Κάτι να περιμένεις...

Είναι όμορφο να έχεις κάτι να περιμένεις

κι αν κρατάει μια στιγμή όπως λες,

τότε φρόντισε να την απολαύσεις όσο μπορείς περισσότερο!

Και μόλις περάσει, να ορίσεις κάτι καινούργιο να περιμένεις!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Αδυναμία...

Ο Ρομπερτ Λουις Στιβενσον έγραψε κάποτε:

"Δεν μπορείς να ξεφύγεις από μια αδυναμία.

Πρέπει να την πολεμήσεις ή να την καταστρέψεις.

Κι αν είναι να το κάνεις...γιατί όχι τώρα...κι εκεί που στέκεσαι;"

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Η μεγαλύτερη ευτυχία :)

Άνθρωποι στον κόσμο...

Αυτή την στιγμή υπάρχουν 6.470.818.671 άνθρωποι στον κόσμο.
Κάποιοι είναι φοβισμένοι.
Κάποιοι επιστρέφουν σπίτι.
Κάποιοι λένε ψέμματα για να βγάλουν την μέρα.
Άλλοι μόλις τώρα αντιμετωπίζουν την αλήθεια.
Κάποιοι είναι κακοί άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με το καλό.
Και κάποιοι είναι καλοί, παλεύοντας με το κακό.
Έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Έξι δισεκατομμύρια ψυχές.
Και κάποιες φορές...χρειάζεσαι μόνο μια!

One tree hill

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Τύχη...

Μετά από παρότρυνση μιας αναγνώστριας λίγα λόγια για την τύχη!

Όσοι θεωρούν ότι είναι τυχεροί έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Υπάρχουν τυχεροί άνθρωποι ή τυχερές μέρες; «Η τύχη αποτελεί μια πραγματικά ενδιαφέρουσα όψη του ρίσκου και της σύμπτωσης», λέει ο δρ Μάικ Εϊτκεν από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Όλοι μας θυμόμαστε μέρες που μας συνέβησαν καλά πράγματα και μέρες που μας συνέβησαν λιγότερο καλά και το αποδίδουμε στην τυχερή ή άτυχη μας μέρα. Μπορούμε να πούμε ότι, με αυτή την έννοια, υπάρχει τύχη». Αλλά μερικοί πιστεύουν ότι η τύχη επηρεάζει εξωτερικά γεγονότα _ ότι αν, για παράδειγμα, αγοράσουν ένα λαχείο στην τυχερή τους μέρα, έχουν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν. «Δεν υπάρχει περίπτωση η μέρα κατά την οποία αγοράζεις ένα λαχείο να επηρεάσει την πιθανότητα να κερδίσεις», λέει ο Εϊτκεν. «Η έρευνα έχει δείξει ότι οι άνθρωποι που θεωρούν εαυτόν τυχερούς είναι όντως τυχεροί διότι είναι πιο πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες».

Όσοι πιστεύουν ότι είναι τυχεροί τείνουν να είναι αισιόδοξοι και, συνεπώς, να αισιοδοξούν για την πιθανότητα μιας μελλοντικής επιτυχίας _ μια «τυχερή μέρα» τους κάνει να έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και αισιοδοξία. Αν όμως πιστεύουν ότι η επιτυχία τους οφείλεται, έστω και εν μέρει, στην τύχη, αυτό οδηγεί σε προσπάθειες να την ελέγξουν. Αθλητές και τζογαδόροι πραγματοποιούν συνήθως προληπτικά τελετουργικά για να κερδίσουν, όπως να φορούν το ίδιο τυχερό πουκάμισο ή να τρώνε το ίδιο τυχερό φαγητό. Έτσι πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να κερδίζουν. Υπάρχουν δυο προσεγγίσεις προκειμένου να αποφασίσει κάποιος αν θα ρισκάρει και θα αφήσει την έκβαση στην τύχη, είτε βάζει στοίχημα είτε θέλει να αποφασίσει αν θα πάρει ομπρέλα μήπως βρέξει _ μυαλό εναντίον ενστίκτου. 

