναι απλά σκέψεις, σκέψεις κακές που τους επιτρέπουμε να μας κυριαρχούν. Είναι σημαντικό να τις αφήσουμε να φύγουν μακριά, να τις βγάλουμε από το μυαλό μας για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Εξάλλου, όπως έχουμε ξαναπεί, οτιδήποτε κι αν φαίνεται κακό τώρα στη συνέχεια θα αποδειχθεί πως τελικά ήταν για καλό. Το θέμα είναι να μην τα παρατάς ποτέ. Κι ακόμα όταν έρχονται οι άσχημες σκέψεις θα τις αντικαθιστούμε με όμορφες, θετικές και όλα θα γίνονται όπως εμείς θέλουμε.

Εξάλλου εμείς καθορίζουμε τις σκέψεις μας, δεν μας καθορίζουν αυτές.

Πηγή: ''nothing more than feelings"

Αγάπη μόνο!

Μια προτροπή για σήμερα

Στις τόσο δύσκολες στιγμές που περνά η ανθρωπότητα

Εσύ προσπάθησε να δημιουργήσεις αγάπη!

Τώρα χρειάζονται όλα τα αποθέματα της αγάπης σου...

Τώρα σε χρειάζεται ο διπλανός σου...όποιος κι αν είναι αυτός!

Προσπάθησε να συμπαρασταθείς με όποιο τρόπο μπορείς

Είσαι Άνθρωπος και θα ταν ωραίο να φερθείς ανθρώπινα....

....να δείξεις για άλλη μια φορά το μεγαλείο σου!

Νηστεία

Η κοινή αντίληψη για τη νηστεία δείχνει μια ριζική ακατανοησία του πράγματος. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αυτή καθαυτή η νηστεία σαν αποφυγή από μέρους μας αυτής ή εκείνης της τροφής ή σαν αποστέρηση του εαυτού μας από αυτό ή εκείνο το φαγητό για σκοπούς τιμωρίας. Η νηστεία δεν είναι παρά μόνο μια δοκιμασμένη μέθοδος για να πετύχουμε τα αναγκαία αποτελέσματα, όπως, μέσω εξάντλησης του σώματος, να επιτύχουμε εκλέπτυνση των μυστικών πνευματικών ικανοτήτων μας, που συσκοτίστηκαν από το γεγονός ότι φέρουμε σάρκα, και έτσι να διευκολύνουμε την προσέγγιση μας στον Θεό. Όπως στη νάρκωση, τη μέθη και τον ύπνο, έτσι και στη νηστεία ο άνθρωπος φανερώνει τον εαυτό του έτσι άλλοι εκδηλώνουν τις πιο ψηλές πνευματικές ικανότητες κι άλλοι γίνονται μόνο νευρικοί και θυμώδεις. Η νηστεία αποκαλύπτει την αληθινή ουσία του ανθρώπου.

- π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ

Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση σε μια συζήτηση για την νηστεία είναι ότι αποτελεί την πρώτη εντολή του Κυρίου!

Σήμερα ξεκινάει η νηστεία των Χριστουγέννων!

Καλή δύναμη στον αγώνα σου!

Παρεμβατική ιατρική!

Από τη θέση που είμαστε, χωρίς να ταξιδέψουμε κανένα ταξίδι, μπορούμε να φτάσουμε όπου θέλουμε. Μπορούμε να διασφαλίσουμε τις ζωές αυτών που αγαπάμε.

Από μακριά, από πολύ μακριά, μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ισχυρότερη προστασία για το παιδί μας στην Αγγλία. Στην Αμερική. Στην εντατική. Εκεί που εμείς, όσο κι αν θέλουμε, δεν μπορούμε να φτάσουμε.

Η προσευχή καταργεί τον φόβο, γιατί καταργεί ό,τι θεωρείται αδύνατο. Ας είμαι μίλια μακριά, αν προσεύχομαι, καταργώ την απόσταση: Προσεύχομαι εδώ και ακυρώνω τις σφαίρες εκεί, στο πεδίο της μάχης.

Φωνάζω, Κύριε ελέησον, στο σπίτι μου μέσα και ελεώ αυτούς που είναι έξω, που δεν ξέρω τι κάνουν, που δεν ξέρω πού βρίσκονται και πότε θα γυρίσουν.

Αυτούς που δεν μπορούμε εμείς όσο κι αν θέλουμε να βοηθήσουμε.

Αυτούς, όταν γονατίζουμε τους βρίσκουν οι άγγελοι και τους σκεπάζουν.

