Και συμβουλεύει λίγο πριν από τον θάνατο του ο στάρετς Ζωσιμάς του Ντοστογιέφσκι: Να θυμάσαι πως δεν μπορείς να γίνεις κριτής κανενός. Δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής για έναν κακούργο, πριν νοιώσεις πως κι αυτός είναι το ίδιο κακούργος σαν κι αυτόν που έχει μπροστά του. Αυτό φαίνεται παράλογο αλλά είναι αληθινό. Γιατί, αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε αυτός ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω.
Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης
Μάρω Βαμβουνάκη
Συμφωνώ απόλυτα... θα ήταν πολύ καλύτερος ο κόσμος αν οι άνθρωποί αντί να ασχοληθούν και να κρίνου τις πράξεις των άλλων, αφιέρωναν λίγο χρόνο να κρίνουν τις δικιές τους πράξεις.. Φιλάκια πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σταματήσουμε λοιπόν να κρίνουμε τους άλλους...!
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια :)
Σε καλησπερίζω στο όμορφο ιστολόγιό σου!Και το μηνυματάκι σου επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αυτοί οι δικαστές πρέπει να ΄ναι τελείως αμαρτωλοί!Ωχ, πάλι έπεσα στην παγίδα να κρίνω!:-)
Καλώς ήρθες στο blog μου, όσον αφορά τους δικαστές ρίξε μια ματιά στην σημερινή μου ανάρτηση...Καλή σου απόγευμα
ΔιαγραφήΥπέροχο το απόσπασμα που επέλεξες φίλη μου, από μία αγαπημένη συγγραφέα. Να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο καλή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσφατα την ανακάλυψα και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει....Καλό σου Σαββατοκύριακο...να περνάς όμορφα :)
Διαγραφή