...τα δώρα των εορτών, άψυχα κουτιά που στέκουν και προσμένουν από ένα χέρι να τα αγγίξει, να ξετυλίξει την γυαλιστερή τους εορταστική φορεσιά ...τον φιόγκο...την κορδέλα που τα στολίζουν χαρίζοντάς τους, κάποιους επιπρόσθετους πόντους ομορφιάς, αφήνοντας έρημη κάπου να στέκει και να προσμένει την πραγματική ομορφιά...
...και όμως το άψυχο τους κομμάτι ζωντανεύει και αποκτά ψυχή καθώς από πίσω τους καλοκρυμμένη στέκει η θυσιαστική διάθεση για προσφορά...
...άψυχα υλικά που η αγάπη τα αγγίζει και τα μετουσιώνει σ΄ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια παραμυθία, μια παρηγοριά .......
..γιατί δεν είναι το δώρο αυτούσιο μα η θυσία αλλήλων που κάνει την διαφορά.....
δεν είναι το γυαλιστερό τους εξωτερικό που μας είναι μονόφθαλμα εκ πρώτης ορατό, μα η θυσία που φέρει το κάθε πακέτο πριν με τα χέρια μας ιδωθεί και μαρτυρήσει την υπέρτατη αγαπητική προσφορά ....που σιωπηρά μα τόσο φανερά την θυσία θα διαλαλεί ....
Πηγή: Βηματίζοντας το μονοπάτι
Χρόνια πολλά σε όλους...με δώρα αγάπης :)))