Η προσευχή είναι παρεμβατική ιατρική.

Αν προσεύχομαι, τα πάντα γιατρεύονται. Άλλοτε αργά κι άλλοτε γρήγορα.

Τα πάντα εξομαλύνονται, ισορροπούν, μεταβάλλονται.

Κλαίω για τον εχθρό μου και γίνεται αδελφός μου.

Γονατίζω για το ληστή και γίνεται μαθητής.

Ικετεύω για τον απάνθρωπο και γίνεται άνθρωπος και γίνεται άγιος.

Μπαίνει στον παράδεισο και τραβάει και μένα μαζί του.

Ας είναι βουνά τα εμπόδια. Αν προσεύχομαι, τα βουνά πειθαρχούν, παραμερίζουν. Ισοπεδώνονται τα βουνά κι ανοίγονται δρόμοι εκεί που δεν φανταζόμαστε. Ανοίγονται πύλες εξόδου εκεί που εμείς βλέπουμε μόνο τοίχο.

Ιστορίες της Νύχτας #2: Νύχτα στην πόλη

Μια ακόμη νύχτα στην πόλη....τα βήματα της την πήγαιναν εδώ κι εκεί χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Συνήθιζε να περπατά, της άρεσε πολύ να περπατά μέσα σε στενά, να χάνεται μέσα σε δρομάκια, μα πιο πολύ της άρεσε να περπατά δίπλα στην θάλασσα. 

Μόνιμη συντροφιά της η μουσική και οι σκέψεις της. Τα ακουστικά ήταν μόνιμο αξεσουάρ στην τσάντα της έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να δραπετεύσει στις σκέψεις του μυαλού της χωρίς κανείς να την ενοχλεί...Θαρρείς κι εξαφανιζόταν από τον κόσμο όταν τα φορούσε, γινόταν αόρατη και τίποτα δεν έδειχνε να την ενοχλεί.

Έτσι ξεχάστηκε κι εκείνο το βράδυ. Είχε βγει από νωρίς στο κέντρο για να συναντήσει φίλες, είχε περάσει ωραία, μα πέρασε η ώρα και το τελευταίο αστικό είχε φύγει εδώ και ώρα από το τέρμα του. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να γυρίσει με τα πόδια, τι πιο φυσικό από μια ωραία βραδινή βόλτα, μέσα από τα στενά της πόλης μέχρι το σπίτι της. Το δρόμο τον ήξερε καλά, τα ακουστικά ήταν ήδη στα χέρια της, όταν αποχαιρέτησε τις φίλες της και χάθηκε για άλλη μια φορά στον κόσμο της. 

Από την συζήτηση που είχε προηγηθεί άρχισε να σκέφτεται λιγάκι την ζωή της. Μέχρι τώρα όλα της είχαν έρθει πολύ καλά, αλλά αυτό ήταν κάτι γενικό. Προσπάθησε να σκεφτεί την παιδική της ηλικία....περνούσε καλά, λίγες άσχημες στιγμές είχε να θυμάται σαν παιδί κι αυτές το μυαλό της έδειχνε να της απωθεί πεισματικά. Ήρθαν στο νου της κάποια βράδια που έκλαιγε κρυφά πνίγοντας το λυγμό της στο μαξιλάρι, από τότε συνήθιζε να μην μοιράζεται τίποτα με τους άλλους και τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε.

Ξαφνικά το τραγούδι άλλαξε κι έτσι απρόσμενα στις σκέψεις της ήρθε η συμμαθήτρια της. Φίλες καλές από το δημοτικό, αχώριστες....αλήθεια πόσο καιρό είχε να της μιλήσει. "Φίλες για πάντα" σκέφτηκε και γέλασε...έτσι συνήθιζαν να γράφουν στα τετράδια. Κοίταξε διακριτικά γύρω της, μήπως και την έβλεπε κάποιος έτσι που γελούσε μόνη της, τέτοια ώρα όμως δεν υπήρχε ψυχή στο δρόμο. 

Άρχισε να παίζει με τα τετράγωνα πλακάκια του πεζοδρομίου, ακολουθούσε το ρυθμό και πρόσεχε να μην πατήσει τις γραμμές....ήταν κάτι σαν ψυχαναγκασμός που την έπιανε ώρες ώρες, την βοηθούσε να μένει συγκεντρωμένη.

