Flashback

....στέκεις στο παράθυρο και ξεκινάς ένα flashback σε γεγονότα....

συναντάς πρόσωπα, αναβιώνεις συναισθήματα, αφήνεσαι και ευθύς αφήνεις ένα κύμα συναισθημάτων να σε διαπερνά....εκεί που σε αρπάζει η λύπη απ'τα μούτρα να σου, σε χαιρετά μια χαρά...σε συνταράζει συθέμελα, σε αναπτερώνει και ξεφεύγεις με μιας προς τα ουράνια, να σου κάπου παρακάτω σε συναντά και ο θυμός και η απελπισία και η αγανάκτηση και η ελπίδα και η αισιοδοξία και εκεί κάπου είναι που αρχίζεις να χάνεις τον λογαριασμό...και αδαής χαζεύεις την λογιστική της ζωής ...

.....θα'θελες τόσο να διαιρείται η λύπη, να πολλαπλασιάζεται η χαρά ...μα σαν βρίσκεις τον εαυτό σου να κάνει οικονομία στην ζωή το μόνο σίγουρο είναι πως θα βρεθείς με αρνητικό ισολογισμό......

...η ζωή, η στιγμή, το συναίσθημα αδυνατούν να ακολουθήσουν αριθμοδείκτες ...αδυνατούν και δεν μπορούν να είναι μετρήσιμα καθολικά......

παρά μονάχα μετρούν διαφορετικά στου καθενός μας την καρδιά ...και εμείς επιλέγουμε οικειοθελώς να στέκουμε δυσανάλογοι και να αλληλοκαλύπτουμε έτεροι αλλήλων τα κενά......

Πηγή: Βηματίζοντας το μοναπάτι