«Υπάρχει η ανάλυση του ρίσκου κατά την οποία υπολογίζεις τις πιθανότητες να κερδίσεις το λαχείο», λέει ο Ντέιβιντ Σπιγκελχάλτερ, καθηγητής κατανόησης του ρίσκου στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ο οποίος μαζί με τον δρ Εϊτκεν ανέπτυξαν για λογαριασμό του BBC το Big Risk Test (τεστ του μεγάλου ρίσκου) το οποίο διερευνά ποιο είδος ανθρώπου έχει την τάση να παίρνει ρίσκο και ποιο όχι. «Υπάρχει επίσης και το ρίσκο ως συναίσθημα το οποίο μπορεί να επηρεαστεί από το αν αισθάνεσαι ότι είναι η τυχερή σου μέρα, άρα θα πάρεις αυτό το ρίσκο”». Οι ψυχολόγοι όμως λένε ότι η πίστη στην τύχη έχει μια χρήσιμη λειτουργία. Μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τυχαία γεγονότα, όπως το να εμπλακούμε σε ένα ατύχημα, να πέσουμε θύμα ληστείας ή φυσικής καταστροφής. Βοηθά επίσης τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο αισιόδοξοι όταν οι περιστάσεις είναι πέρα από τον έλεγχό τους.

Καλή συνέχεια στην μέρα σας!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Παναγία Ζωοδόχος Πηγή

H Zωοδόχος Πηγή είναι μία εορτή προς τιμήν της Παναγίας. δεν έχει σχέση με τη ζωή της υπεραγίας Θεοτόκου, όπως οι άλλες γνωστές θεομητορικές εορτές, λόγου χάριν τα Eισόδια, ο Eυαγγελισμός ή η Kοίμησις της Θεοτόκου. H εορτή αυτή έχει σχέση με τις θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας προς σωτηρίαν δυστυχών και ταλαίπωρων ανθρώπων που την επικαλέσθηκαν με πίστη. H Zωοδόχος Πηγή μας υπενθυμίζει τα θαύματα, που έκανε η Παναγία σε ένα ορισμένο ναό της στον τόπο εκείνο που προκαλεί τη συγκίνηση κάθε Έλληνος.

Η Παναγία να 'ναι πάντοτε βοηθός στον αγώνα μας....καλή σας μέρα!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μη γκρινιάζεις

Μην αποφεύγεις την ζωή..

Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σου..
αντιμετώπισε την..
άλλαξε την και ζήσε την!!

Μην την αποφεύγεις και μην την καταριέσαι..

Φύγε από το ρόλο του θύματος..
και γίνε αποδέκτης των εξαιρετικών πραγμάτων..
που μπορούν να σου συμβούν..

Η γκρίνια και η μουρμούρα..
σε μετατρέπουν σε θύμα του κόσμου..

Όμως δεν είσαι το θύμα του κόσμου..
Είσαι το Φως του κόσμου!!

Πηγή: από το διαδίκτυο

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Άγιος Γεώργιος

Άγιε Γιώργη αφέντη μου κι ομορφοκαβαλάρη

αρματωμένος με σπαθί και με χρυσό κοντάρι.

Άγιος είσαι στη θωριά κι άγγελος στη νεότη

παρακαλώ βοήθα με, Άγιε στρατιώτη.

Θεριό έπεσε στην χώρα μας, σ' ένα βαθύ πηγάδι
ανθρώπους το ταΐζανε κάθε πρωί και βράδυ.

Μια μέρα δεν του βρήκανε, άνθρωπου να δειπνίσει

σταλιά νερό δεν άφησε την χώρα να δροσίσει.

Στον κλήρο τον ερίξανε, τι το θελει να τύχει

και έτυχε και έπεσε εις την βασιλοπούλα.

Κι ο βασιλιάς σαν τ' άκουσε αυτόν τον λόγο είπε:

"Πάρτε μου το βασίλειο, μα το παιδί μου αφήστε".

Και ο λαός σαν τ' άκουσε λέει στον Βασιλέα:

"για δίνεις το παιδάκι σου, σε παίρνουμε κι εσένα"

Κι όταν την επαιρνούσανε όλα τα δέντρα ανθούσαν

και τα πουλάκια στις φωλιές, γλυκά εκελαηδούσαν

Ξένος, αγνώριστος περνά, την κόρη χαιρετάει

Κι η κόρη τ' αποκρίνεται, κι η κόρη τ' απαντάει

"Τραβήξου ξένε μου απ' δώ, τραβήξου παραπέρα:

γιατί θε νά ρθει το θεριό να πάρει εσέ κι εμένα.

Τραβήξου ξένε μου από δώ κι αν το νερό αφρίζει

μην τα κοιτάς τα δόντια του, για μένα τ' ακονίζει."

Γυρίζει ανατολικά και κάνει το σταυρό του

και βγάζει το σπαθάκι του και κόβει τον λαιμό του.

Για πες μου ξένε να χαρείς, ποιο είναι τ' όνομα σου

κι εγώ θα κάνω χάρισμα στην οικογένεια σου.