Τώρα σκεφτόταν τα φοιτητικά της χρόνια. Τα πιο ωραία χρόνια, όπως λέει και ο σοφός λαός. Και η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά όμορφα χρόνια. Πέρασε κι εκεί δύσκολες στιγμές, έζησε τα ξενύχτια της, έκανε τα πρώτα μεθύσια της...τη βραδιά κι εκείνη. Είχε πιει τόσο πολύ, μέχρι που αποκοιμήθηκε μόνη της, αφού οι συμφοιτητές της την συνόδεψαν μέχρι το δωμάτιο της...

Έδιωξε γρήγορα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της, είχε περάσει άλλωστε τόσος καιρός. Άρχισε να μετρά πόσος καιρός είχε περάσει από τότε που πήρε πτυχίο και έπαψε τυπικά να είναι φοιτήτρια. Προσπαθούσε να θυμηθεί τι έκανε από τότε. Το μυαλό της αρνιόταν πεισματικά να συνεργαστεί.......Σταμάτησε ξαφνικά και προσπάθησε να σκεφτεί πιο ήρεμα, μα τι στο καλό πως γίνεται να θυμάται τα σχολικά της χρόνια και να ξεχνά το τόσο πρόσφατο παρελθόν της;;;

Το τραγούδι άλλαξε κι αυτή συνέχισε να περπατά, αποφάσισε να μην δώσει τόση σημασία στο γεγονός, άλλωστε συχνά ξεχνούσε διάφορα πράγματα, είχε αποδεχτεί το γεγονός πως ο εγκέφαλος της διέγραφε ότι θεωρούσε περιττό. Σκεφτόταν πόσο θα θελε μερικές φορές να ξεχάσει γεγονότα που με τίποτα δεν βγαίνουν από το νου της. Πόσο θα θελε να μπορεί να ελέγχει τις μνήμες της....Να σταματήσει να θυμάται εκείνη την φίλη που βγήκε τόσο άχαρα από την ζωή της ή εκείνο τον φίλο που την ξέχασε κι έτσι απλά χάθηκε από την καθημερινότητα της.
Ήταν αλήθεια πως κάθε τραγούδι που άκουγε της θύμιζε στιγμές. Στιγμές από πρόσωπα που υποτίθεται πως ήθελε να ξεχάσει. Κι όμως η playlist ήταν ίδια για χρόνια και δεν έλεγε να αλλάξει!
Επιτέλους είχε φτάσει στην γωνιά του σπιτιού της. Χαμογέλασε, αν και της άρεσε τόσο πολύ να περιπλανιέται στο παρελθόν, ήξερε πολύ καλά πως δεν ήταν και για πολύ ώρα.
Το κλειδί γύρισε στην κλειδαριά. Είχε φτάσει κιόλας σπίτι της...άρχισε να χορεύει στα σκαλοπάτια μέχρι που μπήκε μέσα και τ'ακουστικά ξαναπήραν την θέση τους μέσα στην τσάντα....
Ήταν έτοιμη γι'άλλη μια φορά να παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα, μέχρι την επόμενη φορά που θα έβρισκε την ευκαιρία να βυθιστεί στην μουσική των σκέψεων της!

Μια δεύτερη απόπειρα στο δρώμενο της Αριστέας "Ιστορίες της νύχτας #2"
Με λίγη φαντασία αυτή την φορά...
Αν θες να δεις κι άλλες κάνε κλικ εδώ

Όταν ενδιαφέρεσαι, βρίσκεις πάντα χρόνο

Στο πέρασμα των χρόνων, μέσα από καταστάσεις διαφορετικές κι ανόμοιες και με τρόπο ενίοτε επώδυνο, πήρα ένα πάρα πολύ σημαντικό μάθημα: η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές, όχι πάντα ευχάριστες. Για το λόγο αυτό, τίποτα δε θα 'πρεπε να θεωρείται δεδομένο. Ούτε η υγεία, ούτε το χρήμα, ούτε η καριέρα, κυρίως όμως οι άνθρωποί μας. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι σύντροφοι και γενικώς τ' αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτούς μην κάνεις ποτέ το λάθος να τους θεωρήσεις δεδομένους.

Ξέρω, η καθημερινότητά σου είναι ένας αγώνας δρόμου. Τρέχεις ολημερίς να τα προλάβεις όλα: δουλειά, σχολή, υποχρεώσεις, διάβασμα και τα σχετικά. Κι ακόμα και το βράδυ που ξέπνοος θα πέσεις στο κρεβάτι, σκέψεις που αφορούν επερχόμενα καθήκοντα δε λένε να σ' αφήσουν να κοιμηθείς. Το πρόγραμμα σου είναι φορτωμένο. Το ξέρω, έτσι είναι και το δικό μου και των περισσότερων ανθρώπων στον πλανήτη.

