Μεγάλη Τετάρτη "Ότε η αμαρτωλός, προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής, συνεφώνει τοις παρανόμοις..."

Μεγάλη Τετάρτη, η ημέρα της προδοσίας. Ημέρα δύσκολη η σημερινή για μένα. Η πορεία της καρδιάς μου βαραίνει. Η χειρότερη αμαρτία και το χειρότερο αδιέξοδο στην ζωή μου είναι η αμετανοησία και η απελπισία του εαυτού μου. Πάντα υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στον Πατέρα μου, όπου κι αν βρίσκομαι. Στην πορεία αυτή και συνάντηση με τον Εσταυρωμένο Ιησού σίγουρη έχουν την θέση τους οι αμαρτωλοί με την μετάνοια τους. Και αναρωτιόμουν που είναι η δική μου μετάνοια... Μήπως ένας άκρατος συναισθηματισμός και μια εθιμοτυπία κατακλύζουν την καρδιά μου και χάνω τον δρόμο μου; Κλαίω για έναν Θεό που οδηγείται στον Σταυρό ή κλαίω για τις αμαρτίες μου που Τον οδηγούν στον Σταυρό; Από την μια έβλεπα την προδοσία του Ιούδα κι από την άλλη την μετάνοια της πόρνης. Έπαιρνα θάρρος στην αγάπη του Χριστού μου. Μόλις έσκυβα και έβλεπα το βάθος των αμαρτιών μου, μια απελπισιά με καταλάμβανε. Κι όμως κι από εκεί ξεκινούσε η ελπίδα για να προστρέξω στον Θεό της αγάπης. Μακριά μένουν αυτοί που πλησιάζουν τον Χριστό τις ημέρες αυτές με την αυτοπεποίθηση των έργων τους, τις νηστείες τους και τις αρετές τους. Ο Κύριος είναι ο Θεός των μετανοούντων, ο μανικός εραστής των μετανοούντων. Και εγώ άραγε έχω θέση κοντά στον Χριστό στην πορεία Του προς τον Σταυρό; Έβλπα την προδοσία του εαυτού μου και με δάκρυα μετανοίας ράντιζα το στήθος μου... και έτρεχα δίπλα από τον Κύριο. Και άραγε η δική μου μετάνοια πως διαγράφεται;

Πηγή: Βιβλίο: Μεγάλη Εβοδμάδα

Το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου

αρχμ. Σεβαστιανού Τοπάλη