Γιώργη με λένε στ' όνομα απ' την Καππαδοκία

κι αν θες να κάνεις χάρισμα, χτίσε μιαν εκκλησία.

Βάλε ζερβά την Παναγιά, δεξιά ένα Καβαλάρη

αρματωμένο με σπαθί και με χρυσό κοντάρι.

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου εκεί ψηλά που στέκεις

εμάς και την γερόντισσα στην σκέπη σου να έχεις

να της χαρίζεις δύναμη, υπόμονη, αγάπη.

Το βάρος που επωμίστηκε, πανάλαφρο να κάνεις

να τος κι ο άγιος Θεός την μνήμη που τιμούμαι 

στον ουρανό όλες μαζί μια μέρα να χαρούμε.

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες!!!!

υ.γ. Το κείμενο παραπάνω αποτελεί απομαγνητοφωνήση από μια ηχογράφηση που είχα κάνει παλιότερα από τις αδελφές της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης!

...ίσως κάποια σημεία διαφέρουν γιατί δεν ακουγόταν πολύ καθαρά!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Άλμα...

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά...

Οδυσσέας Ελύτης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Στην ζωή συνεχώς μαθαίνουμε...

Έμαθα πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να "κλείνεις" χρόνια.

Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.

Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.

Πως οι φίλοι "αποκτούνται" δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.

Πως οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι βρίσκονται πάντα κοντά μας.

Πως τα χειρότερα πράγματα "κρύβονται" μέσα σε μια καλή εμφάνιση.

Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.

Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα, ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.

Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.

Πως μπορείς να "συνομιλήσεις" με τα αστέρια.

Πως μπορείς να "εξομολογηθείς" στο φεγγάρι.

Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.

Πως είναι υγιές να ακούς όμορφα και καλά λόγια.

Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.

Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι.

Πως μπορείς να είσαι "παιδί" για όλη την ζωή.

Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.

Πως ο Θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.

Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου δεν έχει σημασία όταν αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.

Και τέλος έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Χριστός Ανέστη!

Χριστός Ανέστη αδέρφια!!!

Εύχομαι η ανάσταση του Κυρίου μας να γεμίσει τις ψυχές μας με δύναμη και να μας αναστήσει από τα πάθη μας, ώστε να μπορούμε να ζούμε μια πιο πνευματική ζωή άξια και προς δόξαν Θεού...!

Μεγάλο Σάββατο "Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην..."

Μεγάλο Σάββατο και ο Χριστός είναι στον Άδη. Κηρύττει στους απ' αιώνας νεκρούς την μετάνοια και την επιστροφή στον Παράδεισο. Μέσα από τους ύμνους της ημέρας αυτής ακουγόταν μια κραυγή γλυκείας προσμονής και επιταγής, μια αναστάσιμη προσευχή, "ανάστα ο Θεός κρίνων την γην"...Και γινόταν προσμονή, ακατάσχετος πόθος... Να! ακουγόταν και η ανάσταση και της δικής μου καρδιάς...

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Μεγάλη Παρασκευή "Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω σου Αίματι..."

Είναι Μεγάλη Παρασκευή γύρω στις 12 και ο Χριστός υψώνεται μεταξύ ουρανού και γης. Σταυρώνεται εν με΄σω δυο ληστών. Έχει απομείνει μόνος Του. Όλοι Τον εγκατέλειψαν...Είναι ο άλλος σταυρός που σηκώνει, της εγκατάλειψης από τους ίδιους τους μαθητές Του που σαν λαγοί εξαφανίστηκαν φοβούμενοι μη συλληφθούν κι αυτοί. Πάνω στον Σταυρό Τον κοροϊδεύουν και Τον προκαλούν να κατέβει και να κάνει το θαύμα Του για να Τον πιστέψουν. Ο Κύριος δεν μπαίνει στον πειρασμό αυτόν επί του Σταυρού. Δεν ήρθε για να καταστρέψει αλλά για να σώσει. Ταπεινώνεται γυμνός επί του Σταυρού, να Τον φτύνουν και να Τον πετροβολούν οι παραπορεύομνοι από τον δρόμο εκείνο. Οι παριστάμενοι Τον ακούν επτά φορές να ομιλεί. Την μία για να προσευχηθεί για όλους, "πάτερ άφες αυτοί, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν". Συγχωρεί όλους τους σταυρωτές Του. Μόνο ο ένας ληστής στέκεται κοντά Του, Τον υπερασπίζεται και μετανοεί και εξομολογείται. Ο Κύριος τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου, "σήμερον μετ' εμού έση εν τω Παραδείσω". Βλέπει την μάνα Του να στέκεται με τον Ιωάννη κάτω από τον Σταυρό και την τακτοποιεί για να μείνει με τον αγαπητό Του μαθητή, "γύρναι ίδε ο υιός σου". Νιώθει εγκατάλειψη και μονολογεί τον μεσιανικό 23ο ψαλμό του Δαυίδ, "Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλιπες...". Η εξάντληση και η δίψα Του είναι μεγάλες και ζητά νερό, "διψώ". Του δίνουν χολή με ξύδι με το σφουγγάρι που φτάνει στο στόμα Του, που το είχαν εκεί για χρήση αναισθητικού στον πόνο. Ακούστηκε η φωνή Του να λέγει "τετέλεσται" και μετά "εις χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου". Ήταν 3 το μεσημέρι και ο Κύριος παραδίδει Αυτός μόνος Του το πνεύμα Του, δεν πεθαίνει από φυσική αιτία. Αυτός διαλέγει την ώρα Του, αφού πλέον είχε υπακούσει εώς εσχάτου στον Θεό Πατέρα.