Στη σύγχρονη και συνεχώς εξελισσόμενη κοινωνία που είχαμε την τύχη – ή και ατυχία– να γεννηθούμε, τα πάντα κινούνται με ρυθμούς ταχύτατους, οι οποίοι ελάχιστα περιθώρια μας αφήνουν ν' ανασάνουμε. Ελάχιστα μεν, αλλά υπάρχουν. Και για τους ανθρώπους που αγαπάς, είναι στο χέρι σου τα περιθώρια αυτά να τα επεκτείνεις όσο τους αξίζει.

Κάνε, λοιπόν, ένα διάλειμμα, κλείσε τα μάτια και σκέψου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που βρήκες το χρόνο να πάρεις τηλέφωνο εκείνο το φίλο σου που σπουδάζει σε άλλη πόλη; Πόσο καιρό έχεις να δεις την παλιοπαρέα που κάπως έχεις παραμελήσει λόγω καινούριων γνωριμιών από τη σχολή; Έχεις άραγε ιδέα τι παίζει στη ζωή της κολλητής σου που τελευταία έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα λόγω της καινούριας σου σχέσης; Δε λέω, ωραία τυπάκια οι νέοι σου συμφοιτητές, μα είσαι σίγουρος ότι θα σε στηρίξουν όταν θα παραστεί ανάγκη; Όλα αυτά τα χρόνια θυμάσαι ποιος ήταν πάντα στο πλάι σου και σε στήριζε; Μη θεωρείς το φίλο δεδομένο. Σε κανέναν δεν αρέσει η αδιαφορία.

Και για πες, πότε ήταν η τελευταία φορά που ρώτησες τη μητέρα σου πώς τα φέρνει βόλτα; Παρατήρησες ποτέ την κούραση που υποβόσκει στο χαμόγελο του πατέρα σου όποτε γυρνάει απ' τη δουλειά; Γιατί τείνεις να θεωρείς τα προβλήματα του παιδιού σου ασήμαντα και αποφεύγεις το διάλογο μαζί του επειδή έχεις πάντα κάτι άλλο να τακτοποιήσεις; Πήρες πρόσφατα τη γιαγιά σου τηλέφωνο να δεις τι κάνει; Κι αν ναι, περίμενες να ακούσεις την απάντησή της ή θεώρησες το «καλά» ως δεδομένο; Έχεις κάτσει καθόλου να τα πεις με τη μικρή σου αδερφή που όσο μεγαλώνει, τόσες περισσότερες απορίες αποκτά για τη ζωή;

Να ξέρεις πως αυτοί οι άνθρωποι είναι αναντικατάστατοι. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, μα φρόντισε σε κάθε ευκαιρία να τους δείχνεις πόσο σημαντικοί είναι για σένα. Τέτοιες μικρές χειρονομίες και πρωτοβουλίες είναι που κάνουν τη διαφορά και κρύβουν αξία τεράστια.

Μετά είναι και η σχέση σου κι εκεί τα πράγματα φαινομενικά δυσκολεύουν. Είστε δυο άνθρωποι νέοι και δραστήριοι, συχνά σας απορροφά η καθημερινότητα με τις υποχρεώσεις της και σας χαλάει το timing. Οι ελεύθερες ώρες σας πιθανώς δε συμπίπτουν και εκ πρώτης όψεως είναι αδύνατον να συγχρονιστείτε. Κι όταν επιτέλους το καταφέρετε, πάντα κάτι έκτακτο θα προκύψει. Νόμος. Μην απελπίζεσαι, στο χέρι σας είναι.

Θυσίασε κάτι άλλο από το πρόγραμμά σου, για να περάσεις χρόνο με αυτούς που αγαπάς. Εν τέλει μην κοιμάσαι. Η αγκαλιά του δικού σου ανθρώπου, θα είναι πάντα η ωραιότερη ξεκούραση, όση κι αν είναι η ταλαιπωρία. Στο δρόμο για τη σχολή κάνε μια στάση στο σπίτι του και πες να κατέβει πέντε λεπτά να δώσεις ένα φιλί. Κι αν δουλεύει νύχτα, να περιμένεις το πρωί που θα γυρίσει στο κρεβάτι, να βρίσκεστε τουλάχιστον εκεί. Κι αν σου φαίνεται δύσκολο, κράτα αυτό: Όταν θέλεις πραγματικά να δεις κάποιον, φτιάχνεις μέρα με 30 ώρες. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κατά κάποιον τρόπο ζωντανοί οργανισμοί. Θέλουν φροντίδα και καθημερινή ενασχόληση, ώστε να ωριμάζουν και να εξελίσσονται. Θέλουν αμοιβαία προσφορά και αφιέρωση χρόνου, ώστε να μη μαραζώσουν και σβήσουν. Μην αναβάλλεις, λοιπόν, τη συντήρηση των σχέσεών σου, έχοντας τες στο νου σου ως κάτι μόνιμο και σίγουρο.

