Ο γέρων Ιωσήφ μας δείχνει την εικόνα του ποιμένα
που δεν είναι αυτός που συμβουλεύει, αλλά αυτός που μυσταγωγεί
δεν είναι αυτός που πείθει, αλλά αυτός που εμπνέει
δεν είναι αυτός που αγωνιά, αλλά αυτός που αγαπά
δεν είναι αυτός που γνωρίζει, αλλά αυτός που πνευματικά βιώνει
δεν είναι αυτός που επιβάλλει την παρουσία του, αλλά αυτός που αμφισβητεί το χάρισμα του
δεν είναι αυτός που μας ψάχνει, αλλά αυτός στον οποίο προστρέχουμε
δεν είναι αυτός που τον βλέπουμε να ζει, αλλά αυτός που αισθανόμαστε πως ποτέ δεν πεθαίνει
δεν είναι αυτός που κηρύττει τον Θεό ως απόδειξη, αλλά αυτός που τον παρουσιάζει ως "σημείο" στην δική του και στην δική μας ζωή.
Η ενεργός προσευχή και η δυνατότητα μετάγγισης των δώρων της χάριτος είναι ασφαλώς η καλύτερη ποιμαντική.
Φωνή αύρας λεπτής...
Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Καλημέρα! Μάλλον σου κάνω ποδαρικό. Χρόνια Πολλά (λέμε δε λέμε;) Κάπως έτσι πάει, αλλά ακόμα πέφτουμε πάνω σε ανθρώπους που μας εξαντλούν με τις απαιτήσεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά....!
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο...είναι κάτι όμως που δεν θα πρέπει να μας σταματά...! Καλόν αγώνα :)))
Τι όμορφη και διδακτική ανάρτηση..! Καλό σαββατοκύριακο φίλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περνάς όμορφα :)))
Διαγραφή