Και η καρδιά μου στεκόταν κάτω από τον Σταυρό του Χριστού. Η μορφή του ληστή που κλέβει τον Παράδεισο με την μετάνοι του με συγκλονίζει. Έχω στήσει και τον δικό μου σταυρό δίπλα από τον Κύριο. Σταύρωνα την εγωκεντρικότητα μου. Η αγάπη του Κυρίου απλώνε τα ματωμένα χέρια της και αγκάλιαζε όλον τον κόσμο...και εμένα...μου έπαιρνε τον πόνο ο πάσχων Θεός...μου έδινε ελπίδα ο πονεμένος Κύριος...όλη Του η ύπαρξη μιλούσε σιωπηλά για την υπομονή και την αγάπη και την συγχωρητικότητα...ξεκίνησε και η δική μου η σταύρωση. Έβλεπα να σηκώνω κι εγώ τον σταυρό της μετανοίας μου, της αγάπης μου και της υπομονετικής ελπίδος μου.

Έκαστον μέλος της αγίας σου σαρκός, ατιμίαν δι' ημάς υπέμεινε, τας ακάνθας η κεφαλή, η όψις τα εμπτύσματα, αι σιαγόνες τα ραπίσματα, το στόμα την εν όξει κερασθείσαν χολήν τη γεύσει, τα ώτα τας δυσσεβείς βλασφημίας. Ο νώτος την φραγγέλωσιν, και η χειρ τον κάλαμον, αι του όλου σώματος εκτάσεις εν τω σταυρώ, τα άρθρα του ήλους, και η πλευρά την λόγχην. Ο παθών υπέρ ημών, και παθών ελευθερώσας ημάς. Ο συγκαταβάς ημίν φιλανθρωπία, και ανυψώσας ημάς, παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Σταυρωθέντος σου Χριστέ, πάσα η Κτίσις βλέπουσα έτρεμε, τα θεμέλια της γης, διεδονήθησαν φόβω του κράτους σου σου γαρ υψωθέντος σήμερον, γένος Εβραίων απώλετο, του Ναού το καταπέτασμα, διερράγη δίχως, τα μνημεία ηνεώχθησαν, και νεκροί εκ των τάφων εξανέστησαν. Εκατόνταρχος ιδών το θαύμα, έφριξε παρεστώσα δε η Μήτηρ σου, εβόα θρηνωδούσα μηρτικώς. Πως μη θρηνήσω, και τα σπλάχνα μου τύψω, ορώσα σε γυμνόν, ως κατάκριτον εν ξύλο κρεμάμενον; Ο σταυρωθείς και ταφείς, και αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Μεγάλη Πέμπτη "Λάβετε φάγετε τούτο έστι το σώμα μου... Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου..."

Από το πρωί τα τροπάρια και το συναξάρι μιλούν για τέσσερα πράγματα, τον Ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, την υπερφυή Προσευχή και την προδοσία. Ιδιαίτερα μιλούν για την Θεία Κοινωνία, την "ψυχοτρόφον τράπεζαν", το "φάρμακον της αθανασίας", το "αντίδοτον του μη αποθανείν". Σήμερα τα πόδια μου με οδηγούν στην Θεία Λειτουργία, στο Δείπνο του Κυρίου, την συνέχεια του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου μου. Ο ιερέας ως λαμπάδα καιόμενη του Αγ. Πνεύματος, ως ο άλλος Χριστός, τέλεσε το θαύμα. Τα χέρια του Χριστού μου με κοινώνησαν. Αληθώς Σώμα και Αίμα Χριστού. Ένιωθα τα χείλη μου να ακουμπούν στην άχραντη πλευρά του Εσταυρωμένου που ανέβλυζε αίμα ζωήρρυτον. Το στόμα και η καρδιά μου γλύκαιναν, γεύονταν τον Θεό. Έκλαιγα από χαρά...δεν είμαι πια μόνος...είμαι μέλη Χριστού...Χριστοφόρος...όμαιμος Χριστού...