Θυμήσου να δείχνεις στους αγαπημένους σου πόσο σημαντική θέση κατέχουν στη ζωή σου και μη ρισκάρεις να τους χάσεις θεωρώντας τους δεδομένους. Ξεκίνα από σήμερα κιόλας. Κι ακόμα κι αν έχεις ήδη χάσει κάποιους απ' αυτούς λόγω ασυνείδητης αδιαφορίας, να θυμάσαι ότι ποτέ δεν είναι αργά να τους ξανακερδίσεις πίσω.

Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: εδώ

Τι κάνουμε όταν όλα γύρω μας αλλάζουν

Κάποτε, μια νεαρή κοπέλα πήγε να επισκεφθεί τον πατέρα της. Έχοντας ένα λυπημένο ύφος στο πρόσωπό της, τον ρώτησε:

-Μπαμπά έχω μπουχτίσει πια με όλα. Όλα, από την προσωπική μου ζωή μέχρι την καριέρα μου πάνε άσχημα. Δεν έχω άλλη δύναμη να τα αντιμετωπίσω. Τι να κάνω;

Και ο πατέρας της απάντησε:

-Έλα να σου δείξω, της είπε. Αμέσως, πήρε 3 τηγάνια με νερό και τα έβαλε πάνω στο μάτι της κουζίνας. Έπειτα, πήρε ένα καρότο, ένα αυγό και λίγο καφέ και τα έριξε στα 3 διαφορετικά τηγάνια. Μετά από λίγα λεπτά έκλεισε το μάτι της κουζίνας και ρώτησε την κόρη του:

-Τι πιστεύεις, ότι έπαθαν;

-Το καρότο και το αυγό έβρασαν και ο καφές διαλύθηκε, αποκρίθηκε η νεαρή γυναίκα.

-Φυσικά, απάντησε ο πατέρας, αλλά αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά θα δούμε, ότι το καρότο που ήταν σκληρό, όταν έβρασε έγινε μαλακό. Από την άλλη, το αυγό ήταν εύθραυστο και όταν έβρασε έγινε σκληρό. Εξωτερικά δείχνουν ακριβώς ίδια με πριν, εσωτερικά όμως είναι τελείως διαφορετικά, επειδή δέχθηκαν επίδραση από την ίδια δύναμη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που φαίνονται σκληροί και άκαμπτοι μπορεί να μην αντέξουν την πίεση και να λυγίσουν και οι άνθρωποι, που φαίνονται εύθραυστοι μπορεί να γίνουν πολύ δυνατοί και σκληροί, αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις.

-Και ο καφές, ρώτησε η κοπέλα.

-Ο καφές έχει το περισσότερο ενδιαφέρον από όλα. Διαλύθηκε τελείως μέσα σε ένα άγριο περιβάλλον και το άλλαξε, μετατρέποντας το βρασμένο νερό σε ένα υπέροχο ρόφημα. Ο καφές μοιάζει με εκείνους τους ανθρώπους, που δεν μπορούν να αλλάξουν από τις περιστάσεις και αντ’ αυτού αλλάζουν οι ίδιοι τις περιστάσεις, δημιουργώντας κάτι καινούργιο, βρίσκοντας ένα τρόπο να βγουν κερδισμένοι και πιο σοφή από αυτό. Αυτό που θέλω να σου πως είναι, ότι ο τρόπος που αντιδρούμε στις δύσκολες περιστάσεις, εξαρτάται αποκλειστικά από σένα. Είναι δική σου επιλογή και μόνο, απάντησε ο πατέρας.

Πηγή: εδώ

ART

Αγάπη + ...

*Σήμερα γιορτάζει ο άγιος Νεκτάριος. Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

Χρόνια πολλά αγγελούδια μου!!!

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καθὼς καὶ τῶν ὑπολοίπων Ἀσωμάτων καὶ Οὐρανίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων.

