Άπλωσα το χέρι μου....

... άπειρες φορές άπλωσα το χέρι μου στην ζωή .. αρχικά το άπλωνα για να ανιχνεύσω τον κόσμο ... έτρεχα να εξερευνήσω να μάθω την ομορφιά που με τριγυρνά ... καθώς μεγάλωνα το άπλωνα για να στηριχτώ, να ξεκινήσω να βηματίζω σιγά σιγά...το άπλωνα για να αισθανθώ ασφάλεια , σιγουριά καθώς περνούσα τον δρόμο για να πάω στο σχολείο με την γιαγιά...το άπλωνα ως διαμαρτυρία ήθελα πεισματικά να συγκρατήσω το χέρι της μητέρας μου καθώς αισθανόμουν την αποχώρηση της για την δουλειά ....και καθώς μεγάλωνα άρχιζα να πιάνω τον εαυτό μου να απλώνει το χέρι προσπαθώντας να μεταφέρω σε όσους αγαπούσα τα όσα δεν μπορούσα να τους πω..... άλλοτε γιατί τα λόγια μου ήταν τόσο περιττά ..... άλλοτε γιατί δεν έβρισκα λέξη που θα μπορούσε να φέρει το συναίσθημα που η στιγμή σου δημιουργεί... άλλοτε γιατί η δειλία μου υπερτερούσε και έβαζε χαλινάρι στην μιλιά .... καθώς μεγαλώνω θα ήθελα να απλώνω το χέρι κάθε φορά που θεωρώ τα λόγια περιττά.... όχι γιατί δεν θα έχω τίποτα περισσότερο να πω .. αλλά ως ένα ευχαριστήριο στους ανθρώπους που πρόλαβαν να τα ακούσουν πριν να ειπωθούν ...... γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που με αισθάνθηκαν πιο πραγματικά......

Από κάπου στο διαδίκτυο