"Ξενίας δεσποτικής, και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον, εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν".

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Μεγάλη Τετάρτη "Ότε η αμαρτωλός, προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής, συνεφώνει τοις παρανόμοις..."

Μεγάλη Τετάρτη, η ημέρα της προδοσίας. Ημέρα δύσκολη η σημερινή για μένα. Η πορεία της καρδιάς μου βαραίνει. Η χειρότερη αμαρτία και το χειρότερο αδιέξοδο στην ζωή μου είναι η αμετανοησία και η απελπισία του εαυτού μου. Πάντα υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στον Πατέρα μου, όπου κι αν βρίσκομαι. Στην πορεία αυτή και συνάντηση με τον Εσταυρωμένο Ιησού σίγουρη έχουν την θέση τους οι αμαρτωλοί με την μετάνοια τους. Και αναρωτιόμουν που είναι η δική μου μετάνοια... Μήπως ένας άκρατος συναισθηματισμός και μια εθιμοτυπία κατακλύζουν την καρδιά μου και χάνω τον δρόμο μου; Κλαίω για έναν Θεό που οδηγείται στον Σταυρό ή κλαίω για τις αμαρτίες μου που Τον οδηγούν στον Σταυρό; Από την μια έβλεπα την προδοσία του Ιούδα κι από την άλλη την μετάνοια της πόρνης. Έπαιρνα θάρρος στην αγάπη του Χριστού μου. Μόλις έσκυβα και έβλεπα το βάθος των αμαρτιών μου, μια απελπισιά με καταλάμβανε. Κι όμως κι από εκεί ξεκινούσε η ελπίδα για να προστρέξω στον Θεό της αγάπης. Μακριά μένουν αυτοί που πλησιάζουν τον Χριστό τις ημέρες αυτές με την αυτοπεποίθηση των έργων τους, τις νηστείες τους και τις αρετές τους. Ο Κύριος είναι ο Θεός των μετανοούντων, ο μανικός εραστής των μετανοούντων. Και εγώ άραγε έχω θέση κοντά στον Χριστό στην πορεία Του προς τον Σταυρό; Έβλπα την προδοσία του εαυτού μου και με δάκρυα μετανοίας ράντιζα το στήθος μου... και έτρεχα δίπλα από τον Κύριο. Και άραγε η δική μου μετάνοια πως διαγράφεται;

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Μεγάλη Τρίτη "Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνως Χριστού..."

Έρχεται "εν τω μέσω της νυκτός". Έρχεται μέσα στην νύχτα των παθών μου και της αθλιότητος και ζητά την αγάπη της καρδιάς μου. Έρχεται μέσα στην νύχτα της αθεΐας, στην τρέλα της μοναξιάς μου και της απελπισίας, στην καρδιά και του πιο απερριμένου ανθρώπου και αμαρτωλού και επαιτεί την αγάπη της. Θέλει να κάμει γάμο μαζί της. "Ιδού έστηκα εις θύρα και κρούω, εάν τις ανοίξει μου...". Γάμος εν αίματι πάνω στον Σταυρό.

Παράξενος Νυμφιός ντυμένος με μια χλαμύδα, με ακάνθινο στεφάνι, με την μορφή του γεμάτη αίματα, ταλαιπωρημένος, μαστιγωμένος βρίσκεται στο κέντρο του Ναού. Διεκδικεί την αγάπη μας, "τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσομεν...". Τις μέρες αυτές κατέχει το κέντρο του Ναού με την εικόνα Του, είναι κέντρο της καρδιάς μου και της καρδιάς σου ο Νυμφίος Χριστός. Μας ζητά όλες τις ημέρες του γάμου Του να είμαστε κοντά Του συμπορευόμενοι, να μη σβήσουν οι λαμπάδες των καρδιών μας, της αγάπης μας, να μείνουμε προσευχόμενοι και σιωπώντας, κλαίγοντας και οδυρόμενοι μπροστά στο μεγάλο μυστήριο που διενεργείται. Ένας Θεός ανεβαίνει στο Σταυρό και πεθαίνει για να σώσει τον άνθρωπο. Σαν τις μωρές παρθένες να μη μείνουμε έξω του νυμφώνος.

