Είναι φιλία αυτό;;;

"Ο άντρας μου ήταν ο άντρας της ζωής μου, δεν ήταν άλλος, ήμουν εγώ. Ήμασταν ένα, δεν μοιραζόμασταν κάτι. Δεν μετρούσε λοιπόν. Εκτός από τον αγαπημένο μου σύζυγο χρειαζόμουν και φίλους. Πως να γίνει; Είναι φυσική ανάγκη οι φίλοι, οι σύντροφοι από παλιά που σε ξέρουν πάντα. Τους χρειαζόμουν και τους έψαχνα από παιδί, είχα αρκετούς φίλους νέα, αλλά χάνονταν.... Αραίωσαν δηλαδή όταν άρχισε να φαίνεται το σύνδρομο που σας έλεγα, η τύχη του Μίδα, που τον οδήγησε σε ασιτία, σε ξηρασία. Θυμάστε το μύθο; Είχε γεμίσει από χρυσάφι, ενώ δεν μπορούσε να πιάσει ένα ποτήρι νερό να σβήσει την δίψα του. Γίνονταν και το νερό και το ψωμί χρυσάφι, φτηνό, άχρηστο χρυσάφι άμα διψάς και πεινάς. Έμαθα να καταπίνω τις επιτυχίες μου, την ικανοποιήση, υπήρξαν σας λέω φορές που τα έκρυβα επιμελώς κάτι τέτοια, όλο και πιο συχνά τα έκρυβα για να μην μείνω εντελώς χωρίς παρέα. Για να μην στενοχωρήσω κάποιους. Είναι φιλία αυτό;"

Σιωπάς για να ακούγεσαι

Μάρω Βαμβουνάκη