Ἡ σημερινὴ γιορτὴ τῶν Ἀρχαγγέλων ἔχει νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει δύο πράγματα: Πρῶτον, ἐὰν οἱ ἄγγελοι ποὺ ἔπεσαν στὴν ὑπερηφάνεια, ἔχασαν τὴν ἀξία τους καὶ τὴ λαμπρότητά τους ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἐὰν δὲν στεκόμαστε στὸ ὕψος τῶν ἀρετῶν; Ἐὰν στὸν Ἑωσφόρο συνέβηκε τόσο ἀνεπανόρθωτο κακό, ἐπειδὴ δὲν πρόσεξε καὶ στράφηκε στὸ κακό, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σ’ ἐκείνους ποὺ θεληματικὰ μένουν προσκολλημένοι στὴν ἁμαρτία; Δεύτερον, πρέπει νὰ παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τὴν πιστότητα τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.

Πηγή: Εδώ

Ἀπολυτίκιον. 

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεν ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς ὑμῶν δεήσεσι τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγων, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦντες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοώντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι, τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Η σημερινή μέρα είναι ξεχωριστή κι αγαπημένη για μένα γιατί γιορτάζουν πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα!!!

Χρόνια πολλά Αγγελικούλα μου!

Χρόνια πολλά αγγελούδι μου!

Χρόνια πολλά φιλαράκι!

Όλα τα αγγελάκια του κόσμου να σας προσέχουν και να φυλάνε κάθε σας βήμα!

Πρωταγωνιστές

Στην ζωή μας οι πρωταγωνιστές είναι λίγοι και καλοί..
δεν την γεμίζουμε με κομπάρσους γιατί θα γίνει τσίρκο..

Πηγή: Κάπου στο διαδίκτυο

Ο κόσμος αλλάζει

"The world changes too fast. 

You take your eyes off something that's always been there, 

and the next minute it's just a memory."

-- Michel Faber, The Book of Strange New Things

"Ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα. 

Παίρνεις τα μάτια σου από κάτι που πάντα ήταν εκεί, 

και το επόμενο λεπτό είναι ήδη ανάμνηση"

Σιωπή

Η σιωπή δεν είναι ποτέ άδεια ...

είναι σχεδόν πάντα γεμάτη από ανθρώπους που μας λείπουν..!

~A. Cournetta~

Συνδέουσα απόσταση

Ο γέροντας Αιμιλιανός μιλούσε για την «συνδέουσα απόσταση».

Να κρατούμε δηλαδή μία απόσταση στην σχέση μας με τον άλλο η οποία όμως ενεργεί ευεργετικά.

Δεν είναι ψυχρότητα, αλλά σεβασμός.

Διότι όντως είναι πολύ επικίνδυνο η οικειότητα να γίνει εξοικείωση, και να χαθεί ο σεβασμός αναπτύσσοντας μία αδιάκριτη παρρησία μεταξύ μας.

Το αποτέλεσμα είναι τελικά η ρήξη. Γιατί τελικά για να διατηρηθεί η ενότητα θα πρέπει να μην παύσει η διάκριση (διακριτικότητα).

Κάθε σχέση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες ανάλογα με την φύση της και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν. 

Όμως κάθε σχέση πρέπει να θεμελιώνεται στην ελευθερία, στον σεβασμό και στην αγάπη, αλλιώς δεν θα τείνει προς την πνευματική τελείωσή μας.

Όπως μου είχε πει και ένας σοφός γέροντας: «Πάτερ, με όλους να τα έχεις καλά, με κανέναν πολύ καλά», και όντως έχει απόλυτο δίκαιο...

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: Με παρρησία

Μια ακόμη απόπειρα...

Καλημέραααα Καλημέραααα

που να σας τα λέω...κόλλησα κι εγώ το μικρόβιο του Decoupage!

Είδα που λέτε αυτό το γλυκούλι κουτάκι 

είδα κι ένα videaki στο youtube

και μετά από καμιά βδομάδα πήρα την απόφαση να το δοκιμάσω....

Και ιδού το αποτέλεσμα....

Μεταξύ μας δεν είναι καθόλου δύσκολο

Μόνο που βαρέθηκα λιγάκι το διάστημα που πρέπει να περιμένεις να στεγνώσει...

Είμαι λιγάκι ανυπόμονη.....(το πιστολάκι δεν σταμάτησε να λειτουργεί)

Ωστόσο μου άρεσε και προβλέπεται και μέλλον ;)

Πως σας φαίνεται;;;;