"Τον Νυμφίον αδελφοί αγαπήσωμεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπίσωμεν, εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή, ίνα ως αι φρόνιμοι, του Κυρίου παρθένοι, έτοιμοι εισέλθωμεν, συν αυτώ εις τους γάμους ο γαρ Νυμφίος δώρον ως Θεός, πάσι παρέσι τον άφθαρτον στέφανον."

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Μεγάλη Δευτέρα "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται..."

Μεγάλη Δευτέρα και άρχισε και η δική μου πορεία, η σταυροαναστάσιμη πορεία της καρδιάς μου. Και έσκυβα μέσα μου. Έβλεπα τον εαυτό μου να ακολουθεί πλάι πλάι τον Χριστό. Κοντά Του στην Βηθανία., στον δρόμο, στον Ναό. Στο ξεκίνημα αυτού του οδοιπορικού ο Κύριος μου ζητά, για να είμαι δίπλα Του, την αγνότητα μου και την ανεξικακία μου. Η μετάνοια μου αυτή και η προσευχόμενη αγάπη μου στους εχθρούς μου με κάνουν συνοδοιπόρο. Ουρανοφύτευτο δένδρο και ο ευατός μου όχι με τα επιδειξιομανή πυκνά φύλλα του εγωισμού και της καθωσπρέπειας του καλού ανθρώπου, αλλά με την βαθειά ταπεινή σιωπή των καρπών της αρετής της αγάπης.

"Εν ψυχή συντετριμμένη, προσπίπτομέν σοι, και δεόμεθα σου Σωτήρ του Κόσμου. Συ γαρ ει Θεός των μετανοούντων."

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Κυριακή των Βαΐων

Το πρωί βλέπουμε έναν Ιησού να εισέρχεται μετ' επευφημιών στα Ιεροσόλυμα. Το πρωί η στιγμιαία ανθρώπινη δόξα του Κυρίου μας. Το πρωί με ελιές και βάγια Τον υποδέχθηκε το πλήθος.Τη νύκτα τα πράγματα αναστράφηκαν. Η λαοθάλασσα που ανέμενε έναν κοσμικό άρχοντα θα φωνάζει σε λίγο «άρον άρον σταύρωσον αυτόν»! Οι άνθρωποι γύρισαν την πλάτη στον Δημιουργό τους. Άλλωσπως Τον ανέμεναν κι άλλωσπως τους ήρθε. Δεν ήρθε για τα έξω, ήρθε για τα ένδον, δεν ήρθε να στήσει ανάκτορα και να επιβάλει την εξουσία Του. Ήρθε να χαρίσει μια άλλης ποιότητας Βασιλεία: στις ψυχές μας και μετά θάνατον.

Σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, εισερχόμαστε στην υπόμνηση του Θείου και εκούσιου πάθους. Υπόμνηση ή καλύτερα αναβίωση. Ξαναζούμε, συμπορευόμαστε στο πάθος, συσταυρωνόμαστε για να συναναστηθούμε. Από τον Γολγοθά και μόνο διά του Γολγοθά φτάνουμε στην Ανάσταση! Μέσα από τον ποταμό των δακρύων της μετανοίας φτάνουμε στη λύτρωση. Αλλά δεν παραμένουμε στη θλίψη, σηκωνόμαστε και προχωράμε. Αισθανόμαστε την αναξιότητά μας συναισθανόμενοι την ευγνωμοσύνη προς Εκείνο, αλλά βιώνουμε και την ανέσπερη αγάπη Του. Ξέρουμε ότι ο Θεός μας από την φιλανθρωπία του σαρκώθηκε και απέθανε για μας. Ξέρουμε ότι διήλθε τα φρικτά βασανιστήρια και θανατώθηκε ατιμωτικά για να μας εξαγιάσει. Ξέρουμε ότι αν με ειλικρίνεια και πίστη, δηλ. βεβαιότητα, ανατείνουμε τις καρδιές μας προς τον Ουρανό, η Θεία χάρις θα στραφεί στην αναξιότητά μας. Πιστεύουμε, γι' αυτό δεν μπορούμενα απελπιστούμε ποτέ! 

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών μόλις ξεκίνησε. Αλλά στο τέλος της μας περιμένει πάντα η Ανάσταση!

Καλή μεγάλη εβδομάδα σε όλους!

Κι ένα χρόνια πολλά στην μανούλα μου, που γιορτάζει σήμερα :)

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.gr/2011/04/blog-post_17.html?m=1

Ήρθε ο Λάζαρος

Ψάχνοντας για την σημερινή ανάρτηση έπεσα πάνω σε κάτι κάλαντα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον...πρώτη φορά τα ακούω, τα ήξερα με λίγο διαφορετικά λόγια είναι η αλήθεια :))

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια

ήρθ' η Κύριακή που τρων τα ψάρια.

Κάτω κει κατω στη Βιθυνία

κλαίει η Μάρθα, κλαίει κι η Μαρία.

Πες μου Λάζαρε, πες μου τι είδες 

εις τον Άδη κάτω που επήγες.

Είδα φόβους, είδα μαύρους τρόμους

είδα βάσανα, ειδά και πόνους.

Δώστε μου λίγο κρύο νεράκι

να ξεπλύνω το πικρό φαρμάκι

και τον πόνο τον ξηρών χειλέων και 

μη με ρωτάτε άλλο πλέον.

Δώστε μου και μία δέκαρίτσα

να τη βάλω μέσα στην τσεπίτσα.

Και του χρόνου πάλι και να ζήτε 

την Ανάσταση να την ιδείτε.

Καλή Ανάσταση!!!

Σχετικά με την Ανάσταση του Λαζάρου, μπορείτε να διαβάσετε σε μια παλιότερη μου ανάρτηση εδώ

Μανούλα

Για σήμερα με την αφορμή ενός ανώνυμου φίλου/ης, ένα όμορφο κείμενο που δείχνει την ανιδιοτελή αγάπη της μητέρας για όλη την οικογένεια....

"Ο μπαμπάς και η μαμά έβλεπαν τηλεόραση όταν η μαμά είπε:

-«Είμαι κουρασμένη, πηγαίνω για ύπνο».

Πήγε πρώτα στην κουζίνα να ετοιμάσει τα σάντουιτς των παιδιών για το σχολείο. Έβαλε τα πιάτα στο πλυντήριο πιάτων και έβγαλε το κρέας από την κατάψυξη για το αυριανό δείπνο. Έλεγξε αν έχει αρκετά δημητριακά, γέμισε την ζαχαριέρα, και έβαλε στο τραπέζι τα μπολ και τα κουτάλια για το πρωινό και ετοίμασε την καφετιέρα. Άπλωσε τα πλυμένα ρούχα, έραψε ένα κουμπί, μάζεψε τα παιχνίδια των παιδιών και έβαλε το τηλέφωνο στη βάση του. Πότισε τα φυτά και έβγαλε τα σκουπίδια έξω. Τότε λοιπόν άρχισε να χασμουριέται και αποφάσισε να πάει στο κρεβάτι της. Σταμάτησε για ένα λεπτό να γράψει ένα μήνυμα στη δασκάλα, μέτρησε τα χρήματα για την εκδρομή των παιδιών και μάζεψε ένα βιβλίο που ήταν κάτω από την καρέκλα. Ετοίμασε μια ευχετήρια κάρτα για τη φίλη της, έφτιαξε τη λίστα με τα ψώνια και τα έβαλε δίπλα από την τσάντα της. Μετά η μαμά καθάρισε το πρόσωπο της με λοσιόν, έβαλε κρέμα νυχτός και βούρτσισε τα δόντια της.

Ο μπαμπάς φώναξε :

-«Νόμιζα ότι θα πήγαινες για ύπνο!»

-«Τώρα, πηγαίνω», του απάντησε.

Έβαλε νερό στο μπολ του σκύλου, κλείδωσε την πόρτα και έσβησε το φώς στο διάδρομο. Έριξε μία ματιά στο δωμάτιο των παιδιών, μάζεψε κάτι βρώμικα μπλουζάκια και κάλτσες από το πάτωμα και καθησύχασε ένα από τα παιδιά που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Μόλις έφτασε στο δωμάτιό της. έβαλε το ξυπνητήρι, ετοίμασε τα ρούχα της για την επόμενη μέρα και συγύρισε λίγο τα ρούχα του άνδρα της. Συμπλήρωσε στη λίστα της τρία πράγματα που πρέπει να κάνει.

Εκείνη τη στιγμή ο μπαμπάς είπε :

-«Πάω για ύπνο».

Κι αυτό έκανε, χωρίς να το ξανασκεφτεί.

Τίποτα το περίεργο;

Αναρωτιόμαστε γιατί οι γυναίκες ζουν περισσότερο...

Γιατί είναι φτιαγμένες για μεγάλες αποστάσεις.

Δεν μπορούν να πεθάνουν νωρίς, έχουν πολλά πράγματα να κάνουν.."

...τούτη η πίκρα του χωρισμού...

-Καλή σου νύχτα, χίλιες φορές καλή σου νύχτα. 

-Χίλιες φορές κακή χωρίς το φως σου. 

-Καληνύχτα καληνύχτα τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει. 

-Ύπνος να ‘ρθει στα μάτια σου και στην καρδιά σου ειρήνη. 

-Ύπνος και ειρήνη θα θελα για σένα να ‘χα γίνει.

Σαίξπηρ: Ρωμαίος και Ιουλιέτα

Χθες έβλεπα την καινούρια ταινία "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" κι όπως καταλάβατε επηρεάστηκα από τα υπέροχα λόγια του Σαίξπηρ! Μου αρέσει πολύ αυτή η φράση....." τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει"... 

Μιας και ξημέρωσε όμως...Καλή σας μέρα :))))

Δείτε κάτι που δεν ξέρατε για την ελληνική γλώσσα

Το ξέρω πως είναι αρκετά μεγάλο το κείμενο, αλλά κι εσείς ξέρετε πως δεν θα το έβαζα αν δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον! Καλή ανάγνωση!

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία... Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο. Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοΕλληνικά). Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας. Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών

2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)

3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)

2. Σχήματα (Γεωμετρία)

3. Μουσική (Αρμονία)

4. Αστρονομία

Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.

1.Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

2.Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…

Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική. Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

Παράδειγμα: Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Πηγή: από το διαδίκτυο

....άλλοι & άλλοι....

Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα!

Είπα να συμμετέχω κι εγώ στην ωραία ιδέα που είχε η Πέτρα μας.....!

Καθώς λοιπόν προσπαθούσα να θυμηθώ στιγμές από τα μαθητικά χρόνια....συνειδητοποιήσα πως τα ωραίατερα χρόνια ήταν στο Δημοτικό. Το Γυμνάσιο δεν θέλω να το θυμάμαι και το λύκειο είναι κάπως αδιάφορο!

Στο Δημοτικό που λέτε, τα πράγματα τελικά ήταν πάρα πολύ ωραία....το σχολείο μου ήταν και είναι ακόμα το μοναδικό στο χωρίο! Είχα την τύχη να έχω καλούς δασκάλους (πράγμα σπάνιο μπορώ να πω)...ήμουν καλή και στα μαθήματα οπότε δεν είχα και μεγάλο πρόβλημα....!

Στα διαλείμματα όλη η τάξη γινόταν μια παρέα και παίζαμε πολλά παιχνίδια....κάποια που θυμάμαι ακόμα είναι "τα αγαλματάκια", "το ψιλοκυνηγητό" και διάφορα άλλα που αυτοσχεδιάζαμε εκείνη την ώρα στις κούνιες (μονόζυγο, κάτι κουτάκια σιδερένια..) και το παραμύθι άρχιζε!

Ά! δες τι  θυμήθηκα τώρα παλιότερα που χιόνιζε για τα καλά...και κλείναν και τα σχολεία, εμείς πηγαίναμε σχολείο και κάναμε πατινάζ στο γήπεδο του μπάσκετ που είχε πιάσει πάγο....είχε πολύ πλάκα...όλως παραδόξως δεν έπεφτα και εννοείτε μετά χιονοπόλεμο, χιονανθρώπους και δεν συμμαζεύετε....!

Επίσης μου άρεσαν πολύ οι εκδρομές που πηγαίναμε.......μια συνηθισμένη ήταν μέσα σε μια συστάδα από Πεύκα, που υπήρχαν κάτι κούνιες....Μαζεύομασταν όλο το σχολείο και πηγαίναμε με τα πόδια μέχρι εκεί...όταν φτάναμε σκορπιζόμασταν κι αρχίζαμε το παιχνίδι, είχε και κάτι ωραία παγκάκια απ' αυτά που έχουν και τραπέζι για την ώρα του φαγητού....στην επιστροφή μαζεύαμε λουλούδια, τα οποία μύριζαν υπέροχα....τι ωραία που ήταν!
Και φυσικά δεν θα ξεχάσω τον διεθυντή μας τον κύριο Μιχάλη, κάθε φορά που ερχόταν στην τάξη μας, για κάποια ανακοίνωση έγραφε στην γωνία του πίνακα πριν φύγει την εξής φράση: "Να μην κάνω  στους άλλους, αύτο που δεν μου αρέσει να κάνουν οι άλλοι σε μένα!"

Αυτά...σ'ευχαριστώ Πέτρα μου, που μου τα θύμησες....να 'σαι πάντα καλά :)

Καλή Κυριακή :)

Κάθε μέρα είναι διαφορετική!

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες. Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα.

Paulo Coehlo.

Ακάθιστος Ύμνος

  

Πηγή: Από το βιβλίο "Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου"

Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς οσ. Διονυσίου του εν